2,524 matches
-
că a auzit de Moreau, care fusese un medic londonez eminent înainte ca un ziarist să dea în vileag oribilele experimente pe care le făcea în domeniul vivisecției. În ziua următoare, Moreau începe să lucreze asupra unei pume, ale cărei urlete înfiorătoare îl determină pe Prendick să plece în junglă. În plimbarea sa, el dă peste un grup de ființe care par umane, dar au caracteristici porcine evidente. Revenind la complex, își dă seama că e urmărit. Panicat, fuge și, într-
Insula doctorului Moreau () [Corola-website/Science/321285_a_322614]
-
În 2001, a avut loc o partidă de fotbal surprinzătoare între echipele Treviso și Genova. Un jucător de la Treviso, Akeem Omolade, african din Nigeria, primea în mod frecvent fluierături, urlete zeflemitoare și cântecele rasiste pe stadioanele italiene. Dar pe 21 iunie 2001, a fost liniște. Ceilalți zece jucători de la Treviso au jucat partida cu fețele vopsite în negru.
21 IUNIE. TOȚI SUNTEM TU. (FRAGMENT DIN „FIII ZILELOR” DE EDUARDO GALEANO) () [Corola-website/Science/295910_a_297239]
-
mezotonice cu 1/4 comă, comă lui Pitagora este de -41 de sutimi. Astfel, cvinta "lupului" este egală cu 696.5+41=737.5 sutimi, mult peste idealul de 701.9 sutimi. Din această cauză a fost comparată cu un urletul unui lup și a fost evitată cu orice preț. Alternativ, mărimea cvintei lupului se poate afla simplu din condiția că 11 cvinte perfecte plus una a lupului să fie egale cu 7 octave, sau 8400 de sutimi. În fiecare din
Temperament mezotonic () [Corola-website/Science/317037_a_318366]
-
aveau nevoie de un miracol ca să fie salvați. Zeus care urmărea bătălia pleacă dar nici nu se apucă bine că apare Poseidon care îi ajută pe greci în luptă. Hector merge cu armata spre corăbii deși grecii îi primesc cu urlete sălbatice. Știind ca Zeus se poate întoarce pe câmpul de luptă, Hera îl roagă pe Somn, fratele Morții să-l adoarmă pe Zeus. Somnul acceptă, deoarece Hera îi spune că îl va căsători cu una dintre Grații. În acest fel
Iliada () [Corola-website/Science/300831_a_302160]
-
o nouă armură mult mai frumoasă și mai puternică decât cea purtată de Patrocle. Iris, mesajera zeilor ii spune să ia trupul prietenului său fără arme. Astfel Ahile se duce la luptă și îi face pe troieni să fugă prin urletele acestuia. Așa Ahile ia trupul și îi promite lui Patrocle că îl va ucide pe Hector. Ahile primește armura și hotărăște sa se împace cu Agamemnon. Grecii pleaca împreună cu Ahile la luptă. Eroul scoate un strigăt și în fața tuturor grecilor
Iliada () [Corola-website/Science/300831_a_302160]
-
faptelor, lumea este tot ceea ce se întâmplă”. și se întâmplă! Când mă gândesc la chestia asta cu „întâmplarea”, un pumn cât povestea faraonului din Biblie, mă izbește, în fiecare dimineață, tocmai în creștetul capului. Faptă și întâmplarea, faptă! Sună ca urletul meu într-un pustiu în care ecoul stă pe gânduri. Ce să-i fac? Nu are răspuns... În consecință, draga mea, după cum vezi, sunt singur cuc. Nu am înțeles prea bine expresia, dar simt că mi se potrivește mănușă, chiar dacă
Editura Destine Literare by Nicolae Bălașa () [Corola-journal/Journalistic/95_a_372]
-
eu nu văzusem ce văzuse el, în Rwanda, măcar să fi auzit, - și scoase din unul din buzunarele lui de campanie un aparat, mic-mic, precis că japonez, și imediat se auzi un hârâit, apoi împușcături, rafale de mitralieră și vaiete, și urlete, ca-n Africa. P-ormă, o pauză și un fâșâit tehnic, în timp ce un bucureștean, un chilipirgiu, își băga capul între noi și ne întreba repezit îl vinde?, - reportofonul adică. Omicron răspunsese, ca la ei, la ședințele lor: Dumnezeu nu vinde
Pe Obi, pe Irtîș... by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/10804_a_12129]
-
și trâmbițelor din univers. Mama susținea că de trei ori s-a cutremurat pământul. Iar înțeleptul meu tată, cu slăbiciunea lui pentru filosofare, opina că în acele momente Muntele era pântecul unei gravide străbătut de convulsiile care preced nașterea. Niște urlete surde, scurte, urmate de altul mai prelung, au înnebunit animalele din vecini, au semănat panica printre oameni care au văzut olane și acoperișuri despicându-se, pereți plesnind, podele crăpându-se sau luând foc când jăraticul din vetre s-a răspândit
Almeida Faria - Conchistadorul by Micaela Ghițescu () [Corola-journal/Journalistic/9951_a_11276]
-
de oameni din Hachisuka. — Gura! Nu-l ascultați! Deja e aproape trecut de Ceasul Câinelui! Vreo doi oameni sloboziră strigăte războinice, iar Mitsuhide și Mitsuharu fură înghițiți în colții unei haite de lupi - halebarde, lănci și spade, din toate părțile. Urletele oamenilor și zăngănitul armelor se amesteca prin vuietul vântului, iar tabloul se preschimba cu iuțeală într-un oribil vârtej de război. Spadele se frângeau, bucățile zburau care-ncotro. Lăncile azvârleau jerbe de sânge. Hiyoshi găsi că era prea primejdios să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
vor avea parte decât de rușine, până la sfârșitul veacurilor! Grosul forțelor lui Nobunaga nu avansa în formație. Unii soldați ajungeau cu întârziere, pe când alții înaintau în rânduri dezordonate. Dar toți erau însuflețiți de atracția glasului său. Nobunaga răgușise de atâtea urlete, iar oamenilor le era greu să înțeleagă ce spunea. Însă nici nu mai era necesar. Le ajungea să știe că îi conducea. Între timp, începuse o ploaie torențială, ca un potop de sulițe lucitoare. Stropii de ploaie erau destul de mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Tokugawa din amonte trecură râul, cotropind inamicul pe malul opus, și începură să coboare treptat spre aval. Privind înapoi, însă, văzur că soldații lui Tamba se strângeau deja în jurul cartierului general al lui Nobunaga. — Atacați-i din coastă! Cu acest urlet, soldații clanului Tokugawa săriră din nou în râu. Ostașii lui Tamba crezură că erau aliații lor, care coborau în apă de pe malul de apus, chiar și când se apropiară. Cu Kazumasa în frunte, samuraii din Tokugawa se repeziră în regimentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
pe țărmul râului și-i retezară capul. Sângele începu să curgă în pârâiașe peste pietrele de pe mal, în timp ce valurile râului Abe, rostogolindu-se încoace și-ncolo, păreau aproape în flăcări. În același timp, din susul malului se auzeau strigăte și urlete: — Stăpâne! — Senior Shikanosuke! Cei doi slujitori ai lui Shikanosuke o luară la fugă spre el, dar cei din clanul Mori prevăzuseră și această posibilitate. Imediat ce scoaseră primele strigăte, îi înconjură o cușcă de oțel și nu mai putură înainta. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
pe parcurs, își lepădaseră cu toții șiretlicurile și nemulțumirile. Strângându-și banii în pumni, păreau să se fi transformat și fiecare alerga la propriul său post de lucru. Ecourile cazmalelor și ale lopeților folosite într-adevăr cu putere umplură văzduhul. Cu urlete de însuflețire, oamenii aruncau pământul, înfigeau prăjini prin coșurile de paie pentru cărat și săltau sacii pe umeri. Pentru prima oară, se simțea cu adevărat hărnicia. Nădușeala pe care și-o storceau acum oamenii dintr-înșii îi îmbucura și-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
seniorul alergă afară prin ușile cu panouri, în timp ce striga înapoi: Lăsați femeile să fugă. Nu e nimic rău dacă scapă. Numai să nu ne stea pe cap. Zgomotele ușilor și ale paravanelor lovite cu piciorul se auzeau de peste tot, iar urletele femeilor întețeau atmosfera tensionată de sub acoperișul de țigle care se zgâlțâia. Femeile alergau în dezordine dintr-o cameră în alta, străbătând coridoarele și sărind peste balustrăzi. Trenele și mânecile lor cu volane fâlfâiau prin penumbră ca niște flăcări albe, roșii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
conducă națiunea. Dar și săgețile pe care i le adusese Ano se terminară repede. Ici și colo, în grădina templului, zăceau dușmani doborâți de săgețile lui Nobunaga. Dar, înfruntându-i arcul, un număr de soldați în armuri se repeziră cu urlete disperate până sub balustradă, după care începură însfârșit să se cațăre pe coridorul podit. — Te vedem, Senior Nobunaga! Nu ne mai poți scăpa! Predă-ți capul ca un bărbat! Inamicii erau îndesați ca ciorile pe copacul de plătică dimineața și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
înșiși, ceilalți se adunară împrejur, în întuneric. Gemetele de suferință ale lui Mitsuhide și umbrele oamenilor umpleau tot văzduhul. În acele clipe, luna strălucea cu o limpezime deosebită. Deodată, din întunericul plâcului de bambuși se auziră clar pașii nedisimulați și urletele zgomotoase ale bandiților. Se pare că ne atacă prin spate complicii individului cu lancea de bambus. Tâlharilor ăstora le stă în fire să profide de cel mai mic semnde slăbiciune. Sanjuro și Yojiro, aveți grijă de ei. La auzul cuvintelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
minute în urmă. Armata clanului Sakuma numărase opt mii de oameni, dar păreau să mai fi rămas doar vreo treime din ei. Ceilalți erau fie morți, fie răniți, fie dezertaseră. Cei rămași erau soldați în dezordine sau comandanți nedumeriți, iar urletele lor de derută făceau ca situația să pară și mai nenorocită decât era. Se vedea clar că frații mai tineri ai lui Genba nu erau capabili să organizeze haosul. Majoritatea ofițerilor superiori muriseră. Diversele subunități nu mai aveau comandanți, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
vreme armata lui Hideyoshi se vedea deja în depărtare. Chiar dacă frații Sakuma ar fi putut opri debandada în acel moment, nu prea aveau ce face cu nehotărârea din sânul armatei. Dar trăgătorii clanului Maeda alergau tăcuți ca apa printre toate urletele și, răsfirându-se cu repeziciune la o oarecare distanță de tabără, de culcară la pământ. Observând această acțiune, Genba răcni un ordin cu glas pătrunzător și, în sfârșit, zăpăceala se mai potoli puțin. Faptul că luptătorii odihniți din armata clanului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
batjocorește până și umbra copilului mort toate acestea într-un stil scârbos, c-un cinism care n-are a face de fel cu cinismul antic; apoi strofele sale fără pudoare se cântă prin cafenelele {EminescuOpX 234} plebei, sânt aplaudate și urlete bestiale de aprobare se ridică când s-azvîrle cu noroi in umbra unui înger! Care e răsplata acestui om? O funcție însemnată și medalia Bene merenti pentru merite literare. Nu mai vorbim de incapacitate și de ignoranță. Ieie-se pe rând
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
de oameni Înghesuiți Într-un mare hambar, În care trebuia să stai ca niște sardele Într-o cutie, Înghesuiți și noaptea... Mai ales, când voia să iasă unul sau altul, nu-ți dădeau voie, făceau unul pe altul, se călcau, urlete... A fost de groază! Iar când ne-au dat drumul de acolo, s-a primit o veste, un telefon, se spune, și la telefonul respectiv era chiar un deținut, un francez, care a primit acest mesaj: „Lichidați lagărul!”. Și atunci
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Cum a fost primul contact cu lagărul? - Garnitura noastră a sosit dimineața devreme, dar eram deja „așteptați”. Pe rampă, după deschiderea ușilor vagoanelor, am văzut SS-iști cu câini, dar și o serie de deținuți În haine vărgate, de pușcăriaș. Urlete, porunci: „Încolonarea pe peron, toate lucrurile rămân În vagoane”. Am făcut ce ni s-a spus. Următoarea poruncă, cu executare imediată: „Bărbații la stânga, femeile la dreapta”. A fost ultima clipă când am văzut-o pe mama mea: nu am avut
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
de condamnare nici măcar Împotriva utilizării camerelor de gazare, prin care crima a putut să ajungă la scară industrială. - Când și cum a avut loc eliberarea dumneavoastră? - În noaptea de 31 martie spre 1 aprilie am fost treziți din somn. Țipete, urlete, SS-iști cu câini. „Scularea, Încolonarea. Los, los, schnell!” Am crezut că e un banc prost, o păcăleală de 1 aprilie. În scurt timp Însă ne-am dat seama că s-a produs ceva serios, mai ales când ni s-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
voiau să completeze numărul celor care fugiseră. Cum am fugit eu, desigur că or mai fi fost și alții, din alte barăci. Și fug. Mă ascund acolo, dar, fiind mic, mă scoate și mă duce În baraca selectaților, seara. Țipete, urlete, dă-i cu piciorul, dar mă țineam bine..., doi ciraci dintr-ăștia. Oricum, n-are importanță, tot mă duceau ei. Și mai stau, cum e mâine. Seara eram sigur că sunt terminat. Nu eram credincios din fire și era agitație
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
mâna la tâmplă. Inspirat, doctorul m-a ciupit de ea furios și mi-am retras-o, dar pe urmă iar am revenit: "Ce faci, bă, a strigat medicul cu un astfel de glas încît mama a încetat pentru o clipă urletele și a pufnit-o râsul, vrei să ne arăți că o să ajungi general, a continuat acela, ia mâna de la tîmplă", și m-a ciupit din nou, bineînțeles atât de tare încît mi-a pierit cheful s-o mai scot și
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
atâta timp cât există Petrică... Petrică nu veni spre noi cum credeam, se opri la marginea poienei și deodată îl văzui cum, cu o agilitate uimitoare, începu să se urce într-un mesteacăn, ajunse în vârful lui și de-acolo scoase un urlet. De astă dată Matilda se redresă și se uită într-acolo. Petrică urlă din nou, înfiorîndu-mă. Copacul se clătină cu el ca bătut de vânt, fiindcă animalul care se cățărase în el se ținea pur și simplu de vârful lui
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]