7,696 matches
-
Caprice pour le jouer à un de mes mercredis" [Zola, Une page d'amour, p. 264]. Asumându-și rolul de regizor, ea da indicații 183 de interpretare, având obiecții în acest sens. În românul Nana, conceptul viața că teatru se resimte mai pregnant prin faptul ca protagonistă este actrița. Că o artistă consacrată, ea continuă să joace și în afara teatrului marea comedie a dragostei, pe alte două scene. În apartamentul ei, doar două camere sunt terminate (acelea unde se desfasoara comedia
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
predilecție sau un talent 290. Preocupările artistice nu constituie ocupații serioase pentru femeia pariziana, dar mai mult se înscriu la capitolul cultură sau capricii. Ele demonstrează filonul artistic al personajului în cauză, capacitatea să de a vedea și de a resimți lumea altfel. Educarea copiilor a fost întotdeauna apanajul femeilor, nu însă și al Parizienelor, care nu sunt gata pentru sacrificiile maternității 291. Raporturile între Parizieni și copii sunt sociale și nu individuale. Copiii își văd puțin părinții, ei petrec mai
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
pariziana trăiește mai mult prin decât pentru dragoste. Existența să confortabilă este adesea teribil de monotona, incitând-o la lovituri de pasiuni clandestine, utilizând armele în puterea să, mai cu seamă cele ale seducției. Pariziana este femeia care nu mai resimte dragostea că o pasiune profundă și distrugătoare, ci că sentiment frivol și teatralizat. Descurajat de indiferență iubitei, Mariolle se întreabă dacă mai există femei capabile să iubească 295. Această indiferență sentimentală face parte din farmecul modern 296. Iubirea pentru Pariziana
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
o r se explică mai ales printr-un cerc de interese comune noi. Pasiunea și interesele apropie clasele. În Au bonheur des dames găsim similitudinea ocupațiilor noi, anume cumpărăturile de lux și în exces ale femeilor din toate clasele, care resimt aceeași tentație a noului: "Îl n'y avait désormais ni dame, ni demoiselle de magasin. Elles n'étaient plus que femmes, comme égalées dans leur rivalité" [Zola, Au Bonheur des Dames, p.351]. Clientele magazinului se aseamănă: "C'était un
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
și de tensiune ale discursului 367. Zâmbetul politicos însoțește și dezorientează. Un anumit joc în relațiile umane se manifestă și în limbaj. Teatralizarea vorbirii Parizienei se exprimă prin tonalitate, dialoguri intime, tentația declamării, cochetăria refuzului, emotivitatea (pe care n-o resimte, dar o provoacă)368. Efectul de surpriză, rapiditatea și abilitatea întrebărilor pot fi puse sub semnul unei cunoașteri intelectuale, caracterului sociabil și curiozității Parizienei: "Juliette, qui avait la mânie des questions, même avec leș personnes qu'elle connaissait le moins
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
literatura jumătății a doua a secolului nu mai este aceea de a iubi, ci de a fi iubita. Dorințele (diverse și uneori violente), cunoștințele și potențialul Parizienei sunt multiple și operante pe mai multe planuri. Prin ambițiile pe care le resimte și pasiunile pe care le provoacă, Pariziana este un personaj shakespearian. Valorile realizării individuale ale femeii pariziene au subminat religia feminină a dragostei în folosul unei iubiri mai puțin condiționate, mai putin omniprezențe și al falsității sentimentelor împărtășite. Neantul emotiv
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
airs cavaliers qu'elle prenait, entraînée par la situation" [ibidem, p.266]. 184 Madeleine Forestier are capacitatea de a juca sentimentele pe care nu le are și de a le ascunde pe cele pe care le nutrește în realitate. Ea resimte pentru Duroy în timpul logodnei lor "une tendresse vraie mais cachée, une sorte de désir dissimulé comme une faiblesse" [Maupassant, Bel-Ami, p.168]. 185 "L'acteur peut être complètement pris par son propre jeu; îl peut être sincèrement convaincu que l
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
Penitenciarul reprezintă un mediul socio-cultural care depersonalizează individul: acesta în plin proces de adaptare la noul mediu dezvoltă idei depreciative despre societatea exterioară și, chiar, despre sine, ceea ce duce, din nou, la cultura delincvențială. Dezamăgit și părăsit de cei dragi, resimțind un acut sentiment de singurătate și descurajare, deținutul primar se află în fața a două alternative: fie se adaptează la noul mediu, fie este izolat și neajutorat. În mod obișnuit este aleasă prima opțiune, pentru că "este greu să fii singur" (Florian
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
întâlnim grupa comportamentelor antisociale cu caracter neoficial și informal care cuprind conduitele și atitudinile semnificativ asimetrice față de regulile neinstituționalizate (regulile de conviețuire socială, bunele maniere, principiile morale generale). Voinea consideră că diferența majoră între cele două categorii constă în efectul resimțit la nivel social. În timp ce comportamentele întâlnite în prima grupă periclitează echilibrul social, conduitele și atitudinile neoficiale, cele care vizează relaționarea dintre indivizi sunt caracterizate printr-un grad crescut de toleranță și nu afectează "bunul mers al lumii". Cum aminteam mai
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
și autocritică autentică, este nerealist și manifestă o semnificativă instabilitatea afectivă. Această deficiență este deosebit de gravă, mai ales în cazul în care pot exista asocieri cu imaturitatea intelectuală ceea ce predispune la manifestărea unor comportamente antisociale grave; * complexul de inferioritate individul resimte o incapacitate personală în raport cu anumite realități obiective; acesta se dezvoltă în urma unei infirmități reale sau imaginate, toate acestea fiind potențate și de către disprețul și dezaprobarea manifestate de către cei din jur. Acestă stare de conflict puternic resimțit de către individ implică de
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
complexul de inferioritate individul resimte o incapacitate personală în raport cu anumite realități obiective; acesta se dezvoltă în urma unei infirmități reale sau imaginate, toate acestea fiind potențate și de către disprețul și dezaprobarea manifestate de către cei din jur. Acestă stare de conflict puternic resimțit de către individ implică de cele mai multe ori mobilizarea resurselor cu scopul de a obține anumite rezultate deosebite în diferite domenii, fie dezvoltarea unor comportamente de "tip inferior": despotismul, brutalitate și alte acțiuni prejudicioase pentru semeni; * frustrarea este resimțită drept o stare
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
Literatura de specialitate folosește termeni similari: need (trebuință) și drive (impuls), acestea fiind surse de activare). Aceste abordări psihologice privind implicația proceselor motivatoare în actul delincvent au la bază determinarea cauzală în condițiile decalajului între cerințe și posibilități. Decalajul se resimte tensionat și în consecință apar blocaje, frustrări generate de privațiuni. Unii autori emit ipoteze că toate frustrările creează o instigare internă sau motivațională la agresiune. Ținând seama de direcția sursei motivaționale a delincvenței s-au conturat motive exogene-extrinseci ale delincvenței
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
insignifiante dar care permit specialiștilor identificarea rapidă a infractorului (cele mai frecvente erori le constituie uitarea de diferite obiecte care le aparțin, urme lăsate neglijent la locul faptei etc.). Cunoașterea acestor mici detalii, precum și amnezia postinfracțională intensifică semnificativ starea tensională resimțită de către individ, ceea ce-l determină, în mod obișnuit, să revină la locul faptei și astfel să fie reținut de organele competente. La o primă evaluare se poate afirma că toate aceste trăsături reprezintă specificitatea personalității infractorului. Este necesar să atragem
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
recidivisti post executorii după ce au executat pedepse pentru prime infracțiuni, comit din nou alte infracțiuni. 9. Criminalul ideologic (politic): individul care execută o pedeapsă, de cele mai multe ori privatoare de liberate, din cauza unor convingeri politice, științifice sau religioase, gravitatea acestor acte resimțindu-se la nivel social, întrucât pot afecta o serie de legi existente într-un stat. La baza acestor conduite se găsește dorința de a schimba un anumit regim social, mult mai puțin fiind urmărite interesele personale (să ne amintim de
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
treia categorie se referă la cei care, pe un fond de normalitate, au căderi depresive în care nevoia lor de ajutor trebuie satisfăcută în mod calificat. Indiferent de categoria de infractori, toți au tendința de a se sustrage identificării. Tensiunea resimțită în urma comiterii actului infracțional precum și teama de a nu fi descoperiți declanșează un distres semnificativ ce cauzează o lipsă a controlului asupra comportamentului propriu, ceea ce explică acele scăpări și greșeli devastatoare pentru cel în cauză, care de multe ori reprezintă
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
de factori cauzatori ai actului omocidar. Specificul contextului social este puternic corelat cu particularitățile individului: nevoi și expectanțe, grad de evoluție cognitiv-rațională, maturitate afectivă, sistemul de norme și valori personale etc. Subiectul individual, venind în contact cu diferite situații cotidine, resimte anumite tensiuni, un disstres cu grade diferite ce afectează gradul de adaptare socială, se remarcă aici o corelație direct proporțională: cu cât starea de încordare crește cu atât gradul de periculozitate al unui comportament antisocial, distructiv, este tot mai mare
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
Pinatel, 1956). Periculozitatea actului criminogen apare odată cu conceperea mentală a acestuia, urmând cu punerea în fapt a omorului și se finalizează cu atitudinea individului față de comiterea acestuia. Maniera de punere în practică a "planului omocidar" variază în funcție de starea de frustrație resimțită de subiectul individual, de locul ocupat de aceasta în sistemul axiologic al individului, astfel că persoana nu reușește să-și controleze impulsurile agresive. Psihopatul este caracterizat printr-o autocentrare semnificativă, conveniențele sociale și relaționarea cu semenii reprezintă "un dat abstarct
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
rândul delicvenților, indicând pe diferite grupe procente care merg de la 7,4% până la 40,5%. (Pinatel, 1956, p. 274) Alte statistici au dat cifra de 50% de psihopați (caracteriali). Indiferent de motivul cauzator al actului criminal, de frustația sau disstresul resimțit de subiectul individual, agresivitatea manifestată nu poate apreciată doar ca un simplu episod accidental în evoluția personalității și a conștiinței morale, cât mai degrabă o particularitate dobândită prin învățare și nu un dat aprioric. Așadar, revenim la teoria învățării agresivității
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
psihologică și socială, ca "un act care presupune devierea unuia dintre instinctele cele mai puternic înrădăcinate ale structurii biologice". Sensul ei ar fi de "negație și catastrofă", întrucât ea revine la o negare a instinctului vital într-un moment existențial resimțit de persoana ca dramatic și fără o altă ieșire (suicidul ca unica soluție pentru evitarea suferinței). Durkheim (1897) definește suicidul ca fiind orice act de deces care rezultă direct sau indirect dintr-un act pozitiv sau negativ al victimei însăși
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
-lui nesubordonat decât sie însuși, altruismul exprimă contrariul acestei stări prin faptul ca "eu"-l nu mai aparține individului, ci unei conștiințe situate în afara lui. În timp ce egoismul este detașat de viață pentru că nu este animat de nici un scop util, altruismul resimte din plin importanța acestui scop, dar îl situează în afara vieții personale, pe care o privește ca pe un obstacol în realizarea lui; • sinuciderea anomică rezultat al disoluțiilor dintre individ și grup, al dizolvării normelor și valorilor sociale care dau sens
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
nr. 13 Tel. Difuzare: 0788.319462; Fax: 0232/230197 editura ie@yahoo.com; www.euroinst.ro 1 Sclavii din societățile vechi comiteau în mai mare măsură decât indivizii liberi din societățile moderne suicidul fatalist. Alte exemple sunt cele ale deținuților care resimt ca fiind intolerabilă disciplina închisorilor, acela al soților foarte tineri sau a femeii căsătorite și fără copii, care se sinucid datorită constrângerilor și servituților impuse de mariaj. 2 Cazul cel mai dramatic de sinucidere colectiva este reprezentat de autosuprimarea a
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
acțiunii (mobilurile acesteia) cu "forma" rațiunii practice (însăși legea morală); imperativul categoric nu este nimic altceva decât legea morală "hotărâtă" de voința liberă pentru a condiționa o acțiune a subiectului uman. Expresia pe care o capătă această situație este datoria, resimțită de celălalt ca respect. Structurarea unității de existență a omului pe cele două niveluri ar putea conduce către o dualitate vicioasă, care poate afecta unitatea însăși. Același efect poate urma și "mundaneizării" persoanei și personalității. A le așeza pe acestea
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
și director la Departamentul Cultului și Învățăturilor Publice (iulie 1856-ianuarie 1857). Momentul Unirii Principatelor îl găsește în tabăra separatiștilor, contrazicând parcă scrierile în care militase pentru idealul României unite. În izolarea orgolioasă, tot mai accentuată, a bătrâneții, se va fi resimțit de o tristețe frustrantă la omiterea sa din proaspăt înființata Societate Literară Română (1866), ulterior Academia Română. Spre sfârșitul vieții, la 81 de ani, mai pornește într-o călătorie, aproape simbolică, la Lvov, pentru recuperarea manuscriselor lui I. Budai-Deleanu. O conștiință
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285464_a_286793]
-
cu magnificarea Conducătorului, fac din Probleme personale un film de propagandă nu comunistă, dar ceaușistă, în favoarea dictaturii personale, nu a proletariatului. Totuși, numărul și deschiderea supapelor prezente în acest film sunt un simptom, acum limpede, al presiunii sociale în creștere, resimțită de Partid. Secvențe (1982) sau Cinema contra cinema - seria a doua În cinematografia română sub comunism am identificat doar două filme îndreptate împotriva propagandei comuniste în cinema. Nu împotriva realităților sistemului comunist, cum e cazul Reconstituirii sau al Croazierei, ci
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
nu, și-au găsit adăpost pe aceste plaiuri binecuvântate de Dumnezeu și populate de un popor pașnic, primitor, dar veșnic aplecat cu fruntea în pământ din cauza vicisitudinilor istoriei sale zbuciumate. Este destinul culturilor mici, angoasă pe care Emil Cioran o resimțea dureros și o deplângea cu dezamăgirea disperării, ceea ce nu l-a împiedicat să devină celebru prin nihilismul său. Cu toate acestea nu există domeniu al culturii și științei în care acest popor multimilenar să nuși fi făcut remarcată prezența prin
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]