891 matches
-
acest lucru nu ne interesează aici. 7.4. Curriculumul lériniantc "7.4. Curriculumul lérinian" Primul abate și creator al curriculumului lérinian a fost Honoratus 9. Era un model, un exemplu viu, o paradigma. (Trebuie să facem precizarea că, pentru educația monastică, aceasta avea valoarea unei metode de concepere și conducere a curriculumului - autorul fiind dovada vie, indubitabilă a faptului că exigențele curriculare sunt caliste și realizabile; abatele reprezenta, prin el însuși, „curriculumul realizat”, „produsul educațional întruchipat”.) Honoratus se retrăsese din viața
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
curriculumului cenobitic" Pentru istoria învățământului creștin, această nenorocire s-a dovedit, în mod paradoxal, benignă. Secolul al V-lea a fost unul de „limpezire a apelor”. S-a dovedit că educația cenobitică, oricât de riguros ar fi fost curriculumul formării monastice, nu era suficientă pentru răspândirea și consolidarea creștinismului. Școlilor „interne”, monastice, li s-au adăugat altele, „externe”: școlile parohiale, pe lângă fiecare biserică, în fiecare comunitate creștină; și școlile episcopale, de pe lângă episcopii, în marile centre urbane ale creștinilor. Li s-a
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
în mod paradoxal, benignă. Secolul al V-lea a fost unul de „limpezire a apelor”. S-a dovedit că educația cenobitică, oricât de riguros ar fi fost curriculumul formării monastice, nu era suficientă pentru răspândirea și consolidarea creștinismului. Școlilor „interne”, monastice, li s-au adăugat altele, „externe”: școlile parohiale, pe lângă fiecare biserică, în fiecare comunitate creștină; și școlile episcopale, de pe lângă episcopii, în marile centre urbane ale creștinilor. Li s-a impus tuturor un curriculum riguros, inflexibil chiar: septem artes liberales. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
dramatic decât oricând, atât efectele benigne, cât și numeroasele consecințe dureroase. Note și referințe bibliograficetc " Note și referințe bibliografice" 1. În acest subcapitol încercăm să demonstrăm că a existat o continuitate între enkyklios paideia greco-latină și diversele regula ale vieții monastice. Aspectele pe care le invocăm în primele paragrafe se referă la evenimente și fapte cunoscute din istoria Bisericii creștine - există o bibliografie imensă cu privire la ele. Pentru conformitate, redăm tematic numai operele fundamentale. Rigoarea demonstrației ne obligă însă ca aceasta să
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
VIII, traducere de Florica Bechet, Meridiane, București, 2001), p. 68. 3. Ibidem. 4. În „Consolationes” (XVII, Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, ed. cit., p. 531), Cassian scria: Die primis coenobii scolis ad secundum anachoreoses gradum tendere („Din prima zi de școală monastică, să se tindă către cea de-a doua treaptă, a ascezei”). 5. Despre școlile mănăstirești, în general, vezi colecția lui G. Bardy, „Les origines de l’école monastique en Occident”, Sacris Erudiri, V/1953, pp. 86-104; pentru completare (cf. Riché
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Activitatea lui Cassian a fost studiată de O.W. Chadwick, John Cassian: A Study in Primitive Monasticism, Cambridge University Press, Cambridge, 1950. H.-I. Marrou a evidențiat importanța acestei activități a lui Cassian la Marsilia pentru istoria ulterioară a creștinismului monastic european (Revue du Moyen Age latin, I, 1945, Strasbourg). 12. S-au păstrat textele lui Cassian: „De institutis coenobiorum” (Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, ed. cit., XVII) și „Consolationes” (ibidem, XIII). 13. Carl Franklin Arnold, Caesarius v. Arelate u. die gall
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
1259) și Vita Hilarii (ibidem, 1226-1228); vezi și „Vita Caesarii” (în S. Caesarii opera omnia, vol. II, ed. G. Morin, Maredsous, 1937, p. 299; cf. Riché, op. cit., p. 340). Este semnificativă însă mărturia lui Eucher, singura care relatează despre viața monastică; dar Eucher nu amintește nimic despre studii profane, pelagiene la Lérins, fie că acestea existau sau nu: Clari apud veteres saceuli huius viri defatigati laboribus negotiatorum suorum, in philosophiam se tamquam in domum suam recipiebant. Quanto pulchirius ad haec manifestissimae
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
vechii discipline”). T. Haarhoff (Schools of Gaul: A Study of Pagan and Christian Education in the Last Century of the Western Empire, Oxford University Press, Oxford, 1920) a intuit corect că Sidonius avea în vedere „vechea disciplină școlară”, nu „disciplina monastică”, ce nu avea „vechime”. Dar lucrurile nu stau astfel. Dimpotrivă, Sidonius avea în vedere „disciplina militară”. În Epistula VI, I găsim această apreciere neechivocă: Post desudatas militiae Lerinensis excubias („După ce a asudat în gărzile milităriei lériniene”). 23. Într-o biografie
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
trifurcație” curriculară. Pe lângă școlile secundare de „arte” și „științe”, au apărut „școlile vocaționale”: Arbeitschule („Școala muncii”), școli de arte și meserii, școli profesionale, ale ghildelor negustorești și ale breslelor meșteșugărești etc. Acestea din urmă au abandonat „caracterul informativ-livresc” al școlilor monastice și ecleziastice, renunțând chiar la septem artes liberales. Curricula vocaționale au adoptat cu prioritate discipline practice menite să formeze abilitățile ucenicului, calfei și meseriașului, renunțând total la discipline informative și livrești. Marile universități de dincolo de Atlantic s-au născut - cele mai multe
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
ajute reciproc oricând. 2.10. Abordarea triadică a lui Michael Taylor Cuvântul comunitate este utilizat în legătură cu o varietate enormă de "lucruri sociale". "Cartiere, localități rurale, orășele, orașe, națiuni și grupuri etnice, despre toate se vorbește ca despre comunități; există comunități monastice, utopice și alte comunități "intenționale"; există "comunitatea academică", "comunitatea de afaceri" și o mulțime de alte comunități specializate; există, dacă vreți, Comunitatea Economică Europeană." (Taylor, 1989: 26) Nu există un set de criterii și teste care să fie atât necesare
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
care compun comunitatea au în comun credințe și valori. Desigur, conform tipului de credințe și valori considerate, conform modului lor de articulare, elaborare, sistematizare și forței de atașare a individului la ele, comunitățile variază puternic. Dacă avem în vedere comunitățile monastice sau în general comunitățile utopice ale secolului al XIX-lea, de exemplu, observăm că acestea aveau un set de credințe și valori împărtășite, articulate într-o ideologie religioasă. Spre deosebire de acestea, în cele mai multe comunități seculare se ajunge la o înțelegere cu privire la
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
la care ea se petrece" (Mason, 2000: 5). Mai mult, aceste niveluri pot veni în conflict unele cu altele. Comunitățile variază atât ca tip, cât și ca grad în care legăturile comunitare există. Tipurile de legături ce apropie membrii comunităților monastice, respectiv celor profesionale, celor bazate pe familiile extinse ș.a. sunt diferite. Nedeterminarea conceptului de comunitate conduce la nevoia identificării gradelor sau aspectelor comunității pe care un grup de oameni le poate atinge sau avea. Există multe cazuri în care este
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
mai profunde și mai generale decât o tentativă efemeră de unificare, care a reușit însă, nu atât la nivel politic și teritorial, cât religios și cultural. "Le Goff acceptă printre meritele Imperiului Carolingian pe acela de a fi unificat organizarea monastică a Occidentului, prin acțiunea călugărilor benedictini, un proces care a fost dublat de omogenizarea liturgică, impusă de Carol cel Mare și urmașii săi pretutindeni pe teritoriul actual al Franței, Germaniei, Italiei și Beneluxului după modelul de la Roma. Dacă Biserica Catolică
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
vestită ecumenic o veche abație benedictină de secol XII (Iona Abbey), mănăstire aflată până nu demult în uitare, deschisă vizitatorilor ca simplu obiectiv turistic. Astăzi, acolo se desfășoară „pelerinaje de regăsire a sinelui și a păcii interioare”, combinate cu „viață monastică”, schimb intelectual și spiritual - a se vedea și www.iona.org.uk. M. Meslin și A. Dupront sunt radicali când vine vorba de negarea dimensiunii turistice a pelerinajelor. Pentru M. Meslin, pelerinajul este o experiență personală, reacție la un impuls
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
care le-am avut referitoare la pelerinaje din alte spații spirituale și geografice. Accentul va fi pus pe „produsele și economia de mănăstire”, un studiu de caz exemplar pentru a înțelege relația dintre „mănăstire” și societate, modul în care mediul monastic s-a adaptat provocărilor modernității. Chiar de la început, trebuie subliniată precaritatea acestui tip de comerț legat de pelerinaje. În general este vorba de tarabe improvizate din câteva scaune și mese, foi de cort, sfoară, folie de plastic etc. Multe dintre
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
înțelegeri comerciale (Müller, 2009 : 156). Pentru a schița un fel de concluzie parțială a acestui excursus, două interogații : care este cu adevărat locul și rolul mănăstirilor într-o societate din ce în ce mai secularizată ? Cum se construiește (via comerț și artizanat) imaginea lumii monastice în exterior, în societate ? Ajun gem astfel iarăși la rolul esențial al tradiției, prelucrată și vândută în forme derivate de către mănăstiri și monahi. Nimeni nu poate rezista modernității, reproducerea, refacerea Tradiției unei societăți care și-a mai găsit refugiul în
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
puține la număr, este imposibilă. Omul modern, societatea noastră continuă să facă apel la o „tradiție reconstituită” din bucăți, ca agent continuator al societății de consum, în perpetua sa schimbare (Hervieu-Léger, Champion, 1986 : 227). Cu un „risc” pe care mediul monastic și noi trebuie să ni-l asumăm, și anume acela de „folclorizare”, de aruncare în derizoriu a acestei valorizări ecologice a frugalității, simplicității și a lucrului chibzuit, făcut cu răbdare. Post-scriptum : în ziua de 16 februarie 2014, am fost împreună cu
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
embrionul unui nou tip de practică religioasă. Cu toate că pelerinii insistă pe continuitatea cu tradiția religioasă, ceea ce rezultă este ceva cu totul nou : o practică populară inițiată de către credincioși obișnuiți, opusă unor forme mai elaborate, cum ar fi, de pildă, viața monastică, chiar și vieții obișnuite de parohie. Pelerinii înșiși sunt conștienți de diferențe. Iar cel mai adesea este vorba de oameni săraci, a căror practică religioasă se deosebește consi derabil de religiozitatea ostentativă a noilor elite din Rusia. Piața „emer gentă
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
de chilii, casă domnească și paraclis, Văcăreștii reprezentau ultima expresie aulică a artei noastre medievale, o desăvârșită sinteză a tradiției artistice românești, motiv pentru care legiuitorul a înscris-o la poziția 94 pe lista monumentelor din HCM 1860A/1955. Așezământ monastic și focar de cultură până la secularizarea din 1863, mânăstirea Văcărești a fost transformată de Guvernul Cuza-Kogălniceanu în închisoare. Preluată de comuniști în 1944, Văcăreștii vor deveni una din cele mai temute insule ale Gulagului românesc, adăpostind, în deceniul al șaselea
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
dărâmarea bisericii Gherghiceni, lăcaș de cult ridicat prin voința eroică și cu mâinile muncitorilor creștini din cartierul Pantelimon. Dar anul 1984 nu a fost fatal numai pentru monumentele istorice și lăcașurile de cult. În afară de cele șase biserici și două incinte monastice, regimul lui Nicolae Ceaușescu a culcat la pământ un liceu, patru școli, două policlinici, două fabrici, un spital, un teatru, un muzeu, peste 80 de instituții publice, o treime din trama stradală a capitalei istorice, peste 9.200 de case
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
acțiune ale scrierilor periculoase care ar fi putut scăpa necenzurate. Acest zăvor cu două încuietori închidea gîndirea în sînul Bisericii. Fie că se desfășura în acele scriptoria ale călugărilor sau în atelierele de copiști ale studenților, atît în cursul perioadei monastice a manuscrisului (șapte secole), cît și în eliberarea laică ulterioară creării universităților, producția de texte își avea propriul aparat de control incorporat. În afara perimetrului ecleziastic, textele erau fabricate de "complici ai universităților", care se bucurau, în această calitate, atît de
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
a întîmplat atît din cauza avidității personale a conducătorilor, cît din cauza naturii acelor guvernări, sub care proprietățile nu erau apărate în mod egal, ci erau mai bine apărate cele aparținînd conducerii; din avantajul acelor bunuri feudale provin în mare parte feudele monastice. 247 Acest Pontif s-a condamnat într-un alt Conciliu ținut în Biserica din Laterano în anul 1116. Cît de înduioșătoare sînt împrejurările pe care le descrie el în ceea ce îl privește pe Henric! Și cîtă smerenie și demnitate inspiră
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
puternic l-a avut Joăo, cântând În portugheză o melodie care și acum, când o aud, Îmi provoacă fiori. Datorită lui am descoperit fadoul, cu tristețea sa sublimă. Am rămas tăcuți În spațiul care Începea să semene cu o chilie monastică sub licărirea lumânărilor. După un timp, musafira tăcută cu ochi curioși s-a ridicat și, fără nici un cuvânt, a ieșit la fel de misterios. Mai târziu, Brook dădea valoare de simbol acestei vizite neașteptate: „Cine a fost ea s-ar putea să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
susținut. În 2 octombrie 1928 am intrat la Săbăoani - Roman, la noviciat având ca Maestru de novici pe Prea Cucernicul Pr. Ioan Gârleanu, om minunat și pedagog desăvârșit. Acel an, temelie pentru viitor, m-a legat pentru totdeauna de viața monastică. Am petrecut un an liniștit și plin de mângâieri spirituale. În 2 octombrie 1929 am fost admis la profesiunea simplă. A doua zi am fost trimiși în Italia pentru studiile filosofice și teologice. Drumul cu trenul: București - Jimbolia - Belgrad și
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
șesul Tuțorei. La invitația lui Duca Vodă, a urcat dealul si a vizitat mănăstirea. La sfârșitul vizitei, a prevăzut grabnica ruinare a Cetățuii... - Cetățuia nu s-a ruinat, ba a rămas în picioare până astăzi, fiind cel mai complet ansamblu monastic. În schimb, anul 1672, a fost ultimul an al domniei lui Gheorghe Duca bătrânul.Așa s-a întâmplat cu adevărat. În anul 1682 însă, în timpul celei de a treia domnii a lui Gheorghe Duca voievod, turcii îl trimit pe Kara
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]