1,550 matches
-
trezit În dimineața următoare Într-o cameră necunoscută. M-am uitat Împrejur. Stabiliment ieftin. Cinci pesos. Un șifonier, un scaun, o masă. Prin perdelele trase vedeam oamenii trecînd pe-afară. Parter. O parte din hainele mele erau Îngrămădite pe scaun. Sacoul și cămașa Îmi erau pe masă. Mi-am coborît picioarele din pat și am stat așa, Încercînd să-mi amintesc ce s-a Întîmplat după acel ultim pahar de tequila. Mi se rupsese filmul. M-am dat jos din pat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
Rollins acasă.” Era mult de mers. Rollins era În fața casei lui și Își plimba dogul norvegian. Era un tip bine făcut, de vîrsta mea, chipeș, cu trăsături pronunțate și cu un păr negru, sîrmos, ușor Încărunțit la tîmple. Purta un sacou sport scump, pantaloni de percal și o scurtă de velur. Ne știam de treizeci de ani. Rollins mi-a ascultat povestea din seara precedentă. - O să te-alegi cu creierii zburați tot umblînd cu pistolul ăla, a zis. Pentru ce-l
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
mexican orice se poate Întîmpla. Bill a cumpărat oricum heroina și eu m-am dus undeva și nu l-am mai văzut pînă a doua zi, pe la unșpe Într-o frumoasă dimineață mexicană, stînd În picioare lîngă patul meu În sacoul lui negru-albăstrui, cadaveric, cu ochii mai strălucitori ca niciodată scînteindu-i În penumbra camerei cu perdelele trase. Stătea acolo cu impuritățile heroinei de amator În creier, ca spirocheții. - Ai de gînd să mai zaci mult În pat? m-a-ntrebat. Cu toate transporturile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
Întîlnirilor frecvente sau făcîndu-i să se simtă dependenți de dumneavoastră. Este, de asemenea, absolut de netolerat să vă implicați sau să exploatați sexual un client și nu ar trebui niciodată să Îi cereți acestuia să Își dea jos altceva În afară de sacou și pantofi. Din moment ce vor veni multe tipuri diferite de oameni pentru tratament, este foarte important să fiți imparțial și să nu vă manifestați vreo preferință sau vreo prejudecată, indiferent de rasa, culoarea, sexul, confesiunea sau orientarea sexuală a unei persoane
[Corola-publishinghouse/Science/2150_a_3475]
-
dușman în plus), satisfacții în fața unei porții de musaca, atitudinea în fața unor decizii (Doi țărani) sau riscurile unui gest de curtoazie (cel din 1982); jocul farselor (Buchetul de flori, rn copil într-un coș de nuiele) sau cel al orgoliilor (Sacoul mitic); subtile egoisme (dacă ne amintim un castron cu fructe aflat în posesia cuceritoare a lui Octavian Paler); frumoase întâmplări învăluite în mantia tristeților, amintind de scriitori foarte cunoscuți: Cezar Ivănescu (O bătaie ca-n filme), George Arion (Vizită neanunțată
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
Exemple" Pentru a ilustra mecanismul identificării, să examinăm cazul unui copil observat de Dolto (1973/1988, vol. I): Gérard este copil unic, crescut doar de mama sa. Aceasta este croitoreasă și, în strâmta lor locuință, lucrează la mașina de cusut sacouri în serie. Până la intrarea fiului său la școală, ea nu percepe nimic anormal la acesta. Copilul, cuminte, își împarte timpul între mici activități cotidiene și observarea atentă a modului cum lucrează mama sa. Ea nu are timp să-i vorbească
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
până la urmă, v-ați hotărât totuși să vă fie livrat acasă? Mă întorc pe călcâie și dau cu ochii de Arthur Graham, proprietarul de la Arthur’s Antiques, rezemat de tocul ușii de la intrarea în prăvălie, pus la patru ace, în sacou și cravată. — Nu sunt sigură. Mă sprijin de dulăpior, încercând să par extrem de detașată. Ca și cum aș avea nenumărate alte opțiuni, una dintre ele fiind chiar aceea de a rămâne aici pe trotuar o vreme. — Poate, zic. — Șaptezeci și cinci de dolari, oriunde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
mintea perfect relaxată, mă apucă panica și îmi vine să țip: “Poftim? Suze și Tarquin?“ Pe bune acum, Tarquin era până nu demult vărul cel ciudățel al lui Suze. Ani de zile a fost doar tipul stângaci din colț, cu sacou demodat și cu obiceiul de a fredona Wagner în locuri publice. Era tipul care rareori se aventura afară din tărâmul sigur al castelului său din Scoția - și, când a făcut-o, a făcut-o ca să mă invite în oraș, la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
Amărâți? Graham, ăștia sunt otravă curată! Mami și tati! Cobor în grabă ținându-mă de balustradă și iată-i, în picioare lângă șemineu. Tati e în costum de zi, cu un joben sub braț, iar mami e îmbrăcată cu un sacou bleumarin, o fustă înflorată și pantofi roșu aprins, care nu sunt chiar același roșu cu pălăria. — Mami! — Becky! — Mami! Tati! Cobor în fugă și-i îmbrățișez pe amândoi odată, inspirând cu nesaț parfumul familiar de talc Yardley’s și de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
profit de ocazie ca să mă întorc și să arunc o privire rapidă adunării. Locul e ticsit la maximum, sunt și oameni care nu au loc să se așeze. Sunt foarte mulți bărbați viguroși cu kilturi și foarte multe femei cu sacouri de catifea, Fenny e însoțită de toată liota ei de prieteni din Londra, și toți se pare că au pălării Philip Treacy. Și uite-o și pe mami lipită de tati, cu o batistă la ochi. Ridică privirea și mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
să cred! țip încântată și sar jos de pe podium. Suze! — Bex! Suze apare în ușă, bronzată și tonică; are părul împletit codițe și prin rochie i se distinge o umflătură destul de pronunțată. Surpriză! — Gravidă? În spatele ei intră Tarquin, cu un sacou antic și de demult peste un tricou polo și părând de-a dreptul șocat. Suze, draga mea, ce spui tu aici? Șase — Ne-am gândit să-ți facem o surpriză! îmi spune Suze, după ce rumoarea stârnită de apariția lor s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
capul deocamdată la asta. Oricum, nu vreau să mă trezesc cu nu știu ce discurs fals și stângaci. E mult mai bine să aștept momentul potrivit și să fiu spontană. Când ajung la Barneys, o găsesc pe Christina aranjând un stativ cu sacouri de seară. — Bună! îmi zice în clipa în care intru. Ai semnat tu actele alea pentru mine? — Poftim? zic absentă. O, sorry, am uitat. O fac azi. — Becky? Christina mă fixează cu atenție. Ești bine? Da, foarte bine! Doar că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
află exact la intrarea în raionul de shopping personalizat, și discută cu șefa de la resurse umane. — Ce linie nouă? zice, ridicând ochii. A, bună, Becky. Rahat. Trebuie să pun punct acestei conversații chiar acum. Lisa... spun disperată. Vino să vezi sacourile cele noi de la Marc Jacobs pe care tocmai le-am primit! Lisa mă ignoră cu grație. — Cum îi spune la colecția asta? Își mijește ochii la tăbliță. Danny Kovitz! Nu pot să cred că Erin nu mi-a zis că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
fac nici o prostie. M-am gândit foarte foarte bine și mi-a venit ideea asta absolut genială... La ora nouă a doua zi dimineață mă aflu acasă la Elinor. M-am îmbrăcat cu foarte mare grijă, cu cel mai elegant sacou de in gen trimis-diplomatic-special-al-Națiunilor-Unite și m-am încălțat cu cei mai etern-clasici-pașnici pantofi cu toc rotund. Deși nu sunt deloc sigură că Elinor va aprecia tot acest efort al meu. În clipa în care îmi răspunde la ușă e și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
pelerinajului. În momentul în care eu mă apropii de acest „punct de colectare”, preotul responsabil este absent, locul său este ocupat de către un tânăr seminarist îmbrăcat cu un pulover roșu cu dungi negre peste care a tras în grabă un sacou de culoare închisă, strâns pe corp, ceea ce-l face să semene cu un bondar grăsuț. Depun pe măsuța de lemn din fața sa o listă cu numele membrilor familiei mele, plus o bancnotă de zece lei. Tânărul religios împăturește lista, introduce
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
bănuiesc. Un alt reporter, bărbat de data aceasta, intră și el în zona de transmisie. Aparține nou-apărutei televiziuni de știri Digi24. Este îmbrăcat exact ca un student francez din Saint-Germain-des-Prés, cu eșarfă savant înfășurată în jurul gâtului, pantaloni strânși pe picior, sacou ecosez. Foarte natural, se apropie de rând, începe să gesticuleze energic, arătând tot timpul spre rândul din spate, ca și cum l-ar fi luat drept reper, obiect de studiu. Nu-l pot auzi ce spune, el este mai departe, dar aud
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
bucată de minereu de cupru pe foi, se reîntorcea la piscină sau la terenul de tenis, ori se ducea cu mașina la Havana sau la Cojimar. Prin casă umbla îmbrăcat în cămașă și șort, iar când avea musafiri purta un sacou și cămașă albă. În astfel de ocazii, "majordomul" care servea avea vestă albă și mănuși, iar Mary aprindea și lumânări, ceea ce-l făcea pe "Papa", care suferea de miopie și astigmatism, să exclame că la așa o lumină "oricând e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
telemea și mălai, nu uita o sticlă-două de tărie, că băutorii ăștia de bere așa ceva nu au... Pregătirea "garderobei" mi-a luat mai mult timp, întrucât la capitolul ăsta eram cam "descoperit", fiind fericitul proprietar doar a două costume, un sacou și un pantalon, 8 cămăși albe, câteva cravate, trei perechi de pantofi, un pardesiu și un palton. Beneficiasem, ca june diplomat trimis la post, de o "primă de echipare" de la minister, care s-a topit pe te miri ce și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
și se luaseră măsurile necesare pentru paza înaltului oaspete, la vila de protocol a lui Ceaușescu, frumoasa construcție fiind zi și noapte înconjurată de "organe", deghizate chipurile în "vânători de munte-Armani" -aveau bocanci cu șosete albe "răsfrânte", pantaloni de schi..., sacou și cravată toate noi, călcate și "apretate"! Am fost întrebat de câțiva membri ai delegației ecuadoriene cine sunt "persoanele", surprinzător de decorative chiar și pentru niște latino-americani, avansând formula că fac parte din personalul de protocol, care a trebuit să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
aici, întrece orice regulă. Al cui este tabloul?” La întrebare a răspuns Vasile Savonea: -„E al pictorului de la Reșița”, arătându-mă cu mâna. Murariu privind în direcția mea a zis: ”Ah, te cunosc!” Și-a făcut un gest netezindu-și sacoul, zâmbind mi-a întins mâna zicând: ” Felicitări, dă-i înainte!” Pe domnul Murariu îl cunoscusem la Reșița, la un salon de toamnă. După vernisajul expoziției a urmat momentul discuțiilor amicale, protocolul. La masa de protocol, când am vrut să umplu
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
un salon de toamnă. După vernisajul expoziției a urmat momentul discuțiilor amicale, protocolul. La masa de protocol, când am vrut să umplu paharele cu vin, sticla de vin lipindu-se de fața de masă, a vărsat paharul domnului Murariu pe sacou și pe pantaloni. Eu îmi ceream scuze continuu, iar dânsul repeta, netezindu-i sacoul ca și acum: -„Nu-i nimic, nu-i nimic, doar soția o să spună că iarăși m-am bețivit.” Aici am avut plăcuta surpriză să-i reîntâlnesc
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
masa de protocol, când am vrut să umplu paharele cu vin, sticla de vin lipindu-se de fața de masă, a vărsat paharul domnului Murariu pe sacou și pe pantaloni. Eu îmi ceream scuze continuu, iar dânsul repeta, netezindu-i sacoul ca și acum: -„Nu-i nimic, nu-i nimic, doar soția o să spună că iarăși m-am bețivit.” Aici am avut plăcuta surpriză să-i reîntâlnesc pe unii colegi, să-i cunosc personal pe cei despre care auzisem multe sau
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
ora 5 după amiază să mă lase într-o celulă a securității din Bacău. În celulă era un miros insuportabil deoarece în aceeași încăpere era și un wc turcesc necurățat. În prealabil mi-au luat ochelarii, m-au lăsat în sacou, în care m-au ținut toată iarna în celula neîncălzită și mi-au tăiat curelușele lungi de la sandalele cu care eram încălțat. Fiindcă nu se țineau sandalele de picior mi-au aruncat în celulă niște pâslari rupți la talpă în
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
exemplu, Liviu. Liviu era într-a unșpea, purta peste costumul de elev un fular alb de la frate-său, din uniforma marinei (mișto, nu ?), și era un fumător adevărat : chiar dacă-i scăpa țigara pe jos, el o lua, o ștergea de sacou (în toaletă era întotdeauna ud pe jos) și o băga în gură. Bineînțeles că gesturile acestea stîrneau admirație în public - nimeni nu era capabil de așa ceva. în „Barul nostru“ se putea servi o gamă variată de țigări. De bază erau
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
prezervative, fiindcă începusem să folosesc din ele cînd mă iubeam pe mine însumi - era o senzație faină să o faci cu zgîrciul pe puță, mai ales că te gîndeai cum trebuie să fie cînd o faci de-adevăra telea. În sacoul de elev, în căptușeală, loc la care ajungeai prin spărtura buzunarului, aveam de multă vreme un prezervativ Protex, „pentru orice eventua litate“, al cărui ambalaj ajunsese să se tocească rău de tot. Oricum, eram foarte prevăzător. Cum se întîmplase, atunci
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]