7,964 matches
-
pur și simplu să mai spargă o sămânță, fără să spună nimic. Până la aceste cuvinte: „Da, era“. După o lungă pauză, ca și cum ar fi încheiat un gând care se desfășurase în mintea lui, adăugă: — Îl cunosc pe omul ăsta. În profunzime. Șeful de stat-major, îmbrăcat în pantloni verde-oliv și cămașă bej, călcate la dungă, cu o beretă sub unul din epoleți - uniforma soldatului al cărui front e politica -, rupse liniștea ce urmă cu o întrebare care i se părea legată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Întreb de la obraz: domnule... așa și pe dincolo... e adevărat? Mda, altă idee tâmpită! Încep să se Înmulțească - atenție, domnu’ Adam, obișnuința Începe la a doua crimă. Cine a spus asta? Camus, parcă. Buni și francezii la ceva: le lipsește profunzimea, dar sunt sclipitori și memorabili În exprimare - geniu lingvistic latin și, ca bonus, femei accesibile... Bingo! Franța... femei... Eveline... - Cu părere de rău pentru speranțele tale umaniste (eram per tu, la propunerea ei abandonaserăm țeapănul „dumneavoastră”), trebuie să știi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
marelui păpușar, acest Centru irațional și funambulesc... - Mă rog, adjectivele Îți aparțin. Întrebarea e Însă alta. Pentru a ascunde, Într-adevăr. Dar de cine? - De cine? De restul omenirii, de neinițiați, de... - Adam, mă decepționezi. Caută să vezi mai În profunzime, nu rămâne la suprafața lucrurilor. - Îmi pare rău, dar asta e: și superficialitatea face parte din viață. Dacă aș fi putut Înțelege de unul singur toată nebunia, asta nu te mai băteam pe tine la cap cu Întrebări și presupuneri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
la atât de cunoscutele prime două versete - La Început a fost Cuvântul și Cuvântul era la Dumnezeu și Dumnezeu era Cuvântul. Acesta era Întru Început la Dumnezeu. Sigur că da, sună bine, pare - sau chiar este - Încărcat de sensuri și profunzimi remarcabile, Însă rămâne, din perspectiva a ceea ce vreau eu să spun, vag, ambiguu și preponderent metaforic, deci greu utilizabil Într-o demonstrație. În schimb, abordat fără fervori mistice (folosesc cuvântul mistică În Înțelesul său pur, fără nici o legătură cu misticismul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
iar dacă sunt istorici, augmentează otova dimensiunile evenimentelor - bref, fac din țânțar armăsar. A doua categorie o alcătuiesc cei care sunt egalii obiectului de studiu și se situează la Înălțimea lui. Sunt buni analiști, Înțeleg ce trebuie, pătrund lucrurile În profunzime, dar au probleme În așezarea lor În contexte generale, nu dispun de ceea ce numiți dumneavoastră viziune. Pot fi excelenți autori de monografii - solide, competente, nu mai mult decât atât Însă. În fine, grupa a treia se constituie dintre aleși, cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
de căpetenie a omului modern este de a nu epuiza cumva resursele economice ale globului. Din punct de vedere existențial însă, "primitivul" se situează întotdeauna într-un context cosmic. Experiența lui personală nu este lipsită nici de autenticitate, nici de profunzime, însă ea pare pentru omul modern lipsită de autenticitate sau copilărească, pentru că este exprimată într-un limbaj cu care nu sîntem obișnuiți. Ca să revenim la ceea ce spuneam mai înainte, nu sîntem îndreptățiți să vedem în întoarcerea periodică în Timpul sacru al
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
totală a omului "deschizînd-o" către universal, nu se poate spune că și-a îndeplinit funcția până la capăt. Omul nu a fost decât în parte "izbăvit" din starea individuală, ceea ce l-a făcut, de pildă, să intre într-o criză de profunzime și să-și recapete echilibrul psihic pentru moment amenințat, dar nu să se înalțe la spiritualitate și să aibă revelația uneia dintre structurile realului. Acest exemplu poate arăta, după părerea noastră, că omul areligios al societăților moderne este încă hrănit
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
dar tocmai acea noapte, acea imagine multiplă - tremurul, lebădoiul, umflătura - mi-a apărut prima În minte, doi ani mai târziu, când am aflat că Mademoiselle murise. Toată viața se simțise nefericită; nefericirea era elementul ei nativ; fluctuațiile ei, diversele ei profunzimi, numai ele Îi dădeau impresia de mișcare și de viață. Ceea ce mă supără este că sentimentul nefericirii, fără nimic altceva nu este suficient pentru a crea un suflet permanent. Enorma și posaca mea Mademoiselle este foarte potrivită pe pământ, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
ascuțite), tata și colegii lui se adunau pentru a discuta o anumită etapă a opoziției lor față de țar. Peste zumzetul de glasuri, o pendulă Înaltă dintr-un colț Întunecat bătea ora ca la Westminster; și dincolo de sala de ședințe erau profunzimi misterioase - magazii, o scară În spirală, un fel de cămară - unde vărul meu Iuri și cu mine ne opream, cu pistoalele trase, În drumul nostru spre Texas și unde, Într-o noapte, poliția a postat un spion gras, cu ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
după cum străine, false mi-ar fi fost și vorbele. — Și eu mă gândesc că ne amintim din trecut doar lucruri neînsemnate. Pentru noi, amintirea poate mai înseamnă ceva, dar pentru ceilalți? Zâmbea cufundată în înțelepciunea spuselor ei. Mai pregătea cine știe ce profunzime. — Prea puțin le pasă celorlalți de amintirile noastre, i-am răspuns. Totul e să povestești cât mai frumos. Să-i captivezi. — Chiar inventând? — Ce importanță mai are? Un trecut încărcat, am luat-o și eu la profunzimi, valorează tot atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
Mai pregătea cine știe ce profunzime. — Prea puțin le pasă celorlalți de amintirile noastre, i-am răspuns. Totul e să povestești cât mai frumos. Să-i captivezi. — Chiar inventând? — Ce importanță mai are? Un trecut încărcat, am luat-o și eu la profunzimi, valorează tot atât, pentru ceilalți, cât și unul inventat. Numai autobiografia se poate controla. Când vrea cu orice preț cineva să ți-o verifice. Deși și acolo poate veni câte unul să declare că n-ai spus chiar tot adevărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
în text. Nu-mi imaginam că poate exista așa ceva. Nu credeam - n-aveam cum să cred - în acei ani că viața are altfel de durată, că există și alte dimensiuni ale ei decât triada știută, habar n-aveam de înșelătoarele profunzimi temporale ale spațiului și multe altele. Nici acum nu am habar de ele. Doar că le simt. Știu acum că temporalitatea este însăși esența vieții. Că sunt făcut nu din această carne bolnavă, amăgitoare, plină de ciudățenii și de contradicții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
făcut să mă simt al Dumnezeirii. Ea mi-a insuflat curajul de a crede că sunt vegheat de Dumnezeu. Că răul Lumii, oricât de grozav ar fi el, îl pot îndura atâta timp cât cred și mă rog. Biblioteca m-a învățat profunzimea sentimentului de rugă. A învinsului rugă. A smeritului rugă, deschizătoare de porți de liniște, împăcare și bucurii. Ruga aceea din străfundul ființei tale, adevărată pentru că este ruga vieții tale. Prin care viața ta se roagă Domnului fără trufie, fără deznădejde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
rezervei mele, nu văd decât un pustiu de alb. Nu știu cum au aranjat decorul, peisajul, cum le-au potrivit în așa fel că nu se vede nici un copac, nici o casă, nici un desen de munte. Un cât de firav contur, să dea profunzime spațiului nesfârșit în care m-au aruncat. Doar alb, monoton alb, alb revărsat până în orizont, totul într-un pustiu de alb. Doar fulgii, mai mult ghiciți în materialitatea lor, zburătăcesc în chenarul ferestrei. Unii parcă se opresc o clipă, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
șase de ani ai ei, Carmen de Ibarra - care niciodată nu fusese stupidă, deși comportamentul ei te făcea să te gîndești de multe ori la asta - era destul de matură pentru a recunoaște că, dacă se oprea să-și analizeze În profunzime sentimentele, ar fi trebuit să se disprețuiască atît de tare, Încît i-ar fi fost cu neputință să mai supraviețuiască propriei rușini. Distrusese multe vieți și multe familii, printre care propria-i viață și propria-i familie, și, prin urmare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
Oberlus să fi fost În stare să Înțeleagă ce se afla Înlăuntrul ei. Fusese părtaș la metamorfoza ei profundă și părea să fi Înregistrat și clasificat fiecare gest și reacție a ei. Rezultatul logic era că o cunoștea acum În profunzime și părea să-i ghicească pînă și cele mai ascunse intenții. Nu pare să te impresioneze faptul de a fi descoperit cum sînt, comentă ea În cele din urmă. El ridică din umeri: — De ce m-ar impresiona? Întrebă. Nu știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
stricat fluxul - păi, în seara asta s-a dus Charlie, nu? Uitasem. Păi, nu face chestia asta de obicei, nu? Ușa se trânti, întrerupându-mi autocompătimirea agreabilă, iar vocea lui Ben, care continua să mă surprindă de fiecare dată prin profunzimea ei, emise un „Salut!“ din hol. Am trântit cartoful curățat într-o cratiță cu apă și am apucat un șervet. Bună, dragă! am strigat și eu, uscându-mi mâinile în vreme ce mă îndreptam spre ușa de la bucătărie, rezemându-mă de ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
de la casă dintre toate. Fără să fie pusă la încercare atâta vreme; fără să i se fi dat o șansă; devenind din ce în ce mai plictisită, pierzându-și din ce în ce mai mult deprinderea, în lipsa unor clienți așa de volubili și interesanți ca mine. Oare ce profunzimi de înțelepciune, ce farmec și ce abilități ar putea să zacă încă ascunse sub acele valuri de carne moale? Judy mereu mă critică pentru că nu îmi fac părticica din lucrurile bune pe care le promovează ea; oare misiunea mea caritabilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
cu necesară vervă, pentru situația hazlie înfățișată, totodată cu profund caracter educațional. Revine discursul asupra Poruncii a VIII-a din Decalog, „Să nu furi!” (Ieșire 20, 15), însă, de astă dată, în alt registru. „Ești oarbă!” - dispută teologică de mare profunzime, demnă, întru apărarea dreptei credințe. „Incendiul”: importantă scriere autobiografică; sensibilitatea autoarei se vede încă de la acest episod relatat în povestire, petrecut în copilăria acesteia. Privirea prin gaura cheii ușii bisericii părăsite a satului, ca o privire de aici către dincolo
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
de durere al bunicăi Dosia. Se spune că aceste clipe sunt clipe de întâlnire cu Dumnezeu. Atunci, când prin vene îți curge durerea, înveți Adevărul vieții. Tot ce avea mai scump și iubise pierduse. Iubirea este sentimentul care părunde în profunzimea inimii. Când pierdem pe cineva iubit, atunci lovitura o primim direct în această profunzime. Totuși, dacă omul nu l-a iubit doar pe cel ce a plecat, ci și pe Dumnezeu din el, Acesta nu rămâne dator. El vine și
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
cu Dumnezeu. Atunci, când prin vene îți curge durerea, înveți Adevărul vieții. Tot ce avea mai scump și iubise pierduse. Iubirea este sentimentul care părunde în profunzimea inimii. Când pierdem pe cineva iubit, atunci lovitura o primim direct în această profunzime. Totuși, dacă omul nu l-a iubit doar pe cel ce a plecat, ci și pe Dumnezeu din el, Acesta nu rămâne dator. El vine și îți umple golul sufletesc. Poți fi destrămat cu adevărat după așa o despărțire, doar
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
mai mult, iar în al doilea rând, explicați-mi ce înseamnă, în gura dumneavoastră, expresia practic unanime, Înseamnă că sunt doar două excepții, două ziare mici care nu acceptă versiunea care a început să circule și cer o investigare în profunzime, Interesant, Uitați-vă, domnule prim-ministru, la întrebarea acestuia. Prim-ministrul citi cu voce tare, Vrem Să Știm de Unde A Venit Ordinul, Și acesta, mai puțin direct, dar țintește în aceeași direcție, Vrem Adevărul Indiferent pe Cine Ar Durea. Ministrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
la adăpostul unei nopți întunecate de ploaie. Căcat, exclamă prim-ministrul și dădu cu pumnul în masă. În atât de puține litere, interjecția scatologică, cu o forță expresivă care valora cât un discurs complet despre starea națiunii, rezumă și concentră profunzimea decepției care venise să distrugă forțele psihologice ale guvernului, în particular ale acelor miniștri care, prin însăși natura funcțiilor lor, fuseseră mai legați de diferitele faze ale procesului politico-represiv al asedierii, adică, responsabilii portofoliilor apărării și internelor, care, de la un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
aici, pe pământ, și îți imaginezi că zbori, că taxiul are aripi și că zbori efectiv prin spațiu. Nici o carte nu poate copia toate astea. Vorbesc despre transcendența adevărată, Harry. Când lași timpul în urmă și pătrunzi în adâncimea și profunzimea lumii. Pentru asta nu e nevoie să conduci un taxi, băiatule. Orice vechitură de mașină e suficientă. — Ba nu, e o diferență. Cu o mașină obișnuită, pierzi elementul de trudă, care e esențial pentru întreaga experiență. Oboseala, plictisul, monotonia care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
mulți ani înainte ca acesta să devină practică de zi cu zi a internauților de toate calibrele, a devenit mod de gîndire. El a înlocuit aprofundarea cunoașterii cu extinderea ei „în suprafață”, ne mai atrage atenția Alessandro Baricco. Nivelul de „profunzime” este aplatizat „în timp real” de motoarele de căutare, care îți afișează în prima, eventual și a doua pagină din milioanele existente tot ceea ce merită să știi. Trebuie să ai curiozități și îndoieli ieșite din comun pentru a căuta și
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]