7,662 matches
-
lasă, nu este nevoie! îl asigură Sever, strângându-i mâna plin de demnitate. Mai bine să-i zici lui Victor să mai treacă pe la noi, să ne informeze și pe noi cum se descurcă cu facultatea! Ca un fel de recompensă pe care i-o oferea destinul pentru tot ce făcuse într-un mod atât de dezinteresat, la câteva zile după această discuție, Sever primi, în fine, vorbă din partea prietenului său de la minister, care îi cerea să se prezinte de urgență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
A ieșit pe ușa vecinei, fără să știe încotro o poartă pașii. Nu înțelegea și nu știa dacă o va ierta vreodată. Fără să spună o vorbă, Lățosul o aștepta cuminte în fața porții. El nu o va părăsi niciodată. Drept recompensă ia aruncat sacoșa strălucitoare, plină cu dulciuri. Păpușa îi căzuse din mână, pe burtă, în noroiul întunecat. Alina a zâmbit de faptul că, atunci când a ajuns pe marginea șanțului, făptura neînsuflețită, murdară de noroi repeta mecanic: mama! mama! mama! Pentru
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
de complex cum a fost Piticul, nu i-a rezistat nici De Gaulle, Nixon sau regina Angliei, cum s-o fi putut face tu, un militar avid de putere, pe care în acele clipe îl bucurau și cele mai mici recompense? Cu asta ți l-ai ridicat încă de atunci în cap pe Mortăciune, cum îndrăzneai tu să îl sapi pe el, mucosule? Și cum reușeai să scapi întotdeauna basma curată indiferent ce boacănă ai fi făcut? Asta nu puteau ei
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
această privință, modelul său declarat era un demnitar rus cu barbișon ca Voitec al nostru și ochelari. Domnul Moduna fusese activist la Raion și luptase pentru colectivizare. Când socialismul a Învins definitiv atât la orașe cât și la sate, drept recompensă, a primit o decorație de care nu fusese niciodată prea mândru. Dar nici nu a refuzat-o. Trecătorii se opreau curioși În fața noilor filme: unul la „Muncitoresc”, celălalt la „Steaua Roșie”. Flavius-Tiberius ducea cutia cu pioneze de rezervă și afișele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
anual „Dintre sute de roboți” ieșise primul, reușind să calculeze și să raporteze în mai puțin de o secundă suprafața de teren pe care o însămânțase și-o irigase în mai puțin de o oră, consumând doar 4 kilowați. Drept recompensă, fu trecut la sectorul „Birouri”, pe care le mătura ca nimeni altul, le făcea lună. Acum, iată, ca o recunoaștere a meritelor sale, i se îngăduia să iasă în cosmos, e drept, ca robot de serviciu; dar câți roboți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
mai mult ca să combatem amândoi plictiseala decât din dorință. Știam că nu se putea întâmpla nimic excepțional în viața, ca să zic așa, lucidă; acesteia, deși uneori mi se părea nesuferită, renunțasem să-i mai cer altceva; așteptam totul, ca o recompensă, de la imaginație și de la vise. Acolo era domeniul meu, imperiul meu, acolo puteam fi monarh absolut, pontifex maximus, Michelangelo, orice. Nu mă stânjenea nimeni, nu mă contrazicea nimeni. Eram admirat, adulat, uns cu suc de mirt, mă bucuram de toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
și închidem închisoarea. Nemaivăzând nimic, deținuții se liniștesc, iar trecătorii habar n-au ce e înlăuntru. Nu e grozav? — Ba da, e grozav, zise încântat directorul și căută; pe batista lui un alt pătrat în care să mă mute, drept recompensă. A chemat gardianul și i-a spus ceva la ureche. Acesta s-a întunecat la față, dar n-a zis nimic. Mi-a făcut semn să-l urmez. Afară, în coridor, mi-a poruncit să-l aștept până ce își găsește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
cu mare greutate să nu Își preseze directorii să stabilească date și să ia hotărâri, pentru ca aceasta să nu aibă efectul, oricât de ilogic, de a-i Întoarce Împotriva proiectelor sale atât de Îndrăgite. Mai mult ca niciodată, spera În recompensele financiare care aveau să vină din aceste surse, căci veniturile pe care i le aducea scrisul scăzuseră până la un nivel alarmant. În anul acesta, publicase până acum o singură carte, Vârsta de mijloc, iar vânzările la cărțile lui - cele care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
muncă laborioasă, sacrificiul unor câștiguri pe care contam În mod serios. Dar à la guerre comme à la guerre. Intenționez să lupt din toate puterile pe acest front Încă un an - 1894 - și pe urmă (dacă până atunci victoria și recompensele nu vor fi mai pe măsura umilințelor, vulgarităților și dezgustului, a dezonoarei și a jignirilor cronice suportate până acum) să mă las păgubaș de acest experiment intolerabil și să revin pe un teren mai elevat și mai independent.“ Încă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
ca pe viitor să fie mai bun, mai umil și mai puțin egoist. Avea să Își accepte cu stoicism eșecul În teatru, să se rededice solitarului meșteșug al literaturii, să caute În el perfecțiunea fără grija faimei și fără lăcomia recompensei materiale, să se lepede de invidie și gelozie. Era prea târziu pentru a mai Îndrepta ceva În ce o privea pe Fenimore, dar avea să Îl caute pe Du Maurier și să reînnoiasă vechea camaraderie, atât de plăcută. Făcu acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
oțel al sanatoriului, păzit aidoma unei unități militare. Greu să părăsești, cu șanse de succes, zona limitrofă a Mociorniței, pe trei sferturi pustie, în care urmăritorii te puteau vedea ca în palmă, iar sătenii de abia așteptau să-și încaseze recompensele pentru predarea fiecărui nebun, cu pâslari, în fundul gol, halat și cipilică pe cap. Săturîndu-se să mai stea cu bătaia și cu tranchilizantul pe ei, Mandravela îi atașase la un detașament de vioi (pacienți ce se puteau deplasa, de colo până
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ce o port Secretarului nostru General... Ar fi o ieșire onorabilă din lipsa exponatelor populare și-a rapsozilor. - Dacă vei proceda astfel, tot ce ne mai rămâne de făcut e să ne întîlnim, în aceeași formație, la înmînarea unor importante recompense bănești, și de ce nu, poate a decorațiilor... Gîndește-te puțin și la soarta copiilor noștri... Nu e deloc improbabil... Dacă ai proceda altcumva, mi-e și groază să-mi imaginez turnura evenimentelor. Procedează cum te lasă sufletul, cum ar acționa un
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
lucru. Azi sunt cea mai tare la serviciu. Noroc chior. Dacă ești În stare să te Întâlnești cu Triumful și Dezastrul Și să-l vinzi pe al doilea ca și cum ar fi primul, ATUNCI te poți numi Femeie, fata mea! Și recompensa? Deplasare În Germania cu o companie aeriană cu zboruri ieftine care se numește Go sau Slo sau No sau ceva de genul. Auf Wiedersehen Pet. Putem reprograma prânzul? Pare rău, cu toată dragostea K xxxxx De la: Candy Stratton Către: Kate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
o bulă de grațiere: îți plătisei onoarea de a fi rămas între cei pentru care finalul nu putea să se-ntâmple. Ajunsese la performanța de a desluși în orice om viu contribuabilul la o înhumare: știa de la ușă procentul de recompensă pe care clientul l-ar fi plătit pentru ca lui să nu-i vină rândul. În sufletul său de tâmplar, pacifist și obișnuit cu smerenia lemnului, Maradona se-nchipuia un negociator: lega viața de moarte printr-un nod simplu, dar cutremurat
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
n-ar strica să dăm anunț la ziar. BĂRBATUL CU BASTON: O, nu! BĂRBATUL CU PĂLĂRIE: Așa se obișnuiește. Dacă are stăpân atunci să vină stăpânul și să-l scoată cum îl taie capul. BĂRBATUL CU BASTON: Te gândești la recompensă, este? BĂRBATUL CU PĂLĂRIE: Nu mă gândesc la nici o recompensă. Mă gândesc că toată lumea dă anunțuri la ziar. BĂRBATUL CU BASTON: Te gândești la recompensă, știu eu. Se vede pe fața ta că te gândești la bani. Toți vă gândiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
BASTON: O, nu! BĂRBATUL CU PĂLĂRIE: Așa se obișnuiește. Dacă are stăpân atunci să vină stăpânul și să-l scoată cum îl taie capul. BĂRBATUL CU BASTON: Te gândești la recompensă, este? BĂRBATUL CU PĂLĂRIE: Nu mă gândesc la nici o recompensă. Mă gândesc că toată lumea dă anunțuri la ziar. BĂRBATUL CU BASTON: Te gândești la recompensă, știu eu. Se vede pe fața ta că te gândești la bani. Toți vă gândiți la bani. La bani și la profit, în loc să salvați câinele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
stăpânul și să-l scoată cum îl taie capul. BĂRBATUL CU BASTON: Te gândești la recompensă, este? BĂRBATUL CU PĂLĂRIE: Nu mă gândesc la nici o recompensă. Mă gândesc că toată lumea dă anunțuri la ziar. BĂRBATUL CU BASTON: Te gândești la recompensă, știu eu. Se vede pe fața ta că te gândești la bani. Toți vă gândiți la bani. La bani și la profit, în loc să salvați câinele. BĂRBATUL CU PĂLĂRIE: Poftim, păi chiar asta vreau, să salvez câinele. BĂRBATUL CU BASTON: Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
admitem că menajera a găsit Întâmplător pistolul. Cum a ajuns el la Zoran? - Eroare: nu l-a găsit deloc Întâmplător, l-a găsit pentru că l-a căutat. Și l-a căutat fiindcă a fost convinsă s-o facă În schimbul unei recompense corespunzătoare. - De unde știi? - De la Zoran, În nici un caz... - Atunci, de la hoață: copleșită de remușcări, a venit și s-a spovedit la tine! Să fim serioși... Cum ai determinat-o să mărturisească? - Există două metode de convingere, la care nu rezistă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
imitând îndeosebi modelele pariziene, și mult sânge a curs ca să se pună capăt "spectrului reacțiunii", care însemna tradiție, monarhie, creștinism. Iar când ideile generoase triumfaseră și Portugalia devenise o țară, cel puțin prin Constituție, întocmai ca celelalte țări europene - singura recompensă a fost refrenul Encore une revolution en Portugal!... Europa n-a început să țină seama de Portugalia decât în clipa când aceasta a redevenit ea însăși. Prestigiul de care se bucură astăzi în Europa această țărișoară atlantică este pur și
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
măriri. Sunt trimiși în străinătate - miniștri și însărcinați cu afaceri - gazetarii, pamfletarii și scriitorii revoluționari; Joîo Chagas la Paris, Guerra Junqueiro la Berna, Bernardino Machado la Rio de Janeiro, și alții. Dar sunt ceilalți, miile de martiri, care-și cer recompensa. "Zi și noapte ministerele sunt tixite de pretendenți care-și povestesc serviciile pe care le-au prestat și martirajul atroce pe care l-au suferit. Se grămădesc munți de petiții, și toți s-au bătut la Rotondă... Lista apărătorilor autentici
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
nenumăratele incidente sângeroase pe care le instaurase noul regim. Bătrânul poet și poligraf, Teofilo Braga, e numit președinte al Republicii "ad interim", până la 5 octombrie, când e ales Bernardino Machado. În sfârșit, cei doi proeminenți șefi republicani își primesc suprema recompensă, pe care o așteptau mereu de la căderea monarhiei. La 21 noiembrie 1915, Afonso Costa e din nou la guvern. De astă dată, Costa se gândește să-și consolideze situația cu ajutor extern. Avea destul simț politic ca să înțeleagă că Portugalia
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
sacrificiu zadarnic. Dictatura militară îi asigura doar continuitatea în acțiunea pe care și-o propusese. Rămânea de văzut dacă poporul îl va putea urma, dacă munca sa va rodi. Evident, pentru cine îl cunoștea, Salazar se preocupa prea puțin de recompensă, de glorie, de notorietate, îi era cu totul indiferent dacă oamenii îl vor lăuda sau îl vor huli. Cerea, însă, încredere: nu pentru a trece cu izbândă un examen în fața națiunii, ci pentru a putea salva Statul - și aceasta cât
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
nimic tinerilor pe care-i pregătește pentru viață, vorbindu-le deschis despre lupta grea de răscumpărare pe care le-a sortit-o destinul în această "mare cotitură a istoriei". Salazar se ferește, ca întotdeauna, să vorbească despre bucuriile biruinței, despre recompensele revoluției victorioase. Ca de obicei, face apel la virtuțile virile, la "bucuria de a învinge marile obstacole", la mulțumirile severe ale muncii bine înfăptuite. Este o concepție bărbătească, soldățească, romană a existenței; pasiunea calmă de a-și face datoria, de
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
de a învinge marile obstacole", la mulțumirile severe ale muncii bine înfăptuite. Este o concepție bărbătească, soldățească, romană a existenței; pasiunea calmă de a-și face datoria, de a trai vertical, de a accepta cu seninătate destinul, fără a cere recompense, fără a nădăjdui odihna. Aceste virtuți trebuiesc cultivate și promovate în tineret, nu numai pentru a-l pregăti mai eficient pentru momentul istoric care i-a fost sortit, dar și pentru a asigura înfăptuirea totală a revoluției. "Astăzi, ca și
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
o sumă de bani, probabil mare - nu știu exact cât valora un titlu de conte În Rusia, dar contrar speranțelor economului țar (ca și unchiul lui, Ivan, căruia i se oferise o alegere asemănătoare de către Nicolai I) a optat pentru recompensa mai concretă. („Encore un comte raté“, comentează sec Serghei Sergheevici). După aceea a trăit mai mult În străinătate. În primii ani ai acestui secol, mintea a Început să i se Întunece, dar el se agăța de convingerea că atâta timp cât rămânea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]