72,399 matches
-
Din nefericire pentru Zenon, Nearchos a aflat despre complot și Zenon a fost arestat. Sperând să descopere cine erau ceilalți conspiratori, Nearchos a poruncit ca Zenon să fie torturat. Dar Zenon s-a grăbit să-i implore pe călăi să înceteze și a promis că își va da în vileag colegii. Când Nearchos s-a apropiat de el, Zenon a insistat ca tiranul să vină și mai aproape, deoarece era mai bine ca numele respective să rămână secrete. Nearchos s-a
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
Pământul nu era centrul universului și că existau o infinitate de lumi asemănătoare cu a noastră. În anul 1600, el a fost ars pe rug. În 1616, celebrul Galileo Galilei, un alt copernican, a primit ordin din partea Bisericii să își înceteze cercetările stiințifice. În același an, opera lui Copernic, Despre mișcările de revoluție ale corpurilor cerești, a fost introdusă în Indexul cărților interzise. Un atac la adresa lui Aristotel era considerat un atac la adresa Bisericii. În ciuda Contrareformei Bisericii, noua filozofie nu era ușor
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
era nimeni care să gândească... în acest fel, că natura nu are repulsie față de vid, că nu face nici un efort pentru a-l evita, că acceptă vidul, fără dificultate și fără rezistență.“ Aristotel era înfrânt și oamenii de știință au încetat să se mai teamă de vid; ba chiar au început să îl studieze. Tot în zero și în infinit a căutat Pascal, evlaviosul jansenist, dovada existenței lui Dumnezeu. Și a făcut-o într-un mod foarte laic. Pariul divin Căci
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
ultravioletă slabă (care are frecvență înaltă) este suficientă pentru ca electronii metalici să fie puși în libertate. Dar în cazul în care coborâți frecvența doar puțin sub o anumită limită - făcând lumina un pic cam roșie - dintr-odată emisiunea de scântei încetează. Indiferent cât o fi raza de strălucitoare, dacă lumina are culoarea nepotrivită, toți electronii din metal rămân la locul lor; nici unul nu poate scăpa. Deci o undă de lumină nu ar putea face așa ceva niciodată. Einstein este cel datorită căruia
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
existenței noastre - și al existenței unui număr infinit de alte universuri. Zero este puternic deoarece dă complet peste cap legile fizicii. La ora zero a Big Bangului și în zona zero a găurii negre, ecuațiile matematice care descriu lumea noastră încetează să mai aibă sens. Dar zero nu poate fi ignorat. Nu numai că deține secretul existenței noastre, dar el va fi responsabil și de sfârșitul universului. CAPITOLUL ∞ Izbânda finală a lui zero [TIMPUL SFÂRȘITULUI] Și așa se sfârșește lumea Nu
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
în publicația „Viața literară”), apoi, în 1909, cronica dramatică este asigurată de Al. Ciura. La sfârșitul anului 1909 se anunță (Către cetitorii noștri) „mari greutăți materiale, provocate de multe procese” (unul intentat lui Octavian Goga, de pildă) și periodicul își încetează apariția. La reluare, în 1922, Ț.n. primește subtitlul „Revistă literară, politică și socială”, dar își păstrează aspectul grafic. Un articol-program, Continuăm, scris probabil de O. Goga, reamintește noua condiție statal-politică a Ardealului. Aproape un deceniu, până când publicația devine cotidian
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290068_a_291397]
-
iar prin comparații furnizate de experiența de meloman se înfățișează binefacerile flatulenței: simțind mirosul de mititei "cocoana Lucsița se pornește cu nările umflate spre unul dintre colțuri, ca o panteră atrasă de mirosul țapului sălbatic"; într-un moment cînd muzica încetează "se aude banca pe care stă coana Lucsița făcînd ca o cadență de fagot" apoi eroina pleacă în învălmășeală "să mai tragă o planetă" vorba d. Mitică; toate cele relatate se petrec La Moși; sînt însă și situații dramatice ca
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
la o dezvoltare a genialității. Din păcate tinerii nu mai citesc, ori cititul stimulează fluxul ideatic, iar fără aceste idei care să hrănească focul geniului, tot potențialul se pierde. Câte genii nu s-au pierdut oare până acum pentru că au încetat să mai viseze, și-au oprit fluxul ideatic iar geniul lor s-a “încețoșat”, s-a “atrofiat” după o vreme și a “murit” asemeni unei plante care nu mai este udată și este privată de soare și de un sol
Manual de citire rapidă by Silviu Vasile () [Corola-publishinghouse/Science/1653_a_2981]
-
divin. Ființă umană, devenind figură mitică, se identifică cu aceste puteri, chiar dacă, pe de altă parte, romancierul ține să-i păstreze semnele umanității. Flaubert a înțeles bine natură acestui demers când notă că Nana se transformă în mit, fără a înceta să fie reală [Flaubert, Correspondance, VIII, p.388]; într-adevăr, Zola a oferit sistematic două imagini ireconciliabile ale eroinei sale: ba față ușuratica, personaj construit pornind de la povestirea curtezanei lui Dumas-fiul, ba Venus, incarnare fascinantă și înspăimântătoare a forțelor sexualității
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
că ele să aibă acces la viața politică: "Cu cat femeile au fost mai aservite prin legi, cu atat mai primejdioasa a fost puterea lor. Această putere ar scădea dacă ele n-ar avea interesul să o păstreze, dacă ar înceta să fie pentru ele singurul mijloc de a se apăra și de a se sustrage oprimării" [apud Beauvoir,1998, I, p.140, subl.n.]. Astfel, doamne distinse "se află în centrul baletului modern al politicii, finanțelor și ideilor, caracteristic pentru
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
determină o scădere a respectului față de părinte, cu devalorizarea imaginii părintești, iar copilul reacționează adesea prin stări de inhibiție, teamă, labilitate, ceea ce poate dezvolta dezechilibre mai profunde care pot apărea când copilul conștientizează mediocritatea comportamentală a adultului, iar pattern-ul încetează să mai fie un reper în evoluția socială a fiului. c. tatăl demisionar este tatăl absent, care este preocupat de diferte alte ocupații; este acel părinte care nu se simte apt să aibă grijă de copilul său, iar lipsa controlului
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
universului din unitatea de conștiință? Și, de asemenea, unității formale a conștiinței îi corespunde o "unitate reală"? "Lumea conștiinței și lumea materială, cu cât sunt examinate mai de aproape și cu cât sunt reduse la realitatea lor, cu atât ele încetează de a mai prezenta diferențele cu care le îmbracă subiectivitatea simțurilor. Ultimele concluzii ale științei asupra realității universului spun că această realitate consistă în raportul constant dintre diferitele forme de energie."109 Așadar, temeiul identității dintre "lumea conștiinței" și "lumea
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
Comportamentul este agentul selecției și, în urmare, al evoluției, și pentru Jacques Monod: "la om, mai mult decât la orice alt animal, chiar în virtutea autonomiei sale infinit superioare, comportamentul este cel care orientează presiunea de selecție. Iar când comportamentul a încetat să fie, în principal, automat pentru a deveni cultural, trăsăturile culturale înseși aveau să exercite presiunea lor asupra evoluției genomului"116. Formarea psiho-socială a personalității pornește de la eu ca anticipație emoțională. Ceea ce-l angajează pe direcția personalizării este conținutul lui
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
totală a universului. Așa cum un fapt de conștiință este privit ca fapt liber, într-o ordine de finalitate, dar el poate fi gândit și prin raportare la lanțul de fenomene sub-conștiente (fiziologice, chimice etc.) care îi dau naștere. Paralelismul psiho-fizic149 încetează, cele două serii de fenomene, materiale și sufletești, nu au origini diferite. De aceea, spune C. Rădulescu-Motru, va trebui să gândim faptele sufletești (ale omului, în general) și din unghi natural-energetic și astfel sub raport cauzal, nu doar după legea
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
un acord mai profund al omului cu mediul natural. Personalitatea energetică umanizează "energia", desăvârșind în lume ordinea de finalitate. În ea condiționatul natural și Necondiționatul (aflat, după cum am văzut, în forma libertății) coexistă într-o unitate în care confruntarea lor încetează, sprijinirea lor reciprocă devenind necesară. Dar personalitatea energetică, socotește C. Rădulescu-Motru, se înfăptuiește în "corpul concret" al personalității unui individ, nu în forma sa ca atare. Istoria se îndreaptă către această corelație persistentă a energiei, dar ea nu s-a
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
venite forțe sufletești. Personalitatea energetică trebuie împlinită continuu. Chiar dacă la un moment dat este realizată într-o anumită configurație, istoria nu se oprește aici. Revine ca o exigență a fiecărui timp înfăptuirea ei. Odată configurată, această formă de personalitate nu încetează de a mai fi un ideal, pentru că nici o configurație "fenomenală" a sa nu-i epuizează modelul. Forma finală de personalizare este omul desăvârșit în statutul său existențial și în relația lui cu lumea. Istoria a lucrat până acum la realizarea
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
sale, rolul cel mai important în împlinirea acestui scop, dar problema dezacordului inițial în relațiile omului cu natura, încercarea lui de a o stăpâni prin muncă, educându-se în sensul armonizării sufletești, grija pentru descoperirea și educarea vocațiilor nu vor înceta vreodată. Paradoxal, energetismul lui W. Ostwald pornește de la o identificare a omului cu natura (condiționatul) și sfârșește cu o idealizare a lui. Lipsa de stabilitate a omului în arhitectura lumii vine, în energetismul lui Ostwald, din pendularea între energie ca
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
concentrez asupra unor subiecte fără legătură vizibilă cu România, exercițiul sistematic al autodefinirii - al situării -, indispensabil atunci când lucrezi în mediul universitar, cu deosebire în domenii socio-umane, mă readuce la experiența istorică pe care o cunosc cel mai bine și nu încetez s-o studiez: Lebenswelt-ul natal și formativ, în care am articulat primele idei, primele concepții și viziuni despre sine, Celălalt și lume. 3. Mulțumiritc "3. Mulțumiri" Am mulțumit la momentul și locul cuvenite persoanelor și instituțiilor care au prilejuit ori
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
aduse din țările în care își făcuseră educația. Din acest motiv, duelul, de cele mai multe ori provocat pueril, era la ordinea zilei” (D. Ivănescu, Alexandru Ioan Cuza în conștiința posterității, Junimea, Iași, 2001, p. 25). Fapt la fel de interesant, aceste dueluri au încetat destul de repede. Vasile Alecsandri însuși ne explică de ce: la reconcilierea dintre „francezi” și „nemți” au contribuit „timpul, relațiile sociale din zi în zi mai strânse, comunitatea de aspirări către același viitor” (apud D. Ivănescu, op. cit., p. 26). Pornind de la această
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
liberală: într-un fel, revenind în trecut și sărind peste Lumini, fiindcă Luminile au adăugat impulsului liberal inițial o pernicioasă dimensiune utopică. Revenind la Hobbes, în mod paradoxal - dar e paradoxul oricărei reforme care se legitimează prin revenirea la surse -, încetăm a fi anacronici: societățile (post)moderne sunt complexe, plurale axiologic, ba încă din ce în ce mai mult astfel! Oamenii moderni deja, iar cei postmoderni într-un grad înalt, fiindcă sunt stimulați de multiculturalism, prăbușirea generală a canoanelor și permisivitatea sporită a societăților și
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
fascinant adversar consecvent al liberalismului), Alexandre Kojève (un posthegelian care încerca depășirea clivajelor doctrinare prin decretarea intrării în postistorie), Raymond Aron (ultimul mare liberal francez). Iar exemplele pot continua, conturând o lecție importantă, dincolo de adagiul clasic coincidentia oppositorum: când dialogul încetează, toți partenerii, precum și societățile lor au ceva de pierdut. Doctrinele sunt istorice, se reinventează perpetuu, fără a ezita să se angajeze în revizuiri și cotituri semnificative. Raymond Aron a făcut din Tocqueville un anti-Marx, în condițiile specifice ale anilor ’50-
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
să repertoriez aici toate cele ce s-au pus în seama lui Allan Bloom după succesul epocal al cărții care apare acum în românește. Antologia acestor invenții, acuzații și calomnii ar acoperi mii de pagini, iar vasta producție nu a încetat cu moartea celui care le inspiră. Mă aștept la noi răbufniri în 2007, când aniversarea a douăzeci de ani de la apariția ediției originale va prilejui cu siguranță și un bilanț al impactului său public. Deocamdată, urmărind conversațiile din mediile academic-publicistice
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
de la University of Chicago, singurul gotic accesibil adolescentului Allan David Bloom) și sentințe idiosincratice, de analize judicioase și interpretări riscate, de nostalgie cu ocazionale nuanțe aproape reacționare, nu doar conservatoare. Bloom deplânge declinul universităților europene din vremea sa, care au încetat să mai inspire America, intrată și ea în declin. Sarcina esențială a universității - „a menține întrebările permanente în centrul atenției” -, ca și, legat de aceasta, funcția ei supremă - „protejarea rațiunii de ea însăși” - au fost marginalizate, trădate, aproape uitate. Întregul
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
pentru a dansa hora în sate. Știind care este noua pasiune a Soarelui, un dragon l-a urmărit și într-una dintre aceste incursiuni pe pământ, l-a răpit și l-a aruncat intrun beci, în castelul sau. Păsările au încetat să cânte iar copiii nu mai puteau să râdă, dar nimeni nu îndrăznea să-l înfrunte pe dragon. Într-una dintre zile, un tânăr curajos a decis să coboare în beci și să salveze Soarele. Majoritatea oamenilor l-au însoțit
Abilităţi practice şi educatie tehnologică Proiectare INVATAMANTUL PRIMAR by LAURA SAVIN () [Corola-publishinghouse/Science/768_a_1491]
-
i atribuie o condiție supranaturală, de principiu născător, ordonator și diriguitor al întregii lumi. Putea fi soarele, putea fi pământul, strămoșul, vântul, ursul, un copac enorm, un lac de munte, o pasăre sau, mai rafinat, un idol cioplit. Universul a încetat să mai fie omogen, s-a debalansat. În ciuda asocierii aproape automate cu politica, originile propagandei sunt anterioare politicii și foarte apropiate de cele ale religiei. Începând să creadă, să venereze ceva supramaterial, omul primitiv a dorit și să transmită altora
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]