73,470 matches
-
ore. Au trecut și zece ani de atunci. Deci, ea nu și-l putea aminti ca pe un fost elev al ei. În minunata vacanță de vară, pe care au petrecut-o împreună, îi făcuse cunoștință și cu Batin. Bidaru reținuse perfect acest episod, deoarece se temea să nu-l dea de gol în fața ei. Cu mare greutate și multă precauție l-a prevenit. Dacă din întâmplare întreba ceva despre el, trebuia să-i spună că prietenul lui este student la
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
gri-vernil, se așezase lângă fereastră în fața fetei cu verighetă a cărei vârstă aproximativă o apreciase ceva mai înainte ca fiind de treizeci și cinci de ani. În contrast cu bărbatul, cel mai probabil soțul ei, ea părea o fire mai calmă și mult mai reținută în mișcări, dacă se lua în considerație expresia feței ce nu exterioriza emoțiile; a ochilor ce exprimau sinceritate, precum și lipsa totală a gesturilor, ceea ce îi conferă o alură de englezoaică veritabilă, nimerită din întâmplare într-o comunitate de gintă latină
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
așteptăm noi, o, preacinstite demiurg, pentru ca s-atingă Domnia Ta perfecțiunea râvnită? - Ce întrebare prostească!, făcu el surprins, trecând repede peste ironie. Ei bine, Mihaela, o eternitate, căci perfecțiunea nu există printre muritori. Iar ăsta-i un lucru deja știut și reține-l. De aceea, de fiecare dată, când omul se referă la ceva ca fiind perfect, el nu face decât să dea pe loc măsura imperfecțiunii acelui ceva, deoarece admite clar, încă de la început, neputința depășirii condiției în care se găsește
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
o mi se pare una chiar foarte intimă, și nimeni n-are autoritatea de a mă face pe mine să răspund la ea, dacă nu doresc asta. Pricepi? Oare! Și totuși, pentru că-mi ești mamă, ți-o spun limpede și reține bine: firește că mă încred în Dumnezeu, adică în acel Dumnezeu strălucitor, în care crezi și tu, însă eu o fac în felul meu, altfel n-aș putea. Accept și eu, ca și tine, existența Lui și nu am deloc
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
propria lui coapsă, de unde, la termenul stabilit, se naște nevătămat. Mai apoi, ca să nu-l recunoască Hera, îl îmbrăcă în haine femeiești. De atunci Dionysos e divinitatea travestită, are puterea de a metamorfoza animale, iar dansul său se definește prin, rețineți: eliberarea de sine, descărnarea în timpul dansului. De aceea nu numai actorul care interpretează rolul, dar chiar și personajul de teatru trebuie să știe să se elibereze total de sine. Eliberare pe care autorul dramatic știe să le-o împrumute, pe
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
cu mult păr în urechi și în nas, cu sprâncenele unite haotic deasupra nasului, cu ochii injectați, dar în același timp, on om jovial, ce părea, cel puțin la prima vedere, bun la suflet și foarte de ajutor. Nu-i rețin nici acuma numele. Mi se întâmplă extrem de des să nu rețin nume. Sunt servit cu o cafea și o țigară bună. Tovarășul contabil-șef mă salută cu apelativul castelane. De unde și până unde eu castelan? De unde știe necunoscutul ăsta că
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
haotic deasupra nasului, cu ochii injectați, dar în același timp, on om jovial, ce părea, cel puțin la prima vedere, bun la suflet și foarte de ajutor. Nu-i rețin nici acuma numele. Mi se întâmplă extrem de des să nu rețin nume. Sunt servit cu o cafea și o țigară bună. Tovarășul contabil-șef mă salută cu apelativul castelane. De unde și până unde eu castelan? De unde știe necunoscutul ăsta că eu voi juca în rolul castelanului Mihai de Giulești? Ce mai
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
pentru alții ci singur, fiind mai deosebit. Ordinea lumii mari nu putea fi atacată oricum și al a intrat călugăr într-o mănăstire dominicană. Continentul e supus și acum schimbărilor - sună totuși replica contabilului-șef și deschis oamenilor îndrăzneți. Oricum, reține, castelane: Ordinea lumii mari nu poate fi atacată oricum... Argumentul? - ridic eu destul de incisiv și în același timp fără aroganță, sprâncenele. Principele dorește, până una alta, să se termine odată cu dinastia Bethlen. Cine-i Principele? - îmi afișez încă o dată, naivitatea
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
uneia dintre fete. Acuma nu-i în stare să spună ce carte dorește-se auzi o altă voce, mai în particular și mai caldă și o alta râzând în hohote: Te mai întrebăm încă o dată ce carte vrei să răsfoiești. Gerard reținu perfecta pronunție a fiecărui cuvânt. Dacă nu te decizi, va trebui să te retragi din joc. - preciză vocea caldă. Aici, la noi, nu ajung decât cititorii conștienți de actul cititului-adăugă vocea gravă. Caro de ași - își auzi Gerard propria voce
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
cum că ar mai fi, într-adevăr, bolnav. E adevărat, nu mai fusese de mult timp la medic. Ultima dată când fusese, acesta vorbise mai mult cu Karin și cu părinții mei, și încheiase: altfel e perfect sănătos. Epa atât reținuse. Îi dădea de gândit acel “altfel”. După acel altfel s-ar ascunde astfel, nu? Cu toate că-și amintea pasaje din tinerețe, pe cei petrecuți la Școala Superioară de Război (azi Academia Militară), pe cei petrecuți în Bărăgan sau pe cei consumați
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
împrejurare ne face să înțelegem că orice moment prin care trecem e unic. E Râul Galben. Râul care nu se mai întoarce niciodată. Dacă-mi reproșez ceva în ceea ce privește unele înmormântări, e aproximativa indiferență neintenționată. Ceva sau cineva din mine mă reține să mă exteriorizez cum ar trebui în astfel de momente, ca și cum mi-ar șopti: Ceea ce vezi și constați e numai o părere. Capitolul III. Începerea goanei 1. Joi, 4 decembrie ’80. Cred totuși, că Infernul nu e deloc undeva, în afara
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
două chefire și un unt? Cum o să uit, scumpa mea? Caută un prosop sau ceva, ca să punem dedesubt. Oricum, ceva curat. Am la mine cinci batiste noi, Nory. Te-ai pregătit, escrocule! Le-am cumpărat. De fapt mi le-a reținut Erna. Să nu zici că mă înșeli cu Erna de la... Nu te înșel numai cu nevastă-mea, scumpi. Auzi, Puiule? Dacă apare cineva pe poartă, ce facem? Stai așa. Eu intru în dulapul acela, iar tu repede îți tragi pe
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
foști colegi, cunoscuți fie cu nevestele, fie fără, veneau mai ales seara cam după cină, numai de dragul de a povesti una sau alta. Media de vârstă-40 de ani. Pentru mine, ca nou-venit, năvala musafirilor fusese o adevărată avalanșă. Începusem să rețin treptat figurile, numele acestora și să le intuiesc comportamentul sufletesc. Era și un domn mai tânăr care venea numai singur. Unul Grig. Dădea impresia că el venea numai să se audă spunând bancuri și să aibă satisfacția că gazda e
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
ei. E vorba de mine. Tu nu înțelegi asta. Laila înțelegea, dar nu protestă. Se mulțumi să se ghemuiască și mai mult lângă el, căutând parcă forța sau căldura lui, și întinse mâinile într-o ultimă încercare de a-l reține când el se ridică în picioare și se îndreptă spre ieșire. Afară, vântul continua să plângă molcom. Era frig și se înfofoli în jaique, pe când un fior inevitabil îi străbătea spatele; nu știu dacă fusese din cauza frigului sau a înspăimântătorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
conștient că, oricât ar fi încercat, acolo, în zăpăceala marelui oraș, nu avea nici o posibilitate să-și găsească ființele iubite. Amenințarea la adresa președintelui nu servise la nimic și se întreba - fără să afle răspunsul - de ce mai aveau nevoie să-i rețină pe ai săi, dacă Abdul-el-Kebir era liber. Nu putea fi vorba decât de o răzbunare stupidă și lașă, pentru că cei ce făcuseră asta nu puteau încerca nici o plăcere făcând rău unor ființe lipsite de apărare, care nu aveau nici o vină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
fără aprobarea lui. Dar acum simțea că această putere începea să se clatine și că i se scurgea printre degete, ca lutul uscat de soare ce se fărâmițează și se face pulbere, și cu cât strângea pumnul, dorind s-o rețină, cu atât mai repede se risipea. Refuza să accepte că statul monolitic pe care îl construiseră cu atâta sudoare și atâta sânge străin se dovedea până la urmă atât de fragil, încât simplul ecou al unui nume, Abdul-el-Kebir, era de-ajuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
ca depravat să nu însemne ceea ce ai găsit tu în dicționarul acela. În zadar am căutat și în alte dicționare mai apoi. Toate ofereau aceeași explicație. Până și tata, care fusese informat operativ de către acești alți doi domni sobri, a reținut tot această semnificație a comportamentului meu, de vreme ce, tot ca din întâmplare, m-a întrebat dacă e adevărat ce se aude, că îmi pute din ce în ce mai tare a fuștă... Era clar că nici tatei, ca și mie, nu-i prea plăceau vizitele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
în plan secund. Primele linii melodice care m-au impresionat în viață au fost cele zămislite de mârâitul aproape insesizabil pentru urechile ninetistelor (așa le ziceam eu companioanelor de salon ale mângâietoarei mele, pentru că aveau niște nume ciudate, greu de reținut, și mi se părea că erau mereu altele). Aveam un prag auditiv atât de sensibil, încât percepeam mârâitul acela pe care, probabil, doar niște aparate ultra-specializate l-ar fi putut capta. Mă cam plictisea aerul invariabil de levănțică ieftină care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
Nineta, căreia i-am comunicat această concluzie care-mi îmbogățise sufletul, mi-a spus că ar trebui să mă feresc, deocamdată, de anumite jocuri de societate ale căror semnificații nu pot fi înțelese decât la vârste mult mai mari. Am reținut mult timp, tot fără să pricep nimic, sintagma aceea anumite jocuri de societate iar când am folosit-o la școală, într-un context potrivit, dorind să-mi etalez încă o dată cultura mea generală mult mai elevată decât a colegilor, învățătoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
am putut picta nimic sau aproape nimic. Îi simțeam mereu pe Van Gogh și pe Rembrandt privindu-mă peste umăr, zâmbind ironic. E un sentiment care inhibă. Același sentiment am trăit și în cartierul celebru al felinarelor roșii. N-am reținut pe pânză decât niște explozii de culoare; atât. Pur și simplu nu mă pot desprinde de Van Gogh. I-am citit o parte dintre scrisori și parcă ar fi scrise de mine. Ascultă: "Ca oricine altcineva, simt și eu nevoia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
ahtiat după drepturile de autor, am schimbat genul rumegătoarei. Dar altceva am vrut să-ți spun despre universul YouTube. Am văzut acolo câteva piese de rezistență interpretate de tine și mi-au plăcut foarte mult. Erau înregistrări din concerte. Am reținut însă și câteva gesturi marca Z. Când ai cântat cu Filarmonica Portuguesa de la Montreal, țintind cu arcușul către un violonist din orchestră, care, probabil, a luat-o razna pe partitură, i-ai spus dirijorului, ultimativ: "Eu sau el! Unul dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
lui Pavlov. Cum vede mușcata pe balcon, cum aleargă spre Lili, de zici că-i campion olimpic la iuțeală de picior... Stop. Apar noutăți: datul în bărci, deși prin apropiere nu-i lacul Cișmigiu; sabaca; Pavlov... Urechea mea muzicală le reținea, dar de priceput, ioc... Vin iar la știrile zilei, din următoarea seară. Iar Lili, iar mușcata, iar sabaca, iar sportivul... Mă prind pe jumătate. Simt că-i rost de pescuit în ape tulburi... Sărut mâna, doamna Lili, frumoasă mușcată aveți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
să-l Întovărășească În Întunecimea mașinii, cu felinarele, hotelurile și casele rămânând În urmă și copacii apărându-le-n față ca niște siluete de hârtie În lumina verzuie a farurilor, după care veneau tufișurile cu mireasma lor de frunze ude, reținând ploaia dimineții, și o scurtă și barbară plăcere În miriște. Cât despre Isaacs, trebui să se mulțumească doar cu ce găsise, deși aceasta era o brunetă voinică și frivol Îmbrăcată, cu nasul mare și dinți proeminenți. Dar când se așeză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
locuri. Un bărbat stătea În ușă, iar Mabel se ridică: — Mă scuzați. Acesta-i locul dumneavoastră. Rânji spre cel care intrase În compartiment, se clătină pe-o parte În timp ce trenul tocmai trecea peste un macaz și nu reuși să-și rețină un râgâit, care umplu compartimentul timp de câteva secunde cu miros de gin și praf de pudră ieftină. — Ne vedem Înainte de Viena, spuse ea și, trecând În josul culoarului, Își apăsă fața roșie de sticla rece și mâzgoasă a ferestrei Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
englezesc de-acolo. Pentru o clipă, ținând mâna fetei strânsă Într-a sa, Mabel Warren se simți tulburată de dorința de-a fi generoasă Într-un mod absurd și demonstrativ. De ce n-ar renunța la speranța de-a o mai reține pe Janet Pardoe și n-ar invita-o pe fata asta să-și anuleze contractul și să ia locul lui Janet ca Însoțitoare plătită? — Ești atât de drăguță! spuse ea cu voce tare. — Drăguță, spuse Coral Musker, dar nici un zâmbet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]