1,973 matches
-
când Venus, planeta armoniei, se Întoarce la zenit În graficul meu. Lui Ruby Îi era limpede ca lumina zilei că În ciuda bravadei de care dădea dovadă, pe dinăuntru, Chanel Încă mai era extrem de tulburată, dar că manifestările ei emoționale fuseseră reprimate. Chanel nu avea să mai vorbească despre inseminare artificială și bebeluși. Și Îi era clar și lui Ruby că asta era singurul fel În care putea să se confrunte cu asta. Ajunse acasă și-l găsi pe Ivan cel Groaznic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
descurcăm. El se duce la un psihanalist. Îl ajută să studieze mai atent relația pe care a avut-o cu tatăl lui. Se pare că a fost foarte dominator. Drept urmare, Nigel a crescut cu o nevoie acută de a-și reprima partea masculină și de a-și dezvolta latura feminină. Măcar nu mai poartă haine de femeie. A, nu, zise mătușa Sylvia dând din mână a nepăsare astfel Încât o bucată de umplutură ajunse drept pe podea. Probabil că o să vrea mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
exilat de profesie și conștiință negativă a epocii sale. Disertația inaugurală care îi aducea tânărului Marx titlul de Privat-Docent purta în exergă un citat din Eschil: „Într-un cuvânt, urăsc toți zeii“102. Aceștia reprezentau, în opinia lui, societatea care reprimă toate impulsurile personale. Zeii sunt tot una cu părinții sau cu autoritatea - agenți consacrați ai coerciției 103. Iar ordinea este, în primul rând, socială și fiind astfel reprezintă constrângerea prin excelență 104. De aceea, Marx considera că nu trăiește în
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
sunt învățate din copilărie, deoarece ele depind de anumite obiceiuri direct raportate la o anumită cultură și comunitate; totodată, sunt învățate obiceiurile de limbaj corecte și incorecte (spre exemplu, cuvintele indecente pe care copilul le folosește pentru prima dată sunt reprimate sever de către părinți). Ulterior, individul învață să folosească cuvintele în funcție de mediul în care se află (cu părinții, un tip de limbaj, la școală sau la locul de muncă, un alt tip de reguli de folosire a limbajului, iar cu grupul
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
arii de interes noi și vorbesc din ce în ce mai puțin despre asta în cadrul echipei respective. 2) Superficializarea Din ce în ce mai puțină informație este schimbată de către membrii echipei. În acest stadiu, fiecare punct de conflict în interrelaționările multiple din grup pare mai sigur să fie reprimat în cadrul discuției, pentru a se evita certurile. Conversația devine superficială; de observat că, în acest moment, turnura negativă a interrelaționărilor se mai poate schimba. Membrii echipei aflați în acest stadiu al relației își acoperă problemele de relaționare: își dezvoltă o
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
permite o bătălie socială a individului în speranța de a fugi de aceste frici. În același timp, fiind o lume liberă, prin manifestarea fricilor se caută și se găsesc în mod automat corecțiile necesare. Tocmai pentru că nu ascunde și nu reprimă capitalismul deține o uriașă capacitate de adaptare la noi tipare și formule sociale care, în timp, pot fi confirmate de practica socială sau pot să nu fie confirmate de practică. O altă caracteristică a capitalismului este permanenta schimbare socială, dezvoltarea
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
că îi ucide pe Polonius și fiul acestuia, Laerte. Ezitarea constă într-un fenomen de transfer, Claudius îl asasinează pe rege și îi ia locul în patul conjugal. La fel ar fi procedat și Hamlet, însă tentația sa incestuoasă e reprimată de rațiune și conștiință. Nu se poate răzbuna pe cel care a fost chiar unealta gândurilor sale. Însă, refulările succesive fac din erou un nevrotic și, etiologic, aici sunt rădăcinile stărilor sale de delir sau controversata abulie hamletiană. Freud nu
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
că romanul se încadrează în specia "operelor cu final deschis". De la Penciulescu nu se pot culege date noi, el este un nihilist care consideră că poeții contemporani "Sunt niște cretini toți... n-au nici unul talent..."57 Cu greu ne putem reprima mirarea că însuși Autorul credea cu tărie că, exceptându-i pe Flaubert și Maupassant, marii scriitori au fost lipsiți de har. Naționalismul pe care-l exhibă personajul, are accentele virulente ale pamfletului din Scrisoarea III: "Așa-i trebuie țării... mama
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
victoriile alternează de la o "tabără" la alta. De aceea, Fred Vasilescu este când misogin în raporturile cu o serie de femei, când manierat și fermecător în compania celorlalte. Fiindcă autorul, oricât de lucid ar fi, nu este capabil să își reprime imaginea Animae în totalitatea ei, eroul, după aparenta despărțire de cea pe care o iubește, manifestă o dorință irepresibilă de a fi în anturajul altor femei: "Întorc puțin capul spre ea, mirat, căci Miți Mărculeanu nu-mi place deloc, iar
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
Fortinbras. Dintr-o asemenea perspectivă cu certe conotații mitice, groparul se substituie Parcelor, acele divinități ale Infernului care hotărau, chiar de la naștere, soarta oamenilor. Nu ar fi exclus ca umoarea prințului, sufletul său adumbrit de un fior tanatic greu de reprimat, ca și antinomiile pe care le constată în tumultoasa-i viață, să-și aibă sorgintea tocmai aici: anul ivirii în lume este unul al morții și al confruntărilor (duelurilor), al neantului și dilemelor în conștiință. Interpretarea aceasta a faptelor se
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
în inconștient motivul diadei. Orice individ deține în inconștientul său personal o componentă masculină și una feminină, în strânsă legătura cu imaginea părinților. Dacă predomină imaginea mamei, odată cu începerea cristalizării conștiinței (după vârsta de patru ani) individul și-o va reprima sub forma refulării instinctului incestuos. Un alt strat al animei este tot o imagine, prin care un bărbat își proiectează în inconștient chipul unei femei ideale, pe care nu o va găsi, evident niciodată, în viața reală. Doamna Bovary și
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
de profesori se interesaseră de metodă, unul a fost concediat și alții sancționați. În 1992 s-a aflat că numitul N. Stoian era, de fapt, agent al Securității (Neculau, 1999). Iată ce construcție regizorală fantastică s-a elaborat pentru a reprima niște intelectuali! Se pare că era un avertisment pentru o serie de academicieni și profesori care începuseră a obiecta contra politicii ruinătoare a clicii ceaușiste. În următorii ani, Securitatea, constatând starea de spirit foarte încordată a poporului, a evitat noi
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
tratat în viața psihică. Mecanismele de apărare Maniera în care prezența eventuală a fricii în existența cotidiană din România comunistă este acceptată nu e independentă de modul cum se exercită puterea socială în perioada respectivă. Atitudinile critice la adresa puterii erau reprimate cu brutalitate. De aici pericolul de a fi anchetat sau arestat, pericol mai important, practic, decât cel al foamei sau frigului, căci nu se știa niciodată cum se termină o astfel de procedură. Adică lipsa de hrană și de căldură
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
intervină, fără nici un fel de cenzură (oare nu tocmai așa ceva avea să se petreacă în cadrul fenomenului Piața Universității 1990, pe care însă minerii reciclați din Valea Jiului, cu siguranță alții decât protestatarii din 1977, nu l-au înțeles și l-au reprimat ei înșiși, la comanda autorităților, în cel mai tipic stil comunist?). Anchetatorii minerilor arestați au perceput greva ca pe o „răscoală”, aceasta fiind numită adesea astfel în timpul interogatoriilor; termenul răscoală spune mult despre mentalitatea organului de represiune și a autorităților
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
fost posibil, chiar fotografiați și filmați). Primele forțe de ordine vizibile, sosite să înfrunte mulțimea, au fost ale pompierilor. Apoi acestea au fost întărite de detașamentul antiterorist al trupelor speciale de securitate. La început, mulțimea a conjurat soldații să nu reprime demonstrația, pledând pentru nonviolență; au existat și reacții mânioase împotriva sosirii soldaților, aceștia fiind admonestați. În cele din urmă, dezorganizată și presimțind reprimarea, mulțimea s-a retras, fugărită de detașamentele antiteroriste. Cu această ocazie, au fost operate primele arestări printre
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
subterane ale unei ființe care-și explorează fără menajamente întunecatele adâncuri. „Violența mă definește, spune Cioran. Iar pentru că nu pot s-o traduc în act (cum vom vedea, dimpotrivă, violența e deseori tradusă în act!, n.n.), pentru că trebuie s-o reprim, s-o strâng în mine, simt că-l trădez pe cel care sunt cu adevărat. Nerealizat din prudență, lașitate, «ânțelepciune», deliberare, atavism. Ă Explozia, ba nu, nevoia de explozie, iată ce simt, dar cum știu că nu pot exploda, mă
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
deveni înțelept înseamnă pentru Cioran o trădare de sine. În absența altui antidot, îl încearcă pe acesta. Din nefericire, conștiința neputinței e mai puternică: „Drama mea: sunt un violent pornit pe calea înțelepciunii, un violent care se emasculează, care-și reprimă toate pornirile. Care-i adevărata mea natură, care-mi sunt poftele? Să trag palme, să-i scuip pe oameni în față, să răcnesc, să-mi târăsc victimele pe jos, să le calc în picioare, să urlu, să mă zvârcolesc. / Mi-
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
natură, care-mi sunt poftele? Să trag palme, să-i scuip pe oameni în față, să răcnesc, să-mi târăsc victimele pe jos, să le calc în picioare, să urlu, să mă zvârcolesc. / Mi-am impus exercițiul înțelepciunii ca să-mi reprim furia, iar furia mea se răzbună de câte ori poate” (III, 67). În fine, care sunt motivele care-l fac pe Cioran să explodeze? Redus la ipostaza unui ins oarecare, Cioran se simte umilit. Deși e în căutarea anonimatului, a dispariției, nu
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
care-l face să creadă că, dacă i-ar fi fost în stare, ar fi aruncat neîntârziat totul în aer, Cioran mărturisește. „Omul pe care-l urăsc cel mai mult pe lume e Hitler; cu toate astea, nu-mi pot reprima gândul că, în privința nervozității, cu el mă asemăn cel mai mult” (III, 253). De fapt, în spatele celorlalți, asupra cărora își revarsă nervii, Cioran știe prea bine că se află el însuși: „Toate exploziile mele de mânie, știu de unde vin: sunt
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
deșarte»”. Apoi comentează: „I-a rezistat, într-adevăr, dar a căzut într-un orgoliu enorm, cum rar ai mai putea găsi” (II, 203). Pare să fie, oricum, o situație inversă, deocamdată, celei pe care o trăiește Cioran. Când nu-și reprimă gloria, chiar dacă știe că e deșartă, el duce chiar orgoliul până la limitele nihilismului. E orgoliul celui care, asemenea ultimului profet, nu mai este un subiect, ci o entitate aflată deasupra umanității. Este ceea ce vede el însuși în destinul lui Buddha
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
așteptare (ca în cazul romanului Groapa) până la nerăbdarea de a încredința tiparului orice rând așternut, autorul sperând la monumentalitate; remarcabil tehnician în nuvelistică, scriitorul a sfârșit în opulență epică, etalând conspecte de lectură, cu vădită intenție calofilă, fără a-și reprima predispoziția pentru argou și limbaj pitoresc. Lângă capodopere viețuiesc, în bună frățietate, titluri care țin de romanul popular, literatura de consum ori de scenaristica de tip comercial. Din altă perspectivă, un apetit agonic, cu timbru funerar îl însoțește pe scriitor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285622_a_286951]
-
adesea involuntare. Fiecare om a trait situația "luptei" cu ascunderea emoțiilor, situație din care luptătorul este aproape imposibil de a fi și biruitor. Mai rău decât atât: există și varianta complet nefericită! în care persoana, făcând eforturi disperate să-și reprime emoțiile (de fapt: să lupte împotriva exteriorizării lor), își poate provoca emoții...suplimentare. Referindu-se la varietatea formelor de expresie ale chipului omenesc, la emoții, precum și la necesitatea continuării studierii acestora, în concluziile unuia dintre articolele sale, Paul Ekman afirmă
by Livia Durac [Corola-publishinghouse/Science/1054_a_2562]
-
pentru complexul oedipian. Registrul tensional, diversitatea și nuditatea distorsionărilor sufletești ale unei legături ambigue au ca punct de plecare psihologia incertă a trecerii de la vârsta adolescenței la aceea a maturității: Igor încearcă, mai mult sau mai puțin conștient, să își reprime sentimentele incestuoase față de mama sa. R. construiește aici, cu siguranță și pătrundere, trasee analitice surprinzătoare, precum și o atmosferă bizară, în care viața artiștilor de circ își află o aproape inspirată rescriere literară. SCRIERI: Apocalips terestru, București, 1932; Somnul singurătății, Chișinău
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289290_a_290619]
-
b) eul cognitiv: se referă la modul în care sinele receptează și structurează conținuturile informaționale despre sine și lume și la modul în care operează cu acestea; sunt persoane care rețin și reactualizează doar evaluările negative despre sine, alții le reprimă, iar unii le ignoră; unii fac atribuiri interne pentru evenimente negative și se autoculpabilizează permanent, în timp ce alții fac atribuiri externe pentru a‑și menține imaginea de sine pozitivă; c) eul emoțional (eul intim sau eul privat): sintetizează totalitatea sentimentelor și
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
etc. ticuri - mișcări bruște, rapide, repetate, lipsite de scop, care produc schematic, parțial sau în întregime, o mișcare voluntară sau un gest; sunt precedate de o stare de tensiune și disconfort, senzație care se accentuează în încercarea de a o reprima voluntar și se amplifică în stări emoționale, de tensiune nervoasă și oboseală. timiditate - comportament defensiv și anxios, ezitant și astenic, exprimând dificultăți de adaptare socială, considerate normale și explicabile în copilărie, dar care ridică probleme în celelalte etape; cauzele sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]