1,395 matches
-
turma creștină și să adune oile rătăcite. Minunată muncă de preot, pe care el încearcă să o realizeze după înclinația înnăscută. Căci, dacă vreodată s-a născut un om pentru a predica, el este acela. Este gingășia, harisma, forța și martiriul său. El se răstignește prin cuvânt<footnote Bruno H. Vandenberghe, op. cit., p. 65. footnote>. N-a rămas virtute creștină nepusă în lumină și n-a rămas viciu și păcat necombătute cu toată tăria. În viziunea Sfântului Părinte, o viață evlavioasă
Sfântul Ioan Gură de Aur († 407) – Mare dascăl al lumii şi Ierarh. Studii academice comemorative by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/171_a_157]
-
Militară de Ofițeri de Rezervă din același oraș, iar între 1965 și 1970, la București, Facultatea de Limbi Străine, secția germană. Va funcționa ca profesor la Școala Generală nr. 85 din București. Cu o biografie exemplară pentru condiția și vocația martiriului politic, S. pleacă, la douăzeci de ani, voluntar pe frontul antisovietic, în linia întâi, cu Batalionul Vânători de Munte din Sinaia. Luptă la Sevastopol, în euforia ofensivei pentru eliberarea Basarabiei; se remarcă, e avansat, în 1943, sublocotenent, iar în 1944
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289885_a_291214]
-
să protesteze. Colaborarea lor cu regimul Ceaușescu a discreditat moral Biserica Ortodoxă; dar această stare de fapt este uitată astăzi. Tot imediat după prăbușirea comunismului, un foarte cult, de altfel, și rafinat mitropolit a declarat că nu a avut vocația martiriului astfel încât să se opună regimului comunist. Afirmația sa incendiară a provocat stupefacție și repulsie. Reamintesc, apoi, prestația ridicolă și grotescă a preotului Simion Tatu, în timpul primului regim Iliescu, în cadrul Parlamentului României: tocmai datorită caraghioslâcului său redundant, acesta a fost unul
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
ai revistei Academia Cațavencu. Acestea sunt doar câteva pilde prin care Biserica Ortodoxă s-a descalificat: nu în zadar, Mircea Dinescu, pamfleta hâtru, în revista sus-amintită pe tema „îngerilor sleiți ai Patriarhiei” și „varieteurilor popești”. Istoria călugăriței Irina Cornici și martiriul ei provocat de un monah și alte patru măicuțe șochează și pentru că problematizează chestiunea credinței; desigur, în mod previzibil, preoții au ținut să se delimiteze de statutul monahal al lui Daniel Corogeanu, ba chiar au făcut o diferență structurală între
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
întrucât Irina Cornici era bolnavă psihic, iar în al doilea caz, întrucât nu fanatismul discreționar (proiectat fantasmatic în abilități presupuse a fi exorcizatoare) este cel care clădește statura și structura unui călugăr. Ci cu totul altceva. Desigur, fiind victima acestui martiriu repugnant la început de secol XXI, Irina Cornici nu are nici o culpă legată de absența vocației sale pentru monahism. Dar ierarhii care l-au creditat pe Daniel Corogeanu și i-au îngăduit să oficieze ca monah se află în culpă
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
autodestăinuie. E un fel de proză autenticistă, pe care autorul o practică intuitiv. Între textele detenției se află și cele consacrate suferinței și umilințelor trăite de fețele bisericești: Sânge pe râul Doamnei (1992), Caidul. Nuvelele adolescenței în temnițele comuniste (1992), Martiriul Bisericii Ortodoxe Române (1994), Preoți în cătușe (1997, în colaborare cu Irineu Slătineanu). Stăruința în relevarea prigoanei împotriva preoților nu este întâmplătoare. Înfățișând torturile săvârșite de torționarii atei din închisorile comuniste, R. sugerează asemănarea cu torturarea martirilor creștinismului, ceea ce - spune
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289103_a_290432]
-
neplânse. Martor al acuzării în procesul „reeducatorilor”, București, 1993; Dactilografele și revoluția, București, 1993; „Rugul aprins”. Duhovnicii ortodoxiei, sub lespezi, în gherlele comuniste, București, 1993; Codrul scufundat, București, 1994; Evadarea lui Liviu Rebreanu, pref. George Anca, Romulus Vulcănescu, București, 1994; Martiriul Bisericii Ortodoxe Române, cuvânt înainte Teodosie Snagoveanul, cuvânt înainte Teodosie Snagoveanul, București, 1994; Împușcarea călărețului, București, 1994; Popa Piso din Zărnești, București, 1994; Antropologia stilistică. Lumea lui Charles Dickens, pref. Victor Săhleanu, București, 1995; Condamnat să învingă, pref. Barbu Cioculescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289103_a_290432]
-
acestuia”, legionarii conștient au acceptat suferințele, fiind schingiuiți, uciși și înfierați ca cei din urmă răufăcători, așa cum erau schingiuiți proorocii Vechiului Testament și uciși în chinuri groaznice, aruncându-li-se vina de înșelători ai poporului, așa cum erau și sunt uciși martirii lui Hristos. Sufereau cu conștiința mijlocirii la Dumnezeu pentru neamul lor. Legionarii rămași în viață după holocaustul comunist deconspiră lumii acțiunea de satanizare prin mijloacele moderne ale tehnicii, prin legea drepturilor omului, dar sunt iarăși în obiectivul prigonitorilor, acuzați ca
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
A fotografiat vechea Bisericuță ortodoxă a satului, distrusă de armatele habsburgice. Acoperișul fusese complet renovat de Institutul de protecție a monumentelor istorice. Gică Bacă, care s-a eliberat în toamna lui 1946, făcuse o pictură acestui Sfânt Lăcaș. Inspirat de martiriul trupului și sufletului românesc a realizat o icoană excepțională, Martiriul Sfântului Arhidiacon Ștefan: pietre și pietroaie sângerânde, parcă îndurerate de ura ucigașă la care au fost supuse, stau împrejurul trupului mutilat de lovituri. Urmele lapidării, de la cap până la picioare, transfigurate
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
habsburgice. Acoperișul fusese complet renovat de Institutul de protecție a monumentelor istorice. Gică Bacă, care s-a eliberat în toamna lui 1946, făcuse o pictură acestui Sfânt Lăcaș. Inspirat de martiriul trupului și sufletului românesc a realizat o icoană excepțională, Martiriul Sfântului Arhidiacon Ștefan: pietre și pietroaie sângerânde, parcă îndurerate de ura ucigașă la care au fost supuse, stau împrejurul trupului mutilat de lovituri. Urmele lapidării, de la cap până la picioare, transfigurate în puncte de lumină, radiază din tot trupul îmbrăcat în
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
iarăși, pentru neamul batjocorit și umilit, Învierea lui în Hristos. „Nu sunteți voi în stare să omorâți atâția dintre noi, câți suntem noi în stare să murim pentru Hristos și Neam!” (Comeliu Zelea Codreanu). Așa s-a și întâmplat! Actul martiriului nu este un semn de putere pentru cei ce-l provoacă, ci pentru cei ce-l acceptă. „Sămânța dacă nu moare, nu rodește”. Dacă vom pierde capacitatea spirituală de a ne jertfi pentru Hristos și pentru salvarea neamului nostru, vom
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
alb vineți, o fereastră vopsită negru și oblonită. Când ușa s-a închis, un suflu de mirare a ieșit din piepturile celor 25 de locatari. Privirile lor încercau să sesizeze realitatea absurdă: prea erau tineri, copii, cei aduși să suporte martiriul. Și sufletele lor rămăseseră suspendate deasupra unei întrebări nepuse. În Planul divin poate tocmai aceste jertfe nevinotate erau vrednice de ispășire și de prinos lui Dumnezeu, „miei fără cusur” pe altarul arderilor de tot ale neamului românesc. Unul dintre locatari
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
legionarii nu sunt lași, a dorit unul să provoace. Calm și zâmbind, Titi Stoica a ieșit la marginea priciului. O, domnilor, eu să-l apăr pe Nae Ionescu? Se apără singur prin opera lui gigantică în gândirea creștin-națională și prin martiriul lui. Noi n-avem dinți să mestecăm bucatele lui tari, dar le morfolim în gingiile noastre băloase. A fost de-ajuns! Nimeni n-a mai zis un cuvânt. Noaptea Învierii la Jilava Tensiunea nervoasă creștea în cameră, ca în toată
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
noi cântam ele scădeau în intensitate și se depărtau ca și cum un vânt potrivnic făcea ca flăcările mistuitoare ale unui incendiu să se abată de la un obiectiv periclitat. Mai târziu am înțeles că Dumnezeu, printr-o hotărâre trimisă de sus, oprise martiriul care trebuia să aibă loc în noaptea Învierii Lui. Am rămas liniștiți la locurile noastre până dimineața. Toți ceilalți din cameră se uitau la noi cu ochi întrebători. Sfântul Apostol Pavel și Sila cântau psalmi și se rugau în închisoare
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
păcatul, prin delațiune, injurii, loviri, nu să înceteze. Păcatul îl numeau sinceritate, negând lui Dumnezeu dreptul de a interveni ca cenzor al conștiinței omului. Jonglând cu această falsă cinste sufletească, diavolul a înșelat pe mulți; făcându-i să uite cununa martiriului, i-a transformat în unelte mai mult sau mai puțin conștiente de răul pe care și-l făceau lor, aproapelui și lui Dumnezeu, silindu-i să adopte formula omului fără Dumnezeu. Aici este cheia căderii multora. Însă nu toți s-
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
Sfântului Apostol Pavel, și mă gândeam cum strămoșii lor tesaloniceni îl primiseră pe atletul lui Hristos, ca și cei din Sciția Minor, Dobrogea, pe Sfântul Apostol Andrei, cel întâi chemat. De la acești frați de crez și suferință am auzit despre martiriul creștin suferit de poporul nostru în perioadele de asuprire mahomedană, sub imperiul otoman. Satan n-are odihnă și fiecare generație de creștini își dă tributul ei de jertfe de sânge, pentru preamărirea lui Hristos, în Biserica Sa cea Sfântă. Cine
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
cineva, am intuit că este el. Mă gândeam, de vreme ce era singur, că și dânsul rămăsese să se roage în taină. Spre surprinderea noastră, ni s-a adresat cu un ton de imputare: De ce faceți lucrul acesta? Vreți să faceți pe martirii? Cuvintele m-au descumpănit; veneau din partea unei fețe bisericești și nu exprimau decât un sens jignitor. Nu etalasem în public cu umilință fariseică rugăciunea noastră, nici nu bravasem în fața adversarului! Căutasem un loc ferit, văzut doar de noi și Dumnezeu
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
trecut, neînsurat, șleampăt, rîde comercianta, îți spun impresiile cît el se depărtează, mi-e groază că a format grup cu noi! a plecat să se dezmorțească, pipăie la piciorul stîng, pe pulpă! noduri de reumatism, ridică și cracii pantalonului, tot martiriu în carne! m-au pus să lucrez și în zăpada pînă la brîu, nouăsprezece ani la pădure, doi la mină, patron în pădurile Clujului, are nevoie de mine, mai bine la fratele și cumnata decît acasă, un tren mai înainte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
combatere a „flagelului”. Iată-le: „... combaterea cărăbușului se va face prin scuturarea pomilor dimineața pe răcoare (<<când răsare mândrul Soare, măi, măi!>>, n.n.), strângerea (adunarea) cărăbușilor și omorârea acestora prin fierbere (subl.ns.)”. Ciorilor li se pregătise, de asemenea, un martiriu pe cinste dar și „onoarea” de a fi „hăituite” și zburătăcite de toată suflarea satelor, precum cărăbușii: „...pentru distrugerea cuiburilor de ciori se va cere la fel concursul organizațiilor specificate mai sus, se va desemna un responsabil cu conducerea acțiunii
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
1991, 307-310; Cornel Radu Constantinescu, Un mai vechi pretext al abuzurilor istorice: Dracula, ADV, 1992, 663; Cristea, A scrie, 114-122; Gabriela Rusu-Păsărin, Dizidență sau rezistență prin cultură, Timișoara, 1993, 228-267; Ierunca, Dimpotrivă, 167-169; Lovinescu, Unde scurte, IV, 237-241; Constantin Trandafir, Martiriul lui Panait Istrati, ALA, 1995, 266; C. Stănescu, Metamorfozele criticii „gheriste”, ALA, 1996, 302; Gheorghe Grigurcu, Chipul postideologiei, RL, 1997, 1; Dicț. esențial, 852-854; Alexandru George, Alte întâlniri, București, 2000, 173-183; Micu, Ist. lit., 491; Marian Barbu, Trăind printre cărți
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290341_a_291670]
-
să o reajusteze Laurențiu Ulici În timpul colocviului amintit, nu este mai mult rezultatul conștiinței Încărcate ( În sens de schlechtes Gewissen ori mauvaise conscience) a intelectualului român rămas În țară, ale cărui „lașitate” și „compromisuri” Îi erau constant opuse „curajul” și „martiriul” celor din exil. Realitatea, spunea atunci Laurențiu Ulici, era de fapt mult mai nuanțată. După o numărătoare făcută de el, scriitorii care au părăsit România au fost de cinci ori mai mulți În perioada post-stalinistă decât Înainte: 250 Între 1968
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
negentropici să-și continuie negentropizarea, spiritualizarea; diaconul trebuia deci să se sacrifice, entropizându-se prin slujirea burții altora, Încă mai entropici. Doar că Ștefan nu s’a lăsat entropizat. Și atunci, entropia și-a luat primul tribut de la noua eră. Chiar martiriul lui e În consens, căci nu stânca - negentropică - l’a ucis, ci o ploaie de pietre de pe drum, sfărâmături entropice... Permiteți-mi să caut similitudini În ecologie. Planta, negentropică În sine prin relația ei cu o sursă de energie, hrănește
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
energie să se bage ca un bâzoi în șantierele lor și să oprească excavațiile îndată ce apărea un „sit”, Pușcașu era un luptător. Avea vocația de a se bate pentru o idee, ba chiar dădea impresia că îi surâde prețul propriului martiriu. Din păcate, lucra într-o epocă obedientă și blazată cum a fost epoca în care a trăit. De asta și era temut. Nu ultima calitate a lui Pușcașu a fost știința de a însufleți oamenii, mai ales pe tineri. Cohorte
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
etc.). În schimb, În teritorii nevasale Înaltei Porți, precum Bielorusia, evreii Își permiteau să poarte turbane, așa cum sunt reprezentați În icoane datând din secolul al XVII-lea <endnote id="(544, p. 51)"/>. Pe fresca de la Mănăstirea Voroneț, În imaginile reprezentând martiriul Sfântului Ioan cel Nou, de la Cetatea Albă, apar câțiva evrei purtând un tip deosebit de pălărie (bicorn). Istoricul Andrei Pippidi crede că, „precum În alte colonii genoveze, evreii [din Cetatea Albă] trebuiau să poarte veșminte galbene și o pălărie de o
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
acest indiciu n-ar fi putut fi Înțeles de către privitori” <endnote id="(507, p. 75)"/>. Atât premisa, cât și concluzia mi se par a fi eronate. Mai Întâi, În primele decenii ale secolului al XIV-lea, când a avut loc martiriul Sfântului Ioan cel Nou, Cetatea Albă nu era „colonie genoveză”, ci se afla sub dominația urmașilor hanului tătar Nogai (ucis În 1299) <endnote id="(vezi 428, p. 22 ; 429, p. 149)"/>. În al doilea rând, așa cum rezultă din imagini, realizatorii
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]