73,470 matches
-
din frumosul vieții și sufletului autorului. Convingătoare și deloc surprinzătoare este mărturisirea de devotament față de profesia de educator a distinsului profesor Al. Mânăstireanu, mărturisire pe care o face într-o scrisoare adresată consăteanului domniei sale, Roman Scumpu, și din care am reținut: „... așa suntem noi, dascălii. Trăim din amintiri și din dragostea pe care ne-o poartă foștii noștri elevi drept recunoștință pentru că i-am format ca oameni...”. (p. 220) Și într-o altă scrisoare adresată aceluiași consătean, neobositul Călător... își exprimă
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
crime s-a înecat în propriul sânge. Tiranul a căzut. Va cădea și tirania”. Abia la Congresul al XX-lea al P.C.U.S. s-a dat lovitura fatală „credinței comuniste”, prin raportul lui Hrușciov la acel congres. După anii ’90 am reținut dintr-o revistă umoristică apărută, Oгонёк sau Crocodil, o caricatură care sublinia imensitatea crimelor celui care s-ar dori acum reabilitat... Caricatura înfățișa pe Lavrentie Beria - umbra criminală a lui Stalin - în mijlocul unui lac de sânge, care-i ajungea până
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
numai. Portul Constanța e complet blocat traficului. Probleme serioase de iarnă în Bulgaria și alte țări europene. La televizor se dă festivitatea de premiere la campionatul european de handbal feminin. Echipa României obține bronzul, o bucurie românească de sărbători. Îmi reține atenția un interviu luat academicianului BălăceanuStolnici din care se detașează vizibil unele păreri pe deplin justificate. Duminică, 19 decembrie 2010, mi-a reținut în mod deosebit atenția interviul academicianului Bălăceanu-Stolnici, la T.V.R. La cei 95 de ani ai săi, intervievatul
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
premiere la campionatul european de handbal feminin. Echipa României obține bronzul, o bucurie românească de sărbători. Îmi reține atenția un interviu luat academicianului BălăceanuStolnici din care se detașează vizibil unele păreri pe deplin justificate. Duminică, 19 decembrie 2010, mi-a reținut în mod deosebit atenția interviul academicianului Bălăceanu-Stolnici, la T.V.R. La cei 95 de ani ai săi, intervievatul trage o serie de concluzii privind societatea românească de după 1989 - remarcând pe deplin justificat: Lipsa bunului simț și al celor șapte ani de
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
El. Șoimu Postolachi Sâmbătă, 9 aprilie 2011, la ora 11 a avut loc în cadrul Academiei Bârlădene, lansarea volumului amintit. Ca pregătire afectivă specifică, s-a difuzat o melodie cântată de neuitatul Ion Aldea-Teodorovici, pe versuri ale poetului basarabean Grigore Vieru. Rețin doar următoarele: „Degerat la mâini și la picioare/ Se întoarce acasă Dumnezeu./ Doamne, Cel din sferele senine/ Ce păcate oare-ai săvârșit?/ De Te-au dus acolo și pe Tine/ în Siberii fără de sfârșit”. Sfâșietoare, copleșitoare melodie pe fundalul căreia
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
mărăcinii și ceva tufișuri plictisite de atâta stat pe loc, așa că apariția unei țâșnitori nu putea să fie decât cel mult o iluzie extrasă din creierul perpelit al unui călător însetat. Călător, am spus? Nimic mai fals... Și - a se reține - semăna cu scriitorul torturat de coșmaruri. Semăna atât de mult încât nici nu vom săvârși vreo greșeală dacă vom spune că era chiar el. Bărbatul nu era echipat corespunzător, nu avea nici măcar nelipsitul rucsac. De fapt și de drept, rămăsese
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
în gând că moartea nu rezolvă, aproape niciodată, nimic. Era doar un capăt de drum, unul închis, făcând în ciudă celor care continuau să creadă că de acolo se deschidea un altul. Îi plăcuse ideea și se gândise să o rețină, poate avea să o insereze într-un viitor... - Viitor ce, Scriitorule? Viitor maldăr de hârtii trimise la coș, alături de nenumăratele doze de bere? În locul tău, nici n-aș mai cumpăra hârtie igienică. Trezește-te! Hai, sus! Ochii mari, apă rece
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
un apartament situat chiar în inima orașului, îi oferi o cheie și o rugă: - E casa ta, e casa noastră, te rog să deschizi tu ușa! Olga puse cheia în yală, fu gata să pășească peste prag, când Victor o reținu: - Te rog să nu intri, vreau să te trec pragul ca pe o mireasă. Olga acceptă propunerea cu o bucurie pe care nici nu știa cum să și-o manifeste. Era o veche dorință a ei de a fi trecută
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
intenția să scoată la lumină ce a îngropat la adâncimi greu de explorat chiar de el însuși. Aș dori să intuiești exact starea în care mă aflu, de aceea, te rog să ai răbdare cu mine, Ina dragă. Te mai rețin numai un pic, cu o poveste scurtă care poate ar vorbi în locul meu mai bine și mai mult decât toate cuvintele adunate în această scrisoare dezlânată. Într-o seară, când se îngâna ziua cu noaptea, ni s-a luat lumina
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
numele tuturor redactorilor șefi ai revistelor de acolo - de parcă aveau să mă testeze pe tema asta. Ha! Cunoșteam deja numele lui Stephen Alexander de la revista Reaction, iar cel al lui Tanner Michel de la The Buzz nu era prea greu de reținut. Și, oricum, erau singurele două publicații interesante, mi-am zis eu. O să mă descurc. O femeie scundă și subțirică s-a prezentat cu numele de Sharon. — Deci, draga mea, ai de gând, să pătrunzi În lumea publicisticii, da? m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
un metru șaptezeci și cinci, dar era atât de firavă, Încât părea imposibil să poată ține pe picioare un singur centimetru În plus. Toate cântăreau sub cincizeci și cinci de kilograme. Pe când stăteam pe scaunul meu rotativ de birou și mă căzneam rețin numele tuturor, și-a făcut apariția cea mai frumoasă fată pe care am văzut-o În viața mea. Purta un pulover delicat din cașmir care părea tricotat din norișori roz. Părul uluitor de alb i se revărsa, buclat, pe umeri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
de ce o urăște Emily Într-un mod atât de evident. Dar avusesem și așa o zi extrem de lungă, cu atâtea explicații, cu drumuri făcute prin tot orașul și cu sute de nume și figuri pe care mă străduiam să le rețin, așa că n-am mai Întrebat-o. Emily a așezat uriașul coș pe biroul ei și i-a privit conținutul de sus, cu mâinile În șolduri. Din câte vedeam de pe covorul din biroul Mirandei, unde mă aflam, În coș erau vreo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
deliberat, În tentativa de a ne umili și chinui, pe urmă Însă m‑am gândit că era oricum pe deplin satisfăcută de nivelul umilințelor și chinurilor la care ne supunea, așa că o făcea doar pentru că nu se putea osteni să rețină amănunte atât de aiurite precum numele asistentelor ei. Emily Îmi confirmase ipoteza, spunându‑mi că jumătate din timp ei Îi spusese Emily, iar cealaltă jumătate ceva Între Andrea și Allison - predecesoarea ei. M‑am simțit ceva mai bine. — Da? Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
pas; ce face, cum se mișcă; el, parcă intuind strategiile mele, se ascunde, e retractil; nici măcar nu i-am văzut figura până acum, nu știu cum arată cu adevărat; lumina din cameră Îi estompează trăsăturile așa cum o radiografie estompează carnea și sângele, reținând, prin reducția În plan, doar rețeaua de oase a scheletului; dar după un simplu schelet nu poți să stabilești ce citea un personaj sau cu cine Îi plăcea să facă promenade prin pădure vara (când ies la pândă tot felul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
sunt capabili aceștia, o violență sălbatică; se bat bestial, lovindu-se până la mutilare. Martin Eden Își rupe mâna și, deși aceasta Îi flutură ca o cârpă, nu contenește să izbească, să lovească În neștire În adversar, până când iese victorios. Am reținut acea stare de bucurie bolnăvicioasă de după victorie, când acesta nu realizează altceva decât faptul că fusese Învingător, că devenise matur, că trecuse proba. Acum se simțea Întreg, se simțea puternic, Își Învinsese timiditatea și toate complexele de adolescent; victoria aceasta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Dacă aș fi avut la mine În permanență un aparat de fotografiat, era simplu: toate imaginile vieții mele ar fi rămas fixate, n-aș putea spune cât de autentic, dar oricum mai concrete. Orice discurs e atât de abstract. Nu reține răsuflarea vie a realului. (azi) O stare proustiană permanentă (nu am achiziționat-o citind À la recherche du temps perdu: o aveam din copilărie când nu auzisem Încă de Proust) mă face să trăiesc Într-o continuă reverie amoroasă. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
preluat lupta; aerul vibra turbionar, mișcându-se demonic; am rezistat Îndelung, apoi Duică și-a plecat privirile, Învins: s-a supărat că l-am dovedit, nu se aștepta. Episodul este foarte important pentru adolescentul care eram; de aceea, l-am reținut, l-am conservat În memoria latentă ca pe un totem. Era o probă, o garanție a acelor puteri lăuntrice pe care puteam să le chem În ultimă instanță, pentru a mă salva de pericol. (joi) Nu știu de ce dorința secretă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
simultan, Întrucât a fost traversat Într-o experiență nemijlocită. Senzația cea mai reală este că el se află În acele gesturi, În acele cuvinte pe care le-a probat atunci, chiar dacă acestea nu mai pot fi reactualizate; de aceea, le reține, le izolează și le transportă În toată plenitudinea lor inițială, le recompune În timpul interior, În totalitate pur, unde nu are acces nimic altceva care să le tulbure structura cristaloformă. El se ascunde În acel interval ce se pliază temporal Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
fisură invizibilă În stratul argintat prin care mă uit cu spaimă dincolo, pătrund În zona de interdicție doar pentru o fracțiune de secundă; ah, cu ce viteză fulgerătoare aleargă imaginile vieții mele, dar ochiul interior e prea leneș să le rețină, chiar dacă le vede. (ora zero) Azi, la ora 13, așa cum stabilisem, am vrut să chem un taxi ca să plec din strada Lisabonei. A. s-a aruncat În brațele mele, toată udă de lacrimi. Ne-am iubit violent ca În Manon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Leul!“ și tropăiam pe loc, apucat de o febrilitate bolnăvicioasă, neînțeleasă, astfel că mama mea era forțată să-mi ardă câteva perechi de palme pentru a mă smulge din starea aceea. Eram dezamăgit și multă vreme mă concentram pentru a reține cât mai multe imagini ale sângerosului spectacol. Odată, În lipsa alor mei de acasă, am asistat timp de o jumătate de oră, scuturat de fierbințeala celor mai teribile senzații, cum Leul i-a prins piciorul câinelui vecinului prin gard și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
ridicându-se pe picioarele de dinapoi, precum un urs când atacă. Mâna mea stângă i-a intrat cu pumn cu tot În gură, până la Încheietura palmei, unde și-a Înfipt caninii ca două bisturiuri. Mușcătura nu m-a durut: am reținut doar mirarea față de adâncimea celor două găuri, făcute perfect, cum ar fi fost forate cu o bormașină fină, și priveam curios, ca și cum n-ar fi fost vorba despre mine, cum alveolele acelea se umpleau treptat de sângele gâlgâind. Leul a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
să schimbe traiectoria subiectului investigat, să-l smulgă din starea de observator cinic, azvârlindu-l spre acte imprevizibile, iraționale; din acest moment, ca și la Proust, jurnalul devine ficțiune. Îmi Înconjoară umerii, Îmi sărută mâinile, e tandră, e lipicioasă; mă rețin cu greu să nu-i răspund la fel de participativ, dar, precaut, o Îndepărtez, o resping violent, o arunc la o parte. „Ți-a spus vreo femeie că ai mâini frumoase? De ce acestea mă resping? Oare și ele mă urăsc?“ Sunt aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
nu-l fac pe prozator să n-aibă Încredere În mine și să nu-mi răspundă; scriu pe fiecare foaie a carnețelului câte o Întrebare și las loc (cine știe, Îmi spun eu cu naivitate, poate va voi să-mi rețină Întrebările și trebuie să aibă spațiu de scris). Compun 30 de Întrebări: Întreb ce-mi trece prin cap („Să fie cât mai lung“, mi-a spus Ana Barbu de la revistă); de exemplu, citez episodul cu cina și Îl invit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
cei peste două sute de studenți admiși În acest an la filologie. George n-a intrat, deși era realmente inteligent și mi-a recitat Înainte să ne despărțim (el pleca În armată!) o poezie „filosofică“ a lui din care n-am reținut decât o strofă: „Ce se-ntâmplă nu se știe,/ Hotărăște numai soarta./ Unii plâng uitați alături,/ Alții au deschisă poarta!“. Făcusem un pariu cu mine și-l câștigasem; eram student la filologie. Acum, ca un adevărat cuceritor, intram prin arcul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
ne interesa deloc corpurile noastre, iată ceea ce era esențial, ne renegam În partea auxiliară, ce nu putea fi transformată În fluidul văzului. Este straniu că experiența noastră se Împlinea Într-o impersonalitate atât de curioasă, că nici nu i-am reținut trăsăturile feței, Încât, dacă aș fi Întâlnit-o a doua zi pe stradă și n-aș fi observat că ochii sunt ai ei, aș fi putut trece mai departe fără s-o văd. În timpul liceului, n-am mai Întâlnit-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]