73,470 matches
-
se apropia ora cinci, emoția mea creștea, gata să mă sufoce. Neliniștile erotice erau ceva nou, un mister care mă amețea. Când o vedeam apărând în balcon, nu mă mai dezlipeam din spatele hârtiei de camuflaj de unde spionam. Nu i-am reținut fața, căci atenția mea era îndreptată asupra sânilor și a picioarelor. Momentul culminant îl reprezenta de fiecare dată aplecarea peste grilaj. Atunci, sânii se dezvăluiau în toată splendoarea lor provocatoare și nouă pentru un adolescent. După ce doamna blondă dispărea, mă
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
cine te-a vizitat? Ea îl privi fără nici o expresie. — Pe mine? — Pyles a spus că a fost cineva la tine acum câteva minute. — Nu, s-a înșelat. Total. — Înțeleg. Mortimer respiră adânc și dădu să iasă, când ceva îl reținu; se întoarse încruntându-se. Mi se pare mie, spuse el, sau e aici un miros deosebit? — Iasomie, spuse Tabitha, zâmbindu-i pentru prima dată. Nu e minunat? 3 Iuri era singurul și unicul meu erou pe vremea aceea. Părinții mei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
că nu v-am trezit. Numele meu e Hanrahan. Sun din partea unui client de-al meu, domnul Findlay Onyx, care susține că vă cunoaște. — Corect. — Sunt avocatul lui. Findlay vă cere scuze că nu vă poate vorbi direct, dar e reținut în momentul acesta la secția de poliție Hornsey și nu i se permite să mai dea telefoane. Totuși, abia așteaptă să vă întâlnească personal cu prima ocazie. M-a rugat să vă spun să veniți la secție mâine la prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
a spus: — Bun, deci Findlay se poate bizui pe dumneata. Închise telefonul. Întreaga conversație durase atât de puțin, încât abia de mi-am dat seama ce se întâmplase. În primul rând, nici măcar nu reușisem să-l întreb de ce Findlay era reținut la poliție - numai dacă, desigur (și brusc, asta părea unica soluție, evidentă), nu pătrunsese el în casa domnului McGanny și furase documentele legate de cartea mea. M-am dus în dormitor, m-am întins pe pat și m-am gândit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
palton, M-am grăbit spre intrarea principală și am alergat după ea, ajungând-o din urmă în momentul în care se căuta în buzunare după cheile de la mașină. Pot să schimb câteva cuvinte cu dumneavoastră? — Desigur. — Nu vreau să vă rețin dacă ați terminat... — Nu contează. Voiați să știți ceva? — Da. Am ezitat. Nu părea o bună tactică de abordare. E adevărat că doctorul Bishop a uitat să-i dea Fionei antibioticele ieri-noapte? — Cine ți-a spus asta? — De aceea erați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
cu pieptul gol și plete negre curgându-i pe umeri până la mijloc. Un șarpe îi încolăcește bustul, sprijinindu-și capul pe umărul ei drept. Evident, o viziune alegorică proprie mentalității creștine medievale, din care scriitorul P.H.Lippa pare a fi reținut doar nota de senzualitate și de mister. Eroul său, un profesor (numit când „Profesorul”, când „Domnul R.”) aflat în pragul pensiei, dar „beneficiind” încă de suficientă vigoare intelectuală și fizică, este atras de Teodora, „femeia fatală” din visurile sale (nocturne
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
revelația că nu mai este tânăr... De ar fi numai mâinile! Dar nici nu trebuie să exagereze cu „romanța” asta, a îmbătrânirii! Mai trist este altceva: a așteptat-o pe Teodora la o nouă întâlnire, și nu a venit! Au reținut-o slujba, treburile casei... De fapt, au fost amândoi de acord să nu forțeze nimic, să se protejeze acceptând obligațiile celuilalt, și să aibă multă, multă răbdare! Conștienți de libertatea lor limitată, să nu-și piardă încrederea unul în celălalt
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
și când se dorește unic, exemplar, superior etc., insul uman trebuie să se vadă tot alături de ceilalți... Nu știu în ce categorie mă înscriu, în calitatea mea de „comentator”, dar mărturisesc că, de la început, întâmplările relatate de P.H.L. m-au reținut și m-au făcut tot mai curios. Atracția pentru „pagina primară”, de care aminteam mai sus, au făcut din mine un căutător de documente inedite, înscrisuri de tot felul în care „văd” cum pâlpâie gânduri și visuri ce au dat
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
inedite, înscrisuri de tot felul în care „văd” cum pâlpâie gânduri și visuri ce au dat conținut și farmec unor vieți „demult apuse”. Și ar mai fi ceva: surpriza venită din partea unui scriitor vechi și cvasi-necunoscut, al cărui nume îl reținusem, ca student, dintr-o anecdotă picantă, colportată odinioară de boema ieșeană (demult mutată la cimitirul Eternitatea!). Iată-l deci pe scriitorul nostru încercând, în acest caiet manuscris, să confere un sens real (și realist!) trăirilor „în vecinătatea lui Eros” (P.H.L.
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
poate cu mascată repulsie față de ceea ce are dizgrațios corpul masculului?), în fine, feminitatea ce susură ca un izvor vrăjit în toată ființa ei, revărsat generos în pulsațiile vaginului ca și în șoaptele și gemetele „spuse” ca un descîntec menit să rețină forța virilă ce trezește în ea energii devoratoare, necunoscute până acum ( Și l-ar fi dorit profesor și la școală, dar... n-a fost să fie! I-a spus-o o dată, mai în glumă, mai în serios...) august, 2006 Din
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
tristețe”. 9 aprilie 2007 Am scos din sacul cu eticheta „documente literare” caietul lui P.H.L. După mutarea în noua locuință nu mi-am revenit suficient, încât să pun ordine în cărți și dosare. Acestea din urmă trebuie triate, pentru a reține doar ceea ce poate intra în materia unei cărți, a unei ediții (precum aceea a manuscrisului rămas de la P.H.L.). Tocmai am primit un telefon de la București, de la doamna Elise Bacinski. M-a întrebat ce am decis în legătură cu caietul. Bineînțeles, „nu insistă
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
revărsării unul în celălalt și iluzia trecătoarei contopiri trupești și sufletești din momentele în care privirea curge aproape material în ochii celuilalt; când pe buze încremenesc toate șoaptele de iubire, în dorul eternizării lor; când floarea roză a ei ar reține între petale, încă o secundă sau o eternitate, stamina din care lichidul energetic s-a scurs în adăpostul trupului înfiorat și vibrând ritmic, în acord (zice-se) cu pulsațiile întregului Univers?... Am reprodus aproape textual lunga interogație atribuită de scriitor
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
aici și acum a meditațiilor florentinului, toate de o franchețe ce poate fi confundată cu violența, justifică reeditarea cărții. Bibliotecile noastre au puține exemplare românești ale Principelui și foarte puține studii solide scrise la noi, dintre care nu se poate reține decît monografia încă demnă de interes a lui C. Antoniade și studiul doct al Ninei Façon, care prefațează ediția ultimă. Cît privește textul Principelui, el a fost tradus după o ediție franceză, în 1927, de Gr. Handoca și succesiv de
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
își concepuse studiul, rămas neterminat, în trei părți: Machivelismul înaintea lui Machiavelli Machiavelismului Machiavelli Machiavelismul după Machiavelli. Conceptul de machiavelism se traduce, pentru el, prin "politică realistă". Despărțindu-se de "nulitatea comentariilor" lui Benoist, Guillemain, în studiul lui foarte recent, reține totuși ideea permanenței machiavelismului și împrumută titlurile, cărora, ce-i drept, le dă semnificații numai în interiorul operei florentinului. E un semn al efectivei libertăți a cuvîntului faptul că în mari universități din lume (Italia, Franța, America) se predau cursuri speciale
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
o carte utilă care l-a răzbunat pentru neșansa de a fi sfîrșit în dizgrație. Un punct pe cît de sensibil pe atît de interesant e condiția psihică a autorului, cea care a alimentat scrierea Principelui, și care n-a reținut prea mult atenția exegeților. Să nu omitem că, doar cu puțin timp înainte, Machiavelli fusese torturat sub acuza de a fi luat parte la o conjurație republicană contra Medicilor. Psihologic vorbind, răul intrat în exces îi aprinde speranțele, spre a
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
ei laică. O orientare în care nu se poate încadra decît parțial modelul princiar construit de un Neagoe Basarab al lumii sud-est europene, de la 1521, supusă ritualului cultural-religios al Bizanțului, în clasa acestui tip de texte, dintre care n-am reținut decît cîteva, Principele domină prin pragmatism, actualitate și stil captivant, indiferent de limba în care e tradus, întrucît ritmul frazei urmează modulația gîndirii extrem de bogată în idei. Machiavelli n-a stăpînit niciodată un principat, decît în spirit. Iar regalitatea spiritului
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
Cît este această carte a celor care guvernează sau a mulțimii, numai lectura ei o poate decide. Citind-o, acceptăm sau nu părerea lui Boccalini care, spunea că Machiavelli "ar fi pus dinți de cîine în gura oilor", dar vom reține sigur afirmația-dicton, cum sînt atîtea în Principele, că "oamenii iubesc așa cum vor ei și se tem după cum vrea principele". Nu se poate cunoaște conotația complicată și nu reducționist negativă a sintagmei "machiavelismul puterii", decît după o lectură care să pătrundă
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
în primul fel pot cu ajutorul lui Dumnezeu și al oamenilor să găsească o cale de scăpare în starea lor, așa cum s-a întîmplat cu Agatocle; pentru ceilalți însă, este cu neputință să-și păstreze puterea. De unde urmează că trebuie să reținem acest fapt: că acela care ocupă un stat trebuie să se gîndească dinainte la toate cruzimile pe care va fi nevoit să le săvîrșească și pe toate să le facă dintr-o dată, pentru ca să nu fie nevoit să le repete în
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
să le privească mergând la umbra copacilor. Îi plăceau gulerele olandeze, rotunjite, ale puloverelor. Îi plăceau șosetele de mătase și pantofii fără toc. Îi plăcea părul tapat și felul În care mergeau. Când se plimba-n oraș nu-i prea rețineau privirea. Nu-i plăceau când le vedea În cofetăria grecului. Nu le voia așa. Erau prea complicate. Altceva era la mijloc. Dorea o fată Într-un mod destul de vag, dar nu voia să se chinuie ca s-o aibă. I-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Drăcușorul, mă-ntreb dacă m-a mințit“, se gândi. Zece indieni Întorcându-se din oraș noaptea târziu după un 4 Iulie, În căruța mare, alături de Joe Garner și familia sa, Nick trecu de-a lungul drumului pe lângă nouă indieni beți. Reținuse că erau nouă pentru că, mergând În lumina amurgului, Joe Garner trăsese la un moment dat de hățuri, oprind caii, apoi sărise din căruță și-l târâse pe unul dintre ei la marginea drumului. Indianul adormise cu fața-n nisip. Joe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
din mine, se Îndepărtează și apoi revine. Am Încercat să nu mă mai gândesc la asta, dar atunci a Început iar să dea să iasă, noaptea, chiar când stăteam s-adorm, și doar cu foarte mari eforturi Îl mai puteam reține. Așa că, deși acum sunt convins că n-ar fi plecat cu adevărat, totuși, atunci, În acea vară, n-aveam chef să Încerc să văd ce se-ntâmplă. Îmi găseam destule de făcut cât stăteam treaz. Mă gândeam la un pârâu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
cu cele două buzunare Întoarse pe dos și Înconjurați de hârtiile pe care le avuseseră În portofele, Împrăștiate prin iarbă. Căldura, muștele, relevantele poziții ale cadavrelor În iarbă și cantitatea hârtiilor Împrăștiate, acestea sunt impresiile pe care retina noastră le reține. Cum miroase un câmp de luptă pe vreme de vară, asta nu-ți mai poți aminti. Îți amintești că exista un astfel de miros, dar nimic nu te poate face să ți-l readuci În nări. Nu e ca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
fi ocupat pozițiile ordonate. Lângă mine, Toaibă fremăta ca o locomotivă sub presiune. În sfârșit, a venit și ora stabilită pentru acțiune. Toaibă, mă urmezi îndeaproape. Voi ceilalți nu faceți nimic din proprie inițiativă! Răspundeți doar semnalelor mele. Le-ați reținut cred. Răspunsul celor din grupă a fost unanim <da. Ca niște năluci, am pornit spre obiectiv. Urmam viroaga ce pătrundea tot mai adânc în pădure. Toaibă, aflat în dreapta mea, se mișca precum un animal de pradă. Nu-i auzeam decât
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
cupriuns de neliniște în momentul când a simțit că se apropie focul... „Uite-l cum își ridică capul cu urechile înfipte înainte, cu nările larg deschise sforăind din ce în ce mai des... Ochii îi sunt dilatați peste poate... Începe să alerge în cerc, reținut de lanțul prins de țăruș... Când focul a pătruns în cercul făcut de el, porneșe în galop în partea opusă, dar o smucitură puternică a căpăstrului îl face să se rostogolească învins de lanțul care nu cedează. Se ridică cât
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
Îl Întrebă. Se aplecă să-i ridice capul, dar În secunda următoare observă că nu-i rămase decît să-i Închidă ochii. Făcu semnul crucii, rosti Încet o rugăciune, se adunară cîțiva, veni și supraveghetorul sectorului, care Îi Împrăștie după ce reținu pe trei din ei, care-l duseră pînă la o baracă, iar În după-miaza aceleiași zile fu Înmormîntat. O movilă de pămînt ce se șterse și ea În vîntul secetos al ținutului. Au trecut ani, mulți, foarte mulți, și mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]