1,728 matches
-
încă de la naștere, că esența lui nu consta în îngustimea culoarelor, și nici în schimbările fortuite de direcție pe care le-ar fi impus, ci în confuzia totală dintre intrările și ieșirile parcursului. Și dacă, în condițiile astea, sub masca perfidă a cunoscutului, întâlnirea cu monstrul avusese deja loc nebăgată în seamă, dându-i astfel acestuia posibilitatea să-i fi luat urma și să se fi instalat la pândă peste umărul exasperant de opac al sinelui, pregătindu-și pe îndelete lovitura
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
stranietatea temei fusese percepută ca familiară, ci familiarul își dezvelise dintr-o dată chipu-i hâd, rânjind la el extraterestru de străin, și cu atât mai hâd cu cât fusese exhibat ca adevăr al operei de artă. Arăta ca lupul echipat perfid cu boneta și ochelarii bunicii din povestea Scufiței Roșii. Pe Rică, prea marea intimitate cu suferința umană îl împiedicase să se lase pleoștit de sentiment, cumva imunizându-l, fortificându-l și împingându-l în schimb să-ntindă inspirat mâna către
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
violență difuză și monstruoasă pentru că lipsită total de chip - nisipul ăsta mișcător, mustind de ostilitate abrazivă, ce ne saturează actualmente spațiul social. În el ne afundăm cu atât mai strașnic cu cât ne zbatem mai tare să scăpăm. Îngăduința lui perfidă ne împiedică totodată să sărim zvelt, ca acrobații cretani, peste ceea ce altfel ne-ar viza în galop sub forma unor coarne aprige și distincte. Odată bestia emasculată și resemnată cu băltitul între limite, ni se blegește și nouă saltul. Sfârșim
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
scoase la suprafață de-o schimbare aberantă a densității apei. I se făcu greață și icni la gândul unor variații năzdrăvane de densitate a umorilor proprii. Se sprijini de un coș public de gunoi și, din străfundul slăbiciunii ce pusese perfid stăpânire pe el, slobozi cu obidă: "Dumnezeul mă-sii!" Învățat cu franceza, coșul de gunoi îi răspunse la binețe cu imaginea unei femele gravide de șobolan strivite de-o mașină și zăcând aruncată pe fundul lui lucios, reflectorizant, înconjurată de-
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
-i circumscria tenace scârboșenia, în chip de coroană. Nu lansase înjurătura la adresa femeii, nici a soartei, nici a brațării, și nici măcar a inhibiției sale survenite inoportun în plin avânt al afirmării sexuale, ci împotriva găurii de apă ce se deschisese perfid în bordajul bine blindat al lumii sale. Simțea cum deschiderea se lărgește catastrofic cu fiecare spasm al stomacului său. Cum de-i cedase cuirasa? Nu avea cum să priceapă că femeia îi subtilizase o umilință cu care se identifica profund
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
nu tocmai realizată ca roman, se organizează parabolic, cu motive care structurează, într-un paralelism tensionat, câteodată ostentativ și insistent explicitat, un spațiu al vieții și un spațiu al morții. Ambele sunt incluse în cele din urmă în ceremonialul vieții, perfidul mesager al extincției, al golului. Mai întâi, Cetatea și Dunărea, realități interferente, puncte de reper în peisaj (exterior și interior), apar disputate de viață și de fantasmaticul ei dublu. Și în nebuniile de-o clipă ale lui Șefki, în învălmășeala
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285907_a_287236]
-
naționale, sabotarea instituțiilor statului, distrugerea justiției și implicit a ideii de dreptate pentru oameni și transformarea României într-o republică bananieră. în mintea politrucului crescut la școala lui Stalin, ,,idealurile socialismului” înseamnă mințirea cu nerușinare a populației, clamarea unor lozinci perfide pentru amăgirea oamenilor, și tot felul de ticăloșii mergînd pînă la crimă, pentru a apăra poziția unor neisprăviți în frunte cu politrucul-șef, pentru a trăi mai departe viață de huzur pe spinarea altora . Acolo unde s-au dezvoltat, adevăratele
Tribul by Ciornei Marian () [Corola-publishinghouse/Science/91671_a_92380]
-
plătită din munca poporului, nu avea nevoie de bombe și atentate , metode la care recurg rețelele anemice de prin oriental mijlociu, din lipsă de alte mijloace. Nu ! În cazul Securității, nu mai era nevoie de așa ceva, simpla ei prezență vicleană, perfidă și ascunsă în cadrul societății, era suficientă pentru a teroriza populația. A teroriza și a supune populația în scopul urmărit de ei. Și scopul clar al Securității torționare în 1989 era acela de a apăra înteresele nomenclaturii PCR, de a apăra
Tribul by Ciornei Marian () [Corola-publishinghouse/Science/91671_a_92380]
-
bună dreptate, zicem noi, dată fiind situația economică dezastruoasă a Rusiei); George s-a spălat pe mîini ca Pilat din Pont, dar, ca în cazul lui Macbeth, sîngele nu s-a spălat**********************. A fost o dovadă tipică de ipocrizie a "perfidului Albion" (apud Napoleon) la cel mai înalt nivel. Dacă George ar fi fost, în acele clipe în care a luat fatala decizie, mai puțin influențabil și mai puțin poltron, drama din casa Ipatiev (Ekaterinburg) din noaptea de 16/17 iulie
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
română din exil scria: Arestările se fac de obicei noaptea. Sub pretextul că s-ar fi primit o reclamație, mai mulți polițiști, Îmbrăcați În civil, percheziționează amănunțit locuința denunțatului ca să găseascăă arme. Negăsind nimic compromițător, Își cer scuze În mod perfid spunând că e vorba probabil de un denunț calomnios, dar nu fără a-l invita pe cetățean la poliție pentru o scurtă declarație. Luarea declarației durează câteodată luni și ani, fără ca familia să mai poată afla de urma celui dispărut
[Corola-publishinghouse/Science/1909_a_3234]
-
sau la serviciu, ar fi, cu siguranță, linșați de vecini, respectiv de colegi. Unui alt muncitor i se spune că mama și soția lui sunt și ele arestate și soarta lor depinde Întru totul de colaborarea sa. Un alt anchetator perfid Îi prezintă unui muncitor toate nenorocirile care ar decurge din Întemnițarea acestuia: soția Îl va părăsi sau Îl va Înșela cu alți bărbați, iar fiul va ajunge infractor, din cauza lipsei figurii paterne. Chiar scrierea declarațiilor devine o metodă de tortură
[Corola-publishinghouse/Science/1909_a_3234]
-
reporteri.”, sunt nevoiți să facă față și unei surprize: devin, vrând-nevrând, auditoriul răbdător al lecturii unei părți dintr-un ambițios studiu. Masa copioasă Îi asigură intelectualei Graziella asistența care, la rândul ei, trebuie să achite consumația, dar Într-un mod perfid, prin supliciul prelungit al audierii. Totul funcționează după principiul ofertă - contracost, mai pe scurt: Țal! „Un prânz Împărătesc! și tot lucruri ușoare: Mezeluri, salam, ghiudem, limbă, licurini, măsline, icre de știucă și negre; supă de clapon cu patèle; pană de
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
i se pare că aude ceva și tresare) Ce de peripețiuni!... Ies pe fereastră și pornesc pe dibuite pe schele! mă Țiu binișor de zid și ajung În capătul binalii... Destinul mă persecută implacabil... Schelele se-nfundă; nicio scară... Cocoana perfidă mă indusese-n eroare... Vreau să mă-ntorc și d-odată auz pe inimici venind În fața mea pe schele. O iau Înapoi fără să știu unde merg; mă Împiedec de un butoi cu Țiment... O inspirațiune... - eu ca poet am
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
care se află ascunse încărcături explozive. c) Acțiunea psihologică, ca formă de luptă teroristă, vizează distrugerea sau slăbirea capacității de rezistență psihică. În sens larg, acțiunea psihologică reprezintă ansamblul procedurilor puse în mișcare în mod intenționat pentru a reuși manipularea perfidă a persoanelor, grupurilor sau a unei întregi colectivități în scopul de a le devia conduitele politice, de a le domina gândirea sau chiar a le subjuga. "Țintele" acțiunii psihologice sunt persoane, grupuri și chiar națiuni întregi. Procedeele cele mai des
by Gabriel Toma [Corola-publishinghouse/Science/1082_a_2590]
-
împotriva statelor bănuite că ar încuraja terorismul își vor etala rezultatele imediate în diminuarea pe termen scurt a frecvenței, ariei de răspândire a acțiunilor teroriste și consecințelor acestora. Pe termen lung, însă, amenințarea rămâne, cu forme de manifestare mult mai perfide, dar și cu consecințe greu de bănuit pentru că însăși societatea în care trăim oferă oportunități multiple. Globalizarea este una dintre ele. Este un proces în care circulația oamenilor, ideilor, informațiilor, serviciilor, bunurilor și finanțelor se produce cu viteze nemaiîntâlnite, contribuind
by Gabriel Toma [Corola-publishinghouse/Science/1082_a_2590]
-
facem iluzii că reglementările vor fi operate curând și cu ușurință. Mai ales acum când se vorbește atât despre viitorul ONU care, cel puțin prin Carta sa, asigură principiile pentru reglementări internaționale. Cu toate acestea, în fața unei amenințări atât de perfide, abordarea colectivă pragmatică a tuturor problemelor terorismului, altfel spus, cooperarea, rămâne singura cale de ținere a sa sub control. Așa cum securitatea prin cooperare este un proces la nivel mondial ale cărui obiective pot fi atinse numai cu condiția ca state
by Gabriel Toma [Corola-publishinghouse/Science/1082_a_2590]
-
această inflație a cunoașterii în ce privește genul uman, generată în special de științe ca istoria, geografia, economia, dar și de acest buchet de filosofii paralele sociologia, antropologia, etnologia, psihologia această inflație este fără îndoială cea mai semnificativă, dar și cea mai perfidă. În ciuda reușitei pe care a avut-o în privința umanului, filosofia are mari dificultăți în a gândi animalul. Chiar și cei mai mari filosofi ne frapează prin naivitatea concepțiilor lor (ca să nu spunem mai mult), naivitate ilustrată perfect de faimoasa și
[Corola-publishinghouse/Science/1526_a_2824]
-
crepuscul al răstignirii, ei își revarsă noaptea spiritului lor peste ființa cristică. Asemeni erupției unui tezaur al demonizării, din fluxul de întuneric ce răspunde refuzând chemărea cristică, răsună ecourile mândriei nestăvilite, invidei agitate, vicleniei ce lovește de sub scutul ascunderii, ironiei perfide, lascivității primejdios-surâzâtoare, brutalității animalic-neostenite, efervescenței calomniei, insensibilității non-compasiunii și cruzimii ce sfâșie glacial. Aceste ecouri, având drept substanță lipsa autenticei credințe și a iubirii de semeni, izbesc aura ființei cristice torturate precum săgețile de fulger o sferă impenetrabilă. Globul ce
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
o presupuneam eu. Ajuns la porțile sufletului de care m-am îndrăgostit odată cu rostirea iubirii mele și priminând răspunsul prin ne-deschiderea acestora, eu conștientizez utopia ce m-a purtat ca utopie, înțeleg că era doar o himeră complexă și perfidă. Astfel, uitându-mă la acele porți de suflet ferecat, mă privesc fulgerător în oglinda nefericirilor mele și îmi zăresc chipul înșelat înțelegând că am fost victima unei nădăjduiri ficționale. Clipa privirii unei astfel de imagini-reflexie a poziționării mele întru amăgire
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
otomană, în special prin diverse tratate, înțelegeri și combinații diplomatice, prin care teritoriile arabe au intrat în sfera colonială a uneia sau alteia dintre puterile europene. Acest mod inteligent de instalare a caracterizat îndeosebi stăpânirea britanică care, cu abilitatea specifică perfidului Albion, a reușit în câteva decenii (sfârșitul veacului al XIX-lea și începutul celui de-al XX-lea) să-și instaureze influența asupra unei mari părți din spațiul arab: Irak, Kuwait, Coasta piraților, coastele peninsulei arabe, Oman, Yemen, Egipt, Sudan
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3052]
-
mod a fost privită Marea Britanie, cel mai important element de echilibru al modernității, considerându-se că-i lasă pe alții să-i poarte războaiele, că menține Europa divizată pentru a domina continentul și că instabilitatea strategiilor sale face imposibile alianțele. „Perfidul Albion” a devenit un clișeu în spusele celor care fie nu au reușit să-i obțină sprijinul oricât de mult s-ar fi străduit, fie l-au pierdut după ce au plătit un preț care li s-a părut prea mare
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
acesta s-a sinucis, prelungind într-un act viu, real actul similar consumat de personajul-narator în vis. O ultimă glisare, așadar, a celui din urmă între cele două planuri de atâtea ori întrepătrunse că într-un sumbru joc al destinului perfid, inexpugnabil. Rămas singur cu Soliman, care îl urmărește că un martor mut al prăbușirii celuilalt și al decăderii proprii, protagonistului nu-i mai rămâne decât o soluție posibilă, de această data conștientizata cu indiferență: să repete gestul de eliberare al
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
din Câmpulung Mușcel, apoi la FABRICA de Panouri Electrice din Alexandria, unde, pentru corectitudinea și cinstea sa, a fost dușmănit de niște colegi care doreau să ajungă sus și erau incomodați de corectitudinea și pregătirea lui profesională. Această dușmănie ascunsă, perfidă, și fără sfârșit l-a destabilizat, l-a dezechilibrat și a căzut într-o depresiune nervoasă. În ziarul România Liberă din 11 aprilie 1990, în pagina a IV-a, în ciclul de articole „Pași spre democrație” (VIIIĂ, Mirela Roznoveanu a
A FOST O DATA by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Science/762_a_1496]
-
cazarmă, toată dotarea pe care învățam să o mânuim, nu mai aveau nici-un rost, în mintea mea. Ofițerii care ne cereau totuși disciplină mi se păreau niște naivi. Exercițiile de luptă la care ne antrenau, mi se părau niște jocuri perfide. Singura justificare a muncii ofițerilor noștri, după 23 august 1944, mi s-a părut obținerea soldei, a salariului. În această stare sufletească, am participat la un exeecițiu de luptă în timp de noapte. Era lupta dintre o grupă în apărare
A FOST O DATA by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Science/762_a_1496]
-
să ducă la Îndeplinire voia lui Dumnezeu, ci se supune, cu toată răbdarea devoțiunii ; și Isaac, prefigu‑ rând Întocmai jertfa Domnului, se arată plin de răbdare când părintele său Avraam Îl oferă ca jertfă. Moise, dispre‑ țuit de nerecunoscătorul și perfidul său popor, gata să fie lapidat de atâtea ori, se roagă pentru ei, răbdând și blând fiind. Iov, totuși, deși copleșit de chinuri mari și continue, nu se frânge, ci așa apăsat, strâmtorat și Îndurerat, dar mereu mai tare fiind
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]