883 matches
-
sumane? Plâng în inimă când văd Câte curg către prăpăd; La noi nu se iau măsuri Câte vin ca mari scursuri. Orice-am face, orice-am drege, Viața către fine trece; Doar de-am face ceva bun, Să rămână ca tribun. * Tot și toate-s în mișcare, tot și toate sunt în luptă, Numai Ea, Divinitatea, e aceeași, ne- ntreruptă. În zadar frămânți în viață zeci și sute de probleme, Vine-o vreme că pe toate cad uitările - poeme. 5-8 septembrie
Reflecții minore pe teme majore by Ioan Saizu-Nora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91695_a_92329]
-
Olimpiada din vară să fie stabilită la Atena. Au adus în dar și un Cal Troian. Virusul fotbalului s-a răspândit pe continentul negru.Europa s-a împânzit cu fotbaliști din Nigeria,Camerun și Congo. ”Hannibal ante portas !” au țipat tribunii,la o fază periculoasă în desfășurare la porțile Romei. Microbiștii goți au profitat de toate meciurile trucate.In Dacia,călcâiul lui Achile a fost acarul Păun.Direct proporțional cu scorul a crescut și numărul golurilor.Băncile erau devalizate. Miticus redivivus
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
din cei șase sute s-a ridicat și a spus că fiica lui Augustus a fost lăsată să moară încet de sărăcie și inimă rea, slabă, înfometată, disprețuită de toți. Ceilalți cinci sute nouăzeci și nouă au tăcut. Pe când vorbea astfel, tribunul îl văzu pe fiul lui Germanicus apropiindu-se, dar nu-și coborî glasul. — Onoruri imperiale, repetă intenționat, ca să fie bine înțeles. Maestrul răsucea arma deasupra flăcărilor, o lovea cu mișcări precise, o vâra în apă rece, apoi o încălzea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
apropiindu-se, dar nu-și coborî glasul. — Onoruri imperiale, repetă intenționat, ca să fie bine înțeles. Maestrul răsucea arma deasupra flăcărilor, o lovea cu mișcări precise, o vâra în apă rece, apoi o încălzea din nou - și nu scotea o vorbă. Tribunul Silius zise repede, provocându-l: — Și uite că și aici oamenii tac, pentru că și ei i se supun lui Tiberius. În ce anume i se supun? îl întrerupse glasul copilului, stercurându-se printre ecourile loviturilor. — Vino-ncoace, a sosit vremea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
puse sabia deoparte. Silius vorbi: — Știi cine era acea Julia care a murit așa? Era mama mamei tale. Băiețelul amuți. Nimeni nu vorbise vreodată în fața lui despre bătrânii din familie, iar el își imaginase că toți erau morți de mult. Tribunul tăcu o clipă, pentru ca el să înțeleagă bine, și încheie dur: Și știi de ce merita onoruri imperiale? Pentru că era singura fiică a divinului Augustus. În schimb, a fost exilată timp de nu știu câți ani. Iar în cele din urmă Tiberius a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
nou glasul mamei sale: „Șaptesprezece ani... Se așeză dintr-odată lângă ofițer; era atât de speriat, încât genunchii îi tremurau. Șopti: — Am văzut-o pe mama plângând... Se agăță de brațul lui Silius și îl rugă: Să nu spui nimănui. Tribunul clătină furios din cap. — Mama ta, Agrippina, are multe motive să plângă. Știi că avea trei frați? Micuțul sări în picioare. Nu-i adevărat, nu mi-a zis niciodată, nu are pe nimeni... Ai spus că avea... Cum adică, avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
duse în fierărie și, ca să-l amuze, îi arătă un pumnal elegant, acea sica scurtă folosită în cursele întinse dușmanului. Uite, trebuie să-l ții așa... Îi întinse pumnalul; copilul apucă arma energic, cuprins brusc de o senzație de siguranță. Tribunul îi luă sica din mână, chemă un militar și simulă un atac. — Apoi te duci în spatele lui, vezi? Îi pui mâna stângă pe gură și-i ții capul nemișcat, iar cu dreapta înfigi arma în gât, unde palpită vena. Militarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Îi pui mâna stângă pe gură și-i ții capul nemișcat, iar cu dreapta înfigi arma în gât, unde palpită vena. Militarul se prefăcu rănit, se rostogoli pe jos, dând din picioare, și micuțul izbucni în râs, uitând de lacrimi. Tribunul îi explică: — Dacă vrei să te asiguri că adversarul tău e mort, pui degetul aici - îi puse degetul în dreptul jugularei celui căzut. Simți cum palpită? Când se oprește, înseamnă că viața s-a dus. Hai să-ți arăt acum altă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
arăt acum altă lovitură, tot din spate. Militarul se ridică. — Fii atent. Din spate, tu îl apuci cu stânga. Ca să se elibereze, el o să-și desfacă brațele, iar tu, repede, vâri lama adânc sub braț, așa. Copilul îl privea fascinat. Tribunul Caius Silius redeveni serios și-i zise: — Ai văzut cum se folosește sica. Ești destul de mare ca să știi că moartea celor trei frați ai mamei tale i-a adus lui Tiberius domnia. Micuțul asculta privindu-l fix. Toate lacrimile i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
-i zise: — Ai văzut cum se folosește sica. Ești destul de mare ca să știi că moartea celor trei frați ai mamei tale i-a adus lui Tiberius domnia. Micuțul asculta privindu-l fix. Toate lacrimile i se uscaseră, copilăria se terminase. Tribunul îl avertiză: — Să nu spui nimănui asta. El nu scoase o vorbă. Se gândi că nu mai trebuia să întrebe de ce plângea mama lui. Gladius și caliga A doua zi, maestrul de arme spuse că avea să facă pentru micuț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
imediat: — Pe cine-l cheamă înapoi la Roma? Nu primi răspuns, dar instinctul îi trimise un semnal de alarmă. Într-adevăr, printr-un alt curier neașteptat sosise vestea că victoriosul și preaiubitul Germanicus pierduse comanda. În rândurile soldaților, ofițerilor și tribunilor, revolta era tot mai mare. Din clădire ieși însă tribunul Caius Silius, iar ofițerii adunați în piață își întrerupseră discuțiile, pentru că sosirea lui îl anunța întotdeauna pe Germanicus. O știa și copilul; tânărul dux își făcu îndată apariția, înconjurat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
răspuns, dar instinctul îi trimise un semnal de alarmă. Într-adevăr, printr-un alt curier neașteptat sosise vestea că victoriosul și preaiubitul Germanicus pierduse comanda. În rândurile soldaților, ofițerilor și tribunilor, revolta era tot mai mare. Din clădire ieși însă tribunul Caius Silius, iar ofițerii adunați în piață își întrerupseră discuțiile, pentru că sosirea lui îl anunța întotdeauna pe Germanicus. O știa și copilul; tânărul dux își făcu îndată apariția, înconjurat de alți tribuni. Văzu grupurile dezordonate și nu scoase o vorbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
era tot mai mare. Din clădire ieși însă tribunul Caius Silius, iar ofițerii adunați în piață își întrerupseră discuțiile, pentru că sosirea lui îl anunța întotdeauna pe Germanicus. O știa și copilul; tânărul dux își făcu îndată apariția, înconjurat de alți tribuni. Văzu grupurile dezordonate și nu scoase o vorbă. Surâsul îi dispăruse. Germanicus trăia în sintonie cu oamenii săi, indiferent dacă aveau un grad înalt sau o poziție umilă, o cultură rafinată sau o simplitate grosolană. „Civile ingenium, mira comitas“ avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
interveneau. Era de-ajuns pentru a înțelege periculosul lor consens. Germanicus tăcea, pentru că oamenii lui spuneau adevărul. — Tu comanzi cele mai puternice legiuni ale imperiului, strigau, nu-i poți lăsa să ți le ia așa... Erau acolo, în primul rând, tribunii temutelor legiuni a Treisprezecea, a Douăzeci și doua, a Unsprezecea. — Am îngenuncheat mii de germani. Crezi că n-o să putem băga spaima în șase sute de senatori bătrâni? Se auzi, mai puternic decât celelalte, glasul unui tribunus: — Împăratul e ales de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
său ridicând brațul cu palma desfăcută - un gest pe care nu avea să-l uite niciodată, gestul pe care îl făcea întotdeauna când se hotăra să vorbească, adică să dea ordine, fiindcă ducele nu vorbea decât pentru asta. Toți, de la tribunii cu cel mai înalt grad până la soldații simpli aflați în spate, printr-o mișcare colectivă, cu un murmur din ce în ce mai slab, rămaseră nemișcați și ascultară. Iar copilul auzi glasul îndrăgit al tatălui său căzând asupra mulțimii cu o răceală pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
îngădui nimănui să repete asemenea lucruri. Noi nu vom merge niciodată cu armele în mână la Roma. Liniștea era adâncă. Puterea viteazului Germanicus, cel atât de cinstit și drept, asupra oamenilor săi era aproape hipnotică. Copilul îl auzi doar pe tribunul care-l ținuse lângă el înjurând printre dinți. Istoricii aveau să scrie că, de comun acord, comandanții celor opt legiuni au propus marșul asupra Romei și că nu se știe ce zeu potrivnic l-a povățuit pe Germanicus să refuze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
cupe de argint Zăpezile începură să se topească în trecătorile din munți; sosi, inevitabil, vremea să plece spre Roma. Gajus se învârtea melancolic prin grajduri, mângâind pentru ultima oară coama lui Incitatus. În fața atelierului potcovarilor îl văzu pe Caius Silius, tribunul care îl învățase să mânuiască sica, pumnalul scurt, și se apropie de el. De această dată însă Silius nu avea în mână o armă, ci întorcea pe toate părțile o cupă de argint. — Uite, îi spuse lui Gajus, întinzându-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
cu adevărat povestea regelui Priamus, care, în genunchi, sărută mâna lui Achilles, ucigașul fiului său, pentru a recupera trupul acestuia. Se vedea semnătura autorului, veche, dar lizibilă. — Chirisopos epoiese, citi repede Gajus. Dar, pe marginea cupei, meșteșugarul castrului incizase numele tribunului: „Silius“, iar acum lucra la o a doua cupă. — Tatăl tău nu vrea ca în țările astea să mai fie alte războaie, spuse Silius. Cupele astea trebuie să ajungă la un prieten al meu de departe, cu mult dincolo de limes
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Noi plecăm mâine, zise Gajus. Și, cu o încredere rugătoare - fiindcă Silius era unul dintre apropiații tatălui său, iar soția lui, Sosia, care locuia în praetorium, era bună prietenă cu mama sa -, șopti: — Te rog... Vreau să te întreb ceva. Tribunul, un militar priceput și fără milă, se surprinse privindu-l cu niște simțăminte ce-i erau necunoscute. Ochii îi erau blânzi și rugători, glasul dezarmant; avea unul dintre cele mai alese daruri ale zeilor: capacitatea de a-și atrage imediat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
priceput și fără milă, se surprinse privindu-l cu niște simțăminte ce-i erau necunoscute. Ochii îi erau blânzi și rugători, glasul dezarmant; avea unul dintre cele mai alese daruri ale zeilor: capacitatea de a-și atrage imediat simpatia celorlalți. Tribunul le făcu semn soldaților să plece. Gajus spuse: Mama a plâns, iar tu știi că se ascunde să n-o vadă nimeni. De ce tata îi zice numai: „Ai răbdare, îndură“? Și de ce nimeni nu vrea să vorbească cu mine, de parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
greșeli de sintaxă, nu greșea timpul sau modul vreunui verb. Își înălță capul cu păr castaniu ondulat elegant pe frunte, așa cum avea să-l poarte toată viața, și promise: Nimeni n-o să știe că am vorbit despre asta. Și așteptă. Tribunul răsuflă adânc, cum făcea întotdeauna înainte de a ordona un asalt, și zise: — Tu te duci la Roma, iar eu trebuie să-ți spun acum o poveste pe care, până acum, nimeni n-a avut voie să ți-o spună. Tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
răspunse Gajus, venind dinaintea lui; crescuse foarte mult în săptămânile acelea. Nimeni n-a vrut să-mi vorbească despre asta, niciodată. — Cei doi fii mai mari erau puternici, curajoși, iar noi toți ne puseserăm mari speranțe în ei, începu brusc tribunul. Însă amândoi au fost trimiși în provincii foarte îndepărtate de Roma. Amândoi s-au întors la Roma prefăcuți în cenușă. — Cine a hotărât să-i trimită atât de departe, unul după altul? întrebă Gajus cu calmul unui adult. Silius nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
știi că Fabius a fost bun prieten cu tatăl tău și că nimeni nu l-a răzbunat. Gajus tăcu. Ideea violenței nerăzbunate apărea pentru prima oară în viața lui. Întrebă cu răceală, de parcă ar fi făcut o anchetă: — Și Augustus? Tribunul Caius Silius fu descumpănit de duritatea întrebării. — Era bolnav de-acum, zise. Bietul băiat a rămas în Planasia. — Viu, zise Gajus. — Da, trăia. Dar era ultimul rival legitim al lui Tiberius. Iar Tiberius, îndată ce a pus mâna pe putere, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
în timp ce vorbea se juca mereu cu el. Când noi am auzit că imperiul ajunsese pe mâna lui Tiberius, am vrut să pornim împotriva Romei. Dar și de data aceea tatăl tău ne-a împiedicat. Gajus tăcu. — Adu-ți aminte, spuse tribunul, rupând tăcerea, că sângele copiilor acelora curge acum prin vinele tale. Am înțeles, răspunse Gajus cu un calm care tribunului Caius Silius i se păru înspăimântător de nefiresc pentru vârsta lui. Îi păru rău că-i spusese toate acestea. Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
să pornim împotriva Romei. Dar și de data aceea tatăl tău ne-a împiedicat. Gajus tăcu. — Adu-ți aminte, spuse tribunul, rupând tăcerea, că sângele copiilor acelora curge acum prin vinele tale. Am înțeles, răspunse Gajus cu un calm care tribunului Caius Silius i se păru înspăimântător de nefiresc pentru vârsta lui. Îi păru rău că-i spusese toate acestea. Însă discuția se termină, fiindcă Gajus se întoarse spre grajduri și îi spuse tribunului, cu glas schimbat: — Ți-l încredințez pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]