4,645 matches
-
toți cei care au citit cărțile au propriile idei, foarte ferme, asupra felului în care Katnis, Gale sau Peeta arată”, declară Gary Ross. Katniss: o eroina iconică Distribuția a început cu cel mai dificil personaj - fata care se ridică din „noroi” ca să devină o eroină iconică: Katniss Everdeen. Chiar dacă originile ei sunt comune, Katniss e departe de a fi o fată simplă. Crescută în circumstanțe dure, ea poate fi rece și calculată dar este, fundamental, loială și generoasă. Actrițe din lumea
Pofta nebună de jocurile foamei by http://www.zilesinopti.ro/articole/2088/pofta-nebuna-de-jocurile-foamei [Corola-blog/BlogPost/97141_a_98433]
-
ne distram, făcând glume pe seama plutonierilor și a căpitanilor din cazarmă eram aspru pedepsiți. Pe lângă arestul clasic, numit “bulău”, mai era descărcatul vagoanelor cu cărbuni, fuga pe arătură cu două lăzi de 15 kilograme de dinamită anti tanc, târâșul prin noroi și apoi spălatul uniformelor, etc. Dar cea mai mare tortură era curățatul magaziei de armament! Adică trebuiau scoase toate armele din magazie afară, pe opt mese enorme. Apoi trebuia sa le punem în gaz, spălate, șterse și din nou puse
LA BĂIEŢII DE LA MĂNĂSTIREA SECU... de RODICA ELENA LUPU în ediţia nr. 504 din 18 mai 2012 by http://confluente.ro/La_baietii_de_la_manastirea_secu_rodica_elena_lupu_1337330466.html [Corola-blog/BlogPost/358844_a_360173]
-
surâs superb ochii mi-i zvânt, iubirea ta fiind purificare. De-ar fi posibil... Îmi vine-așa să plâng,șiroaie, fiindcă în gânduri este ploaie de resemnări și de regrete ce-mi fac destinul ciuciulete, când sufletu-i plin de noroaie și inima geme de pete, în timp ce trupu-i o văpaie. O,Doamne,câtă suferință a cotropit a mea ființă, ce zbucium e în al meu creier când orice fibră o cutreier și-ntreb cum de-a fost cu putință să fiu
PURIFICARE DE-AR FI POSIBIL... de ANATOL COVALI în ediţia nr. 1864 din 07 februarie 2016 by http://confluente.ro/anatol_covali_1454851152.html [Corola-blog/BlogPost/370104_a_371433]
-
apere țara bogată și să nu cerșească respectul, trăind în demnitate. O altă latură a vieții de astăzi, deloc neglijabilă și amintită de poetă ca un mesaj dureros este duplicitatea multora dintre semenii noștri, care lovesc ”aproapele, târându-l în noroi”. ÎNVĂȚĂM să prețuim valorile neamului românesc, trecându-le, cu pioșenie, în ”Neuitare”. Capitolul este închinat lui Eminescu, martir al neamului românesc, care a rămas ”demn în fața morții”, precum ciobănașul mioritic. ÎNVĂȚĂM să gustăm umorul, care, uneori, este sarea vieții, pentru că
DESPRE VOLUMUL ÎMPLINIRE PRIN IUBIRE de OLGUŢA TRIFAN în ediţia nr. 1770 din 05 noiembrie 2015 by http://confluente.ro/olguta_trifan_1446710491.html [Corola-blog/BlogPost/384720_a_386049]
-
Nicoleta Simian Publicat în: Ediția nr. 2263 din 12 martie 2017 Toate Articolele Autorului E atâta lumină în jur, Si atâta durere în noi, Si liberi s-alegem destinul, În lanțuri petrecem puținul, Orbiți de durerea din noi, Lumina devine noroi. E atâta iubire în suflet, Si atâta durere în noi, Și frica ne scrie destinul, În urma rămâne preaplinul, Striviți sub cuvinte din noi, Iubirea devine pietroi. E atâta durere în noi, Si atâta întuneric ne apasă, Si ploua, e frig
E ATATA LUMINA de NICOLETA SIMIAN în ediţia nr. 2263 din 12 martie 2017 by http://confluente.ro/nicoleta_simian_1489317127.html [Corola-blog/BlogPost/372437_a_373766]
-
atâta iubire în suflet, Si atâta durere în noi, Și frica ne scrie destinul, În urma rămâne preaplinul, Striviți sub cuvinte din noi, Iubirea devine pietroi. E atâta durere în noi, Si atâta întuneric ne apasă, Si ploua, e frig, e noroi, Pe drumul ce duce spre casă. Străini de lumină din noi, Durerea devine crăiasa. Dar este destulă iubirea, Să dea omului dezrobirea, Si este destulă lumină, S-alunge păcatul, minciună, Durerea și frica azi pier, Căci omul privește spre cer
E ATATA LUMINA de NICOLETA SIMIAN în ediţia nr. 2263 din 12 martie 2017 by http://confluente.ro/nicoleta_simian_1489317127.html [Corola-blog/BlogPost/372437_a_373766]
-
La răscruci simți punctele cardinale. În spatele vieții urmele pașilor sângerează. Un intrus atârnă în colțul gurii declarația de dragoste, aceeași pentru toate iubitele. Duc genunchii la gură și ating tâmplele de teamă că nu le mai simt. Frica tremură prin noroaiele prelinse din miezul zilei în miezul sufletului. M-am născut în timpul tău fără nume. Pe cine păzește rațiunea? În vremea ta vocile-s prea multe, buzele au rol de otrăvire, pământul rămâne ridat și istoric de bun. Gloria rămâne pe
LUPUL ALB de DORINA ŞIŞU în ediţia nr. 201 din 20 iulie 2011 by http://confluente.ro/Lupul_alb.html [Corola-blog/BlogPost/366660_a_367989]
-
mai curând pasiunea, inteligența și mediul sunt cele care l-au mânat la alegerea carierei. Răstimpul de două săptămâni dintre absolvire și examen l-am petrecut acasă, în Oltina familiei Dincu. O uliță aproape de o răspântie cu șoseaua județeană, cu noroi și toate cele de la țară, în funcție de anotimp și de starea vremii: mirosuri amestecate de case din chirpici, noroi sau praf, fumuri împrăștiate din bucătării în aer liber sub șetre cu acoperiș din stuf și carton, cu sobe tencuite în fugă
AMINTIRI DE LA COLECTIVIZAREA DOBROGEI...(I) de GEORGE NICOLAE PODIŞOR în ediţia nr. 336 din 02 decembrie 2011 by http://confluente.ro/Amintiri_de_la_colectivizarea_dobrogei_i_.html [Corola-blog/BlogPost/351461_a_352790]
-
săptămâni dintre absolvire și examen l-am petrecut acasă, în Oltina familiei Dincu. O uliță aproape de o răspântie cu șoseaua județeană, cu noroi și toate cele de la țară, în funcție de anotimp și de starea vremii: mirosuri amestecate de case din chirpici, noroi sau praf, fumuri împrăștiate din bucătării în aer liber sub șetre cu acoperiș din stuf și carton, cu sobe tencuite în fugă din amestecul paielor cu pământ galbui lipicios și apă scoasă cu căldarea din puțuri, cu vetre în care
AMINTIRI DE LA COLECTIVIZAREA DOBROGEI...(I) de GEORGE NICOLAE PODIŞOR în ediţia nr. 336 din 02 decembrie 2011 by http://confluente.ro/Amintiri_de_la_colectivizarea_dobrogei_i_.html [Corola-blog/BlogPost/351461_a_352790]
-
să inventeze stelele. Le schimbă cu laptopul cel nou cumpărat recent de mama. Dar e înșelat de vânzătorul de prafuri, Maur. Vicu, din ce în ce mai disperat că nu-și mai găsește stelele. Se așează pe o bancă în parc, se înveșmântă din noroi, gustă din el, se împotmolește. Se închipuie când cerb înnoroiat, când hipopotam, când rinocer. Oamenii din stradă îl lovesc, îl batjocorăsc, râd de el. Are câte o clipă de luciditate: “Prafurile din noaptea asta au fost o înșelăciune. Și laptopul
ŢIPĂTUL LUMINII ÎN CĂUTAREA LIBERTĂŢII de ANA CRISTINA POPESCU în ediţia nr. 1962 din 15 mai 2016 by http://confluente.ro/ana_cristina_popescu_1463301614.html [Corola-blog/BlogPost/383663_a_384992]
-
înșelăciune. Și laptopul meu? Și soarele meu cu ochii verzi? (Privește spre cer.) Și voi ce vă uitați așa? Râdeți de mine? (Își sprijină capul de bancă.) Mi-e cald. Mă sufoc. Câtă nevoie aveam de himera mea! (Cade în noroi.)” De fapt, piesa e un semnal de alarmă pentru cei care consumă droguri. Femeia ce mătură strada îl găsește mort pe bancă, a doua zi de dimineață: “Femeia ce mătură strada: L-au omorât și pe ăsta. L-au aruncat
ŢIPĂTUL LUMINII ÎN CĂUTAREA LIBERTĂŢII de ANA CRISTINA POPESCU în ediţia nr. 1962 din 15 mai 2016 by http://confluente.ro/ana_cristina_popescu_1463301614.html [Corola-blog/BlogPost/383663_a_384992]
-
mătură strada: L-au omorât și pe ăsta. L-au aruncat în mocirlă ca să nu mai zărească adevărata lumină, pe urmă i-au scos ochii și mi-au lăsat mie misiunea să-i mătur hoitul. (Începe să adune cu mătura noroiul și să-l arunce peste trupul nemișcat al lui Vicu.) Suntem captivi în mocirala celor ce conduc lumea. (Continuă să arunce noroi.) O să te eliberez prin acest noroi sfânt. Acum o să-ți fie mai bine. (Se depărtează măturând strada.)”. “Arhiva
ŢIPĂTUL LUMINII ÎN CĂUTAREA LIBERTĂŢII de ANA CRISTINA POPESCU în ediţia nr. 1962 din 15 mai 2016 by http://confluente.ro/ana_cristina_popescu_1463301614.html [Corola-blog/BlogPost/383663_a_384992]
-
au scos ochii și mi-au lăsat mie misiunea să-i mătur hoitul. (Începe să adune cu mătura noroiul și să-l arunce peste trupul nemișcat al lui Vicu.) Suntem captivi în mocirala celor ce conduc lumea. (Continuă să arunce noroi.) O să te eliberez prin acest noroi sfânt. Acum o să-ți fie mai bine. (Se depărtează măturând strada.)”. “Arhiva” - are drept cadru de desfășurare podul unei case, plin de lăzi, pachete, valize, cufere. Are două personaje: Clopoțel și Mihăescu (Mirăescu). “Podul
ŢIPĂTUL LUMINII ÎN CĂUTAREA LIBERTĂŢII de ANA CRISTINA POPESCU în ediţia nr. 1962 din 15 mai 2016 by http://confluente.ro/ana_cristina_popescu_1463301614.html [Corola-blog/BlogPost/383663_a_384992]
-
lăsat mie misiunea să-i mătur hoitul. (Începe să adune cu mătura noroiul și să-l arunce peste trupul nemișcat al lui Vicu.) Suntem captivi în mocirala celor ce conduc lumea. (Continuă să arunce noroi.) O să te eliberez prin acest noroi sfânt. Acum o să-ți fie mai bine. (Se depărtează măturând strada.)”. “Arhiva” - are drept cadru de desfășurare podul unei case, plin de lăzi, pachete, valize, cufere. Are două personaje: Clopoțel și Mihăescu (Mirăescu). “Podul casei care e o arhivă a
ŢIPĂTUL LUMINII ÎN CĂUTAREA LIBERTĂŢII de ANA CRISTINA POPESCU în ediţia nr. 1962 din 15 mai 2016 by http://confluente.ro/ana_cristina_popescu_1463301614.html [Corola-blog/BlogPost/383663_a_384992]
-
devine tot mai lipsită de viață, de sens; simțirile se estompează, fericirile dispar, speranțele, și ele, se împrăștie în mocirla de neliniști, frici, ezitări, îndoieli... Lacrimi ce coboară din preaplinul inimii se omogenizează în sângele bietului suflet suferind și îmbogățesc noroiul, împotmolindu'ne pașii... Cu ultimele puteri ne opintim neclintirea pentru a rămâne înțepeniți în nemișcare; așteptând să se termine timpul ce ne mai este!... Și stăm așa, stane de piatră,.. .uneori ani, zeci de ani, zile sau poate doar secunde
STRIGÂTUL MUT AL SUFLETELOR FRÂNTE de BIANCA AURA BUTA în ediţia nr. 1644 din 02 iulie 2015 by http://confluente.ro/bianca_aura_buta_1435840458.html [Corola-blog/BlogPost/343309_a_344638]
-
smoală Pe chip mi se adună și-ncep altă răscoală. De unde să încep și unde să termin Când nu știu cine sunt? La cine să mă-nchin? Să merg tot înainte sau să dau înapoi Cred că-s aceleași lucruri, sunt același noroi. Raspuns nu am aflat oricât mintea mi-am stors Și uit dormind adânc un somn fără de-ntors. Referință Bibliografică: Incertitudini / Daniela Dumitrescu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1403, Anul IV, 03 noiembrie 2014. Drepturi de Autor: Copyright © 2014 Daniela
INCERTITUDINI de DANIELA DUMITRESCU în ediţia nr. 1403 din 03 noiembrie 2014 by http://confluente.ro/daniela_dumitrescu_1415030703.html [Corola-blog/BlogPost/379523_a_380852]
-
autobuzul, care și-a făcut apariția în sat prin anii ‘60. Trenul trecea și el pe undeva în câmp. La început tata mă purta în brațe, pe urmă, când am mai crescut, mă trăgea de mână: fie prin zăpadă sau noroiul negru și lipicios pe timp ploios, fie prin praful lăsat de o căruță în mijlocul verii. Când mergi spre sat, de la Balotești ai în stânga la o aruncătură de băț din șosea, gârla, cu malurile pline de trestii și cu apa limpede
GLORIE COPILĂRIEI I de MIHAELA ARBID STOICA în ediţia nr. 478 din 22 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Glorie_copilariei_mihaela_arbid_stoica_1335121990.html [Corola-blog/BlogPost/357074_a_358403]
-
veneau la tămâiat. Casa bunicilorlor era pe șosea la capătul celălalt al satului. Șoseaua era bucuria copiilor: puteam să umblăm desculți prin praful cald vara, fără să ne zgâriem picioarele și să ne jucăm după ploaie, fără să intrăm în noroi “până la gât!” cum spunea mamaie. Prin anii ‘50 toate casele erau bătrânești; cu prispă, cu pătul la poartă și cu podișcă în față. Cei puțin mai înstăriți înconjuraseră prispa cu un gard din stinghii cam de un metru și ceva
GLORIE COPILĂRIEI I de MIHAELA ARBID STOICA în ediţia nr. 478 din 22 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Glorie_copilariei_mihaela_arbid_stoica_1335121990.html [Corola-blog/BlogPost/357074_a_358403]
-
nu depășea în lățime mai mult de douăzeci de metri, se găseau mici bălți de diferite adâncimi (pe care, cu o seară înainte de antrenament, le umpleau cu apă), dar spre regretul celor care treceau prin ele, se murdăreau de un noroi cleios de culoarea caolinului, greu de scos de pe haine. Alte locuri de încercare aveau un fel de iarbă câlțoasă prin care treceai cu eforturi extraordinare, un fel de simulare a mlaștinilor din ținuturile Vietnamului. Cum în Europa nu era niciun
EXPERIMENTUL DIABOLIC (2) de MARIN VOICAN GHIOROIU în ediţia nr. 973 din 30 august 2013 by http://confluente.ro/Marin_voican_ghioroiu_experi_marin_voican_ghioroiu_1377837581.html [Corola-blog/BlogPost/360004_a_361333]
-
noi în glumă, eram nevoiți să scoatem sculele abia aruncate în canal și să reluăm operațiunea. Din nou am reușit să agăț forfacul în sălciile de vizavi și cu intenția de a-mi spăla și treningul de pe mine, plin de noroi, am intrat în canal îmbrăcat. Inotam spre celălalt mal și nu mai simțeam fundul apei, când, dintr-o dată, căptușeala din bumbac a treningului s-a îngreunat de apă, trăgându-mă la fundul canalului. Băteam cu greutate și mare spaimă din
POVESTIRI PESCARESTI SI DE VIATA de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1496 din 04 februarie 2015 by http://confluente.ro/stan_virgil_1423060484.html [Corola-blog/BlogPost/376056_a_377385]
-
-mi pui, în păr, busuioc. * Plouă-ncet, cu amintiri, Ochii plânși se pleacă uzi, Curg din pleoapa ta iubiri, Tânguiesc, dar nu le-auzi. * Plouă crâncen, sec, mărunt, Sufletele-s în război . Luptă pân' la moarte, crunt, Tăvălindu-se-n noroi. * Plouă... Plouă... Oh! a stat. Raze aurii se-ncurcă, Fuse trist cât a plouat, Trist mai pare totul, încă... Referință Bibliografică: Plouă trist / Daniela Dumitrescu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1704, Anul V, 31 august 2015. Drepturi de Autor
PLOUĂ TRIST de DANIELA DUMITRESCU în ediţia nr. 1704 din 31 august 2015 by http://confluente.ro/daniela_dumitrescu_1441042827.html [Corola-blog/BlogPost/379356_a_380685]
-
torid, transpirație. Asistăm la niște tradiții străvechi, ne părea rău că nu avem un aparat de filmat. Socrul mare apare la poartă și se așează pe un scaun. Jegos, zdrențuit, desculț, cu picioare gloduroase, cred că a căutat mult niște noroi, totul în jur arăta o secetă prelungită. Mireasa primește un lighean cu apă și trebuie, așezată în genunchi, să-l spele pe picioare. Soacra mică dă primele semne de indignare dar o potolește soțul. Plecăm cu tot alaiul la biserică
O NUNTĂ LA ŢARĂ de DAN NOREA în ediţia nr. 1332 din 24 august 2014 by http://confluente.ro/dan_norea_1408864756.html [Corola-blog/BlogPost/376421_a_377750]
-
de țarina Trec păsări sublime ca niște driade Trupuri învăluite în atîtea mistere Cîte mintea mea nici nu poate să rabde Pe sub finnța mea se strecoară Roadele pămîntului sfîșiat de ploi Nu pot fi cuprinse în cuvinte Sentimentele spălate-n noroi Pe lînga ființă mea trec epocile docile Aservite ideii de eternitate Auzi cum lătra cîinii la lună Sastisiți de atîta voluptate Și pe de dincolo de ființă mea Se spulberă imperiile toate Nu mai rămîne din ele decît un semn Scrijelit
LAPIS LAZULI SINT OCHII TAI de IOAN LILĂ în ediţia nr. 267 din 24 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Lapis_lazuli_sint_ochii_tai.html [Corola-blog/BlogPost/355786_a_357115]
-
oameni care în loc să-și rezolve propriile deficite, arată cu degetul la cel de alături...; Nu avem nevoie de îngâmfați și nici de lăudăroși! Nu avem nevoie de hoți care să ne fure numele strămoșesc... ca apoi să-l arunce în noroi! Nu avem nevoie de prieteni doar cu... numele ci avem nevoie de adevărați prieteni! Numai acolo unde este unire în gând și suflet, iubire față de cel de alături, cinste și demnitate, numai acolo se vor putea salva aceste bogății spirituale
O LACRIMĂ ŞI UN... ADIO! de DOINA THEISS în ediţia nr. 1119 din 23 ianuarie 2014 by http://confluente.ro/O_lacrima_si_un_adio_doina_theiss_1390480488.html [Corola-blog/BlogPost/361581_a_362910]
-
Scăldată în amorțitele lacrimi, am atins pământul, am izbit gura de el, am furat umanul doar pentru o clipă dar m-am retras rostogolită de regrete. Am început să pun întrebări legate de fericire. Răspunsul l-am găsit frânt în noroi. Victorioasă am ucis mirajul semnului de întrebare. M-am născut oarbă și mereu lovită în picioare am năvălit în prăpastia lașității umane unde jurămintele au scormonit în fundul sufletului meu doar suferința. Referință Bibliografică: Curriculum Vitae / Dorina Șișu : Confluențe Literare, ISSN
CURRICULUM VITAE de DORINA ŞIŞU în ediţia nr. 199 din 18 iulie 2011 by http://confluente.ro/Curriculum_vitae.html [Corola-blog/BlogPost/366738_a_368067]