7,819 matches
-
magnetism” rezultă o plăcere inocentă a acestui personaj „tachinatul”: „Așa sunt eu; când mă magnetizez, mi-e cald... Pfu!... și când mi-e cald, pfu! tachinez...”. Necazurilor vieții Catindatul le răspunde cu bună dispoziție. Deși personajul secundar, Cetățeanul turmentat este singurul „personaj motor”<footnote Mircea Tomuș, op. cit., p. 232. footnote> al acțiunii, în funcție de care sunt siliți să-și definească atitudinile și mentalitatea principalele personaje ale piesei O scrisoare pierdută. El este cel care găsește scrisoarea care declanșează conflictul. Fostul „împărțitor la
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
și „iremediabili”. Cațavencu apare ca un om al progresului, al marilor afaceri, speculant, șef în același timp de organizație, plin de inițiativă, pentru ca apoi să fie compromis la nivel județean cu o plastografie, devenind din șantajist șantajat, din concurent subaltern. Singurul Nae Girimea obține prin minciună o siguranță pe care nu o avea la începutul piesei. Trăind într-un „spațiu închis”, fără ieșire, personajele comediilor caragialene „nu pot ieși din masca lor”. Efectele noii tehnici se resimt în consistența și coerența
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
pe dinafară epitaful de pe mormântul Veronicăi Micle, naiv, licențios, macabru, cum vrei: „Când pulbere țărână de tine se alege / Căci asta e a lumii nestrămutată lege / Nimicul te aduce, nimicul te reia,/ Nimic din tine-n urmă nu va rămânea”. Singurul care avusese grijă să-și ia cu el în vacanță cărțile de citit fusese Tudor, iar cărțile lui, basmele lui Perrault și Andersen treceau alternativ de la mama la tata - stăpânul se scula la șase dimineața când bătea toaca la mânăstire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
producțiunea, o recita, improviza catrene la minut pentru niște bani. Își scotea în felul ăsta masa unică a zilei, cina adormită cu vodcă populară. Vânzătorul de ziare, bătrânul cu căciulă de iepure roasă și cu dinții mâncați de plumb, e singurul care știe că pe-aici trecuse unul care-și citea poeziile, dar nici el nu l-a mai văzut de niște săptămâni. La privatizat, o fată drăguță cu trăsături de asiatică clipește repede din genele rimelate și din ochii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
Suntem fericiți cu toții! Fetițele au crescut mari și acum merg la gradiniță În Elveția. Socrii fetei mele o iubesc atât pe ea cât și pe fetițe foarte mult și se vizitează când pot, fiind În orașe diferite. Ginerele meu este singurul lor copil și ei, la rândul lor au afaceri și sunt foarte bogați. - Nae, voi cum vă Înțelegeți cu ginerele vostru, În ce limbă vorbiți? - La Început, prin semne; noi, În limba română, el În engleză și ne traducea fata
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
o ispită de care niciun băiat n-ar fi fugit. În seara aceea se simțise singură și dornică de dezlănțuire. Nu prezentam niciun interes pentru ea, eram departe de a fi genul masculului cu care să se antreneze, dar eram singurul disponibil la o oră așa de târzie. N-o deranjase că eram inhibat și lipsit de orice inițiativă. Știa ce voia și mai ales știa cum să obțină totul. Îi plăcea să domine, să simtă plăcerea prin mișcări exacte și
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
Mintea mea Însă se agăța disperată de băiatul cu ochii verzi. Nu era ca și când laș fi Înșelat? M-am cutremurat, scârbită de acest gând. Nu eram eu fata care Înșeală. Nu puteam fi! ― Alisia, nu ești În apele tale, fu singurul lui comentariu. Era o afirmație cât se poate de adevărată și nu m am chinuit să neg. ― Știu că sunt greu de suportat, am oftat. Te rog, ignoră toate prostiile pe care le voi mai spune astăzi. ― Ești ridicolă, mormăi
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
Chiar vrei să vorbim despre asta? spuse el cu o figură pleoștită. Am dat energic din cap. ― Am nevoie de niște răspunsuri. Mi s-a spus că eram cu tine În drum spre bal când s-a Întâmplat totul. Ești singurul care mă poate lămuri. Te rog, Victor. Victor tăcea. Mă enerva atitudinea lui. Se comporta ca și când ar fi avut un secret. ― Ce s-a Întâmplat În noaptea aceea? am Întrebat. ― Ne certam, răspunse el simplu. ― Pentru că? l-am Îndemnat eu
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
-te, râse el În timp ce obrajii mei se colorau puternic. Glumeam doar. Am oftat ușurată, aruncând o privire spre desenul pe care-l ținea În continuare În mână. Îl privi și el, cu o expresie calmă. ― Sincer să fiu, ăsta e singurul care-mi place. Nu e complet terminat, dar... ― Cine e fata? ― Nimeni, răspunse el. M-am uitat În ochii lui. Îmi dădeam seama că mințea. ― Te rog, Damian. Știi că poți să-mi spui. Damian oftă. Părea că Întreaga conversație
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
vreodată. Pariorii nu cunoșteau însă miraculoasa bibliotecă a lui Pasquale - amestec indistinct de ezoterisme, literatură și presă interbelică, romane franțuzești de ultimă oră. Peștera lui Ali Baba înainte de ’89. Era un mister cum o adunase. Și, trebuie să recunosc, nu singurul. Nu înțeleg nici azi cum de nu se murea mai des în sala aia. Sălile de operații, a mea printre ele - erau presărate de-a lungul peretelui exterior al secției de terapie intensivă, fără mai multe uși, fără filtre. De la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
în loc pentru băiat și o liniște nefirească a făcut să-i țiuie urechile. Strângea pleoapele mai tare decât își strânsese pumnii săi micuți. Într-un târziu a auzit fornăitul Bătrânei lângă el. „N am murit dacă o aud” a fost singurul lui gând. A simțit apoi cum îl împinge cu botul în coapsă. „Chiar nu mă doare nimic. Oare nu m-a călcat cu copitele?” S-a încurajat și a deschis ochii încet, cu greutate. Iapa era lângă el și-l
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
încă pe nas ochelarii cu rame de aur. XXXVII Împrejurările morții lui Blanche Stroeve au necesitat tot soiul de formalități nesuferite, dar în cele din urmă ni s-a dat voie s-o îngropăm. Dirk și cu mine am fost singurii care am urmat dricul la cimitir. Mergeam la pas, dar la întoarcere vizitiul a pornit la trap și pentru mine era ceva cu totul înfiorător în felul cum își biciuia caii. Parcă ar fi vrut să dea uitării mortul lăsat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
cu fotografiile Yvonnei Rossignol și plăcile de patefon care-i plăceau atîta! Și acum avocatul venise să i le aducă. ― Dar casa, cui a rămas? l-am întrebat într-o doară. ― Unui nepot de soră. (Și noi care ne credeam singurii lui nepoți!...) ― Și ce face? Se mută în ea? ― Nu, locuiește la Iași. E locotenent într-un regiment de acolo. Casa e de vânzare. Da? De vînzare? Cine s-ar fi așteptat la așa ceva? Ar trebui s-o luăm noi
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
-mi ia măsura în dosul paravanului înfățișând Decăderea Domniei Lebedelor. O fac numai de dragul lui Adél. Căci eu i-am croit pe vremuri cel mai important costum din viața ei, când tu încă nici nu te născuseși. Acesta va fi singurul lui urmaș. De croiuri noi nici nu mă mai apuc. Am îmbătrânit. Mai deunăzi, după ce am tras oblonul și am urcat în camera mea, am avut un vis. „Noaptea vegetația vizitează vechile croitorii“. Toate visele mele au câte un titlu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
firesc. După toate astea, preotul care mă botezase ne-a informat că el nu vrea să ocupe nici un fel de poziție în această problemă, că nu afirmă nici că ar fi revoluționar, pentru că el e deasupra tuturor lucrurilor, poate că singurul care cunoaște adevărul, că singurul revoluționar e chiar Fiu lui Dumnezeu, care se situează de asemenea deasupra tuturor lucrurilor, la care Benjamin nu a spus nimic. Apoi ne-a mai spus că lui nu are de ce să-i fie teamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
care mă botezase ne-a informat că el nu vrea să ocupe nici un fel de poziție în această problemă, că nu afirmă nici că ar fi revoluționar, pentru că el e deasupra tuturor lucrurilor, poate că singurul care cunoaște adevărul, că singurul revoluționar e chiar Fiu lui Dumnezeu, care se situează de asemenea deasupra tuturor lucrurilor, la care Benjamin nu a spus nimic. Apoi ne-a mai spus că lui nu are de ce să-i fie teamă, pentru că el l-a botezat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
rost). Acum, odată sfârșită introducerea, la treabă! Domnul Eugen - a mi se îngădui să-i tăinuiesc numele cel mare, din respect și din prețuire pentru familia lui, ce poate că-l mai plânge încă - era medic rezident într-un spital, singurul, de altfel, care exista în micul său oraș de provincie. Chiar dacă se ajunsese nu de puțină vreme în această poziție a carierei sale, nu s-ar fi putut spune despre el că era bătrân, și nici măcar trecut de prima tinerețe
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
adumbrită numai de gânduri sumbre, fiindcă acel ideal de femeie și de viață, demult plăsmuit în ființa sa, i se topea acum încet, dar sigur. Dureros de sigur! La o vreme, i s-a întâmplat să rămână văduv. A fost singurul care s-a bucurat la înmormântarea soției sale. Adică situația aceea, atât de tristă și de nedorită pentru ceilalți, era întocmai viceversa pentru el. Asta, căci pasărea Phoenix era acum vie în inima lui, văzând cum îi parcă deodată renaște
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
-l satisfacă întrucâtva și oarecum să-l dumirească. Ei bine, era pe la sfârșitul lui septembrie, atunci când acesta avea să ajungă curând într-un loc în care nu mai fusese, până atunci, niciodată. Într-o zi, un bun prieten al său - singurul, de altfel, pentru care sufletul său vibra cu adevărat - îl rugase pe Victor să meargă până la sărmana sa mamă în locul lui, care se afla închisă într un ospiciu. Tot ceea ce trebuia să facă - îi mai spusese prietenul - era să găsească
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
le consumase dânsul la început, acum se prefăcuseră în totalitate în prafuri foarte puternice, ce le consuma nesățios în cantități tot mai mari, încât mai că ajunsese să stârnească mirarea până și-n rândurile celor deja îndelung versați. De fapt, singurul și cel mai important criteriu, pe care ajunsese tânărul să se bizuie în alegerea și în consumarea drogurilor, era: mult bine, puțin-rău. Alte criterii, în privința aceasta, nu mai avea deloc și nici nu se mai străduia să-și formeze, căci
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
-mă, decât să-mi caut fericirea, atât. Drogurile nu reprezintă decât un simplu mijloc în a mi-o dobândi. Ai priceput? Într-adevăr, așa este și cască-ți bine urechile, ca să ții minte; acesta este tot adevărul, adevărul curat și singurul. De când mă știu, numai ai râs de mine și ai știut să-ți apleci urechea la durerile și la necazurile mele doar în chip de batjocură, nimic mai mult. Niciodată nu ai dorit să mă iei, întradevăr, în serios, atunci când
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
Cerul e limpede, soarele dogorește, marea e liniștită, dar apa a devenit rece, ca de la frigider. Copiii își înmoaie picioarele și fug, speriați, înapoi. Maturii se bronzează. Când îi răzbește căldura, se stropesc să se răcorească. Am impresia că sunt singurul de pe plajă care a decis să înoate. Nu văd un alt inconștient care să riște un stop cardiac, îmi fac curaj și mă îndrept spre mare, hotărât să nu dau înapoi. Când încep să înot, apa rece îmi arde fața
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
decât ținîndu-te de balustradă. Marea are o culoare închisă, cumva ostilă. Îmi spun (cu frisonul de rigoare) că dacă, din greșeală, cazi în apă, nu mai apuci să fii pescuit. Cât vezi cu ochii, nu se zărește nici un vas. Suntem singurii care traversăm acest pustiu lichid cu valuri care seamănă unor dune mișcătoare. Câțiva pescăruși dau târcoale vaporului. Au, oare, putere să ajungă până la țărm sau zboară în jurul vapoarelor, odihnindu-se când obosesc? Îmi dau seama, o dată în plus, că sunt
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
imensul abis nocturn al Mării Negre. Parcă abia acum ne lansăm în "marea aventură". E timpul să cobor. De altfel, începe "baletul". După acalmia din Bosfor, contactul cu Marea Neagră e brutal. Mersul pe scară devine aproape o acrobație din pricina tangajului puternic. Singurul dintre zeii invocați în onomastica vaporului care e prezent printre noi, acum, e Poseidon. Se semnalează primele victime. Aflu că e o mare cerere de medicamente contra răului de mare. Asta nu mai intră, însă, în gratuitate. Orice asistență sanitară
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
în succesiunea unor iluștri smintiți (Caligula adora să se îmbrace în rochii), acum încep să cred că acest "original" care vorbește în șapte limbi despre o operă în care "nu e numai poezie" ascunde o taină. Și sunt, am impresia, singurul de pe vapor care îl ia în serios. Ceilalți au clasat "cazul". Au zis: "e nebun" și se mărginesc să zâmbească disprețuitor-compătimitor de câte ori îl văd coborîndu-și bicicleta pe scara vaporului sau pătrunzând în "marele salon" cu rucsacul său negru în care
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]