1,452 matches
-
poezia hiper-realului și poezia realului fabulos. Apoi: poezia texistențialistă și poezia textualirickă. Cât despre psihoză, aceasta e una și bună, fără suplimentare accente schizoide. Nu sunt sigur că locul lui Ion Mureșan, de pildă, e între textualirici și nu între realiștii fabuloși. Dar astea-s chițibușuri. Mai important e că, din cele trei categorii, Mihail Vakulovski nu pare să aibă instrumente decât pentru primele două. Urmărește cât se poate de ingenios tratativele cu realul ale unor Florin Iaru, Romulus Bucur, Mariana
Scriitorii români de ieri by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5884_a_7209]
-
natura fatalității și a predestinării. Atît Camil Ressu cît și Corneliu Baba, în perspective complet diferite și în cu totul alte registre estetico-morale, sunt pictori cu vocație umanistă, narativi atîta cît să fie ușor inteligibili în orizontul unui proiect antropocentric, realiști în planul reprezentării și cu o evidentă vocație eroică în planul moral. Este exact ceea ce comunismul căuta pentru afirmarea (și confirmarea) lui simbolică, pentru acreditarea convingătoare a unui mesaj măreț, cu un conținut cvasiteologic. Postsămănătorist răzvrătit, monumental și auster - ba
Inventarea unui nou realism (o schiță istorică) by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/16072_a_17397]
-
și Uniunea Sovietică, Romînia și Bulgaria, vizitate la inițiativa Departamentului de Stat la sfârșitul anilor '60. Un loc important se acordă discuțiilor directe sau în subtext privind realismul. Căci Bech este aclamat ca maestru al realismului. Dar cât de consecvent realist a fost Updike? Încă de la publicarea romanului Coup (1978), scris din perspectiva unui ex-dictator de religie musulmană al unui stat din Africa, fost student în Statele Unite, se observă la Updike o deschidere spre introducerea de elemente exotice, care se va
John Updike și „mijlocul“ dilematic by Rodica Mihăilă () [Corola-journal/Journalistic/7630_a_8955]
-
a spus că nu-i place începutul romanului, deoarece eu încerc săi scuz pe legionari și să justific acțiunile lor criminale și teroriste. Mi-a mai spus că mișcarea legionară reprezintă un subiect bogat [...], însă trebuie folosit - în scriere -stilul realist caricatural pe care l-a folosit și el în Bietul Ioanide." (pp. 29-30) Ultima propoziție merită citită de cel puțin două ori. Să nu fi observat oare Călinescu că există totuși, bine și multicolor camuflată, o șarjă în romanul discipolului
Masca transparentă by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6269_a_7594]
-
ziare, cărți, la teatru, în toate discursurile publice [...]. Fără scăpare? Fără limite? In aeternum? Cred că: da.” (Către F.W. Oelze, 21.03.1937). Dorința lui Benn de a fi înțeles ca autor realist („Marele poet este însă un mare realist, foarte apropiat tuturor realităților - el se încarcă de realități, este foarte teluric, o cicadă, născută după legendă din pământ, insecta ateniană” - Problemele liricii, 1951) lămurește și „enormitățile” de care fusese învinuit: „Lirica trebuie să fie ori exorbitantă, ori deloc” (op. cit
Poeme și aforisme de Gottfried Benn by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/4195_a_5520]
-
chilii. Aceasta a fost patria în care au trăit părinții noștri, cei mai mulți dintre ei au făcut sarmale, caltaboși, au petrecut, au băut, au chiuit, ce ne-am fi făcut fără România petrecăreață?" (p. 48). În acest decor mai mult decât realist, prozatorul brodează o destul de sofisticată ficțiune. Dacă în precedentul roman semnat Dan Stanca, Mut (2006), era prezentată cu lux de amănunte, nici mai mult, nici mai puțin decât sinuciderea unui jurnalist și prozator pe nume... Dan Stanca, acum avem parte
Farmecul și banalitatea răului by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9310_a_10635]
-
râturi scormoneau în același recipient și tot prea multe excremente erau eliminate la fiecare pas, de nu puteai merge fără să calci în ele. Aceasta nu era o țară oprimată, ci un lagăr al mizeriei liber consimțite" (p. 334). Fundamental realist, romanul glisează cu ușurință spre metafizic și fantastic. La fel ca în toate cărțile lui Dan Stanca, personajul Pavel Samsonov (și, odată cu el, cititorul) se convinge că raționalul singur nu este suficient pentru a înțelege întreaga complexitate a lumii contemporane
Farmecul și banalitatea răului by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9310_a_10635]
-
cît și înțelegerea și expresia artistică, li se mai poate adaugă încă una: relația cu scrisul, cu textul, cu lumea virtuală a cuvintelor; cu textul literar în genere și cu textul că experiență proprie. Ion Popescu-Negreni rămîne și aici un realist, un narator spontan, neelaborat, care amestecă informația banală cu judecată morală și observația neutră cu notația autoreflexivă și cu tonul imnic, uneori cu accente de jelanie biblică. El nu scrie propriu-zis, adică nu scrie pentru alții. Cartea să de memorialistica
Memoriile (si memoria) pictorului by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/17896_a_19221]
-
semnul crucii cu arma... Este mai mult decît un gest "printre altele", mai mult decît un indiciu: este o întreagă metafizică Cidade de Deus se înalță, în asemenea momente, mult deasupra bunelor intenții, a misionarismului documentar și a cinema-ului realist, brut și brutal, pentru a cunoaște - în fulgurația mistică și poetică a unei clipe - vertijul de-a fi uman, dureros de uman.
Gangsterii-și fac cruce cu arma by Alex. Leo Șerban () [Corola-journal/Journalistic/13668_a_14993]
-
decât până la vârful nasului, e mai primejdios decât cea mai nesăbuită și mai fantastică imaginație, fiindcă e orb.” Privirea asta terre-à-terre îmi permite să observ cum Dostoievski, ca și Proust mai târziu, este complet indiferent la verosimilitatea intrigii care, văzută realist, e de o naivitate de roman popular. În toiul succesiunii de coincidențe puerile, Dostoievski îți trântește câte un „nu încercam nici măcar obișnuita satisfacție atât de general umană stârnită de nenorocirea altuia” care îți aduce luciditatea critică terestră cu picioarele tocmai
însemnări by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/3503_a_4828]
-
de natura fatalității și a predestinării. Atît Camil Ressu cît și Corneliu Baba, în perspective complet diferite și în cu totul alte registre estetico-morale, sunt pictori cu vocație umanistă, narativi atîta cît să fie ușor ineteligibili în dimensiunea lor epică, realiști în planul reprezentării și cu o evidentă vocație eroică în planul moral. Este exact ceea ce comunismul căuta pentru confirmarea lui simbolică, pentru acreditarea inteligibilă a unui mesaj măreț, cu un conținut cvasiteologic. Postsămănătorist răzvrătit, monumental și auster - ba chiar, după
Realismul socialist la o nouă lectură by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/8019_a_9344]
-
așa ceva; el poate fi consultat, probabil, la secția periodice a Bibliotecii Județene Hunedoara. Înțelegem că doriți să dispuneți de toate mijloacele și informațiile pentru a putea verifica corectitudinea modului în care vă va fi stabilită pensia - dar trebuie să fim realiști: din câte știm, acest lucru nu este posibil în nici o țară, numai specialiștii în domeniu fiind în măsură să stabilească și să verifice o pensie de asigurări sociale. Nu dispunem de spațiu - și nici de competența necesară - să prezentăm exemple
Agenda2004-50-04-Dialog cu cititorii () [Corola-journal/Journalistic/283147_a_284476]
-
e prea târziu să ajungi ceea ce ai fi putut fi”) își dă seama, datorită amintirilor, că de fapt nu om vrea să fie, ci o adevărată gorilă, ca atunci când trăise liber. Dacă la început Ivan cel fără de seamăn fusese un realist preocupat de cotidian, un ”artist al instinctului”, în momentul în care se hotărăște să o salveze pe Ruby, să nu moară în cușca unui mall, ci să ajungă într-un spațiu larg, pe câmpia cu elefanți a Grădinii Zoologice (pe
„Niciodată nu e prea târziu să ajungi ceea ce ai fi putut fi“ by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/2478_a_3803]
-
-i desluși subiectul și semnificația. De cele mai multe ori nu știm de ce sunt personajele reunite, despre ce discută, ce simt. Nu știm de ce atmosfera este mereu cea a unei tristeți melancolice încărcată de un subtil erotism. Antoine Watteau nu este un realist. Tablourile sale, aflate mereu la marginea visului, sunt pline de costume fanteziste, obiecte simbolice, statui animate și referințe la iluzii propuse de alte forme de artă. Așa cum o demonstrează expoziția de la Metropolitan, universul picturii sale este direct legat de evoluția
Watteau, poetul by Edward Sava () [Corola-journal/Journalistic/6564_a_7889]
-
totalitarismului roșu care, în felul acesta s-ar fi dovedit "superior" nazismului. La antipodul tuturor acestora se situează dl. Mihai Șora. Figură de prim-plan a culturii românești contemporane, d-sa n-a fost niciodată un - horribile dictu - proletcultist sau "realist socialist", ci, în tinerețe, doar un vag gauchist pe meridiane galice. Volumul d-lui Șora, Du Dialogue intérieur. Fragment d'une Antropologie Metaphysique, editat la Gallimard, în 1947, i-a provocat un regret, transpus în textul intitulat Cuvînt după o
La antipod, Mihai Șora (I) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14518_a_15843]
-
prin concedii, ba prea moleșită pentru a se gândi la altceva decât la valurile mării și crestele munților. Ca oamenii responsabili măcar față de propria lor imagine, poate că mai-marii Alianței vor folosi acest interbal al concediilor pentru a-și evalua realist, departe de intoxicările serviciilor secrete și de sigurața de sine indusă de sicofanții din imediata apropiere, șansele. Și poate că vor lua singura decizie folositoare cu adevărat României în acest moment: declanșțarea de urgență a procedurilor pentru alegerile anticipate. Altminteri
Țara împăraților goi by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/11553_a_12878]
-
acest Campionat Mondial în fotbal e posibil orice. Sînt în stare să pariez că nici Coreea, nici Turcia nu vor mai întîlni la viitorul Campionat Mondial optimile de finală. Nu pentru că aș avea ceva împotriva echipelor mici. Dar să fim realiști. După această hecatombă de mari echipe provocată de sistemul epuizant prin care UEFA cîștigă sume uriașe din competițiile europene în care joacă majoritatea starurilor fotbalului mondial, ceva se va schimba cu siguranță. Fiindcă altminteri Campionatul Mondial va fi în tot
Micul mafiotism autohton by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/15057_a_16382]
-
inadecvare, întru totul condamnabilă, a fondului persoanei la forma numelui ei, patronimele diferă de cele (presupus) reale doar printr-o literă fiecare. E de-ajuns, însă, ca studiul după natură să se degradeze irecuperabil, iar prozatorul cu ipocrite pretenții de realist să-și arunce schițele la gunoi. Vântul care mătură literatura îi risipește și pe acești modești consumatori ai ei. Nu e greu să ne închipuim ce literatură vor fi gustat cei din clasa lui Algazi și Grumer. „Bună", pesemne, după
Doi coțcari by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/6183_a_7508]
-
cele mai mici amănunte, temele acțiunii. Ca într-o mise-enabî me, ni se sugerează din primele pagini împrejurările în care protagonistul își va împlini destinul tragic. Totul e acolo, de la început, cărțile inspiratoare, modelele și chiar coincidențele funeste. Deosebirea față de realistul Cehov constă la romanticul Stendhal în aceea că nu e vorba de un procedeu care să facă plauzibil fiecare obiect în desfășurarea acțiunii, ci de o subliniere a predestinării actelor umane, care, ca și la Balzac, după cum a dovedit Curtius
Recitindu-l pe Stendhal by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4724_a_6049]
-
său fiind mașina de vot a Partidului Social Democrat. "Victor Ponta are prima șansă la prezidențiale. Știu că nu e rentabil, că nu se face, dar sunt liber. Nu sunt genul de om care să spun: Eu câștig! Eu sunt realist, mă comport normal, spun că din multe motive, candidatul PSD are prima șansă. Principalul său atuu este aparatul politic care se numește PSD. Această mașină îi dă mari șanse de a fi președinte, dar îi omoară orice șansă de a
Ponta are prima șansă la prezidențiale, spune Antonescu by Iordachescu Ionut () [Corola-journal/Journalistic/30978_a_32303]
-
stă în exprimarea sentimentului de indignare și revoltă, pe cînd Bălcescu e un retoric, dar dezvoltă o retorică nobilă, adresîndu-se, recules, națiunii întregi, iar Russo și-a asigurat, chiar prin Cîntarea României, reputația de stilist. Costache Negruzzi e primul nostru realist, contribuind esențial , prin scrierile sale, la impunerea curentului. El preferă, de aceea, observația exactă a realității exterioare, însuflețită uneori prin comentariul său ironic. Nu este nici un moralist abstract, investigînd complicatele mecanisme al pasiunilor omenești. "Ceea ce izbutește în chip uimitor Negruzzi
O carte celebră by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/15676_a_17001]
-
-șef, în timp ce amândoi discutau între ei cu aprindere. Fără să turbur în nici un fel discuția, foarte animată, m-am așezat pe colțul unui birou, urmărind disputa înverșunată. Acum, se știa că cei doi nu prea se înghițeau, primul fiind un realist fără aere intelectualiste, al doilea, în primul rând un om al ideilor, de forță. Marin Preda aproape că zbiera cu spume la gură, citez, absolut exact, cel mai bun aliat al meu fiind memoria: " Și mai lasă-mă naibii cu
Scene cu Marin Preda by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/15112_a_16437]
-
și le repune într-un sistem de relații și interdependenț e, care le iluminează în chip diferit pe fiecare dintre ele. Spre deosebire de primul volum, conținând poezia, cel de proză nu a pus editorului probleme deosebite în ce privește stabilirea textului. După „paranteza” realist socialistă, Gellu Naum și-a reluat fragmentar cărțile de proză din perioada 1944-1948, așa cum obișnuia să procedeze și cu poeziile. Însă, spre deosebire de poezie, reluările sunt acum precizate și datate, iar textul este reprodus de autor fără modificări. Simona Popescu nu
Proza lui Gellu Naum by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/4422_a_5747]
-
țestoasă... - Nici un paradox, nouă nu ne plac sofismele, speculațiile, grecii v-au sucit de mult capul cu ele, de-aia nu mai știți pe ce lume trăiți -, ignorați realitatea... - Atunci Schumacher câștigă la sigur!, am zis, dacă e să fim realiști. - Viteza - crede-mă - e o prostie. De câștigat, câștigă puterea meditației, profunzimea ei, gândirea chibzuită, explorarea atentă a adâncimilor, chiar stând pe loc. - Și cămilele tale meditează,... l-am întrebat ironic. - De ce nu?... O fac în felul lor, mai ales
Paradoxul lui Ahile by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/7085_a_8410]
-
cauză apartenența la realism a lui Caragiale. „Mai degrabă el - și nu lumea - apare în urma scoaterii la vedere, la lumină a texturii. Lumea, dimpotrivă, își relevă inconsistența. Un motiv în plus să denunțăm situarea lui Caragiale în zona realismului. Pentru realiști, felul cum e spus ceva, actul în sine al enunțării contează mai puțin sau chiar deloc. Enunțarea pare să fie o consecință naturală a lumii. Or, la Caragiale, actul spunerii e esențial. Cititorul e obligat să vadă textul, nu lumea
Cheia textuală by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/4324_a_5649]