1,335 matches
-
în ochii copiilor (1962); Fântâni și stele (1965); Ecce tempus (1968); Oaza de mesteceni (1970); Zăpezile de acasă (1972); Noapte cu privighetori (1973); Templul dinafară (1975); Transilvane cetăți fără somn (1977); Războiul cunoașterii (1979); Ora întrebărilor (1979); Cetatea zodiilor (1982); Oracole (1987); Rădăcinile cerului (1989); Vase de Tanagra (1993); Icoana nevăzută (1996); Al doilea suflet (1999); Mamei, dincolo (2002); Toamna clasică (2004). Albume Eroii fabulelor (1965); Fiica Dunării și a Mării (1966); România antiqua (1969); Împreună cu Ion Milea; La zei acasă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1547_a_2845]
-
o legendă din arhaica tradiție egipteană. Se spune că suveranul egiptean Pheron (identificat cu faraonul Menephtah al III-lea, În timpul domniei căruia au emigrat evreii din Egipt) și-a pierdut vederea, fiind sancționat de o divinitate a Nilului. În urma consultării oracolului, el s-a vindecat de orbire spălându-se pe ochi cu urina unei femei virtuoase (Herodot, Istorii, II, 111 ; Diodor din Sicilia, Biblioteca istorică, I, 59). 193. Nicolae Iorga, „Istoria evreilor În Țerile noastre”, În Analele Academiei Române, Memoriile Secției Istorice
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
fondatorul acestor jocuri a fost însuși zeul sanctuarului, Apollo, după uciderea șarpelui Python. Sanctuarul lui Apollo era înconjurat de un zid care închidea în interiorul său numeroase monumente și comori. În acest sanctuar, Pythia, preoteasa de rang înalt, își pronunța prezicerile. Oracolul din Delphi era consultat pentru chestiuni politice, religioase sau cu caracter privat. Primele întreceri au fost artistice apoi au fost introduse și întreceri atletice, însă întrecerile artistice aveau întâietate asupra celor atletice. Jocurilor Pythice se desfășurau odată la fiecare patru
Fenomenul olimpic de la antic la modern by Liliana RADU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101004_a_102296]
-
destinată să-i aducă lui Pelops mâna Hippodamiei, fiica lui Oinomaos. Cum fiica lui era cerută în căsătorie de foarte mulți tineri, Oinomaos refuza în mod sistematic să-i acorde mâna fiicei sale vreunuia dintre ei. Asta și din cauză că un oracol i-a prezis că va muri de mâna ginerelui său. Pentru a-i înlătura pe pretendenți îi provoca la o cursă de care până la altarul lui Poseidon din Corint și înapoi. Caii săi erau divini, fiind dăruiți de regele Ares
Fenomenul olimpic de la antic la modern by Liliana RADU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101004_a_102296]
-
tradiție încetase de o bună bucată de vreme. Atunci când voi vorbi despre Olympia, spune Pausanias, voi explica pricina întreruperii jocurilor. Ifitos, văzând așadar că Grecia se distrugea din pricina războaielor interne și din cauza unei boli molipsitoare, s-a gândit să ceară oracolului de la Delphi sfat pentru vindecarea de nenorociri. Se spune că Pythia i-a poruncit lui Ifitos să restabilească Jocurile Olimpice, ajungând la înțelegere cu elenii. Ifitos a convins și pe eleni să aducă sacrificii lui Heracles, pe care altădată îl considerau
Fenomenul olimpic de la antic la modern by Liliana RADU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101004_a_102296]
-
Într-un birou. Exista un computer mainframe (unitate centrală de procesare) de mari dimensiuni, la care trebuia să mergi și să le spui celor care Îl operau să extragă sau să introducă informații pentru tine. Era ca un fel de oracol. Apoi, mulțumită PC-ului și Internetului, e-mail-ului, laptopului, browser-ului și client server-ului, puteam accesa de la propriul monitor tot felul de date și informații stocate pe rețea. În această eră erai deconectat de birou și puteai lucra de acasă, de la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
lor, fie că se datorează unor viziuni sau unei inspirații divine; pe acest temei s-au rânduit jertfe și rituri fie autohtone, fie tireniene, fie aduse din Cipru sau de altundeva; pe temeiul unor astfel de tradiții s-au consacrat oracole și statui și altare și temple înzestrate fiecare cu un teritoriu sacru; de acestea toate, legislatorul nu se va atinge câtuși de puțin, iar fiecărei clase de cetățeni îi va desemna un zeu, un daimon sau un erou. 30. Statul
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
nu au dorit să se lepede de Hristos și să jertfească zeilor. Sub masca idolilor și a zeilor păgâni, se ascundeau de fapt demonii, care aveau dorința ca oamenii să se închine lor, nu lui Dumnezeu. Demonii comunicau păgânilor prin oracole să ucidă pe creștini. Creștinii au adoptat expresia martir, în sensul de mărturie, faptelor și suferințelor creștinilor persecutați, care s-au numit astfel martiri de la cuvântul grecesc μάρτυρ, care înseamnă martor. Aceștia au dorit a se afirma ca și creștini
Medicii și Biserica. Medicină și Spiritualitate în abordarea pacientului terminal by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/121_a_138]
-
un dansator rămâne suspendat în spațiu, sustras gravității, în timp ce corul se risipește în cer, iar în 18 carate ficțiunea trece pe nesimțite în eseistică. Autorul își definește demersul „o viziune stranie de vis”, iar sensurile căutate drept „slovă neînțeleasă, de oracol”. Deși a scris puțin, iar din paginile lui și mai puține s-au tipărit, Z. este un nume pe care istoria suprarealismului românesc nu îl poate ocoli. SCRIERI: Deschidere, îngr. și pref. Sașa Pană, cu un portret de S. Perahim
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290708_a_292037]
-
Acești oracoli au fost instituiți de Moise și emiși de ma rele preot al lui Israel. Oracolii erau răspunsurile pe care zeii păgâni le dădeau celor cari le puneau întrebări. Bineînțeles că nu voi da aci explicația acestor oracoli: când oracolul era consultat, el răspundea la următoarele cerințe, după cum spunea Heliade: speranță, fortună 43, maritagiu sau unire, geniu, reușită, satisfacțiune, fericire. Oracolul se putea formula în modul acesta: „Ai speranță spre o norocire, prin împlinirea unui maritagiu strălucit cu un june
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
zeii păgâni le dădeau celor cari le puneau întrebări. Bineînțeles că nu voi da aci explicația acestor oracoli: când oracolul era consultat, el răspundea la următoarele cerințe, după cum spunea Heliade: speranță, fortună 43, maritagiu sau unire, geniu, reușită, satisfacțiune, fericire. Oracolul se putea formula în modul acesta: „Ai speranță spre o norocire, prin împlinirea unui maritagiu strălucit cu un june plin de geniu și că va aduce toată satisfacțiunea și fericirea“. Iată câțiva din acești oracoli scriși, bineînțeles, de Heliade: Oracol
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
Oracolul se putea formula în modul acesta: „Ai speranță spre o norocire, prin împlinirea unui maritagiu strălucit cu un june plin de geniu și că va aduce toată satisfacțiunea și fericirea“. Iată câțiva din acești oracoli scriși, bineînțeles, de Heliade: Oracol căzut unui tânăr: De nu ți-ar lipsi banii, precum ai geniu, minte Ai fi un drac de frunte, cum place la femei, A spune la-aventure ca Enea în Didone Și la ospățul mare ți-ar da și plumbutingu... 84
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
sfârșitul carierei sale scriitoricești și în pragul morții) - erau însoțite de o prezentare, în care, printre altele, se menționa: „D. HeliadeRădulescu, începând seratele sale literare în preajma anului 1870 [deci la 31 decembrie 1869/12 ianuarie 1870], a debutat prin 101 oracole compuse și edate după modul oracolelor emise de mai marele preot în Israel și instituite de Moise... În preajma anului trecut emise 101 oracole și dintr-însele le împărți la câți se afla prezenți spre așteptarea și serbarea Anului Nou, iar
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
pragul morții) - erau însoțite de o prezentare, în care, printre altele, se menționa: „D. HeliadeRădulescu, începând seratele sale literare în preajma anului 1870 [deci la 31 decembrie 1869/12 ianuarie 1870], a debutat prin 101 oracole compuse și edate după modul oracolelor emise de mai marele preot în Israel și instituite de Moise... În preajma anului trecut emise 101 oracole și dintr-însele le împărți la câți se afla prezenți spre așteptarea și serbarea Anului Nou, iar restul se rezervă a se oferi
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
sale literare în preajma anului 1870 [deci la 31 decembrie 1869/12 ianuarie 1870], a debutat prin 101 oracole compuse și edate după modul oracolelor emise de mai marele preot în Israel și instituite de Moise... În preajma anului trecut emise 101 oracole și dintr-însele le împărți la câți se afla prezenți spre așteptarea și serbarea Anului Nou, iar restul se rezervă a se oferi la persoanele respectuoase cu alte ocaziuni de întâlnire“. Gazeta lui Cezar Bolliac afirma că încă din anul
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
împărți la câți se afla prezenți spre așteptarea și serbarea Anului Nou, iar restul se rezervă a se oferi la persoanele respectuoase cu alte ocaziuni de întâlnire“. Gazeta lui Cezar Bolliac afirma că încă din anul 1859 Heliade „emise câteva oracole pentru amicii și cunoscuții săi“. Un Oracol la România a apărut în volumul Elemente de istorie a Ro mâniei sau Dacia și România, în 1869; întregul ciclu Heliade ar fi vrut să-l intituleze Album al României, mai târziu optând
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
așteptarea și serbarea Anului Nou, iar restul se rezervă a se oferi la persoanele respectuoase cu alte ocaziuni de întâlnire“. Gazeta lui Cezar Bolliac afirma că încă din anul 1859 Heliade „emise câteva oracole pentru amicii și cunoscuții săi“. Un Oracol la România a apărut în volumul Elemente de istorie a Ro mâniei sau Dacia și România, în 1869; întregul ciclu Heliade ar fi vrut să-l intituleze Album al României, mai târziu optând pentru titlul Pythonida (cf. I. Heliade-Rădulescu, Opere
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
de plecare istoric, parabolă a celor două Europe, răsăriteană și occidentală, atât de diferite și atât de asemănătoare totuși. Oedip la Delphi reia tema tragediei antice, trecută prin interpretarea pe care Hugo von Hofmannstahl a dat-o mitului: aflat la oracolul din Delphi, Oedip își trăiește viitorul. Dar visătorul modern devine la Z. voyeur postmodern, oracolul mitic se transformă în ecran, în simulacru, adevărul devine „afacere”. Pythia e o fată frumoasă drogată, iar Oedip, deținător absolut al informației vizuale, ajunge „omul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290747_a_292076]
-
atât de asemănătoare totuși. Oedip la Delphi reia tema tragediei antice, trecută prin interpretarea pe care Hugo von Hofmannstahl a dat-o mitului: aflat la oracolul din Delphi, Oedip își trăiește viitorul. Dar visătorul modern devine la Z. voyeur postmodern, oracolul mitic se transformă în ecran, în simulacru, adevărul devine „afacere”. Pythia e o fată frumoasă drogată, iar Oedip, deținător absolut al informației vizuale, ajunge „omul cel mai puternic din cel mai puternic oraș de pe fața pământului”, un zeu absurd, scârbit
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290747_a_292076]
-
Testamentul lui Zabulon 9, 8; Testamentul lui Neftali 3, 1; Testamentul Așerei 1, 8; Testamentul lui Iosif 7, 4; Testamentul lui Iosif 20, 2; Testamentul lui Veniamin 3, 3; Martiriul lui Isaia 1, 8; 2, 1; 3, 11; 5, 1; Oracole sibiline II, 167‑169; III, 63; Regula comunității 1, 24; 10, 2; Scrierea lui Damas 4, 13; 4, 16; 8, 2; Regula războiului 1, 1; 1, 13; 4, 2; 13, 4; 14, 9; 16, 11; în Imnele descoperite la Qumran
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
de pildă, Harnack, Bultmann, Cullmann sau Moltmann. În partea a doua a cărții, Peerbolte se oprește asupra „antecedentelor iudaice”, analizând Cartea lui Daniel, Cartea Jubileelor, 1 Enoh, literatura qumranică, Adormirea lui Moise, 4 Ezdra, Apocalipsa siriană a lui Baruh și Oracolele sibiline. Pot fi inventariate șapte „motive principale”. Le prezentăm în ordinea frecvenței cu care apar: 1. apogeul răului (cel mai frecvent); 2. tiranul eshatologic; 3. războiul necredincioșilor/neamurilor împotriva poporului ales; 4. fiarele haosului; 5. Beliar; 6. Nero rediuiuus; 7
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
demersuri diferite și complementare, care ne‑au ajutat mult, mai întâi în definirea, apoi în realizarea propriului proiect. În 1992, Fausto Sbaffoni publică două volume intitulate Testi sull’Anticristo. Primul este consacrat mărturiilor existente în primele două secole: fragmente noutestamentare, Oracolele sibiline, Urcarea la cer a lui Isaia, Didahia, fragmente anticristologice din Policarp, Iustin, Irineu și Tertulian; cel de‑al doilea cuprinde mărturii din secolul al III‑lea: Hipolit, Origen, Ciprian, Commodian, Lactanțiu și Victorin de Poetovio. Cu excepția fragmentului din Urcarea
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
prezentat este îmbogățit cu un aparat critic, filologic, istoric și teologic. Ceea ce i se poate imputa în principal lui Fausto Sbaffoni este lipsa unui criteriu bine definit și coerent de selecție. De pildă, în primul volum se regăsesc pasaje din Oracolele sibiline și din Urcarea la cer a lui Isaia, dar sunt lăsate deoparte, în mod nejustificat, 2 Baruh, Odele lui Solomon precum și Apocalipsa lui Petru. La fel se întâmplă și pentru secolul al III‑lea, în care, de bună seamă
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
pe de alta, cu cea a lui Nero. Din prima sinteză parțială, Anticrist‑Beliar, rezultă două concepții diferite despre adversarul eshatologic: acesta este fie un personaj uman înzestrat cu puteri miraculoase (2Tes. 2,1‑12; Apoc. 13,1‑10; 18; Oracolele sibiline II, 167‑173); fie o forță pur satanică (Apoc. 11, 7). În sfârșit, în ultima etapă, cele trei tradiții majore se contopesc într‑una singură care prezintă trei variante: 1) întruparea lui Beliar, ca Anticrist, sub înfățișarea lui Nero
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
167‑173); fie o forță pur satanică (Apoc. 11, 7). În sfârșit, în ultima etapă, cele trei tradiții majore se contopesc într‑una singură care prezintă trei variante: 1) întruparea lui Beliar, ca Anticrist, sub înfățișarea lui Nero în viață (Oracole sibiline III, 63‑74); 2) întruparea lui Beliar, ca Anticrist, în înfățișarea lui Nero, după moarte (Urcarea la cer a lui Isaia 4, 2‑4; Apoc. 13 și 17); 3) întruparea lui Beliar, ca Anticrist, sub înfățișarea lui Nero rediuiuus
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]