2,956 matches
-
a acestei generații, care a schimbat suportul cultural din mers, și a făcut-o la maturitate. Generația aceasta a fost pur și simplu pe val, a prins computerul, a prins Internetul și a intrat, prin intermediul lor, În jocul propriei sale metamorfoze. (Nu Întâmplător, simbolul generației - tot pe urmele lui Cărtărescu - este fluturele...) Ceea ce mi se mai pare fascinant la nivelul acestei generații, Între altele, este că se modifică Împreună cu generațiile pe care le crește. Dacă te uiți la colegii mei cei
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
plin secol al lui Rabelais și Montaigne. Spiritul liber își consumă ultimele cartușe. Și la fel cum, opunându-se creștinismului oficial, această mișcare libertină a reprezentat, într-un fel, o continuare a gnosticismului, acum, ea nu moare ci se transformă. Metamorfozele sale produc, între alte avataruri, libertinajul erudit din secolul al XVII-lea, el însuși generator de furtuni intelectuale viitoare - tot atâtea ocazii de a submina creștinismul. Pentru moment, Quintin Thierry călătorește: Poitou, Limousin, este văzut la Paris, predă la Anvers
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
se află omul în vârstă: s-a sfârșit cu tirania dorințelor, au dispărut inconvenientele asociate căutării plăcerii, s-a terminat cu chinurile pasiunii, afectele s-au dus, trupul trăiește „la ralanti”, desigur, dar nu mai cunoaște suferințele libidoului, scapă definitiv metamorfozelor elanului vital de care vorbea Lucrețiu în poemul său. Nu mai suferi că trăiești într-un trup părăsit de ceea ce-l tulbura. în mod evident, Diogene face din necesitate o virtute, dar stingerea puțin câte puțin a instinctului vieții seamănă
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
un model politic. De la secesiunea epicuriană ateniană îEpicur și Grădina sa) la practica comunitară campaniană îPhilodemos și vila lui) sau chiar la posibila întovărășire romană cu puterea îLucrețiu și dorința lui de a-l converti pe Memmius), epicurismul a cunoscut metamorfoze, evoluții. Dar această revoluție pare inaugurală: a gândi Grădina ca un model comunitar pentru întreaga societate, iată o magistrală sinteză a tendințelor contradictorii ce-i animă pe epicurieni timp de patru secole... De fapt, spre sfârșitul acestui scurt tratat asupra
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
și stoici, salvatori de texte, Tertulian, penitență, și plăcere, și rugăciune, taine, teism, Toma d’Aquino, zei -Venus SPIRITUL LIBER adversarii săi, și clandestinitate, coerență, Frați și Surori, gândire dispărută, și gnosticism, și grația, și hedonism, influențe, Ioachim din Flora, metamorfoze, și morala, și panteismul, și păcatul, persecutat, și plăcerea, semnificația termenului, surse dispărute, surse indirecte, și trupul, filosofi AMAURY din BÈNE și alegoriile, și clerul, și Democrit, discipolii săi, și grația, influențe primite, moartea sa, și panteismul, și plăcerea, și
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
Venus, opoziția între ceea ce am numi donna angelicata, castă, pură, eterică, și donna demonicata, carnală, pasională, nesupusă, senzuală, precum și impactul pe care femeile îl au asupra personajelor masculine. Inspirația vine și din literatura antică, mai ales de la Ovidiu, ale cărui metamorfoze sunt valorificate în acest poem, dar și de la Dante (poemul este scris în terține, portretizează femei frumoase - parafrazând lauda pe care Dante o aduce Beatricei în Vita Nuova, unde o percepe ca pe o întruchipare a virtuții, ce produce salvarea
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
Serafini-Sauli, op. cit., p. 22. 165 deoarece Boccaccio scrie într-o nouă epocă, în care tot ceea ce reprezintă omenesc este strâns legat de natură, de teluric, de materialitate. Il Filocolo încearcă să imite marii clasici ai literaturii antice (intervenții divine neașteptate, metamorfoze), face trimiteri la realități istorice cunoscute, conține numeroase digresiuni care trădează o erudiție a autorului legată de mitologia străveche, reușește chiar să explice formarea unor orașe (cum ar fi cel natal, Certaldo, unde Boccaccio și-a petrecut și ultimii ani
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
asocieri sau grupuri de imagini, obsedante, involuntare; observarea modului în care rețelele, grupurile sau structurile relevate prin suprapunerea textelor se repetă. De cele mai multe ori aceste structuri desemnează figuri și situații dramatice. Sunt supuse analizei comparative, temele operei cu visele și metamorfozele lor; interpretarea mitului personal al autorului și a avatariilor acestuia ca expresii ale personalității inconștiente și a evoluției acesteia; compararea rezultatelor cu viața scriitorului. Prin suprapunerea celor trei romane ale lui Blecher, Întâmplări în irealitatea imediată, Inimi cicatrizate și Vizuina
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
Modul obsesiv în care personajul lui Blecher încearcă să-și găsească refugiul în aceste spații închise: pivnițe, poduri, case uitate, săli de cinematograf, etc., trimite aparent la o încercare de evadare a personajului din lume. Dacă urmărim cu atenție însă metamorfozele acestor situații, constatăm că naratorul-personaj din romanele lui Blecher încearcă de fapt să ,,se ascundă de sine: ca și cum ar voi să afle în aceste locuri o izbăvire de propria individualitate"72. Comparând rezultatele obținute cu viața scriitorului, bolnav de tuberculoză
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
asupra cadavrului, să-l scobească și să extragă înapoi materia șoricească împrumutată de medic în timpul vieții sale, pentru exercitarea existenței sale ilegale de om.216 Aparent ilegală și de neconceput este și noua ipostază a personajului Gregor Samsa, din textul Metamorfoza de Franz Kafka cea a unei ,,gângănii înspăimântătoare". În fapt, metamorfozarea lui Gregor vine din exterior: Of, Doamne, gândi el, ,,ce meserie obositoare mi-am ales și eu! Zi de zi pe drumuri. Neplăcerile afacerilor sunt mult mai nesuferite decât
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
mari cu filosofia lui Kierkegaard. Adrian Majuru observa, în articolul Eul chinuit din irealitatea imediată, influența filosofiei lui Kierkegaard asupra celor doi autori, notând că ceea ce-i apropie pe Kafka și Blecher de Kierkegaard este pe de o parte arta metamorfozei, iar pe de altă parte tendința fiecăruia de a explica condiția umană. Toți trei și-au trăit adevărul subiectiv, dar n-au reușit să găsească niciodată echilibrul într-o lume obiectivă 220. În Jurnalul seducătorului, Kierkegaard încearcă să găsescă acel
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
constata trist, după conversația în care doctorul îl va anunța de purtarea ghipsului: ,, Mă îmbracă exact ca pe un cadavru"271. ,, Starea de deschidere" este de fapt asumarea unui lucru care nu mai este ascuns, necunoscut. Personajul lui Kafka din Metamorfoza, Gregor Samsa, intră în această stare odată cu metmofozarea sa, fapt care coincide cu conștientizarea terorii sociale la care este suspus din cauza serviciului pe care-l are, a familiei etc. Sunt autori ale căror personaje nu vor experimenta niciodată această stare
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
Receptarea critică a operei narative a lui Max Blecher", în Text/ Imagine/ Metatext, nr.2 (43), Anul XII, ISSN: 1584-1189, Constanța, Editura Ex Ponto, aprilie iunie, 2014. Peftiți-Dobre (Ciobotaru), Anamaria, ,,Psihocritica metodă de analiză a romanelor lui Max Blecher", în Metamorfoze. Revistă de studii clasice, nr. 4, ISSN: 2247-3394, Constanța, Societetatea de Sudii Clasice, mai 2014. Peftiți-Dobre (Ciobotaru), Anamaria, ,,Self-searching in Max Blecher's Novels", în Limbă și Literatură Repere identitare în context european, Selected papers of the 11 th International
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
Maria Spiridon, Aventurile terțului, 2006 Basarab Nicolescu, Noi, particula și lumea, 2007 Transdisciplinaritatea. Manifest, 2007 Teoreme poetice, 2007 Ce este realitatea?, 2009 Thierry Magnin, Între știință și religie, 2007 Horia Bădescu. Memoria ființei, 2008 Brigitte Chamak, Grupul celor zece sau metamorfozele raporturilor dintre știință și politică, 2009 André Sole, Creatori de lumi, 2009 Mirela Mureșan, Transdisciplinaritatea, de la un experiment la un model didactic, 2010 Jean-Jacques Nattiez, Proust muzician, 2011 Anca-Raluca Purcaru, Ipostaze ale adevărului în creația artistică, 2011 Sorin Ilieșiu, Narativitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
42. 213 Ibidem. 214 Max Blecher, Întâmplări în irealitatea imediată, ed. cit., p. 29. 215 Octav Șuluțiu, Scriitori și cărți, București, Editura Minerva, 1974, p. 204. 216 Max Blecher, Întâmplări în irealitatea imediată, ed. cit., p. 39. 217 Franz Kafka, Metamorfoza și alte povestiri, traducere în limba germană de Mihai Isbășescu, București, Editura Polirom, 2012, p. 6. 218 Dominique Maingueneau, ,,Tipuri de paratopii" în op. cit., p. 106. 219 Ada Brăvescu, ,,Întâmplări în irealitatea imediată sau modelul narativ al identității", în Tribuna
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
într-o poveste de dragoste, cu lirismul, inocența și trăirile contradictorii aferente, naratorul, care știe mult mai mult, îl ridiculizează punându-l în ipostaze care scot în relief iluzionarea neroadă, ignoranța, așteptările și frământările vane, întreg comicul situației îndrăgostitului naiv. Metamorfoza de la imaginea purității virginale a sorei medicale de care se îndrăgostește militarul cu termen redus la revelarea brutală a adevărului că aceasta era o practicantă a amorului liber este trăită cu înfrigurare de personaj și cu evidentă satisfacție a persiflării
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286492_a_287821]
-
Se devorează astfel, gustă din farmecul trupurilor proaspăt cunoscute. Olga primește membrul scoțând de fiecare dată gemete. Iar acum, că se zbate mai tare, țipă mai cu putere. Bărbatul se bucură să vadă cum frumoasa se transformă sub el, iar metamorfoza aceasta o intensifică pe a lui, făcându-l mai iute. Monédit, Bruxelles, pp. 110-11145. Nu trebuie să fii specialist în stilistică pentru a înțelege că un asemenea text este foarte "prost scris". Vom descoperi cu ușurință o multitudine de texte
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
modul insidios-superior în care este introdusă în discuție vorbește despre insolența, dar și despre confuzia în care plutește personajul: „Ești sigur că ai clișeele, amigo?”. De importanță primordială pentru a asigura originalitatea noii formule este și o altă constatare: prin metamorfozele suferite în urma transplantului în altă lume, engleza de peste ocean are un impact cu precădere senzațional și nu intelectual. Ea exprimă mai degrabă lucruri experimentate decât idei (Chandler, 2000, p. 35). Personal, nu sunt foarte convins că lucrurile stau chiar așa cum
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
atentă -, existența lui Marlowe pare neschimbată. Întâlnim același personaj comunicativ-morocănos, același observator hiperatent al realității înconjurătoare, același limbaj contondent și același infinit respect pentru ideea de bine și adevăr. Nici unul din ritualurile existenței de bărbat însingurat nu a suferit vreo metamorfoză spectaculoasă. Locuiește tot singur, în aceeași casă pe care o știm din The Long Goodbye, și e la fel de inofensiv-agresiv în conversațiile cu femeile. Toate acestea până la un punct. Din motive neelucidate la nivel psihologic, Marlowe renunță să mai trateze femeile
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
și pref. Aurel Sasu, Pitești, 2001, 83-86, 174-180; Papadima, Scriitorii, 257-260; Călinescu, Ist. lit. (1941), 819-820; N. Mihăescu, Fragmente de critică literară, București, f.a., 275-279; Perpessicius, Opere, X, 316-322; Arghezi, Scrieri, XXXIII, 313-315; Căprariu, Jurnal, 182-186; Regman, Cărți, 7-12; Manolescu, Metamorfozele, 117-118; Piru, Panorama, 114-118; Ion Oarcăsu, Prezențe poetice, București, 1968, 35-42; Mincu, Critice, I, 105-110; Pillat, Mozaic, 194-212; Zalis, Aspecte, 120-123; Martin, Poeți, II, 79-83; Iorgulescu, Rondul, 15-22; Piru, Poezia, 186-191; Simion, Scriitori, I, 78-88; Cândroveanu, Poeți, 34-37; Lovinescu, Unde
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285840_a_287169]
-
Blaga. Un prolog, unde sunt expuse cadrul conceptual, criteriile cercetării, preconizează renunțarea la perspectiva istorico-literară tradițională și afirmă opțiunea pentru o istorie a formelor, a convențiilor poetice. În primele două volume sunt puse în discuție modul de constituire, cristalizarea și metamorfozele „convenției clasicizante” (cu punctul maxim ca altitudine valorică în poezia lui Mihai Eminescu), precum și mișcarea novatoare configurată în „convenția simbolistă” (anunțată și aceasta îndeosebi prin „abaterile” eminesciene), de la Al. Macedonski la G. Bacovia și Ion Minulescu. Al treilea volum este
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289537_a_290866]
-
fost, de fapt, noua perspectivă asupra timpului pe care o implică teoria relativității generale a lui Einstein. Care sînt teoriile cel mai frecvent citate În favoarea unui demers sincronic sau „morfologic”? CÎțiva erudiți au mers cu Îndrăzneala pînă la a cita Metamorfoza plantelor a lui Goethe, fie ca să aducă un omagiu unui precursor inocent, fie pentru că n-au stat prea mult pe gînduri. În al doilea eseu al său despre Metamorfoza plantelor (circa 1790), Goethe definea astfel morfologia: „Morfologia ar trebui să
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
morfologic”? CÎțiva erudiți au mers cu Îndrăzneala pînă la a cita Metamorfoza plantelor a lui Goethe, fie ca să aducă un omagiu unui precursor inocent, fie pentru că n-au stat prea mult pe gînduri. În al doilea eseu al său despre Metamorfoza plantelor (circa 1790), Goethe definea astfel morfologia: „Morfologia ar trebui să includă teoria formei, formării și transformării naturilor organice”9. Ideea principală a morfologiei lui Goethe (care fusese deja formulată de Caspar Friedrich Wolff În 1759) era că toate părțile
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
1790), Goethe definea astfel morfologia: „Morfologia ar trebui să includă teoria formei, formării și transformării naturilor organice”9. Ideea principală a morfologiei lui Goethe (care fusese deja formulată de Caspar Friedrich Wolff În 1759) era că toate părțile plantei sînt metamorfoze ale frunzelor ei. În ultimii săi ani de viață, Goethe a mai „postulat o tendință generală de dezvoltare În spirală, presupusă a fi inerentă Întregii alcătuiri a plantei și corelată cu tendința verticală ascendentă a tulpinii”10. În timpul călătoriilor În
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
ca atare, de unde și pseudonimul ei, preluat de la Lewis Carroll, autorul celebrei Alice în țara minunilor. Acesta i-a și fost de altfel model în literatura pentru copii. Maturizându-se, poeta evoluează spre sensul simbolic al miturilor, în volumul Vocile metamorfozelor (1980). Cum poezia română are numeroase surse mitologice, se poate vorbi acum la ea de modelul Eminescu, Blaga, Emil Botta, Philippide în ce privește ecourile livrești. După stabilirea în Israel, C. pare să revină la o delicată ironie, prin care iluminează și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286119_a_287448]