707 matches
-
postmodernitate / 33 1.2.1.2. Dimensiuni ale globalizării / 37 1.2.1.3. Fețele globalizării / 40 1.2.2. Revoluția ca formă de schimbare socială / 42 1.3. Schimbarea socială: transformări în România postcomunistă / 46 1.3.1. Cărările postcomunismului românesc / 46 1.3.2. Călători pe cărările postcomunismului. Studiu de caz: "societatea pesimistă" / 54 1.3.2.1. Ce sunt optimismul și pesimismul? / 55 1.3.2.2. Este paharul românilor pe jumătate plin sau pe jumătate gol? / 57
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
37 1.2.1.3. Fețele globalizării / 40 1.2.2. Revoluția ca formă de schimbare socială / 42 1.3. Schimbarea socială: transformări în România postcomunistă / 46 1.3.1. Cărările postcomunismului românesc / 46 1.3.2. Călători pe cărările postcomunismului. Studiu de caz: "societatea pesimistă" / 54 1.3.2.1. Ce sunt optimismul și pesimismul? / 55 1.3.2.2. Este paharul românilor pe jumătate plin sau pe jumătate gol? / 57 1.3.2.3. Cine sunt pesimiștii și optimiștii
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
care scade" (Stăniloae și Noica) vezi Bădescu, 1997:26-8. Asociat apare ideea că modernitatea și postmodernitatea sunt captive senzualismului și pozitivismului, sunt perioade de ratare a omului ca unitate interioară. Denumită de unii tranziție 3 și postranziție iar de alții postcomunism 4, situația actuală a societății românești este, în măsură considerabilă, rezultanta a două procese majore: ruperea de proiectul social egalitarist prin revoluția din decembrie 1989 și fenomenul globalizării. Nu credem că se poate afirma cu certitudine și, în consecință, nu
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
că scopul acestei incursiuni este doar de a aduce lumină asupra tabloului în care vom analiza identitatea socioculturală (la tinerii români); cu alte cuvinte, imaginea pe care o construim va fi departe de a fi completă. 1.3.1. Cărările postcomunismului românesc Postcomunismul românesc nu e ferit de cel din alte state est-europene. Poate doar faptul că a durat mai mult până am ajuns la statutul actual 17 face ca situația să pară oarecum diferită. Altfel, procesele de reformă au fost
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
acestei incursiuni este doar de a aduce lumină asupra tabloului în care vom analiza identitatea socioculturală (la tinerii români); cu alte cuvinte, imaginea pe care o construim va fi departe de a fi completă. 1.3.1. Cărările postcomunismului românesc Postcomunismul românesc nu e ferit de cel din alte state est-europene. Poate doar faptul că a durat mai mult până am ajuns la statutul actual 17 face ca situația să pară oarecum diferită. Altfel, procesele de reformă au fost fundamentale, ca
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
protest ale sindicatelor, cele mai active fiind cele din sectoarele vitale pentru economie minerit, energetie, transporturi ș.a. Din anumite puncte de vedere inflație ridicată, șomaj crescut, insecuritate economică accentuată ș.a. -, prima decadă de după revoluție poate fi numită "perioada neagră a postcomunismului". În tot acest interval, România a avut parte de unele din cele mai slabe performanțe în reformarea sistemului economic din regiune. Acest lucru se vede, de exemplu, din nivelul investițiilor externe directe. Ele au fost pentru anii '90 sub 7
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
situație decât cea a blocurilor care par că stau să cadă, fără încălzire și apă curentă, fără uși și fără geamuri, dar cu antene parabolice? Este evident că, din punct de vedere al resurselor de tip structural, schimbarea socială din postcomunism a adus, mai încet sau mai repede, mai devreme sau mai târziu, mai greu sau mai ușor, un "mai bine". Rămâne să vedem în continuare ce s-a întâmplat la nivelul resurselor morale. 1.3.2. Călători pe cărările postcomunismului
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
postcomunism a adus, mai încet sau mai repede, mai devreme sau mai târziu, mai greu sau mai ușor, un "mai bine". Rămâne să vedem în continuare ce s-a întâmplat la nivelul resurselor morale. 1.3.2. Călători pe cărările postcomunismului. Studiu de caz: "societatea pesimistă" Revoluția nu a generat modificări numai la nivelul resurselor structurale (instituții, infrastructură ș.a.), ci și la nivelul resurselor morale. Optimismul, încrederea, satisfacția față de viață sunt indicatori ai "sănătății psihice" nu doar la nivel individual, ci
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
optimist sau pesimist? Cine sunt cei care trăiesc mai degrabă în spațiul pesimismului sau în acela al optimismului? Acestea sunt întrebările la care încercăm să găsim câteva răspunsuri în cele ce urmează. Scopul general însă rămâne de a creiona imaginea postcomunismului pe dimensiunea "soft", în relație cu elementele de tip structural, de genul celor abordate mai sus. Atât simțul comun, cât și specialiștii plasează sursele atitudinilor pesimiste sau optimiste fie la nivel individual, fie la nivel structural. În cele ce urmează
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
să aibă atitudini pesimiste sunt mai vulnerabili și mai expuși anomiei sau riscurilor asociate schimbărilor postcomuniste: pierderea siguranței locului de muncă (ce până la Revoluție era garantat pe viață), șomaj, sărăcie, boală ș.a. Aceștia provin de fapt din categoriile subprivilegiate ale postcomunismului (oameni slab educați, pasivi, orientați spre trecut, cu o viziune paternalistă asupra statului ș.a.) sunt masiv expuși la reforme, iar orientarea lor pesimistă e comprehensibilă. Pe lângă toate rezultatele și explicațiile găsite în acest studiu de caz, suntem conștienți de faptul
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
Editura Științifică și Enciclopedică. Vlăsceanu, Lazăr (2007), Sociologie și modernitate: tranziții spre modernitatea reflexivă, Iași, Polirom. Voicu, Bogdan & Rusu, Horațiu (ed.) (2003), Globalization, European Integration, and Social Development in European Postcommunist Societies, Sibiu, Psihomedia. Voicu, Bogdan (2005a), Penuria pseudo-modernă a postcomunismului românesc, vol. I: Schimbarea socială și acțiunile indivizilor, Iași, Expert Projects. Voicu, Bogdan (2005b), Penuria pseudo-modernă a postcomunismului românesc, vol. II: Resursele, Iași, Expert Projects. Voicu, Mălina (2005), Ce fel de bunăstare își doresc românii? Despre legitimitatea politicilor sociale în
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
Rusu, Horațiu (ed.) (2003), Globalization, European Integration, and Social Development in European Postcommunist Societies, Sibiu, Psihomedia. Voicu, Bogdan (2005a), Penuria pseudo-modernă a postcomunismului românesc, vol. I: Schimbarea socială și acțiunile indivizilor, Iași, Expert Projects. Voicu, Bogdan (2005b), Penuria pseudo-modernă a postcomunismului românesc, vol. II: Resursele, Iași, Expert Projects. Voicu, Mălina (2005), Ce fel de bunăstare își doresc românii? Despre legitimitatea politicilor sociale în România, Iași, Expert Projects. Voicu, Mălina (2006), "Valori și comportamente religioase în spațiul urban românesc: o abordare longitudinală
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
Pandorei; ea a fost necesară fără îndoială pentru a hrăni spațiile mentale obosite ale populațiilor din arealul roșu, dar pentru cercetătorul schimbărilor sociale, din punct de vedere al utilității analitice, poate fi o capcană cu iz axiologic. 4 Conceptul de postcomunism nu este mai puțin ideologizat; e utilizat mai mult în câmpul analizelor dedicate țărilor fostului bloc comunist (vezi de exemplu McFaul, 2005) și are asociată aceeași teleologie a trecerii de la dictatură la democrație. 5 (eng.: agency); "acțiune" deși în general
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
aroge din ce în ce mai ritos rolul de factotum al nației. Cînd în preajma alegerilor din 1996, cineva, o voce din off, un ăla, un coate-goale, mațe-fripte, urla din mulțime ceva cu "Iliescu președinte permanent", credeam că secvența face parte din umorul negru al postcomunismului. Urmase crahul năucitor al pierderii alegerilor, dar au fost de-ajuns doar patru ani ca umorul să devină tristă realitate: "carismaticul" își pregătește acum, meticulos, o efigie în eternitate, renunțînd (nu de tot) la stropșelile umorale ale începutului și colorîndu-și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
înrăitului Iliescu nu-și mai justifică acum prioritatea, vilegiaturile țopiste își pot retrasa rivierele. Renunțarea premierului la actul radical al demisiei și deci și la cel al neiertătoarelor anticipate, aduce pesedismului o nesperată calmă plutire pe aceleași năclăite ape ale postcomunismului. Se înșală însă, același pesedism, dacă își imaginează descurajarea (chiar și temporară) a premierului liberal. Nimic din casantul scenariu al înlăturării ticăloșiților nu se diluează în puhoaiele care acum îndurerează țara. Doar cîteva luni sînt necesare pentru a seca jubilația
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de descifrare teoretică a achizițiilor empirice postdecembriste. Sociobiologia a fost tradusă, dar rămâne, În exclusivitate, obiect de studiu la istoria doctrinelor. În ceea ce privește așa-zisa „sociologie a tranziției”, nu cred În așa ceva din mai multe motive: centrarea presupusei discipline numai pe postcomunism denotă obediență ideologică sau, În cel mai bun caz, o glazură ideologică a demersului sociologic; toate țările lumii se află În tranziție către o nouă etapă (fază de evoluție) de dezvoltare a istoriei lor; invocarea „tranziției” noastre este un aspect
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
supremație ideologică a materialismului istoric (Josef Kandert și P. Skalník, Cehia, Lia Melikishvili, Georgia; vezi și Grażina Kubica, Cehia), situație similară cu statutul de ,,pseudoștiință burgheză și reacționară” a sociologiei În România Între 1948 și 1965 (cf. Gheorghiță Geană). În postcomunism, În schimb, antropologia este proclamată (ca În Ungaria, cf. László Kürti) a fi o ,,știință democratică”, venită din afara lumii academice centralși est-europene, sau chiar exaltată (ca În Slovenia, cf. Rajko Muršič) drept o ,,mântuire științifică”. Este dificil de precizat, În
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
constituțională comparată, Giovanni Sartori • Mitul statului, Ernst Cassirer • Noua eră a inegalităților, Pierre Rosanvallon, Jean-Paul Fitoussi • Noua problemă socială, Pierre Rosanvallon • O teorie economică a democrației, Anthony Downs • Omul și statul, Jacques Maritain • Poliarhiile. Participare și opoziție, Robert A. Dahl • Postcomunismul, Leslie Holmes • Statul criminal. Genocidurile secolului XX, Yves Ternon • Statul. Ce se vede și ce nu se vede și alte eseuri, Frédéric Bastiat 1 Cf. Paul Taggart, "Populism and the Pathology of Representative Politics", în Yves Méni & Yves Surel (eds
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
comunismului românesc, I, București, 1995; II, 1997. 56 Gabriel Liiceanu, Este oare națiunea singurul cadru imaginabil al democrației?, în 22, II, 48, 1991, p.6-7. 57 Andrei Marga, Filosofia unificării europene, Cluj, 1995, ed. II, 1997. 58 Lucian Boia, De la postcomunism la postnaționalism, în Xenopoliana, II, 1994, p.122-126. 59 E. Hobsbawm, Nations et Nationalisme depuis 1780, Paris, Gallimard, 1992, p.238 (ed. engleză, 1990). 60 Lucrări traduse în totalitate sau parțial. Astfel sînt: E. Gellner, Nations et Nationalisme, Paris, Payot
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
doar una mimată pe ecrane. În realitatea istorică, dură și neliniștitoare, a acelor timpuri nu este nicio trădare, pentru că atât politicienii "de stânga", cât și intelectualii "de dreapta" au făcut sistem, au fost mână în mână în ambele variante (comunism/postcomunism). Atunci când unele voci marcante ale "dreptei" românești neagă "trădarea", ele știu exact ce spun: nicio trădare, doar continuitate. Iluzia este că prin tortură și carbonizare acei oameni, deveniți imagini mediatice controversate, nu mai pot fi identificați de către rudele lor și
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
filosofiei politice, Michel Terestchenko Mass-media și democrația în România postcomunistă, Daniel Șandru, Sorin Bocancea Miturile politice în România contemporană, Sergiu Gherghina, Sergiu Mișcoiu Mituri și mitologii politice, Raoul Girardet Naționalismele europene, Paul Sabourin Naționalism și națiune, Raoul Girardet Noi și postcomunismul, Sorin Bocancea O teorie economică a democrației, Anthony Downs Omul și statul, Jacques Maritain Partidele politice din Europa, Daniel L. Seiler Partide și personalități politice în România postcomunistă, Sergiu Gherghina, Sergiu Mișcoiu Poliarhiile. Participare și opoziție, Robert A. Dahl Politica
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
a II-a Tanziția ca dezvoltare; politica europeană de dezvoltare socială Capitalismul de tranziție Vladimir Pasti Prăbușirea comunismului ca proces Cincisprezece ani de tranziție reprezintă o perioadă suficient de lungă pentru ca analiza rece și lucidă a politicilor de început al postcomunismului să substituie confruntarea emoțională și schematică a acelei perioade, dar și pentru a permite o schimbare esențială a criteriilor de evaluare a tranzițiilor. Ceea ce merită subliniat este că acum evaluăm postcomunismul de până la noi după un alt model științific decât
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
analiza rece și lucidă a politicilor de început al postcomunismului să substituie confruntarea emoțională și schematică a acelei perioade, dar și pentru a permite o schimbare esențială a criteriilor de evaluare a tranzițiilor. Ceea ce merită subliniat este că acum evaluăm postcomunismul de până la noi după un alt model științific decât cel utilizat la începuturile acestuia. Acum 15 ani îl evaluam după distanțarea de comunism. După 15 ani însă, când teama de revenirea sau menținerea comunismului în forme oculte - „neocomunism” sau „criptocomunism
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
reușit să condiționeze formarea noii elite capitaliste chineze de sprijinul acordat de aceasta Partidului Comunist Chinez, încercarea lui Gorbaciov de a întemeia sprijinul social acordat Partidului Comunist Sovietic tocmai pe cei care contestau comunismul ideologic și politic a eșuat, iar postcomunismul european s-a reformat, invers decât cel chinez, în primul rând politic și abia apoi economic. Iar democrația politică a devenit principalul instrument de organizare capitalistă a societăților tranziției postcomuniste. Tranzițiile postcomuniste Capitalismul este un mod de organizare sui-generis a
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
care a inventat socialismul ca formă de organizare socială și economică a societăților. La sfârșitul secolului XX, prăbușirea comunismului în societățile socialiste europene a condus la apariția unei tranziții speciale, care constă în trecerea de la socialism la capitalismul dezvoltat. Denumită „postcomunism”, ea a fost masiv analizată și evaluată, iar concluziile au fost dintre cele mai diferite. Tranzițiile postcomuniste europene au fost tot atât de frecvent considerate un succes pe cât de des au fost privite drept un eșec. Desigur, interesele politice imediate, disputele ideologice
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]