73,470 matches
-
de la ea, după ce ne-am despărțit, În ora de seminar: „Nu mă urî că te doresc; Încă ești unicul meu bărbat; nu pot să te las să pleci așa, fără să Încerc tot ceea ce omenește Îmi e posibil ca să te rețin lângă mine; probez toate trucurile, plâng, sunt tristă, mă dau cu capul de ziduri; tu nu mă privi, nu mă lua În seamă, fii dur așa cum te cunosc; așa cum ai fost totdeauna, fii mereu tu, ca să te pot iubi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
că n-am pierdut Încă simțul acela tulburător cu care m-ai dăruit tu fără să vrei sau, mai exact, mi l-a dăruit corpul tău“. N-am ce să-i răspund. Dar dacă joacă teatru? (joi) Dragă Aura, Ai reținut, cred, ceea ce ți-am povestit. I-am spus să nu spună de acest telefon nimănui, dacă va spune cuiva, va spune exact celui de care mă tem cel mai mult și care nu-l va Îndemna decât la rău. Acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Unirii; mă mir cât de lin merge și cum reușește să navigheze, evitând toate obstacolele și pierzându-se În ceața Mitropoliei. (duminică) Din filmele copilăriei, mi-a rămas, ca o bucurie a ochilor, imaginea unei fetișcane alergând prin ninsoare; am reținut acea conștientizare lucidă a ei, exprimată prin toate gesturile, că ea știe că există și că e frumoasă chiar atunci, sub acei fulgi albi ce se topesc moale pe genele ei; scoate limba cu cochetărie și gustă din albul zăpezii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
ce Înotau mult mai bine ca mine. De exemplu, Paul. Când eram la fundul apei, mă cuprindea o senzație de bucurie dată de apăsarea masei catifelate ce Îmi prindea Întreg corpul, presându-mi-l echivoc, Într-un masaj cvasierotic. Bucuria, rețin perfect senzația, se lega numai de corpul meu; o mângâiere subtilă, Începând de pe ceafă și prelungindu-se difuz pe umeri, pe brațe, pe coapse, urmând apoi să se rotunjească pe pântec până a-mi crea o stare incipientă de senzualitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
acestei existențe, care, altfel, poate nu ar fi fost conștientizată, s-ar fi pierdut, adică, nu ar fi lăsat nici o urmă În subconștientul meu. Mă despart de ele amețit de această constatare, ce nu mă părăsește decât după ce se Întunecă. Rețin Însă refuzul de a mai comunica prin cuvinte cu altcineva după despărțirea de ele; răspund monosilabic fără să privesc pe nimeni, În ochi cu un surâs distant. A vorbi cu altcineva Înseamnă a rupe vraja aceea care m-a invadat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
perdele, cearșafuri, scoarțe, perne, fețe de mese, covoare, hârtia cu care erau tapetați pereții În unele locuri, etajerele, mobilele, scaunele, toate obiectele din cameră se estompau, se reflectau, se dizolvau Într-o lumină obscură, ce Învăluia, sufoca, artificializa. N-am reținut decât această senzație de aer stătut, sfârâind În firișoarele de praf galbene. Nu receptam decât starea aceasta atât de inedită de a fi adus aici și apoi prins de braț de către E., care părea foarte În elementul ei, comițând acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
o spărsesem cu intenție, ci, dimpotrivă, eram total nefericit că mi se răpise această poartă de evaziune și visare. Am pedepsit-o tăcând. Din Încercările ei repetate de a mă face să vorbesc, am Înțeles câtă putere Îți dă tăcerea, reținând din această experiență o regulă pentru comportarea viitoare. În școală, din cauza lipsei de comunicare, mi se spunea „mutul“, ceea ce nu mă deranja deloc; când asistasem la jocul călușului, am observat că mutul era personajul cel mai important din Întreaga formație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
mi esaltava; ma adesso... sette figli ho avuto con lei, sette; e non ho mai visto il suo ombelico. E giusto questo?“. Chiar așa; e just? (marți) O fotografie e mai autentică decât originalul viu; În țesătura imaginii statice se rețin câteva elemente instantanee din mine, „cel care sunt“ acum și care am devenit cu iuțeala fulgerului deja „eram“, chiar În momentul când mașina fotografică a funcționat. Așa „eram“ acum două zile, Îți spui după ce s-a uscat hârtia fotografică; vai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
pe mine mă cheamă Aurora“, „Nu mă interesează deloc“. Găsesc astfel, Întâmplător, Într-un pliu leneș al memoriei mele, care au fost primele replici pe care le-am schimbat cu A. când ne-am Întâlnit pentru prima dată; mi-a reținut atunci atenția tocmai naturalețea cu care ea s-a angajat Într-un dialog gratuit Înainte de a intra la examen: este clar, mi-am zis că asta o să ia examenul, așa Înfiptă cum este. Mă străduiesc, pe cât este cu putință, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
În care exersează În manieră ironic-ludică. Marin Mincu este, fundamental, un teoretician, iar Intermezzo, ca tentativă de corporalizare a unor concepte, confirmă această vocație. Ramuri, nr. 1 (259), 15 ianuarie 1986 Ioan Bogdan Lefter: Jurnale, scrisori și-un narator Să reținem modelul creator la care Marin Mincu aderă: acela al autorului care dublează „inspirația“ cu un atent control critic, implicarea cu detașarea. Model socotit superior și esențial pentru proza națională, ilustrat și de alți romancieri de răscruce, cum sunt Camil Petrescu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Mincu reușește să se și contrazică Într-un punct, pledând pentru „eul dictatorial“ presupus de scriitura de tip jurnal, situație binișor opusă - parcă - „pulverizării“ tocmai invocate. Una peste alta, cu exagerări, scăpări și fără nici un strop de emfază, e de reținut modelul creator În cauză. Susținându-l, Marin Mincu se raliază și el eforturilor unei Întregi - și mai tinere - generații literare. Intermezzo se deschide cu „Un Început posibil de roman“ și se Închide cu „Un posibil sfârșit de roman“: scurte capitole
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
foarte voinic, avea o bărbuță cafenie tunsă energic și un început de chelie pe care o ascundea cu fire de împrumut. Ochii albaștri-verzui îi sticleau inteligent și șiret. Mânca mult, se văita că băutura îl balonează și nu se putea reține oricât medicii îl preveniseră că e predispus la obezitate. Îl pasiona politica. Fusese deputat când i-a fost partidul la putere, devenind șef de organizație la Ialomița, unde avea, dobândită mai recent, o moșie de vreo șase sute de pogoane. Clientela
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
lor: ― Poate să fie numai o modă trecătoare, dar poate să fie și o durere străveche, care apasă sufletele ca o pâclă năbușitoare. Cine știe? 5 Grigore Iuga se perpelea în pat fără somn. Răsfoise gazetele de seară și nu reținuse nimic. Gândurile îi rătăceau tulburi, neostoite, răscolind amintiri, amărăciuni, planuri, speranțe și izgonind mereu liniștea sufletului. Stinsese becul de pe noptieră de câteva ori și tot de atâtea ori îl reaprinsese, ba să refacă un calcul salvator, ba să controleze un
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
mă așteaptă Dumescu și eu visez treaz la Nadina!... Doamne, Doamne, cât sunt de idiot! 6 A doua zi, până la prânz, Grigore a isprăvit cu bine toate afacerile. (Dumescu a fost amabil, ca totdeauna, a scontat polița armeanului și a reținut pentru amortizarea datoriei numai cât i s-a oferit.) Trecu pe urmă, să zică bună ziua, pe la Victor Prede-leanu, prietenul lui cel mai bun, unde fu oprit la masă. Se simțea ca acasă în familia Predeleanu. Era mulțumit că a scăpat
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
abia pe la cinci, când ajunse acasă, își aminti că dăduse întîlnire pentru ora trei tânărului transilvănean. De unde să-l mai ia acuma? Se simțea vinovat că a jignit un om care poate a crezut într-însul. Porunci servitorilor să-l reție, dacă ar reveni, sau barem să-i afle adresa. Se duse apoi la mătușă-sa, Mariuca, văduva generalului Constantinescu, care nu l-ar fi iertat nici pe lumea cealaltă dacă ar fi auzit că a umblat prin București și pe
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
trebui să mai stau o săptămână în noroaiele astea infernale! zise ea surâzând. De ce nu renunți și tu o dată pentru mine la teribilele voastre afaceri? Să plecăm împreună. Grigore făgădui că până duminică termină, dar pe ea n-o mai reține: nu vrea să se simtă rău; dorește chiar s-o știe numai veselă și fericită. Hotărâră să plece joi. Ploua însă așa de urât, că Nadina a amînat-o pentru vineri. Grigore a înțeles că a fost un pretext ca să mai
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
asupra marii serbări ce o pregătea societatea filantropică "Obolul", pentru 19 februarie, la Teatrul Național. Era evenimentul monden cel mai important. Întreaga familie regală avea să fie de față și toată lumea cea mai bună. Locurile, deși cu prețuri fabuloase, se reținuseră. Se întrevedea chiar necesitatea să se repete spectacolul spre a putea satisface barem cererile cele mai simandicoase. În program figura un fel de revistă scrisă de trei domni foarte spirituali, deși din societatea înaltă, și jucată numai de doamne și
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
nu te pot opri și în orice caz conacul de la Lespezi îți stă la dispoziție oricând. Cred însă că ai să mai reflectezi și... ― Am reflectat! îl întrerupse Nadina ironic. Și n-am putut descoperi nici un motiv care să mă reție. Din contră, toate mă îndeamnă să nu amân lichidarea, și lichidarea nu se poate face fără mine decât riscând să fiu înșelată, ceea ce nu pot permite, tocmai fiindcă sunt femeie, și toți speră să mă înșele. De altfel, nu merg
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
și riscă să provoace tocmai efectul contrar celui scontat. Într-adevăr, cineva îl întrerupse obraznic: ― Da ce, noi am venit să ne probozești matale ori să te probozim noi pe mata? Miron Iuga ezită o fracțiune de clipă dacă să rețină obrăznicia ori să n-o audă. Continuă cu același glas: ― La mine nu merge cu boieria, băieți, că eu muncesc ca și voi și cu voi împreună, așa că noi putem vorbi, ca totdeauna, și dincolo, între noi, nu aici unde
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
suprem s-a rostit mai în șoaptă: dacă soldații vor refuza să tragă și vor trece de partea țăranilor?... Tocmai acest argument l-a încăpățînat să plece. Altfel poate s-ar fi răzgândit, mai cu seamă că și Olga îl reținea cu o privire umedă de duioșie. Mai târziu, găsindu-se o clipă singuri, ea i-a șoptit brusc: "Rămîi, dacă mă iubești!" Grigore a fost așa de surprins că, sărutîndu-i mâna, de-abia a putut răspunde: "Trebuie să plec tocmai
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
oricât de firesc omenește, a fost insolit. Totuși, nu-i părea rău. Spre a nu ațâța scandalul și a nu se expune să fie într-adevăr arestat, întoarse spatele. Prefectul, vrând să-l împace, îl luă de mână să-l reție: ― Domnule Herdelea, te rog... Fă-mi plăcerea!... Domnul maior are să... ― Decât să asist la asemenea barbarii, prefer să mă retrag, domnule prefect! zise Titu, căutând să-și ia o mutră cât mai demnă. ― Ce rău îmi pare că... murmură Baloleanu
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
Legea trebuie să fie egală pentru toți!... (întîlnind privirea ironică a tânărului Herdelea.) Una e apărarea interesului general și alta e interesul particular, cu răzbunările lui disprețuitoare de legi!... Ziua următoare plecă și Titu Herdelea. Grigore I-ar mai fi reținut, dacă nu s-ar fi gândit că în împrejurările acestea, când la țară e numai jale, și durere, și ruină, aceasta ar însemna mai mult egoism decât prietenie. ― Ai fost prea bun că ai stat lângă mine în zilele de
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
am mai întâlnit și în sala de mese, cu o zi înainte... Nu păreai să-ți fi amintit. — Poate eram preocupată. Mi se mai întâmplă... noi vedem tot felul de lucruri triste și atunci... — E ca aparatul de fotografiat. Nu reții decât dacă apeși pe buton... Oamenii sunt, mai degrabă, ca un aparat de fotografiat decât ca o cameră de luat vederi. Trebuie un declic. Ea o porni pe alee cu un mers legănat, de parcă dansa, chiar făcu o piruetă, dându
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
care aveți... Apoi se întoarse la sine, de parcă făcuse o descoperire pe care nu voia s-o uite. — Mă gândeam, reluă Pavel Avădanei, la ortacii mei. — Și eu m-am gândit, spuse Rada. Dar nu la unul anume, n-am reținut figura niciunuia dintre voi, numai gesturi și voci. De-asta nu te-aș fi recunoscut, așa cum n-aș fi recunoscut pe niciunul. Cât despre nume, cu atât mai puțin. — Eu îi cunoșteam după nume pe mulți, le știam și familiile
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
a cheltuit banii. Îmi dau seama că vrea să mă trimită de acasă într-o manieră onorabilă. La trei dimineața, mama mă trezește. Faptul că am fost aleasă consoartă imperială a umplut-o de speranță și energie. Încearcă să-și rețină lacrimile în timp ce îmi machiază fața. Îmi țin ochii strâns închiși. Dacă i-aș deschide, știu că mi-ar curge lacrimile și ar distruge machiajul aplicat cu atâta grijă. Când se trezesc sora și fratele meu, eu sunt îmbrăcată în frumoasa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]