1,265 matches
-
Ha! Ha! Dar ce crezi, că vei ajunge să mănânci din el? - Nu, Îi spuse moșul, dar Îl sădesc pentru nepoții și strănepoții mei. Drumețul plecă, parcă nemulțumit de răspuns. Pomișorul prinse viață și-i trebui doar patru primăveri ca să rodească primele fructe. Erau niște mere dulci și parfumate "de-ți venea să te lingi pe bot". Moșul nu mai era să se bucure de roade: murise. Drumețul nostru cel neîncrezător trecu pe acolo și văzând un băiețel de vreo opt
Modalităţi de stimulare a capacităţilor creatoare în lecţiile de compunere la clasele primare by Lenuţa Barbu, Laurenţiu Tolontan () [Corola-publishinghouse/Science/91825_a_92802]
-
vine în urma recoltei, ceilalți teoreticieni abia încearcă să planteze semințele. Din acest punct de vedere, se poate afirma că abia artele poetice care au urmat textului lui Boileau s-au subsumat pe deplin unui caracter normativ. Majoritatea acestora nu au rodit însă datorită unei duble discrepanțe atât dintre spiritul clasic și spiritul diverselor națiuni la care s-a încercat acomodarea acestuia, cât și dintre spiritul clasic și spiritul veacului, care începuse deja rotirea lentă, dar sigură, către alte orizonturi. În ceea ce privește ultimul
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
aceste trei virtuți. Ele nu sunt dobândite prin lucrarea noastră, ci sunt daruri ale Sfântului Duh, pe care le primesc toți creștinii botezați. Păcatul le slăbește și poate să facă să dispară dar prin străduință și lucrarea cea bună, ele rodesc și își fac simțită prezența. E nevoie, așadar, nu doar de darul primit, ci și de străduința noastră continuă. Pe Dumnezeu îl cunoaștem prin credință; ne îndreptăm spre El prin nădejde; ne unim cu El în modul cel mai deplin
INVATATURI NECESARE UNUI BUN CRESTIN by Stefan MAXIM () [Corola-publishinghouse/Science/538_a_853]
-
la o întoarcere într-o țară ospitalieră și civilizată, care cunoaște culturile cerealiere. Atena îi descrie Itaca, pe care el n-o recunoaște, ca fiind "aspră și nu hrănește cai", dar "așa puțin întinsă cum e, e însă rodnică de vreme ce rodește din belsug și grâu și vin; stropită de ploi dese și de rouă răcoritoare, caprele și vitele au pășune destulă, iar în păduri sunt fel de fel de copaci"174*. Lui Ulise îi crește inima de bucurie când știe că
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
inevitabil ascunzișuri, dimensiuni intangibile, obscurități și genuni. Pângărirea împresoară din toate părțile: "Pământul cald este impur"; spectrul putrezirii, al degradării materiei alterează până și ființa cuvintelor: "E fericit cuvântu-n gând, / Rostit urechea îl defaimă". Și totuși puritatea singură "nu rodește", drept pentru care: "Fecioarele nu nasc copii, / E marea lege a maculării / Tributul pentru a trăi..." (Știu puritatea). Tăcerea unui Blaga întors spre sine ("mut ca o lebădă") e consubstanțială profundității; în tăcere, asemenea "stalactitei" în peșteri cristalizează "duhul". Într-
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
toutes les religions ou presque et faire de la femme son symbole n’a rien de particulièrement original”. Așadar, chiar dacă se acceptă ideea că Marea Divinitate avea toate atributele vieții și ale morții, care dă naștere vieții și face pământul să rodească, reprezentarea sa ca orantă o situează pe un plan secund în ierarhia divinităților preistorice: ea se roagă, ea imploră, ea invocă bunăvoința unei alte divinități, aflată pe un plan superior; așadar, fără a generaliza, noi considerăm că, măcar în comunitășile
Arta antropomorfă feminină în preistoria spațiului carpato-nistrean by Vasile Chirica, Mădălin-Cornel Văleanu, Codrin-Valentin Chirica () [Corola-publishinghouse/Science/303_a_648]
-
de zeu, și a fiicei sale, pare că nimic nu s-a schimbat în Latium. Și aici, ca la noi, divinități de rang minor cutreieră locurile, cîntă, joacă și se „îmbăiază”, pentru ca semănăturile, livezile și turmele să crească și să rodească. Denel pare un zeu plugar, un Dumuzi al vegetației. Însuși Cezar participa la această campanie de împliniri bucolice: Zei și zeițe, voi toți care ochii avînd pe ogoare, Hrană dați noilor roade ce cresc făr-a fi vreo sămînță Și din
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
de la ea, Coșbuc și Goga se dezvoltă pe urmele lui, iar în miile de școlari și studenți ai generației de astăzi lucrează mai departe formele acestor poeți astfel înviorați și încetul cu încetul rădăcina populară împlîntată de Alecsandri crește și rodește în toate direcțiile”. Chiar dacă lucrurile au cunoscut ulterior și alt curs, dictat de rațiuni culturale de fond, putem spune că bardul a realizat un tip de manifest literar, unic în felul său, cu efecte benefice asupra întregului fenomen literar și
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
nota lamentației: Cîte flori sunt pe pămînt Toate se trec în mormînt. Paralelismul om-floare se perpetuează în ficțiune. Poezia nu întrece măsura elegiacului, întrucît privește existența în cursivitatea ei, atîta cît îi este dat ființei: dacă a înflorit și a rodit, urmează trecerea firească în țărînă. Faptul aduce întristare, însă una stăpînită, temperată, chiar dacă se subînțelege despărțirea grea, cea de pe urmă. Împlinirea ființei ca floare-rod detensionează în mare parte starea emoțională a momentului final. Formulele consacrate în vorbirea curentă: „a murit
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
în putere” („încă tînăr”, „cu zile”), „mai putea să trăiască”; sau: „l-a uitat Dumnezeu”, „îl caută moartea pe-acasă” dau lămuriri în legătură cu starea emoțională provocată de venirea morții. Cînd omul se pierde „nelumit”, adică în „floare” și fără să rodească, asemenea Păstorului, durerea se naște spontan și în stare pură. Ea nu se restrînge numai la individ, nici chiar la grup, ci capătă înțeles universal și coparticipativ: Pe mine m-or plînge Cu lacrimi de sînge. Moartea nu vine doar
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
flori sunt pe pămînt”. Ea săvîrșește un act violent și nedrept. În cîntecele ritualice, are parte numai de blesteme, singura formă de manifestare a ființei umane neputincioase. În celălalt caz, al lui Nechifor Lipan, omul a și înflorit, a și rodit. Este diferența secvențială dintre cei doi, fiecare purtînd accentele dramaticului în latura proprie. Tot femeia ni se mărturisește, cu credința neclintită în obiceiurile îndătinate: „Căci eu, dragă cucoană Marie, am trăit pe lumea asta numai pentru omul acela al meu
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
și vom trăi cu aceeași intensitate momentul sosirii lui Moș Crăciun. În loc de încheiere aș vrea să vă propun să medităm la aceste versuri: Un copil este ca o sămânță de floare ... Cât de frumos va crește, cât de frumos va rodi, Depinde de grădinarul care o va îngriji, De ce pământ și de câtă lumină și apă are, De cât e de ferită de frig, de furtună și de soare prea tare. E atât de plăpândă ... Cum ai putea s-o rupi
SIMPOZIONUL NAȚIONAL CU PARTICIPARE INTERNAȚIONALĂ CREATIVITATE ȘI MODERNITATE ÎN ȘCOALA ROMÂNEASCĂ by Aurica TOMA () [Corola-publishinghouse/Science/91780_a_93137]
-
se descătușează „puterea cuvântului lui Dumnezeu” (In 1,14). Este cunoscută expresia profetului Isaia care elogiază eficacitatea Cuvântului: „Căci așa cum ploaia și zăpada coboară din ceruri și nu se întorc acolo fără să ude pământul și să-l facă să rodească, să încolțească și să dea sămânță semănătorului și pâine celui care mănâncă, la fel va fi cuvântul meu care a ieșit din gura mea: nu se va întoarce la mine zadarnic, fără ca să facă ceea ce îmi place și să aibă
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
vom sărbători finalizarea oricărui proiect evidențiat în st rategia de dezvoltare locală. Cotnari - vedere generală. Viile Cotnariului astăzi Am scris această carte ca un omagiu adus nu l ocalităț ii, pentru că ea își datorează celebritatea pământului de sub Cătălina, viilor ce rodesc acolo esență solară și de aceea se cade să vorbim în finalul prezentării istorice a Cotnariului, despre adevăratul său rege; nobila viță de vi e și oa menii care i-au propulsat din veac în veac și i propulsează „pap
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
nespus vinul numit Șoim Furmint, soi local, din podgo ria AlbaIulia. S-a gândit voievodul, în marea sa înțelepciune, că pe dealurile însorite de la Cotnari, vița de vie din pod goriile de la Alba Iulia și Tokay ar putea crește și rodi chiar mai bine decât în locul ei de baștină. La plecare, Măria Sa i-a spus regelui că ar dori mult să cultive și pe dealurile Moldovei acele soiuri din care au băut la ospăț. Mai ales soiul Șoim Furmint. Matei Corvin
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
poezia de mai jos publicată în revista POEZIA, din 2006. Ditirambe către Dyonisos Odă la Cotnari Când Domnul pribegea prin lume și-a poposit și la Cotnar, vrăjit de mult frumos, anume l-a binecuvântat c-un har: „Pământu-acesta să rodească după în veci păzit mister, ambrozie dumnezeiască și pentru om și pentru cerʺ. Născută din sfințită tină printr-o secretă alchimie, inițiatică lumină în ea ne-absoarbe și ne-nvie. Când vinu-l bei fără de seamăn cât Raiu-ntreg se face clipa
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
spre depășirea ordinii sensibile, totuși faptul acesta nu l-a împiedicat să devină și autorul celei mai organice și mature „teologii a istoriei” elaborate de gândirea creștină antică. În De catechizandis rudibus se întrevede deja sâmburele interpretării augustiniene care va rodi în final în monumentala sinteză De civitae Dei. Noutatea viziunii augustiniene asupra istoriei este anunțată încă de soluția catehetică propusă de această scriere ce leagă evenimentele relatate în Vechiul Testament și Noul Testament de situația actuală a Bisericii. Este o propunere originală
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]
-
sfâșietoare, când „zdrențele de gânduri moarte” nu îi mai pot oferi omului decât viziunea propriei înmormântări. Profund nefericit de cunoaștere sau de trăirea laică, poetul invocă revenirea la credință, jinduind o învestitură mesianică, pe care să i-o acorde Dumnezeu: „Rodește în mine fruct sonor Cuvântul”, pentru a hrăni pe cei flămânzi de nemurire, pentru a scrie „versete” maiestuoase ca pașii profeților, „covârșitoare mistere/ iluminând cuvinte” aducătoare de pace în suflete. Și după 1925 T. va publica versuri în periodice, încercând
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290284_a_291613]
-
să ne înălțăm. În fond, educația înseamnă a dărui fără să ne pese ce am putea câștiga sau ce am putea primi drept recunoștință. Pare că încălzirea globală ne afectează și sufletele: cele mai multe se usucă și rămân sterile; nu (mai) rodesc. Cunoaștem și recunoaștem oamenii după temeinicia a ceea ce gândesc și fac. Oricât am crede-o la prima vedere, n-avem semnificații/înțelesuri în sine ale noului și ale vechiului. Întotdeauna semnificăm și resemnificăm lucrurile noi în funcție de cele vechi și lucrurile
[Corola-publishinghouse/Science/84934_a_85719]
-
eterogenă a plajelor hispanice și a unui univers romantic francez mult prelungit în actualitate dau impresia unei anume artificialități. Darul de a nara și știința de a conferi un mesaj sugestiv povestirii, extrăgând-o din simpla și nesemnificativa relatare, vor rodi cu adevărat într-un interesant volum de memorii, Amintiri fără memorie (1995), unde tocmai ambiguitatea titlului lasă să transpară un anume înțeles al sensului istoric al devenirii. Trecutul se proiectează ca o poveste în care fundamentală rămâne motivația a ceea ce
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286269_a_287598]
-
și dinții decât formele frumoase. La unii predomină una, la alții alta; unirea amândurora e perfecțiunea, purtătoarea lor, geniul". După Eminescu, așadar, arta nu este diseminare, deși pare diseminare. În ea continuă să se ascundă sămânța roditoare, care așteaptă să rodească de îndată ce atinge pământul în stare s-o primească, în acest caz fiind receptorul de artă. Un text de artă veritabilă, spune poetul, are în el arheul, aidoma acelor boabe de grâu care au așteptat mii de ani în mormintele faraonilor
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
conceptul său de informaterie. Poetul prețuiește povestea fiindcă ea conservă în adâncurile texturii arheul. Nu din alte pricini va prețui Derrida textul Phaidros al lui Platon, text care a așteptat, ca și bobul de grâu invocat, 25 de veacuri ca să rodească din nou în pământul cel bun al minții lui Derrida. Phaidros e încă un text viu fiindcă are arheu. Derrida o simte cu bucurie, dar n-o recunoaște, fiindcă i-ar strica teoria rupturii de identitate. "Archaeus este singura realitate
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
lumânările/ se așază cuminți/ în duminica trupului”. Se caută o paradoxală primăvară în pragul morții („Inima înverzește pe un taler cu ghimpi”), un echilibru în dezechilibru, un „pact” între păianjeni și fructe, între moartea care se țese și viața care rodește continuu. În Exerciții de balistică (2003), carte postumă, au fost adunate articolele de critică din intervalul 1979-1989, apărute în „Tribuna” și „Astra”. Se oferă astfel imaginea unui critic sever, care scrie concis, convingător, cu nerv, îmbinând expresivitatea stilistică și demonstrația
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289476_a_290805]
-
omului. Dintr-o perspectivă încărcată de autoritatea tradiției patristice, se binecuvăntează astfel în chip deplin și direct creația umană - adică articularea dintre cultură și cult. Hristos vine pentru a vindeca patologia păcatului, singura vinovată de uscarea seminței paradisiace care va rodi, pănă la urmă, în sănul Împărăției. Măntuirea este clipa cănd Dumnezeu îl trage pe om din abisul căderii. Dar, potrivit Evangheliei, măntuirea înseamnă vindecare: “credința ta te-a izbăvit”. Hristos este Doctorul cel Bun care oferă Euharistia ca pe un
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Elena Bărbulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2305]
-
în jurul unui cofăel cu apă pe care se așază un coloc mare, spune: - Bună seara! Bună seara! Am venit la voi să iau o floare din grădina pe care o aveți, că la voi nu crește și nu și nu rodește, dar la noi o să crească și-o să-nflorească. Am venit cu o oaste mare de împărat și dacă vreți sau nu vreți, noi tot o luăm! O luăm cu rădăcină ca s-o răsădim la noi în grădină, că la
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]