7,819 matches
-
cu spitalul său mobil, la capătul podului, îmi povestește că, la Orhania, doi sanitari i-au scotocit pe soldații morți de holeră, pentru a le fura banii. Ei și-au ascuns în gură bani furați. Amândoi au murit de holeră (singurii din personalul sanitar al spitalului)". Nici măcar analizele de laborator nu erau scutite de înșelăciuni odioase. Din notațiile de la 21 august aflăm că fusese supusă în întregime investigației bacteriologice coloana de manutanță de la Turnu Măgurele: Rezultatul a fost negativ și totuși
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
Brahms, erau singurele la care și-a permis să piardă timpul pe atunci. Trebuia să adune bani din meditații, să dea diferența la liceu și, poate - de ce nu? -, să meargă și el la curvele de la Crucea de Piatră, unde rămăsese singurul din clasă care nu a pus piciorul. Sau poate singurul care avusese curajul să o mărturisească. Evita să-și zărească În imensa oglindă cu ramă aurită fața roșie, posacă, privind În jur, Încruntată. Singurul costum de ieșit În lume era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
timpul pe atunci. Trebuia să adune bani din meditații, să dea diferența la liceu și, poate - de ce nu? -, să meargă și el la curvele de la Crucea de Piatră, unde rămăsese singurul din clasă care nu a pus piciorul. Sau poate singurul care avusese curajul să o mărturisească. Evita să-și zărească În imensa oglindă cu ramă aurită fața roșie, posacă, privind În jur, Încruntată. Singurul costum de ieșit În lume era plin de păr de la pisica roșcată, greoaie, cu burta umflată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
după care zâmbește cu amabilitatea ei obișnuită. Doar de aceea o și iubim cu toții pe Buni, jucăria noastră ridicolă și desuetă, ultima, singura doamnă a familiei! Bineînțeles că nu nutrim, dragi ascultători, aceleași sentimente și față de posomorâtul Daniel, care e singurul ce aude vocile imaginate de pe banchetă. * — Ce pălărie frumoasă ai, Buni! Bine că a observat În sfârșit și ea că Buni are pălării nostime totdeauna! — Pentru ce o admir eu cel mai mult pe Buni e curajul ei să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
aici... până la fete? Sunetele se lipesc unele de altele, așa că trebuie să repeți — ... Câte camere sunt de aici... până la fete? Eu, cel mai bun prieten al tău, eu, Daniel, venit din Oraș după un caiet de cursuri, eu am fost singurul care te-am auzit și ți-am răspuns: — Două. Mister până acum nici măcar de mine prea lămurit cum de am știut, nepreafiind la curent cu topografia Complexului. Și pe urmă tot eu m-am Întors către cei câțiva care mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
două? Sau: — Oare ce bombă din jur ar mai putea fi deschisă, la ora asta? O agitație cu totul inutilă, orice prognoză arătând din start că funcția de ambasador al tutunului tot mie, cronicarului Daniel, urma să-mi revină, fiind singurul care nu purta uniforma de cameră, șlapi și cămașă ruptă, pusă pe dos, ci, dimpotrivă, ținuta banală de oraș. * — ...Mă duc eu la Lumi, să văd dacă nu au ele țigări... Cred că v-ați dat seama, dragi ascultători, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
decât batista. Bănuiesc că, atunci când am scos-o din buzunar, am scos și foile cu adrese și le-am scăpat, prostește, pe jos. Un ghinion, o Întâmplare nefericită... Dacă nu le-aș fi pus atât de neglijent În buzunar! Este singurul, absolut singurul moment când le-aș fi putut pierde. Ocolește ochii Christei, albastrul lor, atât de limpede, de intens, de rece În lumină. Ea sigur nu ar fi pus un ghem de hârtii cu nume și telefoane În buzunarul unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
tocmai aceea În care omul nu se exprimă pe sine, ci dă glas „cuvântului tăcut” al ființei, după o prealabilă ascultare a lui. Dar nu toți oamenii sunt capabili de o asemenea ascultare și, deci, de o asemenea vorbire autentică. Singurii capabili să perceapă, În suita ascunderilor și dezvăluirilor ei ”glasul ființei” și să-i reproducă adresarea sunt gânditorii și poeții. Gândirea gânditorului care rostește ființa poartă În ea modestia esențială a celui care știe că În gândire el nu se
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
a avut. Când am stat pe urmă la masă și am zdrobit cartofii, amestecându-i cu felul de mâncare propriu-zis, care însă nu conținea arpacaș, cum se obișnuia în casa de lângă Râu, părinții mi-au explicat că bunicul mă lăsase singurul lui moștenitor. Și că ei nu aveau nimic împotrivă. Hjalmar Fransson din Anderstjärn cultivase dintotdeauna cartofii pentru noi. Acum fiul lui îi cultivă pentru mine - puținii de care am nevoie. Dimpotrivă, a spus tata, ne bucură faptul că tu primești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
și, în orice caz, era o achiziție valoroasă pentru orice instituție cu aspirații serioase. De bună seamă, avea o barbă demodată, tunsă până deasupra omușorului, dar totuși. Așa am ajuns să fiu unul dintre amfitrionii Muzeului Național sau, mai exact, singurul, celelalte fiind doamne. Cu o placă lucioasă de alamă pe costumul meu de culoare închisă, rătăceam cu pași lungi, măsurați, prin sălile sacre. Țineam brațele și mâinile la spate, iar privirea mea se rotea cu o sensibilitate intimă printre vizitatori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
faptul că rivalul său nu era amenințat veni să-i întărească bănuiala că, întrucât era stăpânul timpului, el însuși avea să fie următoarea victimă. Se uită la fiecare dintre prizonieri pe rând și îl alese pe Chavel - poate pentru că era singurul care purta o vestă de care se putea atașa ceasul. Domnule Chavel, spuse el, vă rog să-mi țineți dumneavoastră ceasul, dacă se întâmplă cumva... Mai bine ați alege pe altcineva, răspunse Chavel. Eu nu sunt însurat. Funcționarul mai în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
sunt acești plopi când bat din palme ca la nuntă! De-acum aud concertu-n lunci, și-așa mă ndepărtez de moarte; doar casele fără de prunci sunt ca pustii, cu geamuri sparte. Fii binecuvântată, viață, tu, cap de operă preasfânt și singurul pe-acest pământ care n-atârni de un fir de ață! Mai 2012 Balada Mărțișorului În concepția savantului Nicolae Paulescu Orice fapt, are-o istorie, are un trecut al lui; spre-nceputuri când mă sui văd că omul care-n
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
mândream. Din contră! Era o treabă pe care-o păstram bine ascunsă și îmi doream să nici nu se fi întâmplat. Serios? m-a întrebat Luke cu un zâmbet larg, amuzat. Nu e super-haios? Și eu care credeam că sunt singurul! Atitudinea lui relaxată - ca și cum nu era nimic de care să-ți fie rușine - m-a înmuiat și pe mine. —Și eu credeam același lucru, am recunoscut eu. Luke a zâmbit din nou, atrăgându-mă într-un cerc intim al similitudinilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
asta e o treabă de femeie. Tata a amenințat-o probabil pe mama că-i taie banii de gospodărie, fiindcă, într-un final, mama a luat telefonul și cu o voce tremurătoare, de o falsă veselie, a zis: Știi ceva? Singurul Surrey care-i bun de ceva e ăla care nici nu mai există. M-a înnebunit cu nenorocita aia de Oklahoma. Și auzi! Nici n-o să-ți vină să crezi! Știi ce mi-a cerut să-i aduc de la Dunnes
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
să devină mecanici ori tinichigii, și care vor fi stimulați cu burse în Transnistria, sau la mama dracului, unde sunt locuri libere pentru școlarizare la discreție. Cât despre scoaterea educației fizice din programa școlară, nici nu se pune problema. Este singurul „obiect de studiu” unde minte multă nu se cere, așa că se pot pune 20 de ore pe săptămână de educație fizică și în felul acesta visul președintelui de a vedea „omul nou băsescian” se poate îndeplini. S-a pus problema
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
pe colegi. Îi lăsa să vorbească și își vedea de treabă mai departe. Era mulțumit, lucrurile mergeau bine și câștiga destul cât să-și întrețină familia și să-i mai și rămână. De obicei făcea trei curse pe zi. Era singurul care reușea asta, ceilalți nu izbuteau mai mult de două. Pornea cu noaptea în cap de jos, de la bază, așa încât să încarce primul, înaintea celorlalți și, seara tot el era cel ce cobora cu ultimul transport de bușteni. Astăzi însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
un soț dintre localnici scădea dramatic. Dar poate că își va alege un soț din altă parte, un străin. Unul ca el. Nu, că treaba asta cu însurătoarea era lucrul dracului. Toată lumea vrea să-i vadă cu pirostriile pe cap. Singurii cărora nu le stătea mintea la așa ceva erau ei doi, protagoniștii principali. Acum, despre Ileana nu putea băga mâna în foc, dar în ceea ce-l privea pe el, era sigur nu-l bătea nici un gând de însurătoare. Ce-i drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
gură spartă iar asta însemna că ori nu-și amintea cu adevărat ori persoana în cauză se bucura de destulă autoritate în ochii agentului ca să-l determine pe acesta să-și țină gura. Un gând îi trecu fulgerător prin minte. Singurul care era în stare să facă așa ceva era numai comandantul Pop. În regulă, dar de ce i-ar da el această informație tocmai lui Vasilică? De ce olteanul trebuia să fie la curent cu excursia sa pe munte? Nu vedea nici o logică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
o stare de excitație paroxistică care îl mâna să uci dă tot mai des. Asta însemna că cineva trebuie să fie prezent în teren și să caute cât mai multe probe care să-l ducă mai aproape de autor. Și el, singurul care înțelegea situația, ce făcea? Pierdea vremea cu povești fantastice. Nu s-a întâmplat nimic astă noapte, rosti dintr-o dată Moș Calistrat. De unde știi? întrebă surprins Toma. Am fost acolo. Vâlva n-a mai răpit pe nimeni, îi explică el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
graniță artificială care separa același popor. Deși, oficial, autoritățile de la București declarau că nu aveau probleme de frontieră cu statul moldovean, încurajau aceste idei. Acordaseră facilități pentru obținerea dublei cetățenii pentru moldoveni și permiteau trecerea frontierei fără prea multe formalități. Singurii care nu păreau interesați de subiect erau cei din guvernul de la Chișinău. Pe Vlad îl lăsau rece aceste idei. El nu dădea doi bani pe dorința de unire, dimpotrivă, treaba asta i se părea chiar păguboasă. România însemna Uniunea Europeană iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
țigara pe care și-o aprinsese între timp: Ai idee cât au scos până acum? întrebă el, suflând pe nări fumul albăstrui. Nimic! Înțelegi? Nimic. Vezi? Ce să văd? Exact ca în Africa. Singura diferență este că nu suntem noi singurii fraieri, s-a mai înțepat unul. Vlad se opri în loc câteva clipe privindu-l descumpănit. Nu, spuse el zâmbind, n-ai înțeles nimic. Nu au reușit să extragă aur pentru că n-au obținut încă autorizația de exploatare nu fiindcă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ei nu au făcut-o, pentru că fiecare dintre noi fusese pedepsit în seara aceea. L-am bănuit atunci pe Calistrat cel nebun, așa îi spunea lumea pe aici. Nu putea fi altcineva, numai el umbla prin munți tot timpul, era singurul care nu ținea seama de blesteme. În afară de el, nu mai îndrăznea nimeni să urce pe Muntele Rău, iar la Râpa Dracului nici atât. Porniră imediat mai departe, Pop în față, ca un deschizător de drum și Toma doi pași în spate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
funcționeze conform planului. Dirijase personal așezarea dispozitivului la gura peșterii. Îl potrivise foarte atent cât mai aproape de aceasta verificând totodată ca spațiul rămas să permită închiderea capacului. Își amintea foarte bine cum decursese prima lui întâlnire cu duhul. Se considera singurul în stare să rămână peste noapte la pândă, în așteptarea bestiei. Hotărâse să facă acest lucru tot în autoturismul de teren Toyota. Îi verificase etanșeitatea și știa că este ferit în interiorul său. Puțin după prânz, terminase treaba ce o avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
sau sociale. O adevărată stare adulterină guvernează peste tot în O noapte furtunoasă, fundamentând o moralitate alterată și realții false între personaje. Ca și Trahanache, Jupân Dumitrache este o autoritate. Dar autoritatea lui are poziția cea mai falsă „el este singurul mare înșelat al piesei și cel mai ușor de înșelat dintre toți în același timp” (de Veta, Zița, Chiriac). Înțelegem că tejghetarul Chiriac va prospera înșelându-și patronul de două ori - o dată prin adulter și a doua oară prin farsa
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
în fond și bărbierul, reprezentat în teatrul caragialean de Nae Girimea („Bibicul”), regizorul carnavalului măștilor - despre el G. Munteanu afirmă că e „varianta caricată a tipului juanesc”<footnote G. Munteanu, op. cit., p. 496. footnote>. Și într-adevăr, Nae Girimea e singurul dintre amanți care are o anumită anvergură, pentru că schimbă don juanesc „Mițele și Didinele și deci nu e un domestic adulterin”. Refuză ideea „pirostriilor” și își asigură din vreme ieșirile din „romanțurile” nefavorabile pentru a intra în altele. Este elementul
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]