912 matches
-
sticluța, o așeza în trăistuță, o așeza pe noptieră pipăind locul; își masa ochii, simțea lichidul amărui ajuns până la rădăcina nasului, trăgea pe nări, probabil că și înghițea fără să vrea puțină substanță, avea un aer mulțumit chiar dacă pe eticheta sticluței era imprimat un cap de mort care anunța că soluția era otrăvitoare dar nu de ajuns ca să-i otrăvească lui trupul, nu îndeajuns. Doar sufletul și-l simțea uneori alterat, cutremurat de nemulțumirea permanentă ce-i zgândărea mereu ființa. Avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
de prag sau de preșul din hol, dificultățile de vedere erau tot mai evidente, fir-ar să fie, zicea distrat, bâjbâind după clanța ușii, traversa odaia, se lungea de-a lungul patului, pipăia cu mâna după trăistuța cu medicamente, scotea sticluța, pipeta, le așeza pe piept, pe urmă își apuca pleoapele între două degete, le depărta, irisul tulbure, albul globului ocular traversat de vinișoare roșietice, cădea prima picătură și în timpul acesta imaginația îl căra în sus, tot mai sus era aer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
sus era aer, oxigen mult, simțea arsuri pe fundul ochilor, dar senzația era depărtată, depărtată, venea parcă de la o altă ființă, străină lui, aflată undeva jos, lipită de pământ, își masa pleoapele, îl gâdilau, îl gâdilau până la excitație, înșuruba capacul sticluței pe eticheta căreia era desenat un cap de mort, o așeza în trăistuță, în cealaltă despărțitura introducea pipeta. Înainte de a ațipi, în locul treptelor, a piscului, a oxigenului apăreau diplome albastre, roze, albe, distincții de orice fel, măriri. Tot el, tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
le-a luat sângele, nimerind de prima oară cu acul seringii vena de la încheietura brațului stâng, extrăgând lichidul roșiatic și depunându-l mai apoi într-un flacon micuț care a fost acoperit mai apoi imediat cu un dop roz. Două sticluțe învecinate, identice, purtând ceva din viața lor, cu etichete lipite unde era scris numele și mai târziu, în aceeași zi când au făcut raze la plămâni separat, ea în grupa de femei, el în grupa de bărbați, s-au comportat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
baie și m-am mai spălat o dată pe față. Apoi mi-am tăiat unghiile cu cleștișorul pe care l-am găsit acolo. Erau destul de puține lucruri în baia aceea, mai cu seamă că era folosită de două fete. Cu excepția câtorva sticluțe cu cremă, frumos aranjate, și a unui tub cu cremă pentru buze, nu mai existau alte cosmetice. După ce am terminat de-mi tăiat unghiile, mi-am mai făcut o cafea și am băut-o la bucătărie, cu manualul de germană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
pe pământ. I-am ținut un șervețel ca să scuipe în el și i-am șters sudoarea de pe frunte cu un prosop. Vreți puțină apă? l-am întrebat. A plecat capul cam patru milimetri, în semn că vrea. I-am ținut sticluța cu apă puțin înclinată, ca să poată lua câte o înghițitură. Buzele îi tremurau, gâtul era cuprins de mici spasme. A băut toată apa aceea sălcie din sticlă. — Mai doriți? l-am întrebat. Deoarece încerca să spună ceva, mi-am apropiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
inițial pentru niște lucruri pe care nici măcar nu-i trecuse prin cap să le cumpere. Însă a trecut prin fața câtorva buticuri și a aruncat o privire prin vitrine. Asta era. Zeliha zăbovea În fața unui stand Înțesat de borcane, ulcele și sticluțe pline cu mirodenii de toate felurile și culorile. Își amintea că una din cele trei surori ale ei, nu mai ținea minte care, o rugase de dimineață să cumpere scorțișoară. Ea era cea mai mică dintre cele patru fete ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
tristețea tuturor, a comandat o bere. Totuși, când aceasta i-a fost adusă, a simțit probabil un fel de vinovăție, pentru că, dintr-odată, a schimbat subiectul, lansându-se Într-un discurs despre beneficiile alcoolului. — Țara asta Își datorează libertatea acestei sticluțe pe care pot s-o țin atât de liber În mână. Caricaturistul a ridicat vocea ca să acopere o sirenă ce urla afară. Nu reformele sociale, nici reglementările politice. Nici măcar Războiul de Independență. Ci sticla asta diferențiază Turcia de toate celelalte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
acum douăzeci de ani, Zeliha alesese să rămână acasă. Își petrecuse mare parte din zi zăcând În pat, răsfoind revistele sau visând cu ochii deschiși. Lângă pat erau un aparat de ras cu care se răsese pe picioare și o sticluță cu loțiune cu apă de trandafiri pe care o aplicase după aceea, ca să calmeze iritarea pielii. Dacă maică-sa ar fi văzut astea ar fi fost foarte supărată. Macă-sa era de părere că femeile trebuiau să-și epileze tot părul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
umezeala asta, adăugă Ted. Totdeauna e așa umed pe-aici? Norman băgase de seamă că umezeala era o problemă; toate obiectele erau ușor umede, lipicioase și reci, Barnes Îi preveni de pericolul unor infecții și răceli minore și le distribui sticluțe cu loțiune pentru piele și picături pentru urechi. Parcă spuneai că au fost rezolvate toate problemele tehnologice, observă Harry. — Au fost. Credeți-mă, habitatul ăsta e puf față de cel de acum zece ani. Acum zece ani s-a renunțat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
sunt și bine dotate. Norman se duse la cutie și o deschise. Aranjate În compartimente, se aflau acolo medicamente, seringi, pansamente. Beth avea dreptate, trusa era destul de completă: antibiotice, sedative, tranchilizante, chiar și anestezice chirurgicale. Nu cunoștea toate denumirile de pe sticluțe, dar medicamentele psihoactive erau puternice. — Ai putea să faci și războiul cu ce-i aici. Mda, păi ce crezi, doar e Marina Militară. — Are tot ce-i trebuie pentru a face și ceva chirurgie. Norman observă o etichetă pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
ai dreptate, spuse Beth, pentru că dacă Începe să viseze și apoi să facă să se manifeste monștrii din vis, n-o să ne fie prea bine. — Nu. Dar anestezia produce o stare de inconștiență totală, fără vise. Norman studia etichetele de pe sticluțe. Știi cumva ce sunt chestiile astea? — Nu, dar totul e stocat În memoria computerului, spuse Beth, așezându-se la consolă. Citește denumirile și eu am să le identific. — Difenil paralenă. Beth apăsă pe niște taste și pe ecran apăru un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
sticla deoparte. — „De asemenea, poate provoca idei bizare“. — Atunci, mai bine nu, spuse el și puse sticla la loc. N-avem nevoie de nici un fel de idei bizare. Riordan? — Antihstamină: e pentru mușcături. — Oxalamină? — Antibiotic. — Cloramfenicol? — Tot antibiotic. — La dracu’! Sticluțele erau pe terminate. — Parasolutrină? — Ăsta e un soporific... — Ce Înseamnă? — Provoacă somnul. Adică un somnifer... — Nu, nu este... se zice că În combinație cu triclorura de paracină se folosește ca anestezic. — Triclorura de paracină... Da, avem aici așa ceva, spuse Norman
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
o problemă pe care refuza să o admită. Problema rămăsese ascunsă pentru el până când, În cele din urmă, avusese un atac de inimă. Sau femeia care, extenuată de anii de supraveghere a fiicei sale deranjate psihic, Îi dăduse copilului o sticluță cu pastile de dormit, fiindcă, spunea ea, fata avea nevoie de odihnă. Fata se sinucisese. Sau marinarul Începător care, plin de entuziasm, Își Îmbarcase familia pentru o excursie la Catalina, pe o mare zbuciumată de furtună, gata-gata să-i omoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
era dulăpiorul? Continuă să pipăie peretele. Unde? Simți cutia metalică, cu crucea roșie gravată În relief pe capac. O deschise și-și vârî mâinile Înăuntru. Petele plutitoare din fața ochilor se Înmulțeau. Nu mai avea prea mult timp. Atinse cu degetele sticluțele, pachetele moi cu feșe. Nici o butelie cu aer. La naiba! Sticluțele căzură pe podea și ceva mare și greu Îi pică pe picioare, cu zgomot. Se aplecă, pipăi podeaua și se tăie Într-un ciob, dar nu băgă de seamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
crucea roșie gravată În relief pe capac. O deschise și-și vârî mâinile Înăuntru. Petele plutitoare din fața ochilor se Înmulțeau. Nu mai avea prea mult timp. Atinse cu degetele sticluțele, pachetele moi cu feșe. Nici o butelie cu aer. La naiba! Sticluțele căzură pe podea și ceva mare și greu Îi pică pe picioare, cu zgomot. Se aplecă, pipăi podeaua și se tăie Într-un ciob, dar nu băgă de seamă. Mâinile sale apucară un cilindru metalic rece. Era puțin mai lung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
aripi toate bibelourile din sticlă și porțelan s-au prăbușit, la fel ca și toate celelalte obiecte stupide acumulate de mine pe rafturi de-a lungul anilor : suveniruri din tot felul de călătorii, măști și fotografii încadrate în rame, statuete, sticluțe și ceasuri... Zgomotele provocate de căderea acestor zeci de obiecte, precum și a unor cărți, nu i-a intrigat însă suficient pe locatarii imobilului. Din cînd în cînd porumbeii se mai zbat, cîte un intrus încearcă să-și facă loc în
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
condimentele acelea fistichii pe care Pangratty le comanda scriindu-le numele cu mîna lui, altfel s-ar fi încurcat, pentru că nici Schneier, nici Iacobescu, nici măcar Segall care trăise în tinerețe la Viena nu auziseră de ele tabasco, chile, curry, ori sticluțele eu sosuri, cu siguranță scîrboase dacă te luai numai după cum arătau, Worchester, Cumberland, black soia, sushi, la ce să fi crezut în continuare că există pe lume fleacuri atît de scumpe și care nu erau bune de nimic, nici de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
un imaginar al umbrei, al întunericului, face elogiul pielii galbene care, în semiobscuritatea ireală a teatrului no, dobândește la tinerii histrioni luciri și nuanțe nepământene. Tanizaki a fost acuzat de naționalism. Masako, în vârstă de optsprezece ani, întinde mâna spre sticluța cu loțiune whitening și nu a auzit de no decât la școală. Ea ignoră, de altfel, și paginile în care Tanizaki susține că, niciodată, pielea japoneză, indiferent cât de albă, nu va putea dobândi aceeași calitate cu cea străină: "Erau
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
îi lăsă pe masă medicamentele. Dacă omul voia să întrebe cât costă doctoriile, ea făcea un semn a lehamite cu mâna dreaptă, iar curiosul își înghițea întrebarea. Nimeni nu știa când și de unde făcea ea rost de astfel de tablete, sticluțe sau borcane, căci farmacie nu era decât la oraș, iar doamna Ana era mai tot timpul cu ei, în sat. Așa au numit-o la început, ba nu, în primii doi ani îi ziceau domnișoara Ana, pe urmă, după măritiș
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
și destul de încâlcite. Însă întâlnirile lor erau de un farmec nespus și aș fi dat orice să asist măcar la unele, cum avusese norocul, cel mai adesea fără să vrea și indiferent, Andrei Vlădescu. Existau cafele cu caimac înmiresmând aerul, sticluțe cu lichior mai gros decât uleiul, pe care îl beau din păhărele mici și verzui, de cristal încrustat, prăjiturele multe și variate, pufoase și proaspete, alune mărunte de pădure oferite în boluri chinezești, pătrățele de ciocolată elvețiană învelite în poleială
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
care se perindau mai multe femei îmbrăcate în alb, a recunoscut-o și pe mama Ioanei Sandi, săru’ mâna, doamnă, a încercat să se ridice, dar n-a fost capabil. Abia a simțit împunsăturile în braț, le vedea cum schimbă sticluțele care își goleau, picătură cu picătură, conținutul în arterele lui, le auzea vorbind despre ser și despre completa lui deshidratare, Ioana Sandi îi storcea la răstimpuri o lămâie pe buze, dar încă nu putea ține ochii deschiși. Doar mai târziu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
subțire și închisă la culoare. Părea altă femeie, cu picioare fine, șolduri late, sâni mici, aluneca prin spațiul acela strâmt cu mișcări timide, de parcă s-ar fi speriat că are oaspeți. A căutat într-un dulap și a adus o sticluță cu coniac din care a turnat în păhărele verzui așezate pe o tăviță portocalie de plastic. Încăperea se umpluse de aromă de cafea și de mirosul dulceag al coniacului. A râs stingherită, așezându-se pe pat, nu departe de Andrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
fac. Dar n-o să mă arunc, pentru că nu e nevoie. N-o să fie nevoie.“ N-au mai spus, o vreme, nici o vorbă. Ioana Sandi continua să se pieptene privindu-se atent în oglindă, apoi a scos dintr-un sertăraș o sticluță cu ojă, uitându-se lung la ea. Andrei Vlădescu se plimba prin încăpere, cu mâinile la spate, s-a oprit în dreptul ușii deschise a balconului, urmărind perechile care treceau pe stradă. Voia să vorbească și nu era în stare. Simțea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
pustiu. Pe cînd urcă scările spre dormitorul mamei sale, simți că aerul era Închis, cu un miros de sudoare străin. Hainele mamei sale erau răspîndite pe patul nefăcut, iar pe jos zăceau valize deschise. Cineva măturase periile de păr și sticluțele ei de parfum de pe măsuța de toaletă, iar pudra de talc acoperea parchetul lustruit. Se vedeau zeci de urme de pași, tălpile goale ale mamei lui amestecate cu urmele clare ale unor ghete grele, semănînd cu figurile de dans complicate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]