7,662 matches
-
Mai târziu au apărut pe pagini cuvinte mai lungi; iar la sfârșitul volumului maro pătat cu cerneală, o povestire adevărată, logică Își desfășura proporțiile ajunse la maturitate („Într-o zi Ted i-a spus lui Ann: Hai să...“), triumful și recompensa supremă a micului cititor. Eram fericit la gândul că Într-o bună zi s-ar putea să capăt și eu o asemenea abilitate. Vraja s-a păstrat și, ori de câte ori dau peste o carte de gramatică, răsfoiesc imediat până la ultima pagină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
de la etajul al doilea și de acolo, prin salonul de muzică și prin budoarul mamei, În camera din colțul dinspre sud-est, În care m-am născut eu și la nișa din zid, la diademele cu scânteieri colorate, care constituiseră o recompensă adecvată pentru fluturele Swallowtail pe care-l prinsese odată pentru mine. În jur de ora opt seara, holul adăpostea o grămadă de mantale și galoși. În sala de ședințe a comitetului, de lângă bibliotecă, la o masă lungă acoperită cu postav
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
care tu și cu mine o Închiriasem În anul acela; un deșert cu cactuși și flori de yucca, de unde se auzea În dimineața aceea țipătul tânguitor al unei prepelițe - prepelița Gambel, cred - copleșindu-mă cu un sentiment de Împliniri și recompense nemeritate). Vom face acum cunoștință cu vărul meu Iuri, un băiat slăbuț și palid, cu un cap rotund bine tuns și cu ochi cenușii luminoși. Fiu al unor părinți divorțați, fără vreun preceptor care să se ocupe de el, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
dindărătul jaluzelelor de la fereastra cabinei sale de la pupa, observa mișcările echipajului, fără ca nici măcar secundul să poată ghici vreodată dacă Îi pîndea sau trăgea liniștit la aghioase În patul lui. Apoi, În timpul nopții, cînd dădea ordine, vicleanul căpitan stabilea pedepsele și recompensele, iar În felul ăsta obținea de la oamenii lui mai multă supunere decît oricare dintre colegii săi, pentru că veghea invizibilă ajungea să se transforme Într-o obsesie pentru marinari, care niciodată nu Îndrăzneau să se eschiveze cînd era vorba să muncească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
Înțeles al cuvîntului, de vreme ce În urmă cu mai puțin de un an, poate doi, se hotărîse să Înfrunte lumea și această lume Începuse să-i plătească fără să crîcnească, și chiar cu generozitate, tributul pe care i-l cerea ca recompensă pentru suferințele anterioare. Zeci de vieți, trei vapoare, nouă sau zece sclavi din care Încă mai avea jumătate, o femeie frumoasă, cărți, arme, bani și mărfuri... Totul i se dăruia acum cu aceeași ușurință cu care odinioară i se refuzase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
portmoneu și stăpânul... — Cu bani? se auziră deodată băiatul și portarul. — Nu, nu cu bani... — Bijuterii? întrebă Nicu tocmai când portarul spunea: — Documente? — Nu, cu un... cu o... cu altceva. Și stăpânul meu, stăpânul lui, vreau să zic, oferă bună recompensă. Locuim nu departe de biserica Icoanei, pe strada Teilor, casele cele noi la care s-a lucrat toată vara. Și iar își ciocni pumnii. A doua ușă pe dreapta, scrie pe ea Anunciuri. Poftiți... În timp ce tânărul nervos, cu mișcări de
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
Bunica lui, care credea în sfinți, ca orice femeie, îi spusese că există un sfânt pentru orice necaz. Spera că și pentru obiectele pierdute. Mai ales pentru cele pierdute de alții. — Și să sperăm că apuci matale și o bună recompensă. După ce scăpă de ultimul comision, fugi acasă să-și schimbe chipiul roșu de serviciu cu șapca de timp liber: dacă rămânea cu chipiul, oamenii îl opreau pe stradă și-l trimiteau încoace și-ncolo. De undeva dinspre bătrânul nuc al
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
de mamă, și își putea lua unele libertăți. N-apucase să cerceteze decât o porțiune neînsemnată din strada Teilor, chiar lângă casele noi, apoi se lăsase întunericul. Își repeta că el și numai el va fi găsitorul și că buna recompensă oferită cu siguranță de șopârla aia de tânăr îi va încununa eforturile. 3 Patru din cele zece ferestre de la Universul erau încă luminate. Gazetarii n-aveau program fix, veneau după voie, după cât aveau de lucru în ziua respectivă, dar, de
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
șopti el. Lucruri obișnuite, un mic incendiu în Calea Victoriei, de la coșul casei unuia, Ciuflea... — Cum? — Ciuflea. Ciu-flea. A fost stins repede de pompierii de la postul din strada Cometa. Apoi un portmoneu pierdut, al cărui conținut pare foarte, foarte prețios, fiindcă recompensa e de trei ori mai mare decât de-obicei - nu-mi dau seama ce poate să fie, s-a păstrat un secret neobișnuit -, apoi doi escroci care-i păcălesc pe naivi cum făcea și faimosul Andronic, adică le iau toți
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
care-i căzură ochii a fost Un tânăr aristocrat ucis lângă pădurea Băneasa. Vasăzică bălanul murise! Petre răsuflă ușurat. Poate că totuși n-ar trebui „să se lebede de bortmoneu“, dar, când a citit anunțul din gazetă și a văzut recompensa, s-a speriat. I-a povestit totul nevestei, care-l sfătuia să se ducă și să-l dea îndărăt, ca să pună mâna pe bani. Dar Petre n-avea curaj, iar după discuția cu conu Costache hotărârea lui fu luată și
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
am mai pățit asta... — Am o singură sugestie, dar nu știu cât te poate ajuta. Tocmai de potriveli e vorba. În Universul de sâmbătă trei lucruri mi-au atras atenția: tânărul împușcat, așa numitul Dan Crețu, și un portmoneu pierdut la care recompensa era cu totul neobișnuită. Ăsta m-a nedumerit cel mai mult. Ce-ar fi putut conține? S-a găsit portmoneul? Conu Costache nu știa. — Vezi, Costache, măcar două dintre cele trei cred că se leagă, iar al treilea lucru e
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
încă o dată, iertați-mă, eram cam grăbit, eu sunt mâna dreaptă a domnului avocat, vreau să intru student la Drept, și mergeam să rezolv niște urgențe. Costache îl întrebă despre anunț și ce conținea portmoneul, de era atât de mare recompensa. Tocmai atunci ușa salonului se deschise cu scârțâit și intră stăpânul casei. Era un personaj destul de impozant, cu o burticică bombată, care, pesemne, ținea de soție, și un zâmbet tânăr pe obrazul întins, care ținea de amantă. Veni spre conu
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
psihicului. Omul superior se îndârjește împotriva lui însuși. Tradițiile încorsetează la modul sublim. În absența contradicțiilor și a îndoielilor, inteligența se moleșește. Poate fi scuzat răspunsul eronat, nu și întrebarea evazivă. Omului i-a fost dată gândirea ca pe o recompensă. Deși o percepem ca pe o pedeapsă. Din bufon, țâșnește adevărul ca puroiul din rană. Ferește-te de tine însuți. Arta se străduiește să facă absolutul ceva mai comestibil. Omul - un buchet de conjuncturi și de interferențe. O polemică îi
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
violență. Transcendența e un ghid. Și o mare speranță. Nici filosofii nu au reușit încă să decodeze convingător tăcerea lui Dumnezeu. Roagă-te lui Dumnezeu dar nu ca și cum l-ai suna pe celular. Împărăția cerului este o speranță, nu o recompensă. Ateism înseamnă refuzul speranței. Noi credem în Dumnezeu! Dar nu știm dacă și reciproca mai e valabilă. Sufletele pot fi pustiite și de o prea dietetică evlavie. Visul poate fi liftul spre transcendență. O religie dispare, când oamenii nu-și
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Dumnezeu. Toți scelerații lumii s-au considerat neînțeleși. Oamenii sunt egali ca drepturi, nu ca însușiri. De regulă, exilul îți asigură pâinea, nu dreptul la diferență spirituală și națională. Când vrei să demolezi omul, îi lichidezi mai întâi iluziile. Așteptăm recompense comise pentru banale nedreptăți terestre. Solidaritatea umană rezistă. Dar ca slogan. Să ne mutăm în cosmos! De acolo, Pământul încă se vede frumos. Scriitorii debutanți au impresia că sunt la o azvârlitură de băț de tainele Absolutului. Uneori, iluziile sunt
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
ghiara pe noi. Când este un exemplar unic într-o cultură, laureatul Nobel are două șanse : să fie linșat, ori plimbat ca pe un fazan împăiat. Șansa este întâmplarea care așază valoarea pe soclul propriei splendori. Vâslim printre amenințări și recompense. Stau scriitorii în manuale ca în insectar. În esență, destinul te poate duce spre drumul Damascului, ori spre cel al Golgotei. La unele întrebări răspunde numai destinul Noi doar simulăm. Dozajul chimic al creierului face ca unii să se nască
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
ani de când a murit sărmanul... Tânărul, neștiind ce să răspundă, în timp ce-și luase porția, scoase un sunet nedeslușit care nu prea semăna a "bogdaproste". Ceva nu-i era clar: De ce l-a servit numai pe el? Oare ca recompensă pentru că i-a cedat locul sau, mai probabil că, în timp ce el era pe coridor în picioare, ceilalți și-au luat gustarea, iar femeia, cu spiritul ei de gospodină a sesizat că e flămând lup și că înghite în sec. Asta
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
obosea niciodată, nu se odihnea nici în zilele de sărbătoare, nu dorea nimic și nu cerea nimic de la nimeni. Nici de bani nu avea nevoie, deoarece nu știa ce să facă cu ei. Dacă cineva îi dădea bani, ca o recompensă pentru devotamentul și hărnicia ei, cu care să-și cumpere ceva pentru a-și satisface anumite plăceri personale, imediat îi dădea stăpânului. Așa că, cine se frigea odată, a doua oară o lăsa baltă. În anumite momente, Bidaru o invidia pentru
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
celălalt pentru a învinge atât forța valurilor precum și alunecușul înșelător de pe suprafețele încărcate cu vegetație acvatică ale grinzilor și a bolovanilor de granit care-i trăgeau înapoi, se strecurau încet și înaintau până la baza cascadei. Acolo, după ce-și primeau recompensa, un duș scurt însă răcoritor, alunecau obligatoriu în ghiol de unde înotând, ajungeau din nou la mal. Lupta aceasta cu valurile se repeta în zilele lungi și însorite de vară de mai multe ori la rând până la epuizare, după care veneau
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
nici măcar o secundă. Era imposibil. Era ca și cum ei, adică el și cu Valy, nu vor putea fi cercetați ulterior de procuratură, într-un cuvânt, nu vor putea fi anchetați după toată tărășenia asta. În definitiv, ce acoperire aveau ei? Ce recompensă? Nici povești de așa ceva... Dar lucrurile mergeau înainte. Gerard se consola cu ideea că din toate astea, la urma urmelor, nimic nu se va concretiza. Aștepta zilnic, cu înfrigurare, să audă ceva despre eventuala mazilire a colegului său din minister
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
acceleratul. Noroc de colonel care, cu tact, ne-a făcut pe toți să ne calmăm, iar soldatul care mă păcălise seara, cu țigările, și-a mai încercat încă o dată norocul, încercând să mă scoată din apartament, nu înainte de a căpăta recompensa colonelului "liber o zi și-o noapte, dacă mă scapi de el" iar eu, intrând în jocul lor, am acceptat invitația soldatului, care mă ruga să-i arat orașul. Orașul i l-am arătat până la poarta doamnei Valy, care, curioasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
se gândi: Dar nu o pot spune nimănui. Ar fi mult prea periculos. Chiar și prietenul lui cel mai bun, Anton, al cărui nume de botez Îl folosise, trebuia să rămână neștiutor, pentru că s-ar putea să se ofere o recompensă pentru informație. Cu toate acestea, mai devreme sau mai târziu, vor ghici, era sigur de asta. Vor arăta cu degetul spre mine: „E Josef. El l-a ucis pe Kolber la Viena, dar nu l-au prins niciodată. N-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
vamă. Ei nu au cerut și nici nu au primit...asta, nepriceputule, crezi tu. Dacă, chiar, nu au cerut, or fi primit, mai pe la începuturile istoriei, pe gratis. Fără să solicite, ci, li s-o fi dat, așa, ca o recompensă, ca o pomană, de sufletul cine știe cui. și, desigur, că, pentru prima oară, li s-a dat în bani. Pentru că banul este ochiul dracului. și, după ce s-au molipsit, azi un pic și mâine mai mult, a devenit o obișnuință, cum
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
belește mai întîi o bucată din pielea frunții. Văleu, țipă Barnea, rupînd-o la fugă. Oamenii sar, dezinfectează rana, pansează și, mai ales, se scuză: Este cam... sărac cu duhul, se scuză toți cei din dispensar. Măcar să mă votați... Ca o recompensă... Îhî, aprobă Barnea. Zamfir îl mîngîie pe creștet și chiar îl pupă a împăciuială. Mă ajuți, nu? Îhî. Politicianul pleacă și după vreo două sute de metri îl vede pe Barnea furișîndu-se după el. Vrei să-mi spui ceva? Îhî. Bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
cununi pentru tinerețe, credințe În nemurire pentru bătrâni.” (Lautréamont - Poésies II) Indivizii pe care Bruno Îi cunoscuse de-a lungul vieții sale erau, În cea mai mare parte, mânați exclusiv de căutarea plăcerii - desigur, dacă În noțiunea de plăcere includem recompensele de ordin narcisist, strâns legate de prețuirea sau admirația celorlalți. Apăreau astfel diferite strategii, numite vieți umane. De la această regulă, trebuia totuși să facă o excepție - cazul fratelui său vitreg; Însuși termenul de plăcere părea greu să-i poată fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]