1,491 matches
-
interpretate simbolic. Deci obiectivitatea lor se caracterizează printr-o îndepdendeță față de conștiință, iar condițiile lor de existență sunt adevărate și infailibile. Obiectivitatea presupune realitatea ontologică a obiectelor și a faptelor existente independente de conștiință. 4. Identificarea și determinarea temei centrale: ontologia operei de artă Obiectul dihotomic al operei de artă necesită o explicare a statului său ontologic. Dacă obiectul operei este un fel de entitate, atunci ontologia operei de artă va trebui să arate ce fel de entitate precede opera de
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
obiectelor și a faptelor existente independente de conștiință. 4. Identificarea și determinarea temei centrale: ontologia operei de artă Obiectul dihotomic al operei de artă necesită o explicare a statului său ontologic. Dacă obiectul operei este un fel de entitate, atunci ontologia operei de artă va trebui să arate ce fel de entitate precede opera de artă sau ce fel de entitate este opera de artă. Fie că opera de artă este interpretată ca un obiect fizic, mental sau imaginar, ontologia va
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
atunci ontologia operei de artă va trebui să arate ce fel de entitate precede opera de artă sau ce fel de entitate este opera de artă. Fie că opera de artă este interpretată ca un obiect fizic, mental sau imaginar, ontologia va cerceta condițiile de adevăr ale existenței sale. Ontologia care dorește să descopere arta printr-o interogație a obiectelor operei pleacă de la principiul că structurile de bază ale artei sunt reflectate prin intermediul structurilor interioare artei, adică prin intermediul entităților sale. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
ce fel de entitate precede opera de artă sau ce fel de entitate este opera de artă. Fie că opera de artă este interpretată ca un obiect fizic, mental sau imaginar, ontologia va cerceta condițiile de adevăr ale existenței sale. Ontologia care dorește să descopere arta printr-o interogație a obiectelor operei pleacă de la principiul că structurile de bază ale artei sunt reflectate prin intermediul structurilor interioare artei, adică prin intermediul entităților sale. Dar entitatea operei trebuie analizată în raport cu stările mentale ale artistului
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
analizată în raport cu stările mentale ale artistului și/sau ale contemplatorului. Astfel, este nevoie de o introspectie reversivă a operei care să pună la dispoziție, pentru cercetarea ontologică, posibilitățile de existență și modalitățile prin care ceva este adus în existență. Astfel, ontologia nu va cerceta conceptul de artă, ci insușirile pe care un obiect le îndeplinește pentru a deveni o operă. În același timp se va pune problema unicității entității în cazul pluralității artei: există o singură entitate care dobândește înfățișări multiple
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
și anume, diferențierea care se face între arta originală și copia ei ulterioară. Fie că vorbim de o pictură, de o sculptură sau de o poezie, ele se prezintă contemplatorului fie în original, fie sub copii multiple. În acest caz, ontologia operei de artă trebuie să stabilească posibilitățile de multiplicare ale operei, precum și semnificațiile procesului. Nu doar că există statuturi diferite ale operei în timp și în formă, dar există și un mod diferit de existență a operei. O entitate ce
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
există și un mod diferit de existență a operei. O entitate ce poate să dispară, cum ar fi cazul muzicii antice grecești și, în același timp, să fie uitată de către contemplator, aduce în discuție statutul special al entității pe care ontologia încearcă să-l definească. În Streit 20 II/1,62 Ingarden își propune ca prin ontologie să descopere structurile entității demonstrând îndependența entității universale față de aportul nostru subiectiv. Același drum al demonstrației este parcus și în cadrul operei literare, unde Ingarden
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
ar fi cazul muzicii antice grecești și, în același timp, să fie uitată de către contemplator, aduce în discuție statutul special al entității pe care ontologia încearcă să-l definească. În Streit 20 II/1,62 Ingarden își propune ca prin ontologie să descopere structurile entității demonstrând îndependența entității universale față de aportul nostru subiectiv. Același drum al demonstrației este parcus și în cadrul operei literare, unde Ingarden își axează învestigația ontologică pe obiectul de artă în sine, îndependent de stările mentale ale subiectului
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
său contemplator, nu putem decât să încercăm o introspecție ontologică descriptivă, dar și revizionară, în măsura în care prin prima putem stabili principiile prime ale operei și putem trasa direcția de cercetare, iar prin a doua să explicăm dihotomia exprimată de obiectul artei. Ontologia ingardiană descrie structurile realității/realului, ceea ce pentru o ontologie a operei de artă nu e suficient întrucât obiectele artei nu sunt reale decât în măsura în care ne sunt reprezentate prin intermediul simțului. De exemplu: în cazul muzicii, cu greu putem vorbi de un
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
ontologică descriptivă, dar și revizionară, în măsura în care prin prima putem stabili principiile prime ale operei și putem trasa direcția de cercetare, iar prin a doua să explicăm dihotomia exprimată de obiectul artei. Ontologia ingardiană descrie structurile realității/realului, ceea ce pentru o ontologie a operei de artă nu e suficient întrucât obiectele artei nu sunt reale decât în măsura în care ne sunt reprezentate prin intermediul simțului. De exemplu: în cazul muzicii, cu greu putem vorbi de un obiect fizic, mai indicat fiind unul abstract sau imaginar
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
vorbi de un alt fel de experiența, o experiență apriorică, așa cum se întâmplă în cazul categoriilor estetice. În această linie, metafizica interoghează simpla existență a obiectului de artă și arată ce fel de entitate precede opera de artă. Pin urmare, ontologia trebuie să stabilească condițiile existențiale ale obiectului operei de artă, iar metafizica să interogheze determinarea entității. 4.1. Termeni și atribute ale artei în general Pentru început aș dori să subliniez importanța folosirii anumitor concepte ce au o însemnătate mai
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
1. Termeni și atribute ale artei în general Pentru început aș dori să subliniez importanța folosirii anumitor concepte ce au o însemnătate mai mare în perioada transcedentalului medieval. Deoarece arta se prezintă sub forme multiple, pentru o clarificare mai bună, ontologia va aduce în discuție atributele existențelor artistice. Ontologia operei trebuie să plece de la un statul evident și concret al operei de artă prin care poate fi definită entitatea ei. În acest context, obiectele de artă sunt văzute necondiționat, ca lurcuri
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
Pentru început aș dori să subliniez importanța folosirii anumitor concepte ce au o însemnătate mai mare în perioada transcedentalului medieval. Deoarece arta se prezintă sub forme multiple, pentru o clarificare mai bună, ontologia va aduce în discuție atributele existențelor artistice. Ontologia operei trebuie să plece de la un statul evident și concret al operei de artă prin care poate fi definită entitatea ei. În acest context, obiectele de artă sunt văzute necondiționat, ca lurcuri în sine ce pot avea o prezență valentă
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
pulchrum reprezintă dezvăluirea ființei în fața intelectului, mai mult pulchrum se afla între bonum și verum față de care ideea de intelect corespunde, ceea ce face din ideea de frumos o imagine distinctă a diferenței. Aceste concepte nu doar că aduc un aport ontologiei operei de artă, dar oferă o clară diferența între obiectele de artă, ca medium spre intelect, și obiectele de altă natură. Opera de artă își depășește statutul său fizic prin felul în care este reprezentată. De exemplu, Collingwood se opune
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
determinarea entității artei. Pentru a vedea dacă un obiect este concret sau abstract sau dihotom trebuie să analizăm modul în care o categorie întră în relație cu cealaltă. 4.2. Problema referenței artei Un alt pericolul pe care îl prezintă ontologia operei de artă stă în modul prin care putem ajunge la soluții veridice. Teoriile ontologice intră în conflict cu multiplele aspecte ale simțului comun. Chiar dacă opera se prezintă ca fiind singulară este foarte posibil să observăm anumite multiplicități ontologice la
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
și existența. O investigație a lucrurilor independent de referința lor e o gândire a lucrului în sine. Investigația ontologică a lucrurilor simple nu este o investigație a gândurilor, ci o investigație a lucrurilor așa cum se prezintă prin ele însele. Astfel, ontologia nu cercetează ce există, existentul, ci posibilitățile și necesitățile pure. Ontologia formală investighează ceea ce noi numim o idee, o substanță sau o proprietate pentru a găsi structura interioară a lucrurilor în ele însele. Pentru Ingarden, acest tip de cercetare ontologică
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
o gândire a lucrului în sine. Investigația ontologică a lucrurilor simple nu este o investigație a gândurilor, ci o investigație a lucrurilor așa cum se prezintă prin ele însele. Astfel, ontologia nu cercetează ce există, existentul, ci posibilitățile și necesitățile pure. Ontologia formală investighează ceea ce noi numim o idee, o substanță sau o proprietate pentru a găsi structura interioară a lucrurilor în ele însele. Pentru Ingarden, acest tip de cercetare ontologică implică explicitarea formei unei idei sau a formei unei substanțe, înțelegând
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
investighează ceea ce noi numim o idee, o substanță sau o proprietate pentru a găsi structura interioară a lucrurilor în ele însele. Pentru Ingarden, acest tip de cercetare ontologică implică explicitarea formei unei idei sau a formei unei substanțe, înțelegând prin ontologie o analiză a priori a conținutului ideii, unde ideile sunt indepedente de conștiință și sunt înțelese ca entități non-temporale. Ontologia vorbește de lucrurile pe care ea le caută. Obiectul (Gegenstand) este tot ceea ce există, iar o entitate concretă este lucrul
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
însele. Pentru Ingarden, acest tip de cercetare ontologică implică explicitarea formei unei idei sau a formei unei substanțe, înțelegând prin ontologie o analiză a priori a conținutului ideii, unde ideile sunt indepedente de conștiință și sunt înțelese ca entități non-temporale. Ontologia vorbește de lucrurile pe care ea le caută. Obiectul (Gegenstand) este tot ceea ce există, iar o entitate concretă este lucrul în sine care este auto-suficient, spre deosebire de entitățile abstracte care nu sunt suficiente prin ele însele. Dacă ontologia pune problema existenței
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
ca entități non-temporale. Ontologia vorbește de lucrurile pe care ea le caută. Obiectul (Gegenstand) este tot ceea ce există, iar o entitate concretă este lucrul în sine care este auto-suficient, spre deosebire de entitățile abstracte care nu sunt suficiente prin ele însele. Dacă ontologia pune problema existenței, meta-ontologia pune problema existenței răspunsurilor obiective la întrebarea de bază a ontologiei. Ontologia realistă sugerează existența unor astfel de răspunsuri obiective, pe când ontologia antirealistă nu. Dacă ontologia operei și-a stabilit obiectul tematic al cercetării (ce tip
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
tot ceea ce există, iar o entitate concretă este lucrul în sine care este auto-suficient, spre deosebire de entitățile abstracte care nu sunt suficiente prin ele însele. Dacă ontologia pune problema existenței, meta-ontologia pune problema existenței răspunsurilor obiective la întrebarea de bază a ontologiei. Ontologia realistă sugerează existența unor astfel de răspunsuri obiective, pe când ontologia antirealistă nu. Dacă ontologia operei și-a stabilit obiectul tematic al cercetării (ce tip de obiect este opera de artă și ce fel de entitate sau existență implică), metodologia
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
ceea ce există, iar o entitate concretă este lucrul în sine care este auto-suficient, spre deosebire de entitățile abstracte care nu sunt suficiente prin ele însele. Dacă ontologia pune problema existenței, meta-ontologia pune problema existenței răspunsurilor obiective la întrebarea de bază a ontologiei. Ontologia realistă sugerează existența unor astfel de răspunsuri obiective, pe când ontologia antirealistă nu. Dacă ontologia operei și-a stabilit obiectul tematic al cercetării (ce tip de obiect este opera de artă și ce fel de entitate sau existență implică), metodologia ei
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
care este auto-suficient, spre deosebire de entitățile abstracte care nu sunt suficiente prin ele însele. Dacă ontologia pune problema existenței, meta-ontologia pune problema existenței răspunsurilor obiective la întrebarea de bază a ontologiei. Ontologia realistă sugerează existența unor astfel de răspunsuri obiective, pe când ontologia antirealistă nu. Dacă ontologia operei și-a stabilit obiectul tematic al cercetării (ce tip de obiect este opera de artă și ce fel de entitate sau existență implică), metodologia ei va fi fixată în concordanță cu modul de a fi
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
entitățile abstracte care nu sunt suficiente prin ele însele. Dacă ontologia pune problema existenței, meta-ontologia pune problema existenței răspunsurilor obiective la întrebarea de bază a ontologiei. Ontologia realistă sugerează existența unor astfel de răspunsuri obiective, pe când ontologia antirealistă nu. Dacă ontologia operei și-a stabilit obiectul tematic al cercetării (ce tip de obiect este opera de artă și ce fel de entitate sau existență implică), metodologia ei va fi fixată în concordanță cu modul de a fi al artelor. Pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
ce tip de obiect este opera de artă și ce fel de entitate sau existență implică), metodologia ei va fi fixată în concordanță cu modul de a fi al artelor. Pentru a delimita obiectul de artă trebuie să recurgem la ontologie care trebuie înțeleasă ca știința necesară pentru a răspunde la problemele existențiale ale obiectului artei. Dar modul de analiză nu va putea înlătura fenomenalitatea obiectului artelor care dirijează cercetarea către esența obiectelor artelor. Opera de artă ca simplă apariție se
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]