73,470 matches
-
înainte. Chestia aia începuse s-o înspăimânte imediat ce văzuse ce se putea întâmpla când dădeai greș. Dar pentru numele lui Dumnezeu, cei doi chiar o convingeau că a făcut o greșeală îngrozitoare. —Uite, Maggie, sper ca lucrul ăsta să se rețină clar. Sunt mai mult decât fericit să aloc un buget de întreținere pe care să-l găsim cu toții rezonabil. Nu sunt zgârcit: voi semna cecul. Pun o singură condiție... —Vrea să mă controleze! — Condiția pe care o pun, Maggie, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Casa Albă poate să se ducă dracului, nu-i așa? Bonham se lăsă pe spate, ca și cum și-ar fi studiat prada. După o pauză spuse: —Asta e din cauza... celor întâmplate, nu? Maggie se uită afară pe fereastră, încercând să-și rețină lacrimile. —Ascultă, Maggie. Știm ce s-a întâmplat. Ai făcut o greșeală foarte gravă. Dar asta e doar o pată neagră pe o reputație altfel impecabilă. Din punctul de vedere al Casei Albe ți-ai ispășit pedeapsa. Și nu ajuți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Eliberarea! Căderea dictatorului! Își imaginase țipete și dansuri frenetice; îmbrățișări spontane între străini pe stradă; se văzuse pe el însuși sărutând femei frumoase, pe toți căzând unii în brațele celorlalți într-o bucurie totală. Dar nu era așa. Oamenii erau reținuți, pentru orice eventualitate. Dacă intervenea poliția secretă, anunțând că americanii fuseseră învinși și că oricine zâmbea doar la presupusa înfrângere a lui Saddam avea să fie spânzurat? La urma urmei, puțini credeau că detestatul Mahabarat dispăruse pur și simplu peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
fi dormit de câteva zile. Maggie se așeză în fața lui și așteptă ca Uri să se uite la ea. Într-un final, renunță să mai aștepte. — Deci când e înmormântarea? — Nu știu. Ar fi trebuit să fie azi. Dar poliția reține în continuare corpul mamei mele. Autopsie. S-ar putea să nu fie mai devreme de vineri. —Înțeleg. — Chiar dacă spun că nu e nimic de investigat. Ce vrei să spui? — Vreau să spun... Se uită în sus, întâlnindu-i pentru prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
lui era plecat într-o „misiune“. Nu era nimic neobișnuit în asta. Bătrânul pleca tot timpul; de aia s-a despărțit de mama lui Eyal. A spus ceva despre destinația lui? Nimic de care să-și aducă aminte Eyal. De reținut, plecase cu o noapte înainte. Eyal zâmbi. —Eyal, tatăl tău ți-a spus ceva despre o călătorie la Geneva? Atenție, se gândi Maggie. Adică în, cum ar veni, Elveția? Nu. De obicei îmi spune când pleacă în străinătate. Îmi cere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
acest loc a devenit pricină de ceartă între cei doi fii ai mei; fie ca numele lor să rămână aici ca Isaac și Ismael. Așa că am grăit în fața judecătorilor mei că Muntele va fi împărțit după cum urmează... Ce instinct îl reținea pe Guttman în acel moment și îl împiedica să rostească tare ceea ce tocmai citise în gând? Avea să-și pună de multe ori această întrebare în zilele următoare. Oare o șiretenie înnăscută l-a făcut să-și dea seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
și limba ei căutându-i cu disperare gura. Ferocitatea dorinței ei o surprinse, dar nu putea face nimic să o oprească. Fusese zăvorâtă atâta vreme, oprimată oră după oră, iar acum, când barajul se rupse, nimic nu o mai putea reține. Mâinile i se plimbau prin părul lui, trăgându-l, vrând să-și apropie chipul lui, mirosul lui. Erau cuprinși de o dorință mistuitoare și amândoi îi simțeau urgența. Mâinile lui se mișcau repede, la început mângâindu-i fața, apoi gâtul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
-o complet despuiată. Încercă să se acopere, dar mâinile care îi țineau încheieturile erau prea puternice: trebuia să rămână așa, descoperită. Încercă să lupte cu impulsul de a plânge. Nu-și putea permite să le ofere victoria asta. Să-și rețină lacrimile, asta era acum singura ei rezistență. Dar era atât de greu. Simți din nou mâna apăsându-i spatele. Era același gest care o împinse în mașină, mâna încercând să o facă să se aplece din talie. Despre asta era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
și musulmani. Sigur, dar unde? întrebă Uri, trădându-și frustrarea. — Când spune „Mergi spre vest“, e posibil să-ți indice drumul prin tunele? —E un singur drum pe care deja l-am urmat. De data aceasta vorbi Maggie, nemaiputându-și reține exasperarea. — Îmi pare rău. Nu-i nimic, spuse Maggie, venindu-și în fire. Nu e vina ta. Credeam doar că poate e ceva ce știi. Se întoarseră spre hotel. Maggie și Uri își ținură capetele plecate până ajunseră în parcare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
văzu pe Maggie ridicându-se, frecându-se la ochi. —Maggie! Trăiești! — Îmi pare rău. Nu știam că sunt așa de papă-lapte. Ce vrei să zici? Se presupune că sunt ditamai diplomatul. Nu trebuie să leșin la prima împușcătură. Poliția îi reținu pe toți trei, Uri, Maggie și Mustafa, mai multe ore, cerându-i fiecăruia să dea câte o declarație lungă și amănunțită. Tot timpul lângă ei se află avocatul David Rosen, care insistă asupra dreptului clienților lui ca bunurile lor personale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
BRUNO: E-e.... OMUL CU SACAUA (Gustând din apă și apoi sorbind cu poftă, spălându-se pe față și pe mâini, jucându-se cu apa, aruncând-o în sus.): Apă, apă! He-he! De când n-am mai văzut așa apă! GRUBI (Reținut.): E bună? OMUL CU’SACAUA: E apă de trandafiri, fraților! E o minune. GRUBI: Hai să bem și noi. BRUNO: Din putoarea asta? GRUBI: Tu n-ai auzit că-i bună? Dac-a cântat înseamnă câ-i bună. Și ce dac-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
Trebuie să-l rad. Trebuie să-i tai cuiva boașele. Mă scarpină ceva în palmă. Îmi tremură mâna, înțelegi? N-am mai rupt pe cineva în bucăți de mult... (Urcă.) Dormi, puiuțule, fii liniștit... PARASCHIV (Încercând, în panică, să-l rețină.): Maco... Maco... Stai... (Icnet.) Vin și eu... MACABEUS: Vezi-ți de cartofi. PARASCHIV: Vin și eu, Maco... Nu rămân aici... Nu stau aici fără tine... MACABEUS: Gura! (E sus, la chepeng.) Curăță cartofii! Își scoate baioneta de la picior și i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
ne aibă pe amândoi sub ochi. N-am apucat; bărbatul mi-a luat-o Înainte, adresându-i o explicație cu care se simțea parcă dator: - Pe el Îl așteptam, ți-am vorbit În mai multe rânduri despre această Întâlnire. Îi reținusem numele și știam că Într-o zi va veni... În chip vizibil, Eva făcea eforturi să-și amintească faptul că i s-ar fi spus vreodată ceva despre mine. Fără succes deosebit, de altfel, cu toate că dădea cuminte din cap, aprobând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
informații și documente legate de Încurcata poveste. O parte dintre ele o pune la dispoziția celor interesați. Dar numai o parte, din câte se pare și se vorbește. Nu sunt puțini cei care nutresc convingerea că persoana are grijă să rețină pentru sine lucrul cel mai important: o inscripție, un act, un document - nu s-a ajuns Încă la un consens, părerile continuă să fie Împărțite În chestiunea cu pricina. S-au făcut numeroase speculații și s-au emis o groază
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
doar atribuit dramaturgului latin, nu Îi și aparține: personajul din Heautontimorumenos care rostește celebra replică precizează limpede că nu face decât să citeze vorbele altcuiva, un autor contemporan cu Terențiu, al cărui nume istoria, ingrată cum e, nu l-a reținut. - Dacă mister Adam dorește micul dejun, este rugat să apese butonul galben de lângă comutator. Vocea cu inflexiuni profesionale venea dintr-un difuzor din perete și aparținea unei femei tinere, dacă auzul meu Își conservase acuratețea; În orice caz, avea un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
măgarii și savanții să treacă la mijloc...”), Alexandru are În permanență cu el oameni Însărcinați cu explorarea teritoriilor, studiul florei, al faunei și al resurselor economice, topografi. Pentru uz militar, În primul rând, desigur, dar nu numai... În plan religios, reține atenția și provoacă admirație politica inteligentă de cultivare a zeităților locale, reconstrucția unor temple „păgâne” sau, În ordine seculară, a mausoleului regelui persan Cyrus cel Mare - gesturi care, și ele, contribuie substanțial la armonizarea relațiilor dintre Învingători și Învinși, obiectivul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
e vorba despre știință și despre istorie, ci... - Ci...? - V-am spus: despre altceva, e greu de explicat... M-am oprit din nou. Orgoliul de istoric prob, doct și pozitivist Îmi interzicea să Înaintez pe această cărare spinoasă, așa cum mă reținuse să formulez o concluzie clară și la finalul lucrării pe care n-am mai apucat s-o prezint la Paris. Plonjasem deja periculos În poezia istoriei. Mă intriga Însă suficiența burdușită de curiozitate a așteptării lor: va da sau nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
dar nimeni nu-mi spune nimic clar. Tot timpul mi se pun Întrebări, În schimb, la cele pe care le pun eu nu primesc decât răspunsuri În doi peri. Am senzația că am intrat - Împotriva voinței mele, vă rog să rețineți - Într-o... nici nu știu cum să-i spun... Într-o conspirație sau cam așa ceva, o poveste rocambolescă și fetidă, care se vrea misterioasă dar, nu este decât dubioasă și sinistră. Nu vă cer să fiți de acord cu mine, dar Încercați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
complicat pe nesimțite, iar dacă acum cineva mi-ar deschide poarta Centrului spunându-mi „ești liber”, nu bag mâna În foc că o voi zbughi afară cu cea mai mare viteză pe care sunt capabil s-o dezvolt. Ce mă reține? E dificil de explicat, poate ție, ca psiholog, ți-ar fi mai la Îndemână... Este un amestec bizar de curiozitate... și științifică, dar și pur omenească, o teamă instinctivă că aici se pregătește ceva rău... n-aș putea să spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
masacrarea membrilor săi, pe care l-ai parcurs În arhiva Centrului? Este acolo o frază care se referă la comoara templierilor și destinația ei... - Mi-amintesc foarte bine, cum să nu? M-a frapat când am citit-o și am reținut-o cuvânt cu cuvânt. „Tezaurul Ordinului va fi pus În slujba umanității”, așa suna, nu? - Întocmai. Și acum, surpriza: aceleași cuvinte - nici unul În plus, nici unul În minus - apăreau În notațiile lui Noel Corbu din hârtiile pe care le-am găsit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
pe nesuferitul de Redford Charles, căruia, aveam să aflu ulterior, Îi plăcea să-și spună și să i se spună Zoran, după numele unui erou sârb din nu știu ce război, despre care citise el Într-o carte ori pe care Îl reținuse dintr-un film, ceva de genul ăsta... Ca de obicei, domnul chimist cu antecedente militare avea zâmbetul la purtător, că m-am și Întrebat: oare când se duce să facă nani și-l deșurubează, Îl Împăturește și-l pune sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
v-ar strica. Am simțit un impuls nebun să-l tamponez cu informația că și Eva mi-a cerut să mă feresc de el, dar m-am oprit la timp. Există o măsură În toate, inclusiv În materie de gafe. - Rețin sugestia dumneavoastră, am spus destul de rece. - Eveline este o persoană inteligentă, atrăgătoare și plină de bune intenții, În aparență, cel puțin. Uneori, Însă... Zoran s-a oprit gânditor, ca și când ar fi vrut să-și cântărească foarte bine cuvintele, ca nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Înțeles aluzia, nu foarte delicată, de altfel. Am ieșit și l-am lăsat acolo. Asta se Întâmpla marți; de atunci, nu-mi aduc aminte să ne mai fi intersectat pașii. - În ultimele trei zile, cumva...? - Absolut sigur nu, aș fi reținut... Așa mă gândeam și eu, a rostit meditativă Eva, deschizând ușa și făcându-mi semn să intru. A apăsat comutatorul și a continuat misterioasă: - Ar fi fost imposibil să se Întâmple altfel, de fapt, chiar și Într-un loc ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
primul succes. Am scris pe coală ALEXANDRU CEL MARE și am numărat literele: 16. Câteva dintre ele se repetau Însă: A apărea de trei ori, la fel ca E, iar L și R de câte două ori. Am eliminat dublurile, reținând pentru fiecare doar prima apariție. Numele astfel transcris al macedoneanului arăta așa: A L E X N D R U C M Am renumărat literele: 10. Nu putea fi o coincidență: eram pe drumul cel bun. Am Înțeles și de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
ridicat, pregătindu-mă să-i urez, ca un gentleman ce eram, drum bun și succes. Am făcut-o. Cu jumătate de gură Însă, fără convingere și fără să pășesc imediat către ieșire, cum s-ar fi cuvenit. Ceva indefinit mă reținea - o presimțire nebuloasă, o Îndoială fără obiect, dar densă și sâcâitoare. Eveline stătea În picioare Înaintea mea, așteptând să mă Îndrept spre ușă. Sub apăsarea privirii ei, mai mult decât din convingere și imbold lăuntric, am făcut șovăielnic doi-trei pași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]