8,226 matches
-
de trup, Dupè ce am dus toatè aparatură în cabinetul ei, ieșim afarè în stradè, o luminè tèioasè, crudè, din cauza unui strat scliplitor de zèpadè înghețatè care acoperè totul, ne determinè dupè întunericul din amfiteatru sè clipim des, În aer, miroase deja a sèrbètori, O luèm pe jos, foarte aproape unul de altul, dar fèrè sè ne atingem, din când în când, câte un trecètor grèbit, interpunându-se între noi, trece zorit în direcție opusè, dar, apoi, ne regèsim, umèr lângè
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
a tatèl meu, neputincios și vinovat! Tatè, ajutè-mè! Adresându-mè în declarație direct tatèlui meu, Tatè! Sunt vinovat cè nu am venit acasè de Crèciun, sè fiu cu voi, cu tine și cu mama! mama a pregètit prèjiturele bune, în casè miroase frumos, tu ai cumpèrat bradul, Unul mic, doar așa ca simbol, sè știm și noi cè e Crèciunul! îți dè mama de grijè în fiecare an, dar tu, scuzându-te cè n-ai gèsit, cumperi unul mare încât abia întrè
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
cu declarația și cu transferul de realitate, dar sè nu crezi cè am vrut sè-l induc în eroare pe șeful poliției județene, tocmai de aceea m-a chemat la el, ca sè mè cunoascè și sè-mi spunè cè m-a mirosit! E un tip inteligent! A inteles cè tot ce am scris în declarația aia era purul adevèr! Esențè de adevèr! A apreciat asta! Nu încercăm sè obțin nimic, Șerban, îmi recunoșteam vină! Care vinè? Cè circulai fèrè permis? Nu! Vină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
o ține, Toate mințile-și adună, Să ia lumea-n cap, nebună, Parc-atîta-i mai rămâne. {EminescuOpI 103} Calu-i alb, un bun tovarăș, Înșeuat așteapt-afară, Ea picioru-l pune-n scară Și la codru pleacă iarăși. Sara vine din ariniști, Cu miroase o îmbată, Cerul stelele-și arată, Solii dulci ai lungii liniști. Dar prin codri ea pătrunde Lângă teiul vechiu și sfânt, Ce cu flori pîn-în pământ Un izvor vrăjit ascunde. Îngânat de glas de ape Cînt-un corn cu-nduioșare Tot mai
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
rămâi Durerea mea de-o curmă, Căci ești iubirea mea de-ntîi Și visul meu din urmă". Hyperion vedea de sus Uimirea-n a lor față; Abia un braț pe gât i-a pus Și ea l-a prins în brațe... Miroase florile-argintii Și cad, o dulce ploaie, Pe creștetele-a doi copii Cu plete lungi, bălaie. Ea, îmbătată de amor, Ridică ochii. Vede Luceafărul. Și-ncetișor Dorințele-i încrede: {EminescuOpI 180} {EminescuOpI 181} - " Cobori în jos, luceafăr blând, Alunecând pe-o rază
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
cheamă: „aleluia” și-n spatele decorului, rămân sihastră. Deși-mi zvâcnesc clipele cu doruri, iubitule, mă dăruiesc ofrandă, toamnei. Pe ea să o rogi de câteva zboruri în doi. Frunzărind speranțele de pe alei. Retrospecțiune Ruinele îmi dau senzația de rece; miroase a carne moartă ca după un război. liniștea sinistră coboară peste noapte, prin pâcle de ceață dansează diavolii în cercuri invitându-l pe Faust sasiste la sărbătoarea lor. Este noaptea Valpurgiei și liliecii zboară dezordonați spre o anumită țintă. Pășesc
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
de duminică. În liniștea din sufletele lor se aude doar murmurul rugăciunilor ca susurul unui izvor de apă vie... Jocul cu timpul Pe fruntea-mi senină am tatuat încă o floare. Roiesc fluturi în jurul meu, nu-mi vine să cred! Miroase a primăvară și a renaștere; în luna aprilie simt că întineresc din nou! Nimic nu este întâmplător, îmi spun; norocul îmi surâde și o să uit să mor de-atâta întinerire. Și nimeni nu observă că timpul stă în loc doar pentru
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
din dreapta, pentru a mă putea servi ori de câte ori simțeam nevoia. M-a oprit poliția pentru că circulam pe sens opus. Spuneau că mergeam așa de ceva vreme, dar eu nu-mi dădusem seama. Am reușit să ascund sticla de pe scaun. Probabil că miroseam a alcool. Oricum, am reușit să mă descurc. Nu-mi amintesc ce le-am spus, nici măcar incidentul în sine. Am scăpat chiar și de amendă. Fir-ar să fie! Accentul ei nu e o armă mortală, dar, dintr-un motiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
devine vizibilă și formează un fel de ceață subțire. După nebunia de la club - miros de alcool, muzică dată la maxim, urlete, oameni cu priviri animalice - mi se pare că în Hanover Square e o liniște mormântală. Aici e întuneric și miroase neplăcut de la canalizare. Mă grăbesc spre Oxford Street, dar și aici situația e aceeași. Vitrine înalte, obiecte scumpe care strălucesc dincolo de geamurile bine luminate, părând mai inaccesibile decât de obicei. Cel puțin așa le percep în seara asta, când văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
în mintea mea. Aplic cea mai bună tactică pentru a schimba subiectul: mă apuc să bârfesc niște cunoștințe comune. —Jim e pierdut pentru societate! — Mi-am dat seama. Îi e frică și de propria sa umbră. Și, pe deasupra, mai și miroase. —Pe bune? Da. Tu n-ai stat așa de aproape de el. Nu cred că e din cauză că nu se spală. Miroase a vechi, la fel ca hainele care stau prea mult într-un dulap. Și are mătreață, ai observat? —Câh! — A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
e pierdut pentru societate! — Mi-am dat seama. Îi e frică și de propria sa umbră. Și, pe deasupra, mai și miroase. —Pe bune? Da. Tu n-ai stat așa de aproape de el. Nu cred că e din cauză că nu se spală. Miroase a vechi, la fel ca hainele care stau prea mult într-un dulap. Și are mătreață, ai observat? —Câh! — A trebuit să-mi scutur puloverul după ce a stat cu capul în poala mea. — Fir-ar să fie! Să știi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
făcut-o numai ca să-mi închidă gura. M-am simțit oarecum satisfăcută când i le-am împachetat și i le-am expediat frumușel la New York. Oftez. Îmi amintesc exact cum arătau tricoul și perechea de boxeri. Ba chiar și cum mirosea. La tricou mă refer, nu la boxeri, care oricum erau curați; totuși, nu sunt perversă. Obișnuiam să-l scot din sertar și să-mi afund capul în el, imaginându-mi că sunt cu Patrick. În ultimele zile petrecute la New York
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
capul de gâtul lui pentru a-i simți mirosul atât de familiar. În mod paradoxal, Patrick, care de obicei era mai rece (cu excepția momentelor în care făceam dragoste), a scos la iveală o parte din instinctele mele primare. Îl întâmpinam mirosindu-l, așa cum fac câinii. Dormeam cu capul sub brațul lui și mă lăsam aproape sedusă de această mireasmă. Și lui i se întâmpla același lucru. Mi-a spus o dată că cearșafurile lui miroseau a mine și că s-a întristat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
parte din instinctele mele primare. Îl întâmpinam mirosindu-l, așa cum fac câinii. Dormeam cu capul sub brațul lui și mă lăsam aproape sedusă de această mireasmă. Și lui i se întâmpla același lucru. Mi-a spus o dată că cearșafurile lui miroseau a mine și că s-a întristat că nu eram prezentă în carne și oase. Fir-ar să fie! Iar mă pierd în amintiri și m-am săturat de ele. Îmi vine în minte comparația cu efectul dezastruos al zahărului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
seama când ajungem în dreptul grădinii zoologice. Se aud țipetele copiilor nerăbdători să intre înăuntru. Cei care se află deja acolo sunt foarte încântați și păstrează liniștea cât timp aruncă bucăți de ciocolată poneilor și se uită foarte preocupați în jur. Miroase a fân proaspăt și a baligă de cal. Foarte mulți plozi își petrec timpul pe pajiștile din jurul grădinii zoologice, nebuni de fericire că se află în vecinătatea animalelor. Pentru moment, zarva lor s-a potolit, deoarece sunt foarte ocupați să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Nu se întâmpla decât ocazional, nu obișnuiesc să-mi cumpăr țigări, ci luam de la un prieten. O dată sau de două ori, mi-am cumpărat și eu un pachet și am fumat destul de mult. A doua zi dimineață, m-am trezit mirosind toată a tutun și mi-era foarte rău. L-am rugat pe Patrick ca, de câte ori mă va vedea fumând, să-mi atragă atenția că e dăunător, dar n-a luat niciodată măsuri. Dacă i-ar fi păsat, s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
cu inima mai să-mi sară din piept, ca și cum aș fi la un concert rock și nu pot auzi nimic din pricina basului care tună asurzitor chiar lângă mine. Ce are Jake să-mi spună? Și ce-o să zic eu? Îmi miroase gura a Cointreau; sper că asta n-o să-l dezguste. Și de ce m-oi fi îndrăgostit de un bărbat care s-a lăsat complet de băut? Oi fi masochistă... Din fericire, Jake e în formă și urcă scările destul de repede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Mă pune să stau în fața lui Finn, cu picioarele pe coapse. Îmi dau seama imediat ce o să facem, iau picioarele lui Finn și le fixez pe încheietura șoldului, puțin desfăcute. Din fericire, pentru un bărbat, are picioarele destul de curate și nu miros urât. Sunt mai recunoscătoare decât pot spune. Destul de ciudat, în vreme ce eu nu sunt deloc jenată de contactul fizic - trebuie să spun că la mai multe din orele de yoga am lucrat cu un partener - Finn se înroșește ca racul. Ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
în brațe. Te știu de ani de zile, sunt șeful tău, ce naiba, chiar crezi că aș încerca așa ceva, dacă n-aș fi sigur c-o să meargă perfect? În secunda următoare, stau pe genunchii lui și ne sărutăm cu foc. Finn miroase a transpirație proaspătă, și e dulce și sărat și are gust de lămâie, de la suc. Sărută nemaipomenit. Pentru o secundă, gânduri disprețuitoare la adresa Vanessei mi se ivesc în minte - cum a putut să dea cu piciorul la așa ceva? Apoi însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
alte lingușitoare curiozități, descâlcite, descifrate, definitiv așezate în matricea existenței. Și se miră cum aleargă sprințară printre ele, cu o dispoziție cum nu mai avusese din epoca exotică a jocurilor de-a v-ați-ascunselea printre grădini îmbuibate de flori și magazii mirosind a vechi, cu obiecte nefolosite de generații, dar păstrate pe principiul "nu cer de mâncare". Furci și pluguri de lemn, bâte ghintuite, arbalete, flinte, o lance de steag, cu flamura zdrențuită pe care se mai putea vedea o semilună palidă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
de porc, tone de ceai rămase de la băloșii bolnavi, sute și sute de pâini mușcate puțin, frânte de mâini tremurânde, pătate cu sos, cu sânge sau muci, păstrate atent în beznă și frig, pe trupuri umane frumos înghețate, bucate gustoase mirosind a formol, mustind din belșug de viață și moarte. Lentoarea mișcărilor voastre cu ochi înecați în grăsime, Sâni opulenți și fleici vălurite pe burți Revărsate obscen în hălci transpirate, Pe stâlpii diformi, altădată picioare, Cilindrii de carne, atent mergătoare, Încet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
însușiri miraculoase, care emana, în afară de idei politice, captate de radarele Primăriei, și note muzicale masacrate în solfegiile guriștilor din cartierul Hipodrom prin partituri numite manele care, să fim sinceri, erau adormite în codul genetic al brăilenilor de pe vremea turcilor, pentru că miroseau prea puternic a tânguire de cadâne torturate sexual. Așadar, Mioara se oprise din numărat, deja stelele Universului erau catalogate toate în subsisteme până la ultima Pitică în momentul în care virusul Epstein-Barr, cu numele clar scris pe tricou, penetra prin fuziune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
vârfurile tufelor ce înconjurau blocurile zugrăvite cu zâmbet lavabil. Numai cele două Mioare nu se puteau uni pentru că, nevăzută, o tufă de liliac extraterestru frână prin imateriala ei energie acuplarea și, în clipa apropierii celor două ființe, apărea și ea, mirosind metaforic. *** O dată cu trecerea trenurilor, timpul începea să curgă. Dacă socotim mersul lor într-un interval de timp care împărțea ziua și noaptea în ore și minute, adăugând și ceea ce lăsau în urmă, toată gama de sentimente pe care o declanșa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
e frumos. Nu e Raiul, Mioara, e lumea ta. O frumoasă și repetabilă monotonie. E lumea pe care ți-o dau eu. Și tot fără rost trecea un tren. Și tufa înmugurea fără rost cu încă o ramură de liliac mirosind a trecere. Până la următorul tren aveam să văd amalgamul de aparențe, conglomeratul de esențe, ploaia de jos în sus, al lacrimilor. Plânge pământul Mamă? Nu, tu ești un om invers, Mioara. Plouă de sus. Sunt un om invers, atipic și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
fapt, Mioara chemase timpul pentru că rochia de mireasă trebuia terminată până la al doilea pătrar de lună din primăvara viitoare. Și acum abia era toamnă, prilej pentru Mamă de a-și coase pe rochia ei de mireasă scoasă din cutie și mirosind a naftalină, ciorchini de struguri negri, de a împodobi podeaua și aleea de la poartă cu frunzele castanilor și teilor de pe bulevardul Karl Marx. Măturătorii, bine plătiți, descărcau basculante cu frunze în curtea Mamei. Bărbații aveau să-i vină. Timpul chemat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]