73,470 matches
-
e o aiureală să-i mai reții pe ceilalți. Toată lumea trebuie să aștepte pînĂ vin cei de la Seguridad. Lucrurile trebuie rezolvate legal și În spiritul ordinii. — Dar nu pricepeți că, odată ce a ieșit cineva, e o prostie să-i mai reții pe ceilalți? — Nimeni nu poate pleca. Toți trebuie să aștepte. — E de rîs, i-am spus forțoasei. — Nu, nu e. E pur și simplu oribil. Ne ridicaserăm În picioare și ea privea indignată la locul unde zăcea regele pistoalelor. Avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Eu, unul, nu am niciodată. — Nenorocitule, i-am spus. Mergem? — Nu, răspunse Al. Mor după Încă un pahar. Știu totul despre tovarășul Henry, spuse omulețul. Dar stați să vă mai zic ceva despre Largo Caballero. — E neapărat nevoie? Întrebă Al. Reține, eu fac parte din armata poporului. Nu crezi că asta m-ar descuraja? — Știi, atît de tare i s-a umflat capu’, c-a ajuns să fie cam nebun. E prim-ministru și ministru de război și nimeni nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
luptat un căcat. SÎnteți niște alcoolici venerabili. TĂceți din gură și cărați-vă dracu’ de-aici. — Mais on a battu. — Ați luptat pe dracu’ să vă ia, spuse Marcel. Foute moi le camp. — On peut fusiller les copains? Întrebă Red. Reținuse asta ca un papagal. — Mai taci și tu, i-am spus. Claude, le-am promis două biciclete. — Așa e, spuse Claude. — Mergem amîndoi, le dăm pe cele mai proaste și după aia să dăm neamțul și bicicleta la o parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
însă. El și-a aprins „hornoaica”, s-a așezat pe iarbă la un loc mai ferit și, trăgându-și pălăria pe frunte, a început să cerceteze cu ochi visători tot ce îl înconjura...Covorul de flori de pe costișă i-a reținut atenția cel mai mult...Moș Dumitru îl urmărea plin de curiozitate. „De când îi Pâcu așa de retras și tăcut?” gândea el. In cele din urmă l-a întrebat: Ce ai rămas așa dus pe gânduri, Pâcule? Ei, mi-am adus
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
anume. Dar, ia priviți, și imaginea lor pălește. Îi văd din ce în ce mai neclar. Acum nici nu-i mai văd. Nu-i văd, nu-i aud. Au dispărut. S-au făcut invizibili? Nu știu unde s-au dus. Na, că m-au păcălit zmeii! Reținem, deci: Zmeii spun că „Omul e un animal care se închină!” și ei vor să-i facă pe oameni să se închine la zmei. Odată de mult, oamenii se închinau la zei. Acum ar urma să se închine la zmei
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
draga mea și o să vin În curînd la tine. Îți promit. — Ok Bruce. — Ne vedem În curînd. — Bruce... te iubesc... Hai sictir grăsano. Stai numa s-ajungă Bladesey la pîrnaie și relația dintre tine și mine intră În agonia morții. Reține bine, poate c-o să mîn vita asta Încă o vreme; nu pune Întrebări stînjenitoare și face curățenie ca lumea acasă. O să se-aleagă cu o Încrețitură formidabilă pe zgardă individa! — Și eu te iubesc Bunty. Urmează un moment de tăcere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
confirmi declarația. Nu iești fiu meu! Niciodată n-ai fost fiul meu n pula mea! Ești un jeg! Se ridică și vine spre tine. Simți o mînă pe umăr. Un bărbat te duce de acolo pe cînd tatăl tău e reținut și consolat. Mai tîrziu o să lucrezi cu bărbatul ăsta, o să-l cunoști sub numele de Crawford Douglas. El te duce la bunica ta unde vei sta de acum Încolo. Acum știi că omul pe care-l credeai tatăl tău nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
Numai ea știa că-și reproșase, poate de sute de ori că-și încurajase copilul să plece singur în necunoscut, să facă ceea ce ei îi era străin și ascuns. Se întrebase mereu: Ce avea să învețe la școală, avea să rețină tot ce scria în miile de pagini ale cărților din biblioteci, cum avea să înțeleagă ce scria acolo? Dar băiatul reușise, și acum îi creștea inima. Ea nu-și dorise niciodată să învețe, ca fratele ei, fost ofițer în armata
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
Învățase la școală despre Ion Creangă, că fusese poznaș în copilărie și-n tinerețe, dar învățător de prima mână. Știa despre Mihai Eminescu, poetul firav la constituție dar viguros și delicat prin scrisul său, despre Coșbuc din care avea să rețină cu drag strofe multe. Se gândea că acei oameni deveniseră nemuritori. Lumea vorbea mereu despre ei, cărțile lor se găseau în biblioteci, așa că, dacă cineva ignora secvența de timp prezent, n-avea cum bănui că ei nu mai existau fizic
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
materie fragilă, dar care patinata și prelucrata cromatic transmite privitorului imaginea posibilă finală a bronzului de obicei. Pentru sculptură feminină din Moldova,Lucreția Dumitrașcu-Filioreanu reprezintă un nume de referință, așa cum în acuarela este cel al Iuliei Hălăucescu. Se cuvine să reținem faptul că artista a fost pe parcursul vieții un înzestrat formator și educator mai ales pentru oamenii proveniți din medii cu profesii diferite și care din pasiune și dragoste pentru artă au dorit să-i pătrundă tainele urmând cursurile Școlii Populare
Sculptura by Lucreția Filioreanu-Dumitrașcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1617_a_3094]
-
materie fragilă, dar care patinata și prelucrata cromatic transmite privitorului imaginea posibilă finală a bronzului de obicei. Pentru sculptură feminină din Moldova,Lucreția Dumitrașcu-Filioreanu reprezintă un nume de referință, așa cum în acuarela este cel al Iuliei Hălăucescu. Se cuvine să reținem faptul că artista a fost pe parcursul vieții un înzestrat formator și educator mai ales pentru oamenii proveniți din medii cu profesii diferite și care din pasiune și dragoste pentru artă au dorit să-i pătrundă tainele urmând cursurile Școlii Populare
Sculptura by Lucreția Filioreanu-Dumitrașcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1617_a_3095]
-
pentru <domnișoare > și care sunt pentru <bărbați >...” - și-a Întărit spusa În felul lui gândul de veghe. Gruia a Înghițit În sec, dar, fiindcă nu avea prea mult timp de stat la taclale, a plecat grăbit spre magazinul pentru copii. Reținuse locul de la Maria. Într-una din zile, pe când se plimbau, ea l-a făcut atent: „Când o fi să fie... acesta e magazinul unde se găsesc cele trebuitoare unui nou-născut”. „De ce nu le cumpărăm acuma, dacă tot suntem aici?” - a
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
La sfârșitul intervenției, profesorul și Gruia au constatat că mai mult te obosește emoția decât munca În sine. ― Îți mulțumesc pentru ajutor, dragule. ― Eu vă mulțumesc pentru solicitare, fiindcă În timpul acestei intervenții am Învățat multe lucruri noi... ― Ce ți-a reținut atenția? ― Printre altele, remarca că acel corn al taurului a trecut printre intestine fără să le perforeze. Asta s-a datorat tocmai faptului că acelui corn nu i-a fost retezat vârful - cum se obișnuiește. Astfel, vârful fiind rotunjit, a
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
ca la un lucru nefolositor, trântind-o cu năduf... ― Ce fel de frați sunteți dacă purtați nume de familie diferite? - a Întrebat În cele din urmă, privind la tata Toader și la Petrică. ― Dacă aveai mintea la dumneata, ai fi reținut că pe front am fost camarazi, ceea ce Înseamnă că suntem frați adevărați. Da’ ce Îmi bat eu capul să explic dacă mintea dumitale nu bate până acolo Încât să priceapă ce Înseamnă camaraderia pe câmpul de luptă? Acolo, În calea
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
a presupus Gruia. „Uite că la asta nu m-am gândit, dar cu atât mai mult stăpânește-ți simțurile”. În cele din urmă, profesorul a scos din sertar un dosar care purta pe el un Înscris, din care Gruia a reținut doar cuvântul „Rectorat”. Dosarul părea gol. Abia când, cu un zâmbet anume, profesorul l-a așezat pe birou, a văzut că În el se află o foaie de hârtie. ― Ia loc - l-a Îndemnat profesorul. Gruia s-a așezat pe
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
această hârtie? ― Nu știu, domnule profesor - a răspuns Gruia, cu ultimele puteri. ― Așează-te comod și ascultă. Cu voce uniformă, profesorul a Început să citească cele scrise pe foaia de hârtie... Cu toată strădania lui de a Înțelege și a reține cele auzite, nu s-a ales decât cu ultimele cuvinte: „...Se acordă asistentului universitar Toaibă T. Gruia gradul de lector universitar, cu cinci voturi <pentruă... Nici unul Împotrivă”... „Asta Înseamnă că nici profesorul pe care l-am rugat să repete Întrebarea
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
bătrînul Diaconescu ne-a perplexat cu "nu se eczistă", Trandafir Iliescu vrea "o sculă pentru procesare îndelungată". Preț de cîteva mandate, cin' le mai știe numărul? Franklin n-a creat numai Constituția Americii, ci și pompa de vid. Cum să rețin telespectatorii pe Tele Next? Poate că ar fi... Da, am soluția! Să spun ce s-a întîmplat, ce mi s-a întîmplat. Direct, nu edulcorat, cum am tot făcut-o în cărțile mele. Primul roman l-am compromis: adevărul trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
pe Valentin Lipatti, pe Ralea, pe Iordan, pe Frunzetti, pe Wald, pe Balaci și tot șirul lor. Pe Mihnea Gheorghiu, foarte repede, în noiembrie '44, cînd clama caragialian ca "trădătorii să dea seama în fața poporului de înalta lor trădare". De reținut că trădătorul numărul 1 era E.M. Cioran. Tata nici măcar n-a simulat subordonarea la doctrină. A rămas (neadaptat) în perimetrul profesiei de instrumentist. A făcut muzică nu "de masă", ci de clasă înaltă. Pentru că n-a colaborat cu puterea, nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
rămas (neadaptat) în perimetrul profesiei de instrumentist. A făcut muzică nu "de masă", ci de clasă înaltă. Pentru că n-a colaborat cu puterea, nici n-a avut perspective. Mi-a schițat odată un briefing privind intrarea în PCR. L-am reținut. În 1921, s-au înscris acolo cîțiva exilați, cu bune intenții privind soarta "bluzelor albastre"; în '30, partidul comunist devenise o agentură moscovită; în '50, oportuniștii umpleau rîndurile, din ce în ce mai dese și mai strînse. Pentru ca, după '60, partidul devenit de stat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
că și pentru Victor, și pentru Iordan Marievici, marile evenimente ale vieții au fost concertele, audițiile. Pentru tata, o coardă a sufletului era în pian. Fidel n-a fost Iordan decît muzicii. Singură iubire constantă și continuă. Nu știu dacă reținea datele căsniciilor. Rememora cam așa: "După concert, am plecat pe front". Concertul era cel al Filarmonicii ieșene, din 9 octombrie '42, dirijat de Enescu. (Pe tata, Marele Stat Major îl lăsase la vatră; prin zbuciumul lui, Filarmonica Moldova obținuse mobilizare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
cariera lui Cîrjeu. E instructiv, o să vezi. A învățat pe de rost discursul lui A. A. Jdanov, cel din '34, de la primul Congres al scriitorilor sovietici. Ideea principală: cunoaște viața și reflect-o în operă. Dar nu scolastic, nu obiectiv, reține asta, Șichy, nu obiectiv, ci "din p.d.v. comunist". "Reacționarii n-are ce căuta între noi, cu noi, lîngă noi". Ce conta la el un dezacord gramatical! În editorialele ziarului "Flacăra Moldovei" (în fapt, "Flacăra Moscovei", de vreme ce se declara pentru sovietizarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
francezi, italieni, ruși. Grație lui Montesquieu, știu că poți fi persan chiar; cît despre om, declar că nu l-am întîlnit deloc în viața mea". Pricep. În loc de național e spus persan. Ingenios! aprobă Miss Deemple găselnița lui Călinescu. Insist să reții, Șichy: om era doar celovekul. Noi eram reperiști, în hamul internaționalismului proletar. Nu români. Dezrădăcinarea naționalismului, așa suna un editorial al "Scînteii". Particular etnic? N-aveam. A durat mult pînă cînd Dej a făcut recurs la ideea națională, la sentimentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
nu mai puțin de nouă corecturi), ca să apară, cu o întîrziere de ani, abia în '92. "Roza vînturilor" ne-o luase înainte, cu Profetism românesc, în '90; "Univers", în '91, scosese Drumul spre centru, antologia Liiceanu-Pleșu, așa că parte dintre textele reținute pentru cuprins nu mai apăreau pentru prima dată după '89". "Au editorii noștri destule metode să ne strice cărțile". "Doamne, greu am structurat volumul ăsta! Copiasem cam 7-800 de pagini..." "Păi da, România socialistă nu cunoștea tehnica xerox!" "... la Biblioteca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
s-o fac. După ce-a fost debarcat Șoitu (scaunul trebuia eliberat prin intrigă-atac dinspre foștii flatteuri și a fost), la revistă s-a instalat gîndirea stereotipă. Lerești îi prefera pe condeierii cît mai șterși (tip Milucă), să nu se rețină ceva original. Fluturel i-a zis "Bășinică" și după Fluturel ne-am luat noi toți. Lucian Foișor a dat și explicația etnologică: "Om slab, făcut din bășina lui Dumnezeu". Într-un jurnal de bătaie lungă (abia și-a publicat primele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
a luat în brațe și-l strînge de parcă mîine ar fi sfîrșitul lumii. Băiatul trîntește un scuipat. "Nu te duci înăuntru? Hai că trebuie să mori. Du-te". De ce m-ar mira comportamentul ăsta? Tinerii sînt sfătuiți să nu se rețină de la nimic, să nu-și controleze hormonii, să se vaccineze de pudoare ca de gripă. Editurile se întrec în a publica histoires de cul. Criticii se plîng că românii n-au maeștri ai obscenului, ca Henry Miller. Că scriitorii români
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]