1,473 matches
-
lăsați-mă pe mine să vorbesc. N-am băut, Don Șef, nimic, zău! Nici măcar o cafea blondă? Nici. Păcat! Asta v-ar fi purtat noroc, surîde Don Șef. M-am convins. De dimineață am numai noroc. Să coborîm, spun, deschizînd portiera. Un minut! mă reține Don Șef, prinzîndu-mă de braț. Dacă sînteți întrebat, spuneți-le care e situația, eventual o mai puteți înflori puțin, doar sînteți singurul care știe exact cum stau lucrurile. N-are rost să ne ambalăm într-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
impas și fără să ne turnăm singuri benzină în cap, apoi să ne dăm foc. Dacă noi nu pornim separatorul, vor mobiliza forțe și vor remedia defecțiunea în două zile. E o soluție mai sigură. Cobor din mașină și trîntesc portiera cu putere, să se închidă. Don Șef a trîntit și el portiera, se convinge că e încuiată, apoi pornește spre intrare, făcîndu-mi semn să-1 urmez. Vîntul, mai rece și mai puternic decît dimineață, aduce din cînd în cînd rafale de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
ne dăm foc. Dacă noi nu pornim separatorul, vor mobiliza forțe și vor remedia defecțiunea în două zile. E o soluție mai sigură. Cobor din mașină și trîntesc portiera cu putere, să se închidă. Don Șef a trîntit și el portiera, se convinge că e încuiată, apoi pornește spre intrare, făcîndu-mi semn să-1 urmez. Vîntul, mai rece și mai puternic decît dimineață, aduce din cînd în cînd rafale de zăpadă viscolește mai ceva decît în toiul iernii!... Rămîn pe treptele de la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
dar celălalt paznic mă cunoaște și-mi face semn că pot trece, apoi își duce mîna la șapcă, salutîndu-mă. Îi răspund la salut și mă îndrept spre peron. Dom' Vlădeanu! mă aud strigat din dreapta. Întorc capul: Don Șef a deschis portiera mașinii și-mi face semn să mă apropii. -Vă așteptam, zice el. Felicitări pentru reușită! spune, întinzîndu-mi mîna. Vă mulțumesc! îi strîng eu mîna, dar fără tragerea de inimă de altădată. Mă invită să merg cu el cu mașina pînă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
al etajului șase și i-a făcut semn." Dumnezeule! exclam eu, ridicîndu-mi ochii, acoperiți cu palma, de ce nu exiști cu adevărat, să urc la tine și să-ți dau palme!... Oftez adînc, mototolesc mănușile, fac un gest nervos și deschid portiera. Stai! mă oprește Don Șef. Ce te-a apucat? Mă reașez în scaun, trag portiera ca să nu-mi fie frig, apoi încep să-i povestesc în cîteva cuvinte întîmplarea cu doamna blondă. Don Șef se uită speriat către mine. Brîndușa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
palma, de ce nu exiști cu adevărat, să urc la tine și să-ți dau palme!... Oftez adînc, mototolesc mănușile, fac un gest nervos și deschid portiera. Stai! mă oprește Don Șef. Ce te-a apucat? Mă reașez în scaun, trag portiera ca să nu-mi fie frig, apoi încep să-i povestesc în cîteva cuvinte întîmplarea cu doamna blondă. Don Șef se uită speriat către mine. Brîndușa, îi spun eu, a lăsat să se înțeleagă că am fost prieteni, pentru că a fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
au simțul șobolanilor: părăsesc corabia imediat ce-o simt scufundîndu-se... Eah!... Hai, domnule, să bem! Măcar un pahar... Nu pot, zău! Altă dată... La revedere! îi spun întinzîndu-i mîna. Cu bine! îmi urează Don Șef, strîngîndu-mi mîna, apoi îmi deschide portiera. Să nu fii supărat pentru declarație. N-am vrut să-ți fac rău. Lăsați, Don Șef. Cu bine! Îi fac un semn de salut cu palma și pornesc printre blocurile din dreapta. Abia aștept să ajung la Livia, să beau un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
pietri celele din caldarâm și uneori în roțile de mașini parcate ici și colo pe trotuare. în timp ce izbea cu furie roata unei Dacii 1100 grena, se împiedică, gata să cadă ca un handicapat caraghios ce era, și se sprijini de portiera mașinii, care se deschise cu nepă sare în fața lui, etalând pe bancheta din spate un pachet desfăcut de biscuiți. Bobo se uită de jur împrejur și, nevăzând pe nimeni, întinse mâna spre pachet și înșfăcă mai mulți biscuiți din el
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
lui, etalând pe bancheta din spate un pachet desfăcut de biscuiți. Bobo se uită de jur împrejur și, nevăzând pe nimeni, întinse mâna spre pachet și înșfăcă mai mulți biscuiți din el, cât să-i încapă în palmă. Apoi închise portiera cu grijă și plecă înseninat, ronțăind satisfăcut un biscuit, cu toate că nu-i era foame. Pe ceilalți îi fărâmiță când se așeză pe banca lui din parc, aruncându-i la porumbeii în căutare de cină pe alei. Se simțea mult mai
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
îl mohorî, dar nu-și mai făcu sânge rău, ca altădată. Căută un moment când nu era nimeni prin preajmă și scoase din buzunar briceagul de care nu se despărțea niciodată. Se opri în fața unui Moskvici răpciugos și meșteri la portiera din dreptul șoferului până reuși să o descuie. Se furișă în mașină și scotoci prin interior, înfrigurat. în cele din urmă, dădu peste ceva. Era un pix negru spart. Mâzgăli apăsat în palmă, mi jindu și ochii. Pixul avea o
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
jindu și ochii. Pixul avea o mină neagră. Deșurubă pixul, scoase mina neagră de doi lei, o luă între degete ca pe o țigară, aruncă pixul înapoi unde-l găsise, căzut pe jos între scaune, apoi ieși din mașină trântind portiera zgomotos și fluierând, cu mina de doi lei între degete și cu gândul întors abia atunci la conversația pe care o avusese la telefon cu fratele lui. Ecuația, în mintea lui, devenise foarte simplă: Clara era altceva. Edi nu era
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
opri pe aleea de la intrare. Chiar în apropiere se lăfăia o Dacie 1300 azurie. Se îndreptă încet spre ea, privind de jur împrejur. Nu vedea nici un trecător. Băgă mâna în buzunar și scoase o șurubelniță, începând să meșterească tăcut la portieră. Ochii lui cu pleoape pe jumătate căzute zăriră pe scaunul șoferului un pachet de ți gări străine deja desfăcut. Descuie cu grijă, sustrase cu dexteritate două țigări din pachet și închise la fel de grijuliu portiera, îndepărtându-se fără grabă de mașina
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
șurubelniță, începând să meșterească tăcut la portieră. Ochii lui cu pleoape pe jumătate căzute zăriră pe scaunul șoferului un pachet de ți gări străine deja desfăcut. Descuie cu grijă, sustrase cu dexteritate două țigări din pachet și închise la fel de grijuliu portiera, îndepărtându-se fără grabă de mașina pe care luceau câteva boabe de rouă, ca niște urme de transpirație incitată, și aruncând țigările un minut mai târziu în poala unei cerșetoare negri cioase așezată pe treptele de la intrarea unui bloc anost
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
sedan verde-deschis tăie banda autobuzelor și opri În spatele celor două vehicule albastru cu alb ale carabinierilor. Era un dreptunghi aproape anonim, lipsit de orice Însemn ori girofar, singurul semn distinctiv fiind o tăbliță de Înmatriculare pe care scria „AFI Oficial“. Portiera șoferului se deschise și coborî un soldat În uniformă. Se aplecă și deschise portiera din spatele lui și-o ținu așa până ce coborî o femeie tânără Îmbrăcată În uniformă verde-Închis. De-ndată ce aceasta ieși din mașină, Își așeză pe cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
ale carabinierilor. Era un dreptunghi aproape anonim, lipsit de orice Însemn ori girofar, singurul semn distinctiv fiind o tăbliță de Înmatriculare pe care scria „AFI Oficial“. Portiera șoferului se deschise și coborî un soldat În uniformă. Se aplecă și deschise portiera din spatele lui și-o ținu așa până ce coborî o femeie tânără Îmbrăcată În uniformă verde-Închis. De-ndată ce aceasta ieși din mașină, Își așeză pe cap chipiul și se uită În jur, apoi către secția carabinierilor. Fără a se sinchisi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
doc. Ea Îi luă mâna cu o familiaritate lejeră și-l urmă de pe barcă. Împreună, se duseră la mașina Încă parcată În fața secției de carabinieri. Șoferul, când o văzu că se apropie, se ridică greoi din scaun, salută și deschise portiera din spate a mașinii. Ea trase fusta uniformei sub ea și se strecură pe banchetă. Brunetti Întinse o mână hotărâtă și-l opri pe șofer să Închidă portiera după ea. — Mulțumesc că ați venit, doctore, zise el, aplecându-se, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
văzu că se apropie, se ridică greoi din scaun, salută și deschise portiera din spate a mașinii. Ea trase fusta uniformei sub ea și se strecură pe banchetă. Brunetti Întinse o mână hotărâtă și-l opri pe șofer să Închidă portiera după ea. — Mulțumesc că ați venit, doctore, zise el, aplecându-se, cu o mână pe capota mașinii, ca să-i vorbească. Cu plăcere, spuse ea și nu se sinchisi să-i mulțumească pentru c-o dusese la San Michele. — Abia aștept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
aceeași teamă pe care o văzuse când femeia se uitase prima dată la rana care-l ucisese pe Foster. — De ce? Zâmbetul lui fu curtenitor. — Poate voi afla mai multe despre motivul uciderii lui. Ea se Întinse Înaintea lui și trase portiera. Brunetti nu avu de ales decât să se ferească de greutatea ei În mișcare. Portiera se trânti, ea se aplecă peste spătarul scaunului și-i spuse ceva șoferului, și mașina se urni din loc. El rămase unde era și-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
-l ucisese pe Foster. — De ce? Zâmbetul lui fu curtenitor. — Poate voi afla mai multe despre motivul uciderii lui. Ea se Întinse Înaintea lui și trase portiera. Brunetti nu avu de ales decât să se ferească de greutatea ei În mișcare. Portiera se trânti, ea se aplecă peste spătarul scaunului și-i spuse ceva șoferului, și mașina se urni din loc. El rămase unde era și-o privi cum intră În traficul ce curgea afară din Piazzale Roma, de-a lungul drumului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
În fața gării, șoferul fiind ocupat În egală măsură de-o țigară și de paginile roz ale ziarului Gazzettino dello Sport. Brunetti ciocăni În geamul din spate. Șoferul Întoarse apatic capul, Își stinse țigara și se Întinse În spate să descuie portiera. Când o deschise, Brunetti se gândi la cât de diferite erau lucrurile În Nord. În sudul Italiei, orice carabinier care auzea un sunet neașteptat din spatele mașinii s-ar fi lăsat imediat jos sau s-ar fi ghemuit pe pavaj lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
În două postul militar. Făcu o serie de cotituri pe după clădiri și-n spatele mașinilor, dintre care nici una nu-i spuse nimic lui Brunetti, și opri curând În fața unei alte clădiri joase de ciment. Brunetti se uită afară pe geamul portierei din spate și văzu că erau opriți pe diagonală În fața unghiului drept făcut de fațadele a două magazine. Deasupra unei uși de sticlă, văzu scris „Food Mall“. Nu asta le fac leii prăzii lor? Cealaltă firmă spunea: „Baskin Robbins“. Câtuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
puțin optimist, Brunetti Întrebă: — Cafea? Șoferul Înclină din cap spre a doua ușă, evident nerăbdător ca Brunetti să coboare din mașină. Când o făcu, șoferul se lăsă În spate peste scaun și spuse: „Mă Întorc În zece minute“, și Închise portiera și porni brusc, lăsându-l pe Brunetti pe trotuar, simțindu-se ciudat de abandonat și de străin. La dreapta celei de-a doua uși putea acum să vadă o placă pe care scria: „Capucino Bar“, cel care o scrisese fiind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
mărite cu el, după care se Împușcase. Își petrecu restul călătoriei citind știrile politice, știind la fel de multe când ajunse la Vicenza ca atunci când plecase din Veneția. Același șofer Îl aștepta În fața gării, dar de data asta coborî ca să-i deschidă portiera. La poartă, opri fără să i se pună s-o facă și așteptă cât timp carabinierii Îi scriseră lui Brunetti un permis de trecere. — Unde ați vrea să mergeți, domnule? — Unde e Biroul de Sănătate Publică? Întrebă el. — În spital
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
pe coridor În stânga și cum intră În camera alăturată, din care putu auzi vocea unei femei care Îi vorbea cu o voce joasă, cântată, probabil unui copil bolnav. Afară, șoferul aștepta, ocupat cu o revistă. Ridică privirea când Brunetti deschise portiera din spate a mașinii. — Încotro, domnule? — E deschisă azi cantina aceea? Îi era foarte foame. Își dădu seama abia acum că era trecut de unu. — Da, domnule. S-a rezolvat cu greva. — Cine a fost În grevă? — CGL, explică el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
la mașina sa. Fără să fie sigur că americanul se afla În raza auditivă și că Înțelegea italiana, Își jucă rolul până la capăt și-l Întrebă pe șofer dacă nu găsise un carnețel În mașină. Evident, nu găsise. Brunetti deschise portiera din spate, Își vârî mâna În spatele banchetei și pipăi prin spațiul gol. Deloc spre surprinderea lui, nu găsi nimic. Se trase afară din mașină și se Întoarse spre jeep. Deschise palma Într-un gest gol, semnificativ, apoi urcă pe banchetă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]