2,506 matches
-
Anglia și în Scoția (ultimul act) în epoca medievală. Ingredientele de bază ale subiectului au rămas aceleași: Aroldo, un cavaler englez, descoperind la întoarcerea sa după cruciada din Țară Sfântă că în timpul lungii sale absențe soția sa a căzut pradă seducției exercitată de Godvino, găsește în inima lui puterea de a o ierta. Intrigă prelua principalele idei ale românului lui Walter Scott scris în anul 1825 și intitulat The Bethrothed deja familiar publicului italian din creația lui Giovanni Pacini - Îl Contestabile
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
chorus DGG 2001 Acțiunea Operei Locul acțiunii: Windsor; epoca: domnia regelui Henric IV (1399-1413) Personaje: Șir John Falstaff, (bariton), un cavaler tomnatic, îmbuibat și ajuns să trăiască vremuri grele; Alice Ford, (soprana), prima dintre 443 prezumtivele ʺvictime“ ale tentativei de seducție a lui Falstaff; Ford (Signor Fontana), (bariton), soțul gelos al Alicei ; Nannetta, fiica familiei Ford (soprana); Fenton, (tenor), iubitul Nanettei; Mistress Quickly, (mezzosoprana); Meg Page, (mezzo-soprana), a două dintre prezumtivele ʺvictime“ ale tentativei de seducție a lui Falstaff; Bardolfo, (tenor
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
prezumtivele ʺvictime“ ale tentativei de seducție a lui Falstaff; Ford (Signor Fontana), (bariton), soțul gelos al Alicei ; Nannetta, fiica familiei Ford (soprana); Fenton, (tenor), iubitul Nanettei; Mistress Quickly, (mezzosoprana); Meg Page, (mezzo-soprana), a două dintre prezumtivele ʺvictime“ ale tentativei de seducție a lui Falstaff; Bardolfo, (tenor), slujitorul lui Falstaff; Pistola, (baș), slujitorul lui Falstaff; Dr Caius, (tenor), proprietar de pământ; Robin, (tenor), pajul lui Falstaff; populație, servitori ai lui Ford, zâne, vrăjitoare, măști. Actul I Tabloul 1. Hanul La Jarretière. Dr.
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
Dal labbro îl canto estasïato vola,). Falstaff își face apariția cu coarnele de cerb fixate pe cap. El numără cu mare atenție cele douăsprezece bătăi ale orologiului; apoi el o regăsește pe Alice asupra căreia își exercită farmecele sale de seducție. Se aude deodată strigatul de ajutor al lui Meg iar Falstaff crede că aude vocile zânelor. Pentru a se proteja, el se întinde la pământ. Apare Nannetta, deghizata în Regina zânelor, înconjurată de tinere fete din vecinătate, purtând costume asemănătoare
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
ceilalți doi este dorința sa acută de a păstra aparențele. Impostorul știe că este gol pe dinăuntru și că ceea ce oferă publicului este o minciună și un simulacru. De aceea, își exersează inteligența pentru a emite strategii și tehnici de seducție asupra publicului. Întrucât impostorul depinde exclusiv de un public: doar fiindcă acesta există impostorul dezvoltă tactici de seducție, având chiar un program prin care induce în eroare cu un anumit ceremonial. Hotărât lucru, impostorul este un gangster caracterial și moral
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
că ceea ce oferă publicului este o minciună și un simulacru. De aceea, își exersează inteligența pentru a emite strategii și tehnici de seducție asupra publicului. Întrucât impostorul depinde exclusiv de un public: doar fiindcă acesta există impostorul dezvoltă tactici de seducție, având chiar un program prin care induce în eroare cu un anumit ceremonial. Hotărât lucru, impostorul este un gangster caracterial și moral mai versat și mai rafinat (asezonat și fasonat) decât licheaua sau lingăul. Când este dat în vileag, el
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
pierdut hegemonia în societățile moderne, e deseori tentat să-și pledeze cauza în fața noilor suverani, să considere istoria și socialul ca instanțe față de care să se justifice, ca paradigmă în care să se conceapă pe sine. S-a vorbit despre seducția exercitată asupra creștinismului de istoriolatria lui Hegel care l-a spus istoriei nu numai pe om, ci și pe Dumnezeu. S-a vorbit despre Marea Teamă a creștinismului de a nu fi lăsat în urmă, despre amenințarea de a fi
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1740]
-
rezolvare. Totuși, adevăratele probleme sunt Întotdeauna cele care Încă nu se pun. Când se pun, deja nu mai sunt probleme, ci dificultăți. Soluțiile se traduc În reacție și nu În acțiune. Managementul strategic tinde să fie copleșit de „rațiuni tehnice”. Seducția lui mecanicistă acaparează capacitatea managerilor fie În direcția perfecționării lucrurilor, fie prin căderea În disperare, În conștiința paralizantă a neputinței lor de a urni din loc stările de fapt, constatând cu stupefacție că tendințele inerțiale nu pot fi schimbate. Funcționarea
[Corola-publishinghouse/Science/2241_a_3566]
-
critic: politicianismul (încondeind cutare șmecher, farsor sau panglicar), grotescul unor ședințe parlamentare, criza morală a presei, năravurile unor literați, acestea și altele compunând pitorescul strident care frapează pe oricine nimerește în „țara tuturor anomaliilor”. Convingerile din adolescență își păstrează intactă seducția, C., căruia i se pare că deslușește „glasul revoluției”, așteptând cu înfrigurare „ceasul proletariatului”. „Forța magnetică a socialismului” este invocată și în reconstituirea encomiastică a pateticei existențe a lui Jean Jaurès (Cuvinte despre Jean Jaurès, 1934). Partizan al intervenției, la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286293_a_287622]
-
morții Agatei are un loc important -, dublată de o mistuitor- izbăvitoare dezlănțuire de erotism. Poate fi vorba astfel, parabolic, cum au observat comentatorii, de o „dublă deshumare”. Nu tematica și așa-zicând anecdotica în sine sunt relevante în ce privește puterea de seducție a cărții, ci perspectiva, viziunea, scriitura, dicția și mizanscena. Autoarea ocolește formule romanești considerate optzeciste, așa după cum nu aderă nici la cele cultivate de unii prozatori nouăzeciști ori din generații mai tinere. În peisajul momentului, romanul a putut părea pe cât
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288735_a_290064]
-
gramatica transformațională structura de adâncime, structura de suprafață și transformările, din geometrie figurile și careul semiotic, din optică punctul de vedere și focalizarea, din artele vizuale încadrarea, din topologie spațiul narațiunii, spațiul discursului, domeniile și limitele, din psihanaliză, dorința și seducția, din matematică, sistemele haotice și din filosofia limbajului și semantica formală, lumile posibile. Cyberage Narratology arată că problema legitimității metaforei a creat o ruptură între naratologia descriptiv formală, inspirată de analiza discursului și științele cognitive și discursul speculativ postmodern despre
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2198]
-
în care Pariziana a cucerit pe cineva, la fel ca Don Juan, plictisita, își abandonează victima sedusa. Aceasta este soarta amanților lui Michèle de Burne, ai lui Nana sau Sidonie Chèbe. Sfârșitul secolului desfășoară pe larg spectacolul fatalității feminine. Asocierea seducției, pasiunii, ardoarei și agresivității în exprimarea și impunerea dorințelor și impulsurilor distrugătoare definește arhetipul femeii fatale 54. Cruzimea femeii moderne pune sub semnul întrebării definirea tradițională a feminității, readucând bărbatul la starea de animal sau îndepărtându-l de funcții serioase
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
qui ne șont que de Paris" [p.84]. Analizând portretele Parizienelor celebre prin frumusețea lor, L.Chevalier [p.387] se arătă surprins de absență urmelor concrete ale acestei frumuseți, în afară de provocarea ochilor. Privirea Parizienei poate sugera poezia pasiunilor ascunse, forța seducției și promisiune, mister și perfidie, dorința de răzbunare, spirit și inteligența (de regulă) sau vid (mai rar), folosirea drogurilor la modă etc.105. Portretele schițează un profil, bazat doar pe detalii semnificative 106, care mai mult sugerează ideea de frumusețe
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
vine dintr-o relație cu publicul, dar ține și de o pregătire anterioară. Pariziana este un promotor în comedia urbană, care se lansează în toate variantele acestui gen: comedia mondenă 195, comedia cotidiană, comedia căsătoriei 196, comedia sentimentelor 197, comedia seducției etc. Toate aceste elemente sunt sugestive pentru ceea ce se poate caracteriza că impresionantă teatralitate a femeii pariziene. 2.1.3. Spectacolul Puterii sau guvernarea din culise Cultură secolelor antecedente favorizează prioritatea puterii, independenței și ambiției, valori ce se răsfrâng și
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
experte în intrigi, ele știu că un zâmbet bine plasat valorează mai mult decat talentul său virtutea. Farmecul Parizienei învinge toate obstacolele. Clorinde Balbi și Madeleine Forestier sunt maestre adevărate ale intrigilor politice de culise. Armele lor sunt șiretenia și seducția. Stăpânindu-și plăcerile, Madeleine Forestier se folosește de farmecul ei doar pentru a-și atinge scopurile ziaristice și politice. Spre deosebire de nuvelele lui Maupassant despre funcționarii de la ministere, în care medaliile soților sunt datorate adulterului feminin, Madeleine Forestier este un personaj
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
une originalité de haut goût. Îl tenait à ne pas modifier son opinion sur leș femmes" [Zola, Son Excellence Eugène Rougon, p.180]. Este semnificativă legătură pe care ministrul Eugène Rougon o face între puterea oficială și cea neoficială a seducției feminine 210. El își propulsează frumoasă soție pentru a putea trece speculațiile sale prin legislativ. În românul francez stratagema este clasică 211. Pariziana este, de multe ori, un element hotărâtor de declanșare și/sau motorul acțiunii, punând condiții sau oferind
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
multe acțiuni, fiecare cu modul său constitutiv. Ciocnirea dintre traiectoria individuală a pasiunii și mecanismul social naște personaje de consistentă dramatică. Raportul variabil, pe care Pariziana îl are cu partenerii săi, relevă unele schimbări ale punctului de vedere asupra libertinajului, seducției, căsătoriei, divorțului, schimbări la nivel de societate, ce țin de libertatea individului. 2.2.1. Scene mondene sau aparente ritualizate Ceea ce contează la Paris este de a fi omniprezent la marile recepții și la micile evenimente 243. Balurile, expozițiile, spectacolele
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
că sacerdoțiu s-a sfârșit 294. Femeia pariziana trăiește mai mult prin decât pentru dragoste. Existența să confortabilă este adesea teribil de monotona, incitând-o la lovituri de pasiuni clandestine, utilizând armele în puterea să, mai cu seamă cele ale seducției. Pariziana este femeia care nu mai resimte dragostea că o pasiune profundă și distrugătoare, ci că sentiment frivol și teatralizat. Descurajat de indiferență iubitei, Mariolle se întreabă dacă mai există femei capabile să iubească 295. Această indiferență sentimentală face parte
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
femei capabile să iubească 295. Această indiferență sentimentală face parte din farmecul modern 296. Iubirea pentru Pariziana se transformă într-o luptă a ambițiilor, ca în concepția modernă. Seducătoare cu renume, Pariziana face ravagii în lumea bărbaților, care devin prizonierii seducției sale297. Soarta bărbatului este de a rămâne servitorul nenumăratelor sale capricii 298. Alegerea iubitului este prioritatea Parizienei: "En tous cas, je vous préviens que, moi, je suiș incapable de m'éprendre vraiment de n'importe qui..." [Maupassant, Notre coeur, p.
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
Duroy de a fi cucerit ușor o Pariziana adevărată: "Îl en tenait une, enfin, une femme mariée! une femme du monde! du vrai monde! du monde parisien! Comme ça avait été facile et inattendu!" [Maupassant, Bel-Ami, p.75-76]. Puterea de seducție a femeii pariziene este un pericol pentru bărbat. Seducerea erotică dezvăluie esență mistica a iubirii pe care o provoacă Pariziana personajelor din preajma să. Scenă de seducere este tipică pentru Pariziana. Dacă dorința feminină, în general, este suspectă, exclusă, vinovată, percepută
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
de vieille perșe, était simplement entourée de hautes armoires en bois de roșe, où se trouvait pendue l'armée des robes" [Zola, La Сurée, p.247]. Ele sunt asemuite unei armate, sugerându-se ideea că vestimentația este o armă de seducție. Între 1880 și 1890 modă s-a schimbat mult, abandonând mașinăria complicată și sofisticată pentru o siluetă mai naturală, care nu mai este sculptata de haină, ci haină este ajustata la corp. Cu cât mai mult se democratizează haină, cu
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
fois, de quitter le deuil. Elle portait une robe grise, garnie de nœuds mauves" [Zola, Une page d'amour, p.78]. Îmbrăcămintea este un cod complex: formă, culoarea 398, dimensiunile, ornamentele coafurii, pălăriei sau rochiei sunt semne ale modei. Accesoriile seducției Parizienei constituie capitole care nu sunt neglijate în descrierile de epocă și cele românești: "Nous ne craignons pas d'exagérer en disant que toutes leș femmes avaient des diamants, excepté deux ou trois, peut-être, qui sembleraient n'en avoir pas
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
activității etc. Cu veleități de independență și de alegere liberă, voluntară și doritoare de dominație, femeia pariziana o prefigurează pe urmașa să de astăzi. Vom constata în actualitatea imediată a contemporaneității că iarăși sunt în vogă calitățile feminine franceze: - feminitatea, seducția și ambiguitatea; - independență, curajul și energia; - creativitatea, improvizația și originalitatea; - primatul esteticului asupra eticului etc. Constatăm prin această un impact al lucrării prin faptul, că investigația ne întoarce cu fața spre noi înșine. Din perspectiva deschiderii de noi orizonturi cercetarea
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
ei fiind pusă în perspectiva unei arheologii pe sărite a modernității literare românești. Studiile de caz, consacrate lui I. L. Caragiale, Urmuz, Nichita Stănescu ș.a., sunt remarcabile, polemice, cu multe lucruri originale. O amplificare a acestor idei poate fi aflată în Seducția ideologiilor și luciditatea criticii (1999; Premiul Asociației Scriitorilor din Iași). P. focalizează perioada interbelică, deconstruindu-i structurile, raporturile de forță, direcțiile/ traseele, viciile reprezentative. Din rândul ultimelor, autorul se oprește la „predominanța literară din cultura română ca un element favorizant pentru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289019_a_290348]
-
în medievalitatea românească (2000), semnată alături de Elvira Sorohan și Valeriu P. Stancu, P. analizează și definește aplicat timpul narațiunii în cronicile lui Grigore Ureche, Miron Costin și Ion Neculce. SCRIERI: Viața fără sentimente, București, 1982; Marginea și centrul, București, 1990; Seducția ideologiilor și luciditatea criticii, București, 1999; Literatura și tranziția, Iași, 2000; Naratori și modelare umană în medievalitatea românească (în colaborare cu Elvira Sorohan și Valeriu P. Stancu), Iași, 2000. Repere bibliografice: Andrei Hoișie [Andrei Corbea], „Viața fără sentimente”, „Dialog”, 1982
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289019_a_290348]