73,470 matches
-
ea, transformând-o Într-o masă informă de Întrebări fără răspuns. Împachetat ca un salam, Împăratul se văzu târât către unul dintre lifturile galbene, unde Freud, Adler și Jung Își dădură jos glugile. Unul dintre aceștia, iar posteritatea nu va reține niciodată care, rosti atunci amenințarea cu cel mai profund caracter psihanalitic din câte s-au spus vreodată: — Împărate, o să ne spui și laptele pe care l-ai supt de la maică-ta! În același timp, la poalele turnului, câțiva nou-veniți Își
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
consuma cu suc de grepfrut!). În spatele filozofului din școala nesteroidiană Epifenac (antiinflamator) se pitise Actovegin (extract deproteinizat din sânge de vițel) al III-lea, cel care i-a unit pe franci sub un singur sceptru. Dacă nu i-ar fi reținut ca medicamente, tratatele de posologie ni i-ar fi putut revela pe Ferrosi Sulfas (substanță activă binefăcătoare În cazul anemiilor latente) și pe Espumisan (medicament recomandat În cazul acumulărilor de gaze) drept membri de vază ai nobilimii, iar pe Asorian
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
ce gîndesc e îmbibat de aerul din această încăpere. Ce vrei dumneata să schimbi, eu vreau să păstrez. - Adevăr grăiești, n-avem cum fi tovarăși. - A fi conservator nu înseamnă să fii reacționar. Un soi de instinct mă îndeamnă să rețin ceea ce s-a păstrat tot timpul. Nu cred că spiritul acesta al dumitale care dorește să schimbe totul e mai progresist decît al meu, care dorește să conserve. În fond toate se reduc la voința noastră; a nu ține seama
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
o oaie ori îl împungea un bou. Nostalgia mi se agăța de suflet ca pîcla după ploaie de crengile unui brad. Cînd, dimineața, mă scol după un vis venit din lumea veche, simt o deplinătate sufletească care se destramă imediat ce rețin pe retină cei patru pereți ai cămăruței în care locuiesc. Într-o dimineață m-am sculat terorizat. Plutea încă în fața ochilor capul meu întins pe-o tavă de către cineva care i-l oferea lui Fărocoastă. Începusem să observ că visele
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
de făcut și să muncească din greu - sare și acum repede s‑o ajute pe menajeră să debaraseze masa. Mama lui n‑a avut ce face și l‑a învățat să fie politicos cu femeile, ca pe vremuri. Sophie îl reține în ultimul moment, așa că fata trebuie să se chinuie singură. Ea nu există, Hans, învață chestia asta! Dar dacă vezi pe cineva, înseamnă că există, nu? Nu. Principala greșeală, printre multe alte greșeli făcute de anarhiștii austrieci (în măsura în care aceștia chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
învețe noi discipline sportive, cum ar fi tenisul sau călăria, pe lângă sporturile pe care le stăpânesc deja, ca baschetul, alergările și săriturile (toate învățate la WAT). Ăsta‑i cel mai frumos lucru din lume. Din toate astea, mama n‑a reținut decât că Hans e un muncitor de rând, și ca atare o companie pe care o dezaprobă. Prin urmare, nu frecventați o școală superioară care să vă dea o cultură generală. Faptul că vă doriți acest lucru nu‑i de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
Rainer, deși n‑o cunoaște decât din vedere; el crede că femeia asta n‑are absolut nici un fel de criteriu și nici nu‑i trebuie așa ceva. Plutește pur și simplu într‑o masă gelatinoasă, transparentă și sterilă. Nimic n‑o reține, în schimb materia asta translucidă o face să plutească mereu, n‑o lasă să atingă pământul. Și Sophie va ajunge cândva la fel, dacă nu poate fi împiedicată acum, la vremea potrivită. Dragostea o s‑o împiedice să ajungă așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
de mare e, a văzut Rainer mai adineauri. Așaaa, să zicem că am scăpat. Încet, mașina întoarce cu grijă, pe ziua de astăzi criza a fost depășită, i‑o pornesc înapoi spre oraș. Regiunea Waldviertel protestează, i‑ar mai fi reținut cu plăcere pe cei doi, aproape că ar fi putut să‑i păstreze de tot. Dar așa, tata îl păstrează pe Rainer și Rainer pe tata. # Bazinul de înot Jörger reprezintă un contrast puternic. Pe de‑o parte, un contrast
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
și strică impresia. Hans a văzut deja camere care n‑au defectul unei folosințe îndelungate și din străfundurile cărora își fac apariția insule de mobilă, ca niște ghețari plutitori; Sophie are o asemenea cameră, unde a stat și el adeseori, reținând‑o pe Sophie de la vreo treabă importantă de care tocmai avea de gând să se apuce. Ei îi face însă plăcere și rămâne de dragul lui, pentru că există ceva între ei, care progresează cu fiece oră. Dar Sophie nu se deosebește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
Dar mai întâi trebuie să afle și ei ce este nimicul ăsta, care nu‑i nimic. Aici trebuie să‑i dau dreptate Sophiei întru totul, spune Hans, iar ție, Rainer, îți dau în sfârșit una peste bot. Dar Sophie îl reține. Rainer observă că Hans e un element străin și perturbator în viața Sophiei, ceea ce nu trebuie confundat cu un subiect străin. În realitate, Hans este pentru Sophie doar un obiect și nimic mai mult. La naiba, mi‑am uitat portofelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
fost un act iresponsabil, după cum scrie un ziar. Nu‑i de mirare că nu se găsește nici un responsabil. Sophie a transportat bomba în geanta de tenis. Directorul chiar a văzut‑o și a salutat‑o, totuși nimeni nu îndrăznește să rețină o Sophie Pachhofen și nimeni n‑o consideră capabilă de așa ceva. Adolescenții ăștia mototoli, care n‑au nimic altceva în cap, își plâng hainele distruse pentru că o să mai dureze multă vreme până când își vor convinge părinții să le cumpere din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
de durerea care‑l paște, nu intrați în magazin, vă rog, vă rog. Hai să nu intrăm, Otti, aș vrea să mă mai uit și la lenjerie și apoi ne întoarcem la căsuța noastră primitoare. Altfel doamnele or să ne rețină inutil cu vorbăria. Știi tu ce‑o să facem noi mai târziu, sugerează mama și‑l trage pe tata de‑acolo cu propunerea asta neexprimată. Acesta își ia avânt, spumegând de furie. Nu, nu vrea să fie reținut de cucoanele astea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
or să ne rețină inutil cu vorbăria. Știi tu ce‑o să facem noi mai târziu, sugerează mama și‑l trage pe tata de‑acolo cu propunerea asta neexprimată. Acesta își ia avânt, spumegând de furie. Nu, nu vrea să fie reținut de cucoanele astea împopoțonate, fiindcă mai are încă multe planuri pe ziua de azi. E o pasăre mare care‑și face cu greu vânt de pe o cracă pe alta. Și uite‑așa pleacă și se mai uită și în alte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
Într-o zi, făcând un drum cu taximetrul, la coborâre mi-am uitat portmoneul pe bord. Nu aveam prea mulți bani În el, Îmi păsa mai mult de actele pierdute, mă Îngrozea tevatura solicitării unui buletin nou. În consecință, pentru că reținusem indicativul mașinii cu care călătorisem, am sunat la dispecerat și am Întrebat de portmoneu. Așteptând la telefon un răspuns, am apucat s-o aud pe dispeceriță certându-i pe șoferi: - Lăsați naibii cauciucurile! Ziceți de ce vă-ntreb! Nu mai aud
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
face mai explicită. Îl concediase pe medic printr-un gest. Rămasă cu deținuta, nu mai încercase să afle altceva, dar a comunicat celei în cauză scopul neașteptatelor schimbări din ultimele zile. La capătul unei alte ore, e drept, după ce o reținuse pe arestată goală, în fața ei, invitând-o să se așeze, oferindu-i din țigările pe care le fuma fără întrerupere una după alta, dar oprind-o, cu un gest scurt, când se apropiase de haine. — Lasă asta. Mai târziu. O
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
mare lucru. Ați fi luat, să zicem, un taxi. Pe când așa nu știați precis când a trecut autobuzul anterior, ați continuat să așteptați. Cam nervoasă, dar sperând că va apărea din clipă în clipă. A și venit. Noi l-am reținut ! Atât cât consideram necesar. — Mă bucur că nu căscați ochii de uimire și nu vă lăsați impresionată. M-ar fi obosit. N-aș mai avea răbdare, nici chef. Așa însă capăt încredere, sper să ne înțelegem. Se apropiase dintr-odată cu
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
Se înroșise și dunga, tot mai lată spre creștet, a cheliei. Băgase mâinile în buzunarele hainei. Scotea, în pumni, câte o batistă, pe care o ducea, alternativ, cu câte o altă mână, la nas... strănuta ! Femeia nu-și mai putu reține zâmbetul. El reuși să ridice capul, o văzu. Între loviturile tusei și zăpăceala strănutului observase, se pare, zâmbetul și, culmea ! zâmbea și el, vinovat, bâlbâindu-se. — Am o alergie, știți. Cel mai mic... cel mai slab... cel mai slab curent
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
și cum avea să și-l amintească, un fel de mărunt meseriaș sau vreun înșelător slujbaș din administrație. — Am adus tot ce trebuie ca să desenați, să pictați. Dacă veți voi neapărat gravură, veți fi ajutată. Vă vom sau vă vor reține un timp. Poate chiar aici. Câteva luni, câțiva ani, greu de precizat. Suntem o țară mică, depindem de ceea ce se întâmplă în lume. Dacă v-ar interesa părerea mea, nu cred să mai dureze mult. Timpul, așa văd eu, lucrează
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
va fi, mult, puțin, să mai rămâneți închisă, veți executa zilnic o schiță. Un desen, reprezentând casa. Exteriorul sau interiorul, exteriorul și interiorul casei unde se întâlneau Hariga, Kahane, Văduva, ceilalți. Lucrând zilnic, fără multă elaborare, amănuntele. Așa cum le-ați reținut. Se vor repeta, probabil, cu o anume exactitate și periodicitate. Abia apoi veți putea gândi și executa mai lent fiecare planșă. Vor deveni, astfel, mai artistice. Mai inexacte, în marginea doar a realității. — Obsesia, dar și jocul... Am spus că
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
într-însa. Dar atunci, atunci a fost ca el ! De o minuție excesivă, dementă. Fantastice erau desenele acelea, fii sigur ! Ca ale pictorului, sunt convinsă...“ Se vedea cât reprezintă Sia un pretext pentru declanșarea propriilor interogații, studenta nu se putea reține a reveni, iar și iar, la „bravura eșecului“, la „grandoarea încercării“ pe care a frânt-o cândva iubita lui Hariga, în nimbul aceleiași vârste pe care o purta, și la partenera mea echivocă, cu atâta crispare, în noaptea aceea. „Măreață
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
drăgăstos lângă consoartă, ca într-un tandru leșin copilăresc și impudic. Amintirea barbișonului răsărind cu intermitențe deasupra apei, lângă delicata femeie lăptoasă, zbenguiala molcomă, puerilă, înlănțuirea ireală reveniră multă vreme. Noaptea, trenul. Călătorul pendula pe pernele compartimentului gol. Încerca să rețină sub pleoape calmul mării fraterne. Coboară, răsuciți, din troleibuze, sar de pe scările autobuzelor, vin și dinspre stațiile de tramvai. Mers grăbit, agitat. Grupuri mici : doi, trei, unul în spatele altuia. Câte unul rămâne în urmă, să cumpere ziarul. Viteza crește, odată cu
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
magazine, cu figurile lor șirete și dulci, lunecând, ca niște țipari, trăgându-l după ele, noapte de noapte. Sila scăzuse cu timpul. Un dezgust scăzut și urât, ca sosul scârbos, sleit pe marginea farfuriei... Buzele strâmbate, știa, nu-și putea reține ticul. Trecu palma peste frunte și peste păr. Becul se stinsese, uitase de liftul care o aștepta. Ce caută aici, zi de zi, printre acești soldați de plumb, cu riglă și cronometru ? Desenatoare tehnică ! Și încă prin intervenția stimabilului soț
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
din stânga, pentru a potrivi jocul, transmisia imaginilor de pe un ecran pe altul. Grijulie până la sarcasm cu această confruntare care, s-ar zice, o încântă. Dunga buzelor subțiate și vineții abia reprimă satisfacția, viclenia. Depune pixul galben pe masă ; nu, îl reține între degetele mâinii drepte ; cu vârful degetului de la stânga își pipăie pomeții colțuroși, tâmplele tăioase, linia prea fermă a nasului.Nici o înșelătoare umbră de nostalgie ; doar acceptare liniștită, încrâncenarea de-a exista ; un acord adânc cu întâmplările și vârstele, primite
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
ceasuri cu cuc și cucuvea, papuci, cărți de joc, brelocuri, repartiții, ventilatoare, biciclete, trotinete, piuneze, ochelari de soare și iar cecuri și diplome, premii și repartiții și bilete de amor. Zăduful, labele grele, trupul de urs crescut, adunând lent căldura, reținând-o, clipă peste clipă, grad peste grad ; zăduful plutește, se plimbă, se întinde sub masă, reapare, mai umple o gaură, revine, rupt, o aripă, aici, dincolo, amețeală, înec, lovitură, una și încă, te ridică din scaun, te clatină, te plesnește
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
i-au bătut crunt pe cartilaginezii din Cartagina. - Animalele sălbatice trăiesc în pădurea zoologică. - Punctul este o linie redusă la minimum. - In caz de accident nu trebuie să fugi de la locul faptei fiindcă victima, dacă nu e lovită fatal, poate reține numărul mașinii. - Marin Preda a avut viață ca o pradă, de aceea a compus "Delirul". Scriitorii care se consumă mult, mor. - Războiul de 100 de ani a durat puțin mai mult. - Ghiță o omoară pe Ana cu propria lui mână
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]