740 matches
-
în rai»” (cap. XIV). În sfârșit, căindu-se de graba cu care-i pedepsise pe păcătoșii zăriți în timpul călătoriei sale extraterestre, patriarhul rostește o rugăciune și pentru sufletele lor, iar Dumnezeu îi reînvie, dându-le astfel prilejul de a se pocăi. Ultima viziune a lui Abraham este aceea a Morții, mai întâi într-o splendoare măsluită, apoi în adevărata-i hidoșenie, înspăimântătoare. Scena, de un realism unic în literatura intertestamentară și nu numai, rămâne colaterală subiectului nostru. Viziunea pură și simplă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
în felul următor: într-o seară, s-a dus la culcare săracă și nefericită, cu o carieră scriitoricească de șaisprezece ani moleșită, asemenea pijamalelor pe care le purta când lucra. Toate propozițiile pe care le scrisese în ziua respectivă fiind pocăite și prudente, marcate de teamă. Ca să adoarmă, probabil că Alice s-a gândit iar la posibilitatea de a renunța la scris. În visele ei, intra în librării relaxată și le anunța tuturor necunoscuților că, odată, ea a fost scriitoare, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
start, Drew i-a declarat lui Ellis că nu ai nici o scuză ca să devii un tip dur și neîndurător asemenea pământului. Ellis nu l-a combătut. Inițial și-a spus că asta trebuia să fie metoda lui de-a se pocăi: să asculte, să nu scoată nici un cuvânt despre femeia care nu ar fi trebuit să insiste că iubea munții la fel de mult ca el și nici să nu explice cât sensibile devin urechile după ce toți oamenii la care-ai ținut te-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
ocupa. De altfel, niciodată nu se ocupase de ea în plin aer, ci numai în penumbra atelierului. Acum se dezinteresase complet, dar era din acei ce-și târăsc după ei resturile, în felul în care sfinții răsfoiesc breviarul unor păcate pocăite pentru a nu se înstrăina de prezența conștiinței lor impure. Drăgănescu nu asculta bine ce-i spunea pictorul, îngrijorat să vadă pe Elena instalată. I se păru că se uită spre el, mări pasul, 280 deși se simțea în ziua
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
și pentru că purta plete date „pă spate“, cum ar spune el acum, cu accent afro-moldovean, unul care a scris una din cele mai mișto amintiri din copilărie pe care le-am citit vreodată, dintr-un sat ieșean botezat Hilița. Domnul pocăit în bucureștean de ocazie m-a apelat cu aceleași texte pe care i le știam, pe dinafară, de când făcea interviuri foarte crocante în „Opinia studențească“. Sau de când mânca biscuiți alături de imprimanta Veronica - cer mii de scuze cititorilor, e o glumă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2198_a_3523]
-
inferioară, ieșeau în evidență, consolatoare. Nu cunoșteau farmecul spontan al opiniei critice, nici lupta, nici victoria, în schimb orice veleitate de revoltă, orice amărăciune era ucisă în ele. Răspundeau la tot, cu acel: "nimic nu mă mai doare" al postumului. Pocăindu-și defectele prin desuetudine, calitățile lor, desprinse de patimi, se ofereau senine. . . . Era acolo un reflex de foc pe uliți strimte italiene, cu o lumină roșie umbroasă peste casele brune și pe pavelele ce păreau umblate. ... O familie de burghezi
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
durerea. Da, și durerea, așa cum mi-a dispărut durerea de cap cănd m-au tras pe frunte și tămple Adam și Eva. Am auzit eu de măini care vindecă. Domnule Evelin doar n-oi fi Hristos trimis pe Pămănt să pocăiești lumea? Evelin: Poate, s-ar putea să ai dreptate... Ela: Atunci să vă mai sorcovesc o dată: “Sorcova vesela, să trăiți, niciodată să nu muriți. La anu și la mulți ani!”. Evelin într-o stare de bună dispoziție ia sita și-
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
strigătul de suferință și luptă al unor sclavi. Am rezervat deja două locuri. Evelin: Mulțumesc, merg cu mare plăcere. Aurora: Evelin, te preocupă ceva? Evelin: Mă gândeam la ce a spus Ela: că n-oi fi Hristos pe Pământ să pocăiesc lumea?! Din ceruri voi așteptați nu doar extratereștri ci și făpturi hidoase sau fantome cu lumânarea aprinsă în gură. Aurora: Păi dacă au puteri divine de ce n-ar face și minuni?! Și apoi tu ești de vină; ne-ai făcut
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
dacă terminase cu Noica, nu terminase și cu clasa. Voia să-l afle pe autorul "masacrului" săvârșit asupra nasturilor: ― Cine e ființa lui Dumnezeu care a tăiat nasturii la paltonul colegului vostru? Se ridică Harry Löbel, cu o mutră de pocăit, care ar fi făcut milă și celui mai neînduplecat om: ― Eu, domnule profesor... ― Cum, tu ești? ― Nuuu ― protestă el ― voiam numai să vă spun că eu, domnule profesor, cred că au fost mai mulți complici, pentru că era greu să-i
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
la propriu, și la figurat. Fiecare are curviștina lui, se folosesc de ele ca de obiecte. Unele dintre curviștine plâng, altele cad într-o neagră tristețe când nu mai sunt exploatate, pe unele le vezi umblând pe la vraci, altele se pocăiesc pe ascuns, altele, mai deștepte, rabdă cât rabdă, își dau seama că sunt folosite și "administrează iubitului șutul corespunzător". Acestea sunt rare și, după o ispravă de felul acesta, foarte râvnite. Ia uită-te, se trezește genialul alungat, asta are
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
musulmanii mâncau carne nu știu de care. La ei venea cu șapte feluri de mâncare. Și dacă făcea, nu făcea pentru unul singur. Venea și la noi: „Care vreți de aia? Care vreți de aia?“. Era un supraveghetor care era pocăit; pocăit de-atunci. Eu n-am citit cărțile care le-am citit din „Specială“, cred că n-am citit zece ani de-afară. Ăla când cădea de servici mi-aducea cartea. Și cărți care erau interzise atunci. El mi-aducea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
mâncau carne nu știu de care. La ei venea cu șapte feluri de mâncare. Și dacă făcea, nu făcea pentru unul singur. Venea și la noi: „Care vreți de aia? Care vreți de aia?“. Era un supraveghetor care era pocăit; pocăit de-atunci. Eu n-am citit cărțile care le-am citit din „Specială“, cred că n-am citit zece ani de-afară. Ăla când cădea de servici mi-aducea cartea. Și cărți care erau interzise atunci. El mi-aducea... și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
să citesc, nici la distanța asta, așa. De la neoane mai mult am. Dac-am stat toată viața cu neoanele... Îmi fac crucea de vreun an de zile. Și am simțit niște schimbări. Parcă am simțit niște schimbări. Soția nu-i pocăită. „Pocăită“ îi ziceam eu când râdeam cu ele. Dar e-o țărancă din aia, credincioasă. Și încerca să mă ia la biserică, eu mă scăpam la crâșmă, nu. Oricât a-ncercat ea să mă-ndrepte, nu... Trăgeam la pușcărie sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
citesc, nici la distanța asta, așa. De la neoane mai mult am. Dac-am stat toată viața cu neoanele... Îmi fac crucea de vreun an de zile. Și am simțit niște schimbări. Parcă am simțit niște schimbări. Soția nu-i pocăită. „Pocăită“ îi ziceam eu când râdeam cu ele. Dar e-o țărancă din aia, credincioasă. Și încerca să mă ia la biserică, eu mă scăpam la crâșmă, nu. Oricât a-ncercat ea să mă-ndrepte, nu... Trăgeam la pușcărie sau ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
zice că ăia buni sunt așteptați în Rai. Poate ajung, da’ nu moare nimeni de dorul și de dragul lor, nu interesează, pur și simplu, nu interesează. În schimb, dacă e vreun pește mare, vreun criminal, vreo lepră mare care se pocăiește, vreun nebun mare care s-a dat pe brazdă, atunci zic io că-i frăsuială, că-s pregătiri ca la nuntă. - Taie vițelul cel gras... - Da’ noi? Noi suntem chișcarii, plevușca proastă care-nghite și cârligu’ gol, fără mămăligă, ăia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
femeia de la pagina 7, am râvnit la darurile altor copii cuminți, m-am ascuns de Dumnezeu între cearșafuri, am supt țâță străină în icoană, am... Ce să le spun despre mine? Știți, eu mă căiesc pentru toate nefăcutele mele, mă pocăiesc pentru ispitirea că sunt, mă umilesc pentru neștiința că merit, mă urăsc... Sigur, voi fi tras de limbă, spânzurat de limbă, până când toate cuvintele se vor desprinde pietre de pe cerul gurii. Eu știu să tac. Nebunul veritabil se ascunde sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
de pocăință, așa cum ți se face de o futută dimineața pe nepișate! Bă, cu mine nu vă merge! Am mai văzut eu mecle evlavioase ca ale voastre! Nu sunteți primii! Vouă vi se scoală pula și în biserică, derbedeilor! Vă pocăiesc eu, golanilor, aici nu-i cimitirul elefanților, martiri fac din voi! Vai, săracul de tine, ai fost aruncat din mașină, puteau să te omoare, să te mănânce lupii până aici, să-ți rupi vreun picioruș sau o mânuță lunecând de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
adevărată, sex și alcool - nu fuseseră tot de Dumnezeu lăsate? Neînduplecate, o țineau pe-a lor: sexul fusese lăsat pentru Înmulțire, plăcerea cuprinsă În sădirea unui copil fiind doar semnul unui rod viguros; ziceau asta și tot felul de bătrînei, pocăiți doar pentru că erau tot mai neputincioși. Numai că plăcerile deveneau tot mai mari, iar copiii soseau pe lume tot mai rar și mai debili. Pentru a le da tărie, mamele se Îndopau cu Întăritoare, plozii erau injectați și supraalimentați, trimiși
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
făcuseră lată, oameni și ei, dar și atunci Îngăduința Cerului fusese mare. Ce mai, doar Papa ar fi scăpat, ar fi rămas singur pe un glod Încins, mergînd prin flăcări, călcînd pe jar. V-am zis de mii de ori: Pocăiți-vă! Dar Antonia ar fi ars? După ce stîrnise prăpădul, convingînd pînă și Cerul că sosise vremea? Și pe ea ar fi salvat-o Dumnezeu, așa ar fi fost drept. Ar fi rămas alături de Papă, el catolic, ea ortodoxă, după neamul
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
altele se uitau la filme deocheate, ce să facă, să spargă televizorul? - și prin vinele lor curgea sînge, cîndva clocotitor. Ultimele zeci de ani tot sterilizaseră virtuțile; viciile, În schimb, deveniseră mai rodnice ca niciodată. Dacă brusc s-ar fi pocăit toată America, pentru că acolo se zicea că sînt strînse toate relele lumii, s-ar fi ales praful de Întreaga omenire, nu se spunea că atunci cînd America e răcită tușește toată planeta? Americanii n-ar mai fi băut whisky, s-
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
mai fi pornit războaie, mereu era vîrÎtă În cîte unul, mai mare, mai mic, considerînd că aduce, În viziune proprie, era convinsă, chiar Credința, Speranța, Milostenia. Alte popoare vedeau lucrurile altfel. Ce mai, o țară nu avea cum să se pocăiască de tot. Dar o lume Întreagă? Fără nedreptăți nu ar fi existat nici palate de justiție, procurori, judecători, avocați, grefieri, condamnați, gardieni, poliție, din ce-ar mai fi trăit o asemenea armată de oameni? Pe cine ar mai fi spovedit
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
Acolo locuise, pînă să se mărite, mama lui Bert. Un cuib de nebunii, cîndva, pe care acum Îl Încălzea urmașul. Acesta se vedea cu iubita doar ziua, pentru că lipsa lui de acasă noaptea ar fi Însemnat prăpăd. Mama lui Bert, pocăită după o tinerețe agitată, putea fi socotită acum o puritană; evlavioasă, purtînd o grijă exagerată fiului, spăla, Într-un fel, păcatele de odinioară. Antoniei i-ar fi plăcut de ea, două sfinte. Tatăl lui Bert, care Încă de dimineață nu
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
de monologul legionarului. Fost. „...Ce mai trăim noi doi În tihnă, Thomas? Niște agitați!... Alergăm, vrem, căutăm!... Ce căutăm ? Vremea plăcerilor o să se ducă de tot... Ai impresia că pe urmă ne vom Închide În mănăstiri ori că ne vom pocăi, cît de cît, că vom asculta toată ziua Bach sau Mozart, că nu vom mai bea decît apă sau poțiuni doctoricești? Vom Încerca și atunci votca, Thomas, dar ne vor apuca repede durerile de cap, de burtă, inima și ea
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
chiar alături de Helga, pentru purtări asemănătoare - vei fugi de propria-ți carne, de ispitele ei, devenind numai spirit, numai credință, și Francisc din Assisi s a desfătat În toate felurile, pînă i-a arătat Domnul calea, de ce nu și ție, pocăiește-te, Thomas! „Nu, Helga, nu e vremea Încă!“, a zis acesta, spre mirarea lui. „Care vreme?“ „Aceea pe care o gîndești tu... În mine, cum să spun... și sfînt - de-ar fi prin cine știe ce minune să ajung - nu aș putea
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
va fi retezat; și nimeni să nu Încerce să fugă, pentru că nici un ținut nu e la adăpost de mânia mea“, toată lumea Înțelege că furtuna a trecut, că se Întrezărește o soluție și că este de ajuns ca preoții să se pocăiască pentru ca monarhul să renunțe la pedeapsă. Prin urmare, a doua zi, atunci când Omar Îl Însoțește din nou pe cadiu la curte, atmosfera este de nerecunoscut. Nasr e așezat pe tron, un fel de divan Înălțat, acoperit cu un covor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]