8,218 matches
-
într-o poziție dificilă, în care nu putea decât să-și forțeze un zâmbet subtil, dar propria lui înfățișare aparte era foarte potrivită pentru asemenea situații. — Senior Katsuie, nu te supăra din cauza asta. Nu face nimic, spuse el, ambiguu. Se prefăcea în mod vădit că ar fi fost beat. — Nu te preface. Maimuță! Băi, Maimuțoiule! În seara aceea, Genba se comporta și mai arogant decât de obicei. — „Maimuță!“ Na că mi-a scăpat, da’ nu-i ușor să te dezveți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
forțeze un zâmbet subtil, dar propria lui înfățișare aparte era foarte potrivită pentru asemenea situații. — Senior Katsuie, nu te supăra din cauza asta. Nu face nimic, spuse el, ambiguu. Se prefăcea în mod vădit că ar fi fost beat. — Nu te preface. Maimuță! Băi, Maimuțoiule! În seara aceea, Genba se comporta și mai arogant decât de obicei. — „Maimuță!“ Na că mi-a scăpat, da’ nu-i ușor să te dezveți de un nume pe care l-a folosit toată lumea, timp de douăzeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
la Nagahama. De asemenea, spune-le că-mi regret profund imposibilitatea de a participa la ceremonie, dar sper ca totul să fie bine. Presupun că Takigawa și Katsuie vor discuta un timp despre acest lucru, așa că vreau să aștepți acolo, prefăcându-te senil și fudul de urechi. Nu reacționa la nimic din ceea ce auzi, apoi du-te ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat. — Înțeleg, stăpâne. Bătrânul luptător stătea îndoit din mijloc ca un crevete, dar nu lăsa un moment sabia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Samboshi. De asemenea, a mai menționat că speră să-l primiți în audiență, stăpâne. Așteaptă de câtva timp. Katsuie dădu din cap, acru. Deși era furios că Hideyoshi simula, cu scrupulozitate, neștiința în întreaga afacere, și el trebuia să se prefacă a nu ști nimic, iar acum îi acordă lui Kumohachi audiența. În continuare, arțăgos, Katsuie puse întrebări după întrebări. Ce fel de boală avea Hideyoshi? Dacă se hotărâse să se întoarcă acasă atât de neașteptat, în noaptea trecută, de ce nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
cuvinte adresate lui Toshinaga, Katsuie descălecă. Îl privi pe Inuchiyo drept în față și-i vorbi cu glas puternic, plin de silă de sine însuși: — Am pierdut! Am pierdut! Era surprinzător de bine dispus. S-ar fi putut să se prefacă numai, dar părea mult mai relaxat decât își imaginase Inuchiyo că avea să fie. Inuchiyo fu mai binevoitor decât de obicei în primirea pe care i-o făcu generalului înfrânt. Toshinaga era la fel de îngrijorat ca și tatăl său și-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Nemaiputând aștepta ordinele lui Hidetsugu, cu toții se repeziră să ia măsuri, ridicând în graba lor, bulgări de pământ și fire de iarbă. Pământul se cutremura, caii nechezau, ofițerii și soldații strigau care-ncotro. În cele câteva momente necesare pentru a preface odihna în luptă, comandanții armatei clanului Tokugawa dăduseră ordin să se dezlănțuie o rafală nebunească de gloanțe și săgeți, drept asupra trupelor lui Hidetsugu. — Foc! Trageți săgețile! — Loviți-i! Observând deruta inamicului, călăreții și corpul de lăncieri atacară dintr-o dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
sine te-au transferat într-un fiu nepăsător. Când am fost eu nestăpânit? — N-ai făcut un mare tărăboi pentru ceva întâmplat în camera Doamnei Sanjo, până-n zori, acum două nopți? Slujitorii și actorii care beau în camera alăturată se prefăceau a nu auzi rara - sau, mă rog, poate nu chiar atât de rară - ceartă dintre soț și soție. Dar, tocmai în acel moment, Hideyoshi ridică glasul, strigând: — Ei, atențiune! Ce părere are publicul despre spectacolul acestui cuplu? Unul dintre actori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
E un manechin, a repetat mama un pic contrariată. N-are viață. Nu-ți poate face niciun rău. Ficusul, nici el ficusul de acasă n-avea viață, nu manifesta nicio inițiativă, nu se mișca din loc, dar nici nu se prefăcea. Treceai pe lângă el așa cum ai fi trecut pe lângă orice copac de pe stradă. Dar femeia-manechin zâmbea ademenitor-perfid, cu un picior întins înainte, ca și cum ar fi dat să-ți taie calea, dar deocamdată nu se clintea din loc. Deocamdată. Iar culoarea piciorului
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
se joacă cu un titirez de tinichea, mare cât o farfurie, pictat cu cercuri concentrice de culori diferite (asta o știa din amintire, fiindcă poza era, firește, alb-negru), dar pe care a reușit să-l dezmembreze deja, încât să-l prefacă în două emisfere. Iată-le în fotografie zăcând pe covor, într-o rână, devenite de nefolosit, dezvăluind în mod surprinzător interiorul de culoarea cositorului. Tiberiu își mai amintea de mătușa Georgiana când venise în vizită la ei acasă, câțiva ani
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Basarabia o română onorabilă, al cărei accent putea fi cu ușurință luat drept neaoș moldovenesc. Basarabencele rusoaice chiar făceau haz una de alta în privința limbii și a accentului. Sau, dimpotrivă, în alte cazuri se acopereau una pe alta sau se prefăceau că vorba lor e cât se poate de normală. Și apoi mai erau și numele 3. De pildă Marusia se întâlnea cu Niusea și îi povestea că o dată trebuise să se urce în podul casei lor proaspăt închiriate și că
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Pleacă! Du-te la culcare! Nu pot să dorm, se auzi de dincolo de ușă șoapta ei contrariată. Rareș se ridică din pat și deschise ușa. De ce nu poți să dormi? Era clar, Felicia venise pusă pe inventat primejdii și se prefăcea îngrozită de propriile fantezii: N-ar putea...? N-ar putea să se răstoarne un tren și să se dărâme peste casa noastră? se fandosi ea. Prostii! De-asta nu poți să dormi? Felicia nu găsea nimic de răspuns. Doar îl
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
mai îmbunat. Dar nu dura decât o clipă sau două. Relua, la fel de pornit ca mai înainte: "Merită! Vă spun eu că merită! Pentru că au făcut destulă vâlvă în oraș și pentru că au o influență negativă. Păi cum adică, să mă prefac că nu văd? Asta vreți voi? Să mă prefac că nu văd? Nu mai departe decât săptămâna trecută v-am observat comportamentul în timp ce treceați în coloană prin dreptul unei anumite case de pe strada Tudor Vladimirescu. La care casă mă refer
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
două. Relua, la fel de pornit ca mai înainte: "Merită! Vă spun eu că merită! Pentru că au făcut destulă vâlvă în oraș și pentru că au o influență negativă. Păi cum adică, să mă prefac că nu văd? Asta vreți voi? Să mă prefac că nu văd? Nu mai departe decât săptămâna trecută v-am observat comportamentul în timp ce treceați în coloană prin dreptul unei anumite case de pe strada Tudor Vladimirescu. La care casă mă refer? Știți voi bine la care! V-am observat cum
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
în spirală, dinspre margine către centru, până când din cerc nu mai rămâne decât un punct mic de tot. Sau poate chiar nimic. Cu asta a reușit să capteze (pentru câteva momente) atenția clasei. Domnul Panciu își apropie fața de tablă prefăcându-se miop și exclamă: Vai, dar nu mai văd nimic!... Și știți de ce?... Evident, nimeni nu știe. Și atunci tot el e acela care dă răspunsul: Fiindcă în matematică punctul e atât de mic încât pur și simplu nu are
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
pe speteaza unui scaun, la doi pași de măsuța de serviciu, o haină de pânză albă, din acelea pe care le poartă chelnerii. Ia-o! îi spune Stancu, prin semne. Hai, ia-o! Chițu se uită în dreapta și-n stânga prefăcându-se speriat. Se chicotește copios și se scot tot felul de sunete. Pst-pst! Pst-pst! Băieții nu mai au pic de astâmpăr. Schimbă cu înfrigurare între ei locurile de la cele două mese și șușotesc în draci fără întrerupere. Calm! face semn
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
profesorul de matematică și a simțit venindu-i pe la nas un iz de pălincă. Niciodată, la ore, n-a stat atât de aproape la el. Spune, batjocoritor: Chiar dacă ați luat ceva înainte, știți, tot prinde bine o gustare. Chițu se preface indignat: Cum adică a luat ceva înainte? Vrei să spui că domnu' profesor a consumat alte băuturi decât cele oferite de restaurantul nostru? Asta este cu desăvârșire interzis! Ia controlați, băieți, ce are dom' profesor în geantă! Băutură adusă de-
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
un tip, la Gambrinus, care umbla de la o masă la alta și pretindea că știe să ghicească în palmă. Contra cost, bineînțeles 4. Și spunea tâmpenii cât capul lui de mari. Dinadins l-am lăsat să-mi ghicească și mie, prefăcându-mă că nu mă pricep... Nu, eu nu fac asemenea măgării. Eu nu iau bani. Dacă o fac, o fac din plăcere. Și când spunea asta, nu exagera cu nimic. Reticența unor colegi față de iscusința sa într-ale ghicitului nu
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Ion Schipor. L-am văzut deodată întinzând o mână către fața lui15, cu o expresie de tandrețe 16, după care mâna i s-a înălțat mai sus, către păr, mângâindu-i-l de vreo două ori, fără măcar a se preface că vrea să i-l netezească, sau ceva, ci pur și simplu cu drag. Mi-am aruncat privirea în jur: nimeni nu părea să fi observat gestul. Țigara lui Anatol fumega în mâna cealaltă. "De ce nu te faci blond de
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
capătul gangului. Gangul era întunecos și din el tăcerea adia spre stradă, împinsă de suflul vântului Zefir din Primavera lui Boticelli, acolo în dreapta tabloului, îndreptat spre Cloris, pe care voia s-o fecundeze, să-i insufle rod și s-o prefacă în zeița Flora a primăverii... De când se ridicase de pe scaun, Paul se tot gândise ce să-i spună ca să fie mai mult decât banalul Mi-a plăcut cum ai dansat... Dar cu siguranță că aveau să intre amândoi în detalii
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
a-i da feciorului său șansa de a face prima mutare indiferent ce mână ar fi ales. O șmecherie de care Lucian își amintește vag că devenise conștient la un moment dat, dar și că se complăcuse în a se preface că n-o observă. Liliana îl însoțește pentru prima oară la cimitir. Pe ea, care are pentru îngrijirea plantelor o pasiune de-o viață, cu siguranță n-o descurajează numeroasele bălării uscate, rămase de astă-toamnă pe mormânt. Pe atunci ei
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
niciun rost. Neti, doar în chiloți, ședea cumințică pe un taburet în umbra verandei, cu brațele întinse pe lângă corp, ținându-se cu mâinile de marginile taburetului. Nu se uita nici la unul, nici la celălalt și zâmbea misterios către nimeni, prefăcându-se că nu pricepe nimic din cele auzite. Domnul Rainea se îndepărta pe alee cu mersul lui legănat de fost prizonier de război, truditor în zadar pe pământul îndepărtat al Rusiei, în timp ce doamna Prodan se făcea nevăzută în casă, urmată
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
parcă spunea. Și ar mai fi o soluție, reluă Iulian. Cu tine vorbesc, Dragoș. Nu te mai uita înapoi după fete. Tot timpul te uiți înapoi. Te ajung ele din urmă, n-avea grijă. Chiar dacă deocamdată nu vrei. Sau te prefaci că nu vrei. Soluția ar fi restaurator de tablouri! Poți să fii sigur că n-ai să fii pus în situația să servești regimul. Obiectul muncii tale o să fie arta burgheză decadentă. Sau arta Evului Mediu îmbâcsit de misticism. N-
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
atâtea constrângeri. Parcă totuși spuneai altceva. N-are importanță ce spuneam, respinse ea c-un gest orice încercare de ordonare a discuției. Asta e ceea ce simt acuma. Prea multe constrângeri! Mă vreți sinceră? Sau nu mă vreți deloc? Constrângeri? se prefăcu el că nu înțelege. Și simți totodată, la fel ca în urmă cu ceva ani, un gol în stomac. Cât ai apucat tu din regimul trecut ca să te plângi astăzi de prea multe constrângeri? Nu mă refer la politică! se
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Carol pregătise cotlet de miel și băuseră o sticlă de Valpolicella. De fapt, era o sticlă de doi litri pe care Dan o adusese special acasă, fiind, de altfel, cel care consumase cel mai mult din ea. Mama lui se prefăcuse că nu observă. În cea de-a patra seară, Carol nu se mai deranjase să gătească. Înnebunit, Dan zbierase la ea chiar în fața mamei, ca și cum faptul că aceasta era de față îi dădea dreptul să se poarte în halul ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
de acord cu mine? Când Dan ajunse acasă, obiectivul era fixat pe planul mediu și Carol pregătea cina. Ce-avem la masă? întrebă Dan și își trânti pe podea servieta modernă de aluminiu. — Ah, bună, dragul meu, spuse Carol. Se prefăcuse că nu observă intrarea lui și acum se grăbi să-l sărute prelung pe buzele cu colțurile lăsate. Dan observă imediat că se gătise și se dăduse și cu parfum. Purta un șorț dintr-acelea lungi, imprimat cu imaginea unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]