1,020 matches
-
arab, se Înclină grav și Îmi ceru pălăria. — O păstrez, dacă nu ți-e cu supărare, i-am răspuns, trecându-mi degetele peste boruri. O să mă ajute să-mi țin mâinile departe de argintărie. — Cum doriți, domnule. Schemm Îi dădu valetului pălăria ca și cum s-ar fi născut Într-o astfel de reședință. Poate că așa și era, dar când vine vorba de avocați, Întotdeauna consider că și-au dobândit averea și poziția socială prin avariție și metode deloc cinstite: Încă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
deloc cinstite: Încă nu am Întâlnit vreunul În care să pot avea Încredere. Își scoase atent mănușa printr-o mișcare aproape dublă de contorsionare a degetelor și o lăsă să cadă În pălărie. Își Îndreptă apoi cravata și Îi spuse valetului să ne anunțe. Am așteptat În bibliotecă. Nu era mare după standardele navei Bismarck sau ale zeppelinului Hinderburg: nu ai fi putut parca mai mult de șase mașini În spațiul dintre ușă și biroul comparabil ca dimensiuni cu clădirea Reichstag
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
trecem la treabă, da? E un lucru curios În ceea ce-i privește pe bogătași, și anume că le place să li se spună când s-o lase baltă. Confundă asta cu onestitatea. Six dădu apreciativ din cap. În acel moment, valetul pătrunse neauzit În cameră, ca o roată de cauciuc pe o pardoseală ceruită, și, mirosind vag a transpirație și a ceva aromat, servi cafeaua, apa și paharul cu brandy al stăpânului său cu Înfățișarea lipsită de expresie a unuia care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
care Își schimbă dopurile din urechi de șase ori pe zi. Am sorbit din cafea și m-am gândit că aș fi putut să-i spun lui Six că bunica mea nonagenară fugise În secret cu iubitul ei, Führerul, că valetul tot și-ar fi văzut În continuare de servirea băuturilor, fără ca măcar să clipească. Jur că nici n-am observat când a plecat din cameră. — Fotografia pe care o priveați a fost făcută cu doar câțiva ani În urmă, la absolvirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
va duce acasă cu mașina. Se duse apoi la birou, se așeză și se apucă să se uite pe niște hârtii, fără a-mi mai acorda vreo atenție. Când m-am aflat din nou În holul modest, așteptându-l pe valet să apară cu Ulrich, am auzit o altă mașină oprind afară. Era prea zgomotoasă ca să fie o limuzină, așa că am bănuit că era o mașină sport. Se trânti o portieră, se auziră pași pe pietriș și apoi o cheie Învârtindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
am din nou. Nu erau multe lucruri pe care nu mi le puteam imagina făcându-le corpul ăla, mai puțin cele obișnuite, cum ar fi să muncească sau să apară În calea unui bărbat. — Bună dimineața, i-am spus, dar valetul era deja acolo, cu mersul lui de pisică șireată, ca să-i distragă atenția de la mine și să o ajute să-și dea jos haina de blană. — Unde este soțul meu, Farraj? — Herr Six este În bibliotecă, doamnă. La asta, ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
a avut prilejul să observe cum „un popor este constrâns să-și renege idealurile” și, văzând „gesturile prudente” ale adaptării, a Înțeles că „speranța este un instrument al răului”, iar imperativul moral categoric al lui Kant nu mai era decât „valetul docil al subzistenței”. Comunismul maghiar „de gulaș” al ultimelor decenii, prezentat drept „consens social”, o dictatură relativ limitată (incomparabilă cu cea din România), era lăudat În Occident tocmai pentru acest pragmatism aparent benign. Pentru autorul de la Budapesta, Însă (ca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
recunoscută.” TU stai cuminte pe scaun. Mai Întâi de toate te tund. Trebuie să ai părul scurt (chestia cu agrafa nu ține). După aceea Îți pui livreaua și iei Într-o mână tava cu lichioruri. Ești bunul și blândul, imberbul valet al petrecerii. Armatele lui Hindenburg și Mackensen defilează făloase undeva Într-o capitală europeană. Lupte grele În tranșeele scormonite de soldați, scormonite de obuze. Prin ușa decupată fin În pânză treci din spatele ecranului, „afară”, În lumea celor din fața ecranului. Pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Te simți și tu aristocrat chiar dacă, decăzut și scăpătat, ești cel care face rafinate servicii. Lângă aparatul de proiecție stă lipit aparatul de filmat. În spatele lui, regizorul, autorul filmului. Îți spune ce să faci. Cum să te prefaci... Că ești valet... ... Stai liniștit În cimitir. Cimitirul de locomotive. Ești Încă tânăr, norii curg pe cer, e iulie, curg ca și locomotivele În Încă nescrisele tale scenarii. Bărbatul cu trup atletic țâșnește și, Împins de puternicul resort al setei de răcoare, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
cita În primele pagini ale Pescărușului și pe care Lopahin Îl va parodia aici, mai tîrziu”(p.53) ; „Să cheltuiești fără să ceri În schimb, ca Timon din Atena, dragoste”(p.55); „Iașa Îmburghezit are mîrșăvia unui personaj de Brecht - valetul Matti, de pildă”( p. 70); „Liubov poate Întreține o relație nemărturisită cu Iașa, asemeni Domnișoarei Iulia, cu Jean”(71); „Lopahin re ia, În spectacolul lui Stein, celebrul gest al lui Hrușciov de la ONU, cînd, spre a se face ascultat, bate
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
de mândrie care se răsucea în ea și o umplea de venin... Oful și năduful, Mirelo, ai fi meritat mai mult decât cocoșul ăla împielițat care cânta cucurigu la comandă, hlizindu-se și gudurându-se pe lângă prietenii stăpâni, făcând pe valetul și pe chelnerul, păi, nu te gândi, Mirelo, că mai mult pentru asta îl chemau, să destupe sticle și să aducă platouri cu prăjituri și fripturi de la bucătărie, să schimbe casetele până să intre maneliștii în program. Alerga încolo și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
fapt, în aceste triste zile, când, în lipsa unor elementare criterii de disociere a liniilor și a punctelor de catastrofă ale valorii (datorită dispariției arbitrilor care sânt criticii), nu auzim, venind dinspre lumea noastră literară, decât huruitul greu al regilor, reginelor, valeților și așilor de o zi care se prăbușesc într-o derizorie apocalipsă. Intre prea-prea si foarte-foarte Am citit de curând un text ciudat, semnificativ în privința a ceea ce se petrece în lumea literară românească. Mă refer la editorialul publicat de Nicolae
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
tablouri și, tocmai când să arate cu degetul o carte zicând "Asta ești tu", rămăsese încremenită. Eu nu privisem cu mare atenție scamatoriile ei. Am privit cartea, pe care Elisabeta continua să mi-o arate cu ochii holbați. Era un valet, dar partea de jos a cărții nu era imaginea răsturnată a valetului, ci o superbă damă de ghindă, cu o floare de iasomie între degete. Am răvășit repede cărțile de joc, dar Elisabeta începuse să se zvârcolească. După ce i-a
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
ești tu", rămăsese încremenită. Eu nu privisem cu mare atenție scamatoriile ei. Am privit cartea, pe care Elisabeta continua să mi-o arate cu ochii holbați. Era un valet, dar partea de jos a cărții nu era imaginea răsturnată a valetului, ci o superbă damă de ghindă, cu o floare de iasomie între degete. Am răvășit repede cărțile de joc, dar Elisabeta începuse să se zvârcolească. După ce i-a trecut criza, am luat împreună fiecare carte din pachet, dar nu am
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
apărută la Moscova la Editura Hudojestvennaia literatura), precum și în studiul din 1995, Din nou despre autorul Romanului cocainei (Vestnik RHD). Versiunea aceasta este sugerată, în 1992, de publicarea în același volum, la editura Karelia, din Petrozavodsk, a romanelor Rege. Damă. Valet de V. Nabokov și Romanul cocainei de M. Agheev. În plin proces al căutării autorului real, s-au făcut cercetări la München, Riga și Erevan, iar rezultatele acestora au apărut în publicația Minuvșee. Istoriceskii almanah, t. 16, M.-S.-Pb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
ne manifestam zgomotos decepția, auzim dincolo de poartă o voce adâncă spunând în dialect: „Wenn’s schon komm’ san, soll ’ns holt besichtig’n!“ (Dacă tot au venit, n-au decât să-l viziteze!) Poarta se deschide. Apare mai întâi un valet în livrea, ducând de căpăstru un cal alb înșeuat, apoi unchiul Gustl, care mă zărește, și - alături de el - un moșneag gârbovit, dar cu pușca pe umăr, având pe cap o pălărie tiroleză, îmbrăcat într o Joppe cenușie cu revere verzi
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
tata de la Tribunal, noi, băieții, de la școală. Servitoarea suna gongul, după obiceiul preluat de tata pe când era inspector la COOK. Cine întârzia la masă primea mâncarea la cameră. Tata apărea întotdeauna ultimul, cu nelipsita butelie de vin (adusă lui de valetul Josef din pivniță) la subsuoară. Mama și noi așteptam în picioare, fiecare în dreptul scaunului său. Tata indica cu arătătorul pe cel ce avea să rostească „Tatăl Nostru“. Apoi ne poftea să ne așezăm. Din acea clipă, mama intra în atribuțiile
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
-i spunem adevărul, chiar dacă notele nu erau bune. El se ridica primul de la masă. Noi, băieții, căpătam câte un șorț și treceam la bucătărie să ajutăm la spălatul veselei și al tacâmurilor; bineînțeles după ce terminau să mănânce bucătăreasa, servitoarea și valetul. La orele 17 se servea ojina, tot în sufragerie. Pentru cină nu era oră fixă. Tata o lua de obicei la club. Noi, ceilalți, eram poftiți de servitoare în momentul când mama se așeza la masă. La marile sărbători, servitorii
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
surprind privirea lui Jack și să rîd, dar el nu pare absolut deloc impresionat, de parcă toate astea ar fi un lucru absolut normal. Poate că pentru el chiar e normal, am o revelație subită. O, Doamne. Poate că are un valet care Îi face În fiecare zi ceai și Îi calcă cămașa. Și ce dacă are ? Nu trebuie să las toate astea să mă intimideze. — Așa, zic, după ce tot personalul care ne servește dispare. Ce bem ? Am cîntărit deja din ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
cele din fotografiile porno făcute cu cerneală. Membre desfăcute, la fel cu membrele tăiate ale lui Hudgens. Ed Își prinse degetele cînd Închise fișetul și apoi o porni În trombă spre Hancock Park. *** O petrecere la vila lui Preston Exley: valeți care parcau mașinile, muzică În spate - probabil o serată de gală În grădina de trandafiri. Ed intră pe ușa din față și se opri brusc: biblioteca mamei lui dispăruse. Fusese Înlocuită. În locul ei era acum un spațiu lung, În care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
lucru: nu te bați cu oricine. Trebuie să îți alegi dușmanul. Cu cine te bați? Cu un profesor ieșit la pensie, care nu a făcut nimic toată viața? Cu niște amatori? Dacă te bați, bate-te cu zeii, nu cu valeții. Nu poți fi sclavul propriului tău bouillonnement, pentru că riști să te așezi nediferențiat pe tot soiul de câmpuri de luptă. Și al treilea lucru: sîntem într-o lume în care trebuie să faci în așa fel încît, păstrîndu-ți demnitatea, să
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
dat plier și pli în franceză). Explicare, "a desface" și "a desfășura". Pliez o hârtie (o îndoi) sau pliez un pergament (îl fac sul, îl înfășor). În Don Giovanni-ul lui Losey, aria listei este rezolvată spectaculos: Leporello, însoțit de doi valeți, depliază, desfășoară, mai întîi pe treptele palatului, apoi pe pajiștea din față, listele pe care sânt consemnate cuceririle stăpânului său. Leporello, de fapt, le explică. Exact asta este un jurnal: un mod de a explica, de a desfășura în cuvinte
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
servanta", la bonne (the Maid) din Lecția să accepte varianta "corectă politic" the woman who does, un soi de "femeia care face treabă". "Aveți soluție, a întrebat-o Marie-France, și pentru bufonii lui Shakespeare? Ne puteți propune ceva pentru cameristele, valeții și servitoarele lui Moliere?" Toate acestea se petrec într-o lume care până deunăzi nu excela prin vertiginoase schimbări de mentalitate. Monica îmi povestește cum în Franța abia în urmă cu zece ani a fost modificat un articol din Codul
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
gînduri nici o clipă; era tot timpul mort de foame, bietul de el, fiindcă de obicei nu mînca decît atunci cînd Juan Lucas hotăra să coboare la braserie, sau cînd Susan Își amintea că trebuia să stea la masă și suna valetul ca să-i poruncească să le aducă mîncarea În la suite, acest cuvințel franțuzesc care pentru Julius avea o semnificație destul de tristă, fiindcă Însemna nu numai dormitor, ci și micul salon pentru vizitele pe care nu le primea niciodată, dacă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și se Împiedică de Arminda care privea fără să vadă și vedea fără să privească, Îi zîmbi, dar șuvița Îi căzu pe ochi și-i acoperea gura și Arminda nu văzu, observă numai că doamna se grăbea să deschidă: era valetul care lustruia geamantanele domnului. Era Încărcat de geamantane și zîmbea cu gura pînă la urechi cu gîndul la bacșișul gras care-l aștepta. CÎnd Susan Îi spuse să intre, aproape rugîndu-l să intre, lacheul Îmbrăcat În uniformă verde Înaintă fericit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]