11,108 matches
-
pe produse vegetale. Etnicii han respectă cu sfințenie regula celor trei mese zilnice, din care nu lipsesc ca elemente principale orezul sau produsele de panificație. Alte cereale incluse în alimentație sunt porumbul și sorgul. Cum luarea mesei este un adevărat ritual pentru cei de naționalitate han, în China s-a dezvoltat o adevărată cultură culinară. Au apărut numeroase școli culinare bazate pe specificul unor bucătării regionale, dintre care opt sunt cele mai importante. Bucătăriile Hunan, Sichuan, Jiangsu, Guandong sunt cunoscute nu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
nord și cel de sud. Conviețuind cu naționalitatea han de o lungă perioadă de timp, majoritatea etnicilor vorbesc acum limba chineză standard, scrierea folosită fiind tot cea a limbii chineze. Cei din etnia tujia păstrează și azi cultul strămoșilor și ritualurile legate de acesta, religia lor fiind una panteistă. După proclamarea R.P.Chineze, populația din zonă a fost recunoscută ca o singură etnie, numită Tujia. În anul 1957, a fost înființată Prefectura Autonomă a Naționalităților Tujia și Miao din vestul provinciei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
în principal în zona montană a prefecturii autonome Xishuangbanna a naționalității Dai, provincia Yunan din sud-vestul țării. Etnicii jino folosesc o limbă proprie, fără a avea scriere. Credința acestor locuitori era una de factură animistă, în plus mai păstrează și ritualurile legate de cultul strămoșilor. Naționalitatea de'ang Grupul etnic de'ang numără peste 20.000 de persoane, conform ultimului recensământ din 2010. Aria ocupată de etnicii de'ang împreună cu alte minorități naționale precum dai, jingpo, wa și altele, se întinde
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
confecționării ținutelor de sărbătoare, pe care majoritatea le croiesc și cos singure. În 24 iunie, etnicii yi sacrifică porci și oi și prepară un fel de prăjituri numite baba, iar seara se taie și găini în fiecare gospodărie, într-un ritual aparte. Se smulge cea mai lungă pană din aripi, se trece prin sângele găinii, apoi cu această pană se aprinde focul în vatră. Întreaga familie aprinde torțele gata pregătite de la pana aprinsă. Pentru minoritatea Yi, focul simbolizează căutarea luminii. Cu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
se închină acestora, iar pe partea dreaptă se află altarul unde este venerat zeul pământului și al grânelor. Grupul de construcții imperiale are două părți. Cea din față este locul unde împărații desfășurau activitățile administrative și organizau diferite ceremonii și ritualuri. Partea din spate era rezervată locuinței împăratului și familiei sale. Odată cu trecerea timpului și din cauza necontenitelor războaie, s-au păstrat puține construcții imperiale în China. Pe lângă Palatul Imperial din Beijing, mai există Palatul Imperial din Shenyang. De asemenea, în orașul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
VIII-lea. Palatul Yuanmingyuan din Beijing (Foto: Felicia Gherman) Arhitectura funerară Edificiile funerare reprezintă o componentă importantă a construcțiilor străvechi din China. Asta pentru că oamenii credeau că sufletul nu se pierde după moartea fizică. Prin urmare, acordau o atenție deosebită ritualurilor funerare. De-a lungul istoriei, au fost construite adevărate temple pentru a păstra veșnică memoria împăraților și a împărăteselor. Aceste morminte contopesc arhitectura cu pictura, caligrafia și sculptura, dând naștere unor realizări artistice. De regulă, construcțiile funerare erau ridicate în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
cu căruțe cu tot, precum și o mare cantitate de obiecte din bronz, jad, ceramică și os. Toate acestea redau în parte imaginea societății chineze timpurii. Mormântul nobilului Zenghouyi și setul de clopote Nobilimea antichității chineze aprecia că poezia însuflețește spiritul, ritualurile disciplinează conduita și muzica este un simbol al prosperității și înfloririi societății. Astfel, perioadele de prosperitate și recesiune ale unui stat pot fi stabilite și în funcție de calitatea creațiilor muzicale specifice acelor vremuri. O descoperire ce a furnizat astfel de dovezi
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
km și prevăzut cu 10 intrări. În vremea aceea, toate intrările erau păzite de ostași. Fiecare edificiu funerar avea amenajate spații pentru administratori, grădinari și ostași. Administratorii se ocupau de organizarea ceremoniilor, grădinarii de cultivarea legumelor și fructelor necesare oficierii ritualurilor, iar ostașii, de paza complexului. Pentru protejarea eficientă a zonei de veci, împărații ceruseră sfetnicilor să născocească și să răspândească povești care să înspăimânte și să-i țină la distanță pe posibilii intruși și au izolat perfect mormintele. Palatul subteran
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
sunt versuri puse pe muzică ce au fost culese din ținuturile situate în apropierea capitalei dinastiei Zhou de Apus. Odele cuprinse în volum, în total 40 la număr, au un caracter ritualic, fiind folosite alături de muzică și dans, la diferite ritualuri (oficierea sacrificiilor, ceremoniile de învestitură, omagierea strămoșilor, ceremoniile nupțiale, celebrarea sărbătorilor primăverii și ale recoltei) organizate de principe. Tematica acestora constă în slăvirea faptelor de vitejie ale strămoșilor și evocarea forței mistice a zeilor și duhurilor. Forma stihurilor din Cartea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
oșteni, "Shi" (cavaler din treapta inferioară a nobilimii) și "Junzi" (aristocrați). Sunt și mulți autori a căror meserie nu a fost identificată. Inițial, poeziile din Cartea Poemelor au fost folosite pentru a fi recitate și cântate la diferite ceremonii și ritualuri sau la petreceri și pentru ca autorul să-și exprime părerea cu privire la problemele social-politice ale vremii. Ulterior, Cartea Poemelor a devenit material didactic de cultură generală folosit pe scară largă de clasa aristocraților și una din cele cinci cărți canonice (alături de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
roșu este un roman enciclopedic. Personajele, de la odrasle ale neamului imperial, aristocrați și mandarini, până la fete și copii de casă, călugări budiști și taoiști, negustori și plugari, acoperă aproape toate păturile sociale de atunci. Acțiunile abordate se referă la diferite ritualuri și ceremonii închinate celor mai importante momente ale vieții umane, fel și fel de meserii, vorbește inclusiv despre construcții, cultivarea florilor și plantarea arborilor, tratarea bolnavilor, cititul în stele, spectacole populare și altele, în care înfățișează toate aspectele reale ale
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
de caractere chinezești, cele ample de câteva mii de caractere. Adoptând o manieră grotească și prin descrierea relațiilor unor oameni cu vulpi și demoni care au apărut în viața lor sub înfățișarea unor tinere frumoase, scriitorul biciuiește rigiditatea și putrefacția ritualurilor feudale, inechitatea sistemului de susținere a examenului-concurs și se declară pentru libertatea persoanei. Vulpile descrise de Pu Songling în Ciudatele întâmplări din iatacul desfătării apar, de obicei, sub înfățișarea unor fete. Dintre acestea, cea mai reușită este Xiao Cui, eroină
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
micuțul Kong Rong: "Spune-mi, ce rudenie ne leagă?" Kong i-a răspuns: "Eu sunt un urmaș al lui Confucius, iar dumneavoastră al lui Lao Zi. Toată lumea știe că strămoșul meu, Confucius, a învățat de la Lao Zi multe cunoștințe despre ritualuri. Deci, între ei a fost o relație ca de la elev la profesor. Pesemne că și între noi există astfel de legături vechi de tradiție." Lao Zi a fost un renumit filosof contemporan cu Confucius. El este cunoscut și sub numele
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
află un lucru ciudat. În acest ținut se practica un obicei: în fiecare an, o tânără fată trebuia încredințată ca soție lui Hebo, zeul Fluviului Galben, altfel acesta provoca inundații. Slujbașii locali și o vrăjitoare asigurau cu zel împlinirea acestui ritual căci, în cinstea acestei căsătorii anuale, ei percepeau taxe exorbitante. Bătrâna vrăjitoare se ocupa chiar ea de alegerea noii mirese ce urma a fi sacrificată zeului Fluviului Galben. Când vedea o fată frumoasă provenită dintr-o familie sărmană, bătrâna anunța
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
afla comandamentul, Zhou Yafu, îmbrăcat în uniformă militară și înarmat, l-a întâmpinat pe împărat cu o plecăciune, spunând: "Vă cer scuze pentru că sunt în uniformă și nu pot să îngenunchez în fața dumneavoastră. Dați-mi voie să vă primesc conform ritualului militar." Împăratul, mișcat, a dat ușor din cap, în semn de aprobare. Pe urmă, a transmis complimente ofițerilor și ostașilor din armată. După vizită, pe drumul de întoarcere la Chang'an, însoțitorii, extrem de necăjiți, susțineau că Zhou a fost prea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
în zonele rurale. Obiceiuri de căsătorie la chinezi Datorită teritoriului vast și istoriei îndelungate, în China se regăsesc obiceiuri variate legate de căsătorie, dar în linii mari acestea prezintă similitudini. În antichitate, era foarte important să fie respectat și urmat ritualul Celor Trei Scrisori și a Celor Șase Ceremoniale. Cele Trei Scrisori includ "Scrisoarea de logodnă", "Scrisoarea de cadou" și "Scrisoarea de nuntă". Prima este documentul protocolar de consimțământ, de nelipsit la stabilirea unei căsătorii. Apoi, este necesară o scrisoare de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
de sărbătoare. Decupajele sunt, de asemenea, o formă de artă populară dintre cele mai îndrăgite în China. Potrivit cercetătorilor etnografi, urmele acestei arte pot fi identificate încă din secolul al VI-lea. Foile decupate erau folosite în acele vremuri în ritualurile religioase. Pe atunci, acestea erau îngropate alături de corpul neînsuflețit sau astfel de decupaje cu diferite imagini de animale sau persoane erau arse, pentru ca reprezentările unor lucruri sau persoane familiare să-l însoțească pe răposat în lumea de dincolo. Cu aproximativ
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
zeității ocrotitoare a cetății și o reprezentare pictată a acesteia. Cea din urmă se scoate afară în cetate, de trei ori pe an primăvara, toamna și iarna, obicei care constituie prilej de mare sărbătoare, eveniment însoțit de o serie de ritualuri. În China sunt puțini cei care nu știu că Buddha are o gardă personală, adică patru zei păzitori, ceea ce conferă un plus de solemnitate prezenței acestuia. În taoism, religie chineză, există patru zei protectori militari care supreveghează intrarea în lăcașurile
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
mai mare de misticism. Trăsături evidente apar mai ales în regiunea locuită de minoritatea Bai. Stilul picturilor și gravurilor este mai simplu și original, fără a da senzația că urmează un tipar anume. Picturile par mai sumare și rudimentare, însă ritualurile religioase sunt mai complicate comparativ cu alte regiuni. În regiunea Dali populația obișnuiește ca, la aprinderea primului foc în vatra nou construită, să ardă mirodenii și hârtii în cinstea zeului focului, care mai este numit și Dragonul de foc sau
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
un Phoenix, albine sau fluturi. Măști ritualice Măștile pot avea forme variate și reprezenta personaje diferite, dar toate măștile au în comun capacitatea de a evidenția profunzimea esenței umane. Dansul cu măști pentru alungarea răului, a maleficului, este unul dintre ritualurile săvârșite în templele budiste tibetane. Măștile folosite la acest dans sunt, în general, sculptate în relief, doar o mică parte fiind plană. Acestea reprezintă în afară de chipul lui Buddha, alți zei, bonzi și sfinți din vechime, dar și zeii gardieni ai
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
Paști. Eram prea singură și citirea la lampa de petrol mă obosea. Călugărițele, femei simple din popor, nu căutau decât să-și asigure o existență materială, să și îndeplinească mecanic datoriile bisericești, credința lor este mai mult un lanț de ritualuri decât un ideal mistic. Ignorante până la extrem, fac numai practică de cântări, de rugăciuni și de istoria sfinților. În casele lor, la care țin mai mult ca la orice, trăiesc, în general, o maică bătrână, una de vârstă mijlocie și
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
rând, fără nici o însușire potrivită cu această funcțiune, ci conduse numai de interesul lor personal pentru o viață materială, dușmane între ele și simțindu-se prea egale una cu alta. Nici una nu avea cea mai mică autoritate sau învățătură, în afară de ritualul bisericesc. Biata maica Profira era energică, foarte inteligentă, cu o cultură bisericească unilaterală, dar solidă, mândră de mănăstirea ei și doritoare de a-i păstra prestigiul până în cele mai mici amănunte ale cultului. Avea multe cunoștințe în lumea din București
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
celor trebuincioase pentru ceremonie, este ca urmașii să aibă cât mai putina bătaie de cap. Începând cu serile de priveghi, cănd rudele, prietenii, și vecinii stau în jurul celui mort, arzând lumânări și vorbind despre calitățile și viața celui plecat, tot ritualul e o împăcare cu destinul. 4.Hora Printre celelalte obiceiuri se numără și hora satului. Hora începea de obicei la 12:00 până la ora 13:00 după care muzicanții mergeau la masa iar apoi care reveneau să continue hora; și
Filosofia şi istoria cunoaşterii by STANCU ROXANA () [Corola-publishinghouse/Science/1124_a_2089]
-
Îmbrățișă pe Brunetti și-l sărută pe ambii obraji. Datorită faptului că nu se simțea niciodată complet În largul lui lângă acel bărbat, această afișare de intimitate Îl incomoda Întotdeauna pe Brunetti. Unul dintre lucrurile care strica aceste cine, acest ritual anual pe care-l moștenise când se Însurase cu Paola, era acela că Întotdeauna când venea descoperea că cina fusese comandată de doctorul Pastore. Doctorul era, desigur, grijuliu, insistând pe faptul că spera ca nimeni să nu se supere dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
pune lacăt gurii aceleia aplecată la clevetire, Tăsică, că numai la rele te poate duce. Vezi-ți de bârna din ochiul tău și nu te mai lega de paiul din ochiul altuia!". În momentul acela discuția se repeta ca un ritual, la răstimpuri domnul Gomboș știa că furia popii se domolise și putea răsufla ușurat. Urma o ultimă pildă pe care neapărat preotul urma să i-o dea. Asta era lege și anunța apropierea sfârșitului întâlnirii legate de ceară și lumânări
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]