1,164 matches
-
ochii plini de nisip...“ Citi îndelung. O dată sau de două ori, o întrebă: — îți place? — Citește mai departe, i-a răspuns ea. în cele din urmă, îl întrerupse cu un hohot-zăngănit de rîs: — O, da, îmi place cartea asta! Speranțe nebunești într-o viață strălucită, plină de bogăție și culoare, și apoi răpire, viol și sclavie. Cel puțin, cartea asta e autentică. — Nu e autentică. E o fantezie sexuală masculină. — Și pentru majoritatea femeilor, viața e chiar așa, un joc al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
simt slăbit. Taică-său îl privi lung, apoi plecă din cameră spunînd: — O să-ți aduc micul dejun. Thaw se întinse și-și aminti de noaptea trecută. A-i cere lui Molly Tierney să îl iubească i se părea o chestie nebunească și inutilă, dar hotărîrea de a o face îl vindecase de frica prăbușirii și bolii. Cînd îi vor mai veni asemenea gînduri, le va trata cu calm și se va gîndi la altceva. Două zile la rînd, tatăl lui îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
burghez, dar nu am crezut că asta ar fi un dezavantaj. Dacă artizanul e hotărît, materialele pe care le are la îndemînă sînt întotdeauna adecvate. în timpul primei vacanțe de vară de la școala de artă am scris capitolul 12 și viziunea nebunească și criminală din capitolul 29. Primul meu erou avea ca model propria mea persoană. Aș fi preferat pe cineva mai puțin specializat, dar propriile viscere erau singurele pe care le puteam pipăi. L-am chinuit amarnic pe sărmanul Thaw și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
fără somn. Cutremurat, cu toată pielea înfiorată, am deschis poarta de fier forjat și am intrat în curte. Nu era nimeni. Norii strălucitori încremeniseră pe cer. Într-un colț, un oleandru roz, singurul viu din curtea vidă, răspândea un miros nebunesc. M-am oprit în fața ușii stacojii. Mi-am sprijinit o clipă fruntea de ea. Am simțit că mă scurg pe dalele curții ca o umbră. Ușa nu era încuiată, așa că am deschis-o pe jumătate și am intrat. Nu mă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se taie respirația. Gîfîiturile excitate de până atunci încetară, și câteva clipe doar scârțâitul în gol al acului pe placă se mai auzi dintr-un colț de odaie. Fața desfigurată de groază a actriței se-ntoarse spre ea, cu ochi nebunești, cu părul zbârlit deasupra urechilor. Mioara sări în picioare și se lipi de peretele pe care era prinsă masca de catifea neagră, care rânjea acum, sinistru, lângă obrazul ei. "Iartă-mă", strigă brusc. "Iartă-mă! Iartă-mă!" Nu striga, de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cub de substanță ca o cremă de zahăr ars și-nlocuind-o cu un ou... Sidefat, bătând ușor în roz, cu coaja moale și pulsîndă, coborât de-a lungul trompei-ovipozitoare și încastrat acolo, între fulgii de zăpadă ai corpului axonilor și labirintele nebunești ale sinapselor. Apoi trompa se retrage la fel de ușor, însîngerată, și se-ncolăcește la loc, iar fluturele zboară deodată-n zig-zag prin aerul stins, până la gemulețul deschis în acoperiș. Purtat pe brațe de estropiați, tânărul zeu însămînțat e așezat ușor în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pește, începu să transpară prin operculele și solzii halucinației către a cincea lună: în noaptea de cinci spre șase aprilie 1936 urma să se petreacă un ritual de conciliere între Lumină și întuneric, puterile ce-și disputaseră victoria în labirintul nebunesc al istoriei și al trupului ființei omenești. În cursul ritualului aveau să se-ntîmple o moarte și o renaștere. Ființa nou născută va fi dincolo de bine și de rău, putând pătrunde astfel în necunoscutul de dincolo de tegumentul lumii noastre, dar energia
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
amenințător. Am rămas acolo câteva minute. Jean înjura încetișor că găsisem ușa terasei încuiată. Prin fereastra ei era imposibil să vezi ceva, era ca și când ai fi privit în gura unui cuptor în care metalul e încălzit la alb. Acea lumină nebunească se amplifica în pereții imaculați. Contururile bătrânei biciclete erau parcă în flăcări. Iar noi ne-am văzut deodată, prin hainele devenite transparente ca de celofan, interiorul corpurilor, scheletele fragile, întunecate, și organele interne ca niște umbre pe o radiografie. Când
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sus-jos tot mai rapid, urcând asimptotic de la "audibil" la "tare", depășind pragul acceptabilului, apoi al tolerabilului, până ce se transforma într-un urlet de aur. Simțeam că amplificarea nu va avea sfârșit, și o isterie distrugătoare, o teroare sincronizată cu creșterea nebunească a sunetului mă cuprindeau, puneau stăpânire pe mine, mi se substituiau, cu toate încercările mele de a-mi păstra identitatea. Sunetul depășise urechea, poate o dizolvase și devenea flacără, când a doua parte a visului se declanșa. Eram brusc înșfăcat
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
chip întunecos, dar atunci vom vedea față în față"...), nu lăsau să răzbată nimic către mințișoarele noastre însetate de adevăr. Gândeam atunci la copiii care apar din burta mamei pe fund, sau prin tăierea burții, așa cum gândim acum (greșit și nebunesc) la modul în care vom vedea fără ochi și vom auzi fără urechi și vom cânta fără buze în viața promisă nouă după travaliul obstetric al morții. Mai mult decât întrebarea "cum se fac - și se nasc - copiii", la care
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
omenească la câțiva centimetri de-a mea. Lumina de lună tomnatică, de o neasemuită transparență, scotea în relief pomeții și bărbia măștii celei palide și lăsa-n scânteiere și obscuritate ochii. Îngenuncheată la căpătâiul meu, privindu-mi fața cu expresia nebunească a celor fără expresie, stătea tăcută, înmărmurită, sora a treia, "sfînta", cea fără șolduri și fără sâni, cea pe care n-o dezbrăca nimeni din priviri. M-am ridicat într-un cot, deloc surprins, i-am zâmbit și i-am
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de ebonită. Un ac de tablă glisa și el spre dreapta într-o fereastră gradată, privit de doi ochi căprui, inexpresivi. Încuiat ermetic, ca o sibilă, în fiola de sticlă a corpului meu priveam neputincios cum făceam gestul cel mai nebunesc al vieții mele, cel care-a declanșat, poate, totul. După ce, o vreme, am rotit potențiometrul foarte încet, urmărind cum lunaticele mele construcții interioare încep să se clatine, cum himerele și garguii de piatră se desprind și se fac țăndări pe
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
persistă în prostia asta câteva luni, timp în care nu produse nici un singur arc întreg. Păru-i mirosea a pilitură de fier încinsă, mîinile-i erau doar o rană, dar se-ntorcea seară de seară la tortura ei cu o orbire nebunească, fără să asculte de nimeni, cu ochii ficși și roșii, iar când o prindeam de mâini și-ncercam să-i vorbesc rațional, se zbătea și urla ca scoasă din minți: "Lasă-mă-n pace! Nu te băga, mucosule! Lasă-mă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
că-mi trozmseră vertebrele gâtului, încă străvezii și cartilaginoase, și deodată îmi părăsisem corpul de băiețel și mă-nălțasem în aerul palid al casei liftului, trecând prin dreptul ușilor, la început levitînd lent, apoi din ce în ce mai repede, până când ascensiunea a devenit nebunească și aerul s-a făcut auriu, un vânt de aur tot mai furios, ca și când aș fi fost împins prin țeava ațintită spre cer de un gaz vizionar, comprimat la miliarde de atmosfere, ce mă transforma într-un glonte de aur
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
e cu chinul ăsta al vieții mele, ar trebui să mă umflu și să explodez în splendoarea și adevărul lumii superioare, în care un Mircea ale cărui căi sânt ascunse mie mă inventează clipă de clipă. Cât de greșit, de nebunesc căutăm certitudinea în creaturile noastre, scriind cărți mereu în josul curentului, din cascade-n cascade, tot mai diluate și mai șterse, când ar trebui să ne zbatem, asemeni somonilor, în susul torentului de cerneală care formează buclele vieților noastre, să navigam înapoi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
că avem un schelet, deși n-o să ni-l vedem niciodată. Doar că ea vrei să-și vadă scheletul, că nu există decât pentru asta, că viața noastră întreagă nu-i decât vivisecția-nspăimîntătoare a minții asupra ei înseși, cu speranța nebunească de a se-nțelege în întregime, și nu doar în întregime, ci cu mult mai mult, pentru că revelația întregului nu e una de-o clipă, ci de-o eternitate, încît înțelegerea nu poate fi decât continua revelație a întregului spațiu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
adoarmă. Și poate că tocmai din lacrimile astea țâșnite din ochii-nroșiți de la electrozii de sudură se formează în burta femeilor acei embrioni nedoriți, blestemați de ele și de soții lor, și de care încearcă să scape prin cele mai nebunești și mai chinuitoare metode, mereu ascunzîndu-se, mereu cu frică să nu se afle. Câte îmi povestește mama! Ce tragedie când femeii nu-i vine ciclul! Cum fug pe scări până la etajul opt, de zece, de douăzeci de ori pe zi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se afle. Câte îmi povestește mama! Ce tragedie când femeii nu-i vine ciclul! Cum fug pe scări până la etajul opt, de zece, de douăzeci de ori pe zi, doar-doar or lepăda, cum săr coarda, cum fac mișcări bruște și nebunești, riscând să-și rupă prapurii, cum se opăresc în cadă, cum beau vin roșu, fiert, până nu mai știu pe ce lume sânt și apoi, bete, dar încă impregnate, varsă și fierea din ele. Cum, și ele, și bărbații lor
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
celofan în care Mircea făcuse câteva găuri pentru aerisire, rădașcă privea și ea, ridicată pe jumătate pe peretele de sticlă, lumea. O oboseală vecină cu moartea i se-ntindea în carnea fibroasă de sub platoșă. Beția zborului și a azurului, rotirile nebunești în jurul marelui stejar, își avuseseră rodul lor: mesajul fusese transmis. Nu desfăcuse degeaba aripile șifonate de sub elitre. În sicriul de sticlă avea să rămână curând doar o carcasă goală, căci Duhul fusese deja injectat în nuntirea cu o altă insectă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Balthasar Lauwers, l-a reântâlnit pe Didier, cu care-mpăr-tășise în școală pasiunea pentru fluturi și statui. Au pictat timp de opt ani umăr lângă umăr, desăvîrșindu-se, unul în fidela redare a clădirilor adevărate, a bazilicilor și vilelor romane, celălalt în nebunești, irealizabile, metafizice construcții ridicate de aspirația lui spre tăcere și pustietate. Spectre de var și de cuarț, populate doar de statui. Ziua, adolescenții rătăceau prin Roma caniculară, noaptea-mpărțeau așternutul într-o revărsare de pasiune și carnalitate. O vreme a
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
curgătoare care, ca pe un disc optic în rotație, dădeau deodată o mare lumină albă, orbitoare, extatică. O gură vorbind deodată în toate limbile pământești și îngerești. Un cap de leu cu coama de foc năucitor, arzând cu o furie nebunească. Un răcnet galben de leu, un țipăt sfâșietor de păianjen, în cele din urmă miezul de plumb clocotit al apelor acestui ecran pe care se proiecta istoria universurilor, cisterna de lumină din miezul miezului minții noastre, se epuiza, și un
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de lumină ale cerului maniac-depresiv modelau pe atunci forma sinilor, a boabelor de sudoare, ritmul de creștere-a oaselor și mareele creierului. Rotunjeau miturile și credințele, generau copăceii sintaxei. Cândva, însă, ochiul nostru din frunte trebuie să fi văzut ceva nebunesc, un foc neașteptat și obscen, un vânt orbitor, un peisaj celest intolerabil. De-atunci s-a retras tot mai mult sub pleoapa groasă a encefalului, iar azi fosta floare a soarelui din fruntea noastră de fii ai luminii mai e
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
bucata aceea de realitate: o casă șuie, neverosimil de îngustă, terminată într-un fronton cu curbe îndrăznețe. În centrul frontonului, la patru caturi înălțime, lucea gălbui o fereastră rotundă, singura luminată. Părea o a doua lună pe cerul care-nflorise nebunesc deasupra Amsterdamului. Poarta era stacojie precum coaja uscată de pe o rană. Coca sună și, după un timp, se auziră pași coborând o scară de lemn. O bătrână cu bonetă de pânză albă, apretată, îi privi suspicios, dar în cele din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
umplu, cu spinarea curbată, întreaga emisferă, lățindu-se pe ea, ghemuit cu genunchii la gură, până ce presiunea din țeasta bărbatului deveni de nestăpânit și craniul îi zbură-n țăndări și din acel ou se-nălță, întinzînd aripile peste lume, himera nebunească a minții lui. Maarten privea mut, tremurând din toate încheieturile, către Coca și Victor, incapabil să fugă sau să-și desprindă ochii din ochii copilului, știind că pentru clipa aceea venise pe lume. Căzu pe podea, încă privit necruțător drept
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fusese toată viața lui un vagabond al marelui oraș. Bătrânul slinos protestase și el. Era adevărat că întreaga sa viață susținuse că e călugăr și că luptă împotriva Abației, dar asta numai pentru că era singur și nici măcar în cele mai nebunești vise ale sale nu sperase că se va putea alia vreodată cu niște oameni atât de puternici încît să aibă asupra lor o încărcătură de austral. Kasser fusese nehotărât și îi lăsase pe Mos și pe Mas să-l dea
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]