72,399 matches
-
Cercetări filozofice. (Wittgenstein a reluat de mai multe ori munca la acest manuscris. În ultimii ani ai vieții, obișnuia să se refere la el numindu-l „cartea mea“3.) De îndată ce este vorba de aprecierea importanței și profunzimii acestor schimbări consensul încetează. Unii autori subliniază continuitatea, alții, dimpotrivă, discontinuitatea în trecerea de la filozofia timpurie la filozofia mai târzie. Temele și motivele comune, care pot fi identificate în textele filozofice pe care le-a scris Wittgenstein, li se par primilor mai semnificative, mai
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
ne îngăduie să vedem că folosirea multor cuvinte este tot atât de diversă ca și folosirea pe care o dăm banilor, atunci întrebări de tipul „Ce este propoziția?“, „Ce este timpul?“, „Ce este binele?“, întrebările care abundă în cărțile de filozofie, vor înceta să fie pentru noi întrebări importante. Odată cu aceasta, toate acele confuzii, dileme, încurcături și controverse pe care le provoacă încercările persistente ale filozofilor de a găsi răspunsul presupus corect la asemenea întrebări vor dispărea. Căci în viața curentă, în activitățile
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
o idee asupra multitudinii lor, să afirm că există puține șanse de a da o definiție care să le acopere pe toate. Familia propozițiilor conține multe lucruri comune și multe lucruri care nu le sunt comune.“45 O asemenea afirmație încetează să fie surprinzătoare pentru cel care a realizat că multe cuvinte și propoziții pot fi înțelese doar în contextul activităților și situațiilor în care sunt pronunțate, că putem înțelege tot atât de puțin ce spun oamenii ca și ceea ce fac ei în afara
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
a pierdut însemnătatea în noua notație copernicană. În timp ce vechea notație a conferit Pământului o poziție unică, noua notație a pus o mulțime de planete pe același plan. Orice obsesie care ia naștere din poziția unică a ceva în limbajul nostru încetează de îndată ce apare un alt limbaj, care pune acel lucru pe același plan cu altele. Când exista doar o dinamică, filozofii s-au întrebat cum pot reduce totul la un mecanism și au devenit obsedați. Odată cu descoperirea mai multor dinamici obsesia
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
și conexiuni noi și mai numeroase, ci prin înlăturarea contradicțiilor dintre cele existente, eventual prin reducerea numărului relațiilor. Dacă aceste contradicții dureroase sunt înlăturate, atunci întrebarea cu privire la esență nu primește, de fapt, răspuns, dar mintea, care nu mai este chinuită, încetează să pună întrebarea neîndreptățită pentru ea.“57 Wittgenstein spunea că acest pasaj din Hertz i se pare că rezumă situația în care ne găsim în filozofie.58 Reluând o temă a lecțiilor sale, Wittgenstein explica cum înțelege el sugestia lui
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
mari inițiative cu rezultate întotdeauna contestate, s-a încheiat. Grandoarea întreprinderii se pierde, ce-i drept, dar se câștigă ceva esențial în privința stabilității și a consensului. Filozofia se apropie astfel, sub acest aspect, de științele cel mai bine asigurate. Filozofii încetează să fie „mari“, dar devin „îndemânatici“. În toamna anului 1930, Wittgenstein își începea lecțiile cu câteva exprimări memorabile în această privință: „Nimbul filozofiei s-a pierdut căci acum avem o metodă a filozofiei și putem vorbi de filozofi îndemânatici. Să
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
am văzut așa lucrurile mai înainte. Adeseori sunt necesare multe descrieri pentru a face posibilă o schimbare de acest gen a „ochelarilor gândirii“. Odată ce ea a avut însă loc totul ni se înfățișează ca fiind clar și simplu și nu încetăm să ne mirăm că am avut nevoie de timp și de eforturi pentru a vedea ceea ce ne apare acum atât de evident. Prin diferite comparații, Wittgenstein încerca să sugereze de ce schimbarea este atât de greu de realizat și de ce noul
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
muncă atât de complicată poate fi înfăptuită în această limbă.»“22 Idealurile de puritate, de ordine ale tradiției metafizice și științifice sunt înfățișate de Wittgenstein drept „ochelari ai gândirii“, care ascund adesea vederii noastre tot ceea ce nu li se conformează. Încetăm să ne dăm seama că suntem „orbiți de un ideal“. Cerințe consacrate în anumite contexte, prin cercetări logice și de știință exactă, ni se înfățișează drept cerințe ale gândirii în genere. „În gândurile noastre, idealul stă ferm, de neclintit. Nu
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
criticii necruțătoare a lui Wittgenstein și a fost principalul partener de discuție al autorului Tractatus-ului. El a contribuit în mod hotărâtor la publicarea cărții și la stimularea interesului pentru studiul ei în lumea de limbă engleză. Chiar și după ce au încetat să mai întrețină raporturi personale, cei doi au fost tentați adesea să-și prezinte pozițiile prin raportare la modul de a gândi și de a trăi al celuilalt. Lucru ușor de înțeles dacă ne gândim că personalitatea excepțional de puternică
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
cele mai multe din cele care au interesat un cerc mai larg de cititori decât cel al cercetătorilor cu pregătire tehnică, ne par a fi solubile cu metode științifice. Tot așa cum astronomia a pierdut mult din interesul ei pentru oameni când a încetat să fie astrologie, filozofia trebuie să piardă din puterea de atracție atunci când devine mai puțin darnică în promisiuni.“7 La începutul drumului său în filozofie, Wittgenstein a împărtășit pe deplin vederile lui Russell. El și-a însușit modul acestuia de
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
filozofia îl câștigă atunci când intră în posesia unor metode care sunt mânuite în deplin consens de toți cercetătorii onești și calificați, astfel încât rezultatele vor putea fi controlate, ca și în orice cercetare științifică matură. Practicată în acest fel, filozofia nu încetează, desigur, să fie o activitate creatoare în măsura în care amploarea și însemnătatea realizărilor ei vor depinde în mod hotărâtor de calitatea ideilor și inițiativelor cercetătorilor. Noutatea esențială este că ea beneficiază acum, pentru prima dată, de metode care fac posibilă acea interacțiune
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
parte din gloria Învingătorului, deoarece acesta și-a pus În valoare calitățile doar În măsura În care a fost stimulat de răspunsurile tot mai performante ale colegului de competiție. * „Vederea minții Începe să devină ageră atunci cînd aceea a ochilor caută să-și Înceteze activitatea.” (Platon) Idealul este Însă ca „reflecțiunea” să se Întemeieze constant pe datele simțurilor, deoarece o judecată Îndrăgostită de ea Însăși și necontrolată de realitate dă naștere fie la „idoli”, fie la „monștri”. „Mai degrabă suferim din cauza părerii decît a
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Înclinată spre reproducerea caracterului celui care o face, tocmai de aceea fiind, mai mult sau mai puțin, subiectivistă (ex. altruistul acordă Întotdeauna o șansă, chiar și celui care nu o merită). * „Niciodată nu facem bine un lucru pînă ce nu Încetăm să ne gîndim asupra modului de a-l face.” (William Hazzlitt) Acest paradox Îl putem accepta numai dacă admitem că „rațiunea” aduce justificări interesante, În timp ce „bunul-simț” doar ceea ce se cuvine. * „Cea mai mare greșeală este să fii convins că ai
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
sau de teroare? * „Din plăcere răsare nefericirea.” (Menander) Desigur, nu din orice plăcere: „Fugi de plăcerea care dă naștere mai pe urmă mîhnirii” (Solon). Mecanismul psihologic prin care acționează „plăcerea”este cunoscut, Însă ignorat de mulți: „Dorința de plăcere nu Încetează cîtuși de puțin prin satisfacerea ei. Setea se naște tocmai cînd bei o băutură sărată” (Kusumadeva). * „Orice adevăr Începe prin a fi eretic.” (Th. Huxley) De fapt, tot ceea ce este nou creează la Început neîncredere - probabil pentru faptul că ne
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
vieți, pe care ar trebui să-l cunoască «de-a fir a pără, lumea Îi privește cu mirare, sau mulțimea superficială Îi socotește drept ignoranți... a ști să trăiești, e, În zilele noastre, o adevărată știință”. * „Privită În adînc, realitatea Încetează de a mai fi verosimilă.” (Lucian Blaga) Pentru că, Încercînd s-o Înțelegem Îi adăugăm, fără să vrem, o altă realitate, și anume o realitate subiectivă, care nu poate evita implicarea convingerilor, a dorințelor și a emoțiilor În percepțiile noastre, În
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
istorică a omului. E o Închidere care se deschide” (C-tin Noica). * „Dacă autorul Iliadei nu este Homer, atunci el este altul cu același nume.” (A. Huxley) Autenticitatea „geniului” nu poate fi ascunsă sau compromisă, ea cerîndu-și Întotdeauna același nume. * „Încetăm de a fi pasionați de un lucru atunci cînd plăcerea pe care sperăm să o avem de pe urma lui nu este egală cu efortul necesar pentru a-l dobîndi.” (Cl.A. Helvetius) Însă și E. Estaunié are dreptate atunci cînd spune
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
iertării. Să plîngă, și voi ierta.” (A. de S-Exupéry) Pentru A. de S.-Exupéry trăirea afectivă este mai convingătoare decît demonstrația prin cuvinte: „Cum cuvîntul falsifică pentru a cuprinde, simplifică pentru a da Învățătură, ucide pentru a ușura Înțelegerea, oamenii Încetează de a mai fi hrăniți cu viață” (idem). * „Tot omul are grijă de minte, de inimă prea puțin; pentru că mai degrabă simțim noile cunoștințe, decît noile desăvîrșiri pe care ni le Însușim.” (Charles Montesquieu) Este o certitudine a vieții faptul
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
o consecvență În atitudine, care sfidează situațiile de viață contradictorii, nesigure sau impulsive. Numai un astfel de om, cu o puternică identitate morală, Își poate crea un destin, Își poate impune un anumit stil de viață. * „Acolo unde trebuie să Încetez să mai fiu moral, nu am nici o putere.” (J.W. Goethe) Măsura adevărată a omului o dă bunătatea, omenia: „Dragostea de oameni face mai mult decît toate celelalte virtuți” (Chateaubriand). * „Lingușirea e mai periculoasă decît ura.” (B. Gracian) Pentru că, ne
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
împotriva reginei Elisabeta, puse la cale atât de catolici cât și de protestanți. A adoptat un discurs moderat și respectuos față de regina care îmbătrânea de la o zi la alta tot mai mult. În zorii zilei de 24 martie regina a încetat din viață, iar opt ore mai târziu, Iacob a fost proclamat rege al Angliei. Spre ușurarea tuturor, înscăunarea a decurs fără nicio urmă de violență din partea supușilor coroanei. Cu toate acestea, primii ani de domnie nu au fost simpli pentru
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
în fruntea unei armate pentru a-l înlătura de la domnie. În această situație era nevoie urgent de un mediator pentru aplanarea conflictului dintre cei doi, acest lucru fiind realizat de către sfătuitorul regelui, cardinalul Richelieu. Acesta îi recomandă reginei mamă să înceteze atacurile și comploturile împotriva propriului fiu. Lui Ludovic îi sugerează să îi ofere Mariei de Medicis, dornică de putere, un loc în Consiliul Coroanei, poziție ce îi va liniști, pentru o vreme, orgoliul. Politica urmată de rege s-a bazat
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
va simți foarte confortabil“. Deși la început a fost ironic în afirmațiile sale, Ludovic al XIII-lea nu a putut disimula durerea prin care a trecut, fiind obligat să își condamne favoritul la moarte. Căzând într-o depresie adâncă, a încetat din viață opt luni mai târziu, făcând loc celui ce va ajunge Regele Soare, Ludovic al XIV-lea. Moartea acestui monarh atât de puțin înțeles a survenit la data de 14 mai 1643. Cuvintele cardinalului Mazarin, dintr-o scrisoare adresată
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
putea să trăiască cu el, dar nici fără de el“. Un alt contemporan, François al VI-lea, duce de La Rochefoucauld, prinț de Marcillac, susținea că regele„a dus jugul cu greu“„,l-a urât pe Richelieu“ și că„niciodată nu a încetat să se supună voinței cardinalului“. Marchizul de Montglat dă dovadă de superficialitate și părtinire atunci când susține în lucrările sale memorialistice că Ludovic, deși le-a asigurat pe rudele cardinalului decedat de toata compasiunea sa„,a fost foarte bucuros că a
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
arătate frumusețile țării. A urmat intrarea triumfală în Paris, umbrită doar de starea de sănătate a cardinalului Mazarin, mult prea bolnav ca să poată participa la festivități. La scurt timp după căsătoria finului său, la data de 8 martie 1661, Mazarin încetează din viață, lăsându-l pe Ludovic singur la conducerea statului, dar cardinalul îl inițiase deja pe Ludovic în politică. Regele a fost invitat la ședințele parlamentare, l-a însoțit în inspecțiile militare și a fost prezent în momentele când, în
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
este cazul); aduce În prim plan două caracteristici fundamentale ale comunicării: 1) caracterul ei ostensiv: fiecare enunț este adresat cuiva, are o Țintă clară (nu neapărat un singur destinatar) și 2) 8 caracterul ei predominant inferențial; În alți termeni, comunicarea Încetează a mai fi un simplu proces, garantat 100%, de aplicare a unui set de convenții semiotice prin care, la nivelul locutorului, un gând se codifică, iar la cel al destinatarului, el se decodifică. Simpla competență semiotică (cunoașterea unor sisteme de
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
în care ne aflăm atunci când ne trezim față în față cu cosmosul lipsit de viață din jurul nostru, mai durabil decât noi, care ne amenință cu înghițirea în elementele lui moarte, cu descompunerea într-o existență care, de fapt, pentru noi încetează odată cu moartea. Rugăciunea este ieșirea din spaimă. Din acea spaimă de nimic, care ne deconcertează și ne aruncă în cea mai dezolantă dintre tristețile fără leac pământesc. Rugăciunea este smerenie, pentru că recunoscând pe altul, mai mare ca noi, ieșim din
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]