1,563 matches
-
ci detașarea. Trebuie să te desprinzi de un tipar ca să-l poți privi apoi cu ochi bufoneresc. De aceea, spiritul de zeflemea e rodul unei mișcări de schismă interioară: te rupi de o lume la care te întorci sub forma rîsetelor. Și totuși, detașarea singură nu naște umor decît dacă se altoiește pe un temperament burlesc. Îți trebuie seve nastratinești răzbătînd în glume piperate ca să poți emana un aer de veselie molipsitoare. În toată această sarabandă comicărească, inteligența nu intervine decît
Hohotul filosofilor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6775_a_8100]
-
seve nastratinești răzbătînd în glume piperate ca să poți emana un aer de veselie molipsitoare. În toată această sarabandă comicărească, inteligența nu intervine decît în stadiul alegerii recuzitei, adică în momentul fixării cadrului pe care l-ai ales drept scenă a rîsetelor copioase. La prima vedere, Thomas Cathcart și Daniel Klein și-au ales foarte bine scena: un cadru simandicos de scorțoasă înfățișare doctrinară, și anume istoria filosofiei cu personajele ei. Ambii autori sunt suficient de deștepți ca, studiind cîteva tomuri de
Hohotul filosofilor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6775_a_8100]
-
aproape invizibil îl înțepa în partea dorsală și cel înțepat se ridica la fel de brusc. Imediat rigla era retrasă și cel înțepat căuta zadarnic obiectul înțepător pe scaunul său. Faza se putea repeta cu aceiași actori. Zâmbetele erau pe măsură, iar râsetele din pauză nu mai conteneau. III.2.2. Recompensa pentru un costum potrivit. Consecințe După vacanța de iarnă - cred că eram în anul III sau IV - Georgică (Dumnezeu să-l odihnească în pace !) vine cu un costum nou, dar cam
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
faptul că suntem împrăștiați în toată țara. Chiar dacă nu am absolvit aceeași facultate, mă simt ca făcând parte din grupul lor”, ne-a spus doamna Steliana Toma, soția prof. M. Toma, absolventă a Facultății de Hidrotehnică. Amfiteatrul a răsunat de râsetele care însoțeau discuțiile foștilor studenți, ce au depănat amintiri, s-au uitat la fotografii făcute în multele momente când au fost împreună, au ținut „discursuri” și au mulțumit încă o dată profesorilor ce i-au format, unii dintre ei fiind prezenți
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
cuvinte pe un ton care semăna atât de mult cu al unui adult, Încât nimeni care Îl cunoștea pe micul Ofuku n-ar fi crezut că vorbise chiar el. — Da, domnule, răspunse Hiyoshi. Fu condus În camerele servitorilor, de unde auzi râsetele familiei stăpânului din odaia de zi. Faptul că prietenul său nu-i arătase nici un semn de prietenie Îl făcea să se simtă și mai singur. — Băi, Maimuță!... Ofuku nu-și cruța cuvintele. — ...Mâine dimineață, te scoli devreme și pleci la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Ți-a spus să pleci, nu? Ai cinșpe’ ani și, oriunde te-ai duce, Îți vor da măcar de mâncare. Fii bărbat și nu te mai smiorcăi. Fără a se opri din lucru, ceilalți Începură să se amuze pe seama lui. Râsetele și glumele lor Îi umpleau urechile, iar Hiyoshi se hotărî să nu fie văzut plângând. În schimb, se Întoarse cu fața spre ei, dezgolindu-și dinții albi: — Cine se smiorcăie? Oricum sunt sătul și plictisit de prăvălia asta veche. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Îl Împiedica și nu avea nici o dovadă a nașterii sau a descendenței sale. Kiyosu, Nagoya, Sumpu, Odawara - le Încercase pe toate. Uneori, Își aduna curajul și bătea la poarta unei locuințe de samurai, dar toate rugămințile lui erau Întâmpinate cu râsete și batjocuri. Odată, chiar, fusese luat la goană cu mătura. Banii i se terminaseră curând și Își dădu seama că lumea era Întocmai așa cum Îi spusese mătușa lui din Yabuyama. Totuși, refuza să-și abandoneze visul, găsind că aspirațiile lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
aproape ținându-și respirația. Iar În acea noapte, fără Îndoială, mulți oameni din castel stăteau privind lămpile albe și chipurile celor din jur, spunându-și: e Întocmai ca la un priveghi. În această atmosferă, se auzeau, din când În când, râsete. Erau numai ale lui Nobunaga. Cei așezați mai departe nu cunoșteau motivul râsului, dar Îl auzeau iar și iar, de la două-trei camere distanță. Deodată un mesager fugi pe coridor. Shibata Katsuie, care trebuia să Îi citească lui Nobunaga raportul, păli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și cădeau, dar țineau pasul cu el. În loc să spunem că atacau și săreau În Învălmășeală, ar fi mai adevărat să arătăm că mica unitate a lui Tokichiro era Înghițită complet de vâltoarea bătăliei. Prin cartierul general al lui Yoshimoto răsunau râsete, În timp ce tunetele bubuiau. Chiar și când vântul se Înteți, pietrele care țineau cortul rămaseră la locul lor. Asta ar trebui să nu mai răcorească! glumeau oamenii, continuând să bea. Însă erau În campanie și plănuiau ca până seara să ajungă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să-i incite pe călugării-războinici din Kumano și Saiga să se revolte, promițându-le, În schimb, favoruri grandioase, dacă-l doborau pe Nobunaga. Folosindu-se de numele și demnitatea rangului său, nu reuși decât să atragă asupra lui disprețul și râsetele oamenilor. Se zvonea că nu stătuse mult timp În Kii și, curând, trecuse În Bizen, fiind susținut de clanul Ukita. Și, cu aceasta, Începu o nouă eră. Se putea spune că distrugerea shogunatului era o neașteptată spărtură În norii groși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și nechează! Chokansai se târa În patru labe, supus, și când, dintr-o dată, strănută băiețașul Îi căzu din cârcă. Doamnele de onoare și ajutoarele râdeau atât de tare, Încât se țineau cu mâinile de burtă. Nici chiar la căderea nopții, râsetele și hărmălaia nu se potoliră. Atmosfera din apartamentele femeilor era la fel de diferită de aceea din camera lui Mitsuhide, În citadela principală, ca o pajiște primăvara de o mlaștină Înzăpezită iarna. — Unchiule, acum când Înaintezi În vârstă, spuse Mitsuharu, ți-aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
incinta templului, dar adevăratul centru Îl reprezenta cartierul general al lui Nobunaga. Lângă Încăperea de unde se auzea glasul lui Nobunaga, murmura un pârâu izvorând din grădină, iar din niște clădiri puțin mai Îndepărtate pluteau, când și când, pe aripile brizei, râsete vesele de femei. Nobunaga vorbea cu un mesager de la al treilea fiu al său, Nobutaka, și de la Niwa Nagahide: Îi va fi de folos bătrânului meu ajutor, Nagahide. Informați-l că totul e asigurat. Peste câteva zile mă voi duce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
nopții și În primele ore ale dimineții. — Așa ar fi cel mai bine, până ajungem În provinciile de la apus. Pedestrașii, cum era de așteptat, ba chiar și samuraii superiori lor În grad - cu excepția comandanților - Încă nu știau nimic. Șoaptele și râsetele care nu ajungeau tocmai până la urechile comandanților exprimau supoziția că până pe câmpul de luptă mai era cale lungă. Coloana se puse În mișcare. Din acel moment, comandanții Începură să țină În mâini lănci și să meargă pe lângă trupe, cu pași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
alergă la ei și-i invită În templul care-i servea lui Hideyoshi drept cartier general. Hideyoshi nu se găsea În camera unde fură conduși, dar era clar că se trezise de câtva timp. Din apartamentul marelui preot se auzeau râsete sonore. Nu era deloc genul de primire la care se așteptaseră cei doi generali. Veniseră grăbiți să se alieze cu Hideyoshi și să-l lovească pe Mitsuhide. Ukon părea jignit, cu o expresie cam Îndârjită pe față, iar Sebei stătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
după o slujbă comemorativă, așa că nimeni nu se Îmbătă prea tare. Totuși, În timp ce efectele sake-ului Începeau să se facă simțite, generalii se ridicară de la locurile lor pentru a sta de vorbă cu alții, iar, ici și colo, se auzeau râsete și conversații animate. Un număr foarte mare de cești și oameni se adunară În fața lui Hideyoshi. Apoi, În mulțime păși Încă un om. — Ce zici de Înc-o ceașcă? Întrebă Sakuma Genba. Vitejia fără egal a lui Genba În luptele din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fetele nu suportau să stea Închise În apartamentele lor. Cea mai mare, Chacha, avea cincisprezece ani, sora ei mijlocie unsprezece, iar cea mai mică, abia nouă. Pentru aceste fete, până și frunzele care cădeau erau o pricină de uimire, iar râsetele lor răsunau prin coridoarele cetății. Katsuie era atras de vocile lor În apartamentele femeilor, unde spera să uite de grijile nenumărate printre râsetele lor vesele, dar, de fiecare dată când apărea, fetele se Întunecau la față și nu mai râdeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mică, abia nouă. Pentru aceste fete, până și frunzele care cădeau erau o pricină de uimire, iar râsetele lor răsunau prin coridoarele cetății. Katsuie era atras de vocile lor În apartamentele femeilor, unde spera să uite de grijile nenumărate printre râsetele lor vesele, dar, de fiecare dată când apărea, fetele se Întunecau la față și nu mai râdeau, nici nu mai zâmbeau. Până și Doamna Oichi devenea solemnă și tăcută, frumoasă și rece. — Vă rog, intrați, stăpâne, spunea ea, invitându-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
armurilor și lăncilor, toți oamenii păreau că ar fi mers prin apă. Erau apăsați de gânduri care le crispau piepturile. Pâcla rece li se aduna pe sprâncene și pe firele de păr din nări. Dinspre malul lacului se auzeau plescăituri, râsete și glasuri animate. Iscoadele trupelor atacatoare se lăsară imediat În patru labe, pornind târâș Înainte pentru a cerceta să vadă cine se afla În mijlocul ceții. Găsiră doi samurai și vreo zece grăjdari din fortăreața de pe Muntele Iwasaki; tocmai intraseră În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
e de altă părere, sunt sigur că nici soțul nu va fi. Aș dori foarte mult să vină cu mine la Kitanosho. Ar fi minunat dacă fiul tău rămâne aici, ca să-ți poarte de grijă. Văzând că, printre vorbe și râsete, chestiunea se aranjase deja, Hideyoshi luă rapid hotărârea În numele său: — Ceea ce aș dori, așadar, este ca fiul său să stea aici și bărbatul tău să vină cu mine. Inuchiyo nu are egal În luptă. Apoi, În fericita zi când ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
nădejde era o moarte nobilă. Sake-ul circula pe la toți. Se consuma ceașcă după ceașcă și multe butoaie fură golite pe parcursul nopții. Răsunau cântece În acompaniament de tobe, aveau loc dansuri cu evantaie de argint, se auzeau strigăte vesele și râsete, dar nimic din tot ceea ce făceau nu putea să Înlăture atmosfera de tristețe. Din timp În timp, o tăcere de gheață și fumul negru emanat, În noapte, de pâlpâirea lămpilor, dezvăluiau, pe cele optzeci de fețe Îmbătate, o culoare palidă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
nu mai rămăsese nici un oaspete. Hideyoshi făcu o baie, apoi, În timp ce se Întâlnea cu Hidekatsu și Maeda Geni pentru cină, un vasal Îl informă că tocmai sosise Hikoemon. Vântul făcea să foșnească jaluzelele de trestie indiană, iar prin aer pluteau râsete sonore de femei tinere. Hikoemon nu intră imediat, ci, mai Întâi, Își clăti gura și-și netezi părul. Se Înapoiase din Uji călare și era plin de praf. Misiunea lui fusese aceea de a se Întâlni cu Sakuma Genba, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
armatei sale. Nobuo Îl privi pe Ieyasu cu ochii mari, ca și cum revenirea lui ar fi fost complet neașteptată. — La Inuyama era totul bine? Întrebă el. Înainte ca Ieyasu să-i poată răspunde, printre vasalii din spatele lui se auziră glasuri și râsete. În timp ce-i explica situația lui Nobuo, Ieyasu fu curtenitor și plin de considerație. Nobuo era distrus. Ieyasu Își aduse calul lângă al său și-l consolă: — Nu-ți face griji. Dacă noi am suferit aici o Înfrângere, Hideyoshi va suferi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
bună distanță de Prima Unitate. Oamenii se așezară să se odihnească și să-și mănânce rațiile. În timp ce luau masa, soldații ridicară privirile, Întrebându-se care o fi fost motivul fumului care se Înălța. Caii pășteau iarba, În timp ce, peste câmpie, răsunau râsete. La aflarea aceleiași informații, Unitatea a Treia se opri, În mod firesc, odihnindu-și oamenii și caii la Kanahagiwara. Imediat În urma ei, Unitatea a Patra Își struni, la rândul său, caii, pentru a aștepta ca unitatea din față să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cîndva erai ca mine, preaslăvita, Și-acum ca mine lăsată-n părăsire împărtășești a-învățătorului tău soarta. Ești, O, ruino, slăvitul cer de altădată? sînt stîncile acestea locul Unde bucuria cîntă în arbori și-n rîuri se juca plăcerea, Si rîsetul ședea pe sub Stejari, si inocentă se juca-mprejur 215 Pe verzile cîmpii, și prietenia dulce se-întîlnea-n palate, Și cărți și instrumente de cîntat și peisaje de-ncîntare? Au unde-s ele, cuprinse de cumplit prăpăd sub aste rămășițe? Și dacă,-n
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
se plimbă să se desprindă de celelalte și să vină să-l tachineze. Grupurile se formează puțin câte puțin; au loc recunoașteri, plimbări și mai îndrăcite; se ridică praful, căldura devine insuportabilă, orchestra se moleșește, conversațiile se animă, izbucnesc câteva râsete, se dau întâlniri, survine oboseala, îi urmează foamea; se merge să se supeze la restaurant și, la revărsatul zorilor, fiecare merge să se culce, " Unii cu soțiile lor, Iar alții, singuri-singurei." Acesta e tabloul exact al balurilor de la teatru; nimic
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]