9,038 matches
-
simple detalii, bune pentru dosare, caracterizări, recomandări... Și, nu e cazul! Căci, aceea care avea să devină profesoară, pentru ca, mai apoi, să fie..., s-a născut în casa preotului Petru Toma. Avea în el acest popă de țară un amestec straniu de cucernicie și necredință, care se făcea remarcat doar la simpla rostire a numelui său întreg, pentru ca, după aceea, când ajungeai să cunoști mai bine omul, să constați că dihotomia aceasta devenea mai reală ca oricând. Sătenii, cei mai vârstnici
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
turnură, diferită de cea autentică. Noua “față” a acestor secvențe îmi este, câteodată, pe plac, fiindcă e cu mult îndulcită; alteori, transfigurarea originalului capătă culori mult mai sumbre decât au fost inițial. Se întâmplă, însă, ca sobrietatea să se împlinească straniu cu tenta optimistă. Sinusoida vieții capătă, astfel, un plus de insolit și totul se-ndreaptă, încetul cu-ncetul, către imprevizibil, către incontrolabil și, poate, către imperceptibil. Nebănuite resorturi se pun, atunci, în mișcare, se declanșează evenimente care-și au locul
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
parter. Am rămas fără cuvinte, ba chiar fără aer, așa că m-am grăbit să cumpăr unul din cele trei exemplare recu perate. Apoi am ieșit din librărie epuizat, dar bucuros că am putut smulge cartea lui Silviu din ghearele unei stranii cenzuri postcomuniste exercitate de pretinși vânzători a căror ultimă lectură a fost probabil abecedarul. Victor Alartes S.C. Elvis S.A. Vai, ce bine că rezolv și chestia asta, că prea urât atârnă becurile alea din tavan; așa m-am săturat de
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
ce se petrece cu ea acum, în spital, și ca toate să fie povestite, poate chiar într-o carte, dar nu e obligatoriu, pentru că pot fi spuse și altfel, o să vorbească cu Andrei Vlădescu despre dorința ei de-a dreptul stranie, nu atât de orgolioasă pe cât pare și nici chiar atât de trăsnită încât să nu fie și împlinită. S-ar putea întreba ce-a apucat-o, ce este orgoliul ăsta care seamănă prea mult cu trufia, nu știe să fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
sfârșitul. Dar aceștia erau puțini. Cei mai mulți bănuiau numai. Dar și mai mulți nici nu știau, nici nu bănuiau, nici nu-i interesa pentru că le era indiferent. Chiar dacă o cunoșteau și îi făceau vizite. Până la un punct chiar și acest comportament straniu - în orice caz, straniu pentru Andrei Vlădescu și straniu chiar și pentru mine, care am aflat de la Andrei Vlădescu - ar fi de înțeles. Adică erau unii în vârstă, de vârsta doamnei sau chiar născuți înaintea ei, năpăstuiți și de vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
puțini. Cei mai mulți bănuiau numai. Dar și mai mulți nici nu știau, nici nu bănuiau, nici nu-i interesa pentru că le era indiferent. Chiar dacă o cunoșteau și îi făceau vizite. Până la un punct chiar și acest comportament straniu - în orice caz, straniu pentru Andrei Vlădescu și straniu chiar și pentru mine, care am aflat de la Andrei Vlădescu - ar fi de înțeles. Adică erau unii în vârstă, de vârsta doamnei sau chiar născuți înaintea ei, năpăstuiți și de vreme, și de bolile proprii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
și mai mulți nici nu știau, nici nu bănuiau, nici nu-i interesa pentru că le era indiferent. Chiar dacă o cunoșteau și îi făceau vizite. Până la un punct chiar și acest comportament straniu - în orice caz, straniu pentru Andrei Vlădescu și straniu chiar și pentru mine, care am aflat de la Andrei Vlădescu - ar fi de înțeles. Adică erau unii în vârstă, de vârsta doamnei sau chiar născuți înaintea ei, năpăstuiți și de vreme, și de bolile proprii, încât nu mai aveau timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
și îl întreb ce face și cum se mai simte sau dacă vrea ceva sau îl întreb orice îmi vine în cap și se întoarce către mine încet, îmi zâmbește, îmi răspunde: „Privesc. Nu vreau nimic“, iar ochii îi sclipesc straniu sau cel puțin mie mi se pare că îi sclipesc straniu, dar, la urma urmei, nu văd ce e rău în a sta și a privi lumea de afară cum viermuiește, mă rușinez de gândurile mele, mă retrag, mă prefac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
dacă vrea ceva sau îl întreb orice îmi vine în cap și se întoarce către mine încet, îmi zâmbește, îmi răspunde: „Privesc. Nu vreau nimic“, iar ochii îi sclipesc straniu sau cel puțin mie mi se pare că îi sclipesc straniu, dar, la urma urmei, nu văd ce e rău în a sta și a privi lumea de afară cum viermuiește, mă rușinez de gândurile mele, mă retrag, mă prefac mai mult că mă retrag sau că îmi continui treburile și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
acea planetă Întunecată, de unde Vera Frankel, guvernanta lui de șaptesprezece ani, scăpase În urmă cu șase luni la bordul unui vas cu refugiați. Jim fu bucuros cînd jurnalul de actualități luă sfîrșit. El și colegii săi coriști ieșiră În lumina stranie a zilei, spre șoferii lor. Cel mai bun prieten al lui, Patrick Maxted, plecase din Shanghai Împreună cu mama sa, către un loc mai sigur, precum fortăreața britanică din Singapore, iar Jim simți că trebuia să urmărească filmele pentru Patrick și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
din jur, de pe țărm, aceștia Îl lăsau pe Jim să umble cu Închizătoarele armelor lor, Lee-Enfield, și să scoată glonțul de pe țeavă. Jim Îi plăcea, Îi plăcea să le audă vocile caraghioase, spunînd o mulțime de povești despre o Anglie stranie și de neconceput. Dar dacă venea războiul, puteau ei oare să-i Învingă pe japonezi? Jim se Îndoia și știa că și tatăl său se Îndoia. În 1937, la Începutul războiului Împotriva Chinei, două sute de marinari japonezi veniseră În susul rîului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de cărți aranjînd formații de bridge, jucîndu-le pe toate cît putea de corect. Dormea În paturi cu mirosuri ciudate, citind revistele Life și Esquire, iar În casa unui doctor american citi În Întregime În oglindă, o lume liniștitoare, mai puțin stranie decît propria lui lume. Dar sertarele cu jucării din camerele de copii Îl făceau să se simtă și mai golit. Răsfoia albumele cu fotografii, pline cu imaginile unei lumi dispărute, cu baluri mascate și Întreceri sportive. Sperînd Încă să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
În curînd și că japonezii Își vor Îndrepta atenția spre aceste case pustii - familiile civililor japonezi se mutau deja În fostele locuințe ale aliaților de pe Amherst Avenue. Jim aproape că nu-și recunoștea părul lung și obrajii cenușii, un chip straniu Într-o oglindă stranie. Se uita țintă la arătarea În zdrențe care apărea În fața lui În toate oglinzile de pe Columbia Road, un puști care avea jumătate din statura lui de dinainte și care era de două ori mai vîrstnic. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
japonezii Își vor Îndrepta atenția spre aceste case pustii - familiile civililor japonezi se mutau deja În fostele locuințe ale aliaților de pe Amherst Avenue. Jim aproape că nu-și recunoștea părul lung și obrajii cenușii, un chip straniu Într-o oglindă stranie. Se uita țintă la arătarea În zdrențe care apărea În fața lui În toate oglinzile de pe Columbia Road, un puști care avea jumătate din statura lui de dinainte și care era de două ori mai vîrstnic. În cea mai mare parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
curățînd o toaletă de lemn. Uitîndu-se În jos din cabina camionului, lui Jim Îi era milă de oamenii aceștia nenorociți, deși, doar cu cîteva zile mai Înainte, situația lui fusese Încă și mai disperată decît a lor. Se produsese o stranie dedublare a realității, de parcă tot ce i se Întîmplase de la război Încoace se petrecea Într-o oglindă. Sinele lui din oglindă era cel care se simțea amețit și flămînd și care se gîndea tot timpul la mîncare. Nu-i mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de ghiulele, iar acum semăna cu un glob pămîntesc găurit. Mii de cărămizi migraseră de-a lungul cîmpurilor Înconjurătoare spre satele de lîngă canalul fabricii, fiind Încorporate În colibe și locuințe, o viziune a unei magice Chine rurale. Aceste dislocări stranii Îl atrăgeau pe Jim. Pentru prima oară se simți În stare să se bucure de război. Se uită fericit la tramvaiele arse și la blocurile de locuințe, la miile de uși deschise spre nori, un oraș părăsit, invadat de cer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
sănătos văzuse creștetul capului lui Jim, alb de praf, de parcă raidul aerian l-ar fi Îmbătrînit. — Jim, am nevoie de tine la spital. Sergentul Nagata zice că poți rămîne cu mine În timpul apelului. Jim se trezi din visare. În mod straniu, aura aruncată de trupul arzînd al pilotului american plutea Încă peste cîmpurile goale, dar hotărî să nu-i vorbească doctorului Ransome despre această iluzie optică. Sirena de Încetare a stării de alarmă urla din pagodă, semnal reluat de claxonul de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
importanță. Spune-mi despre dulapul doctorului Ransome. Erau și medicamente acolo, Îmi Închipui. — Basie, erau o grămadă de medicamente. Iod, mercuricrom... De fapt, dulapul era gol. Jim Încercă să-și amintească dulăpiorul cu doctorii din baia tatălui său și denumirile stranii care Însumau lumea misterioasă a trupului de adult. — Erau...unguente...supozitoare. — Supozitoare? Culcă-te, Jim. Ai obosit. Basie puse un braț În jurul umerilor lui Jim. Amîndoi priviră pe fereastră la mulțimea de prizonieri care așteptau camionul cu rația Întîrziată de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Soldatul Kimura lovi roțile cu piciorul, Împrăștiind spițele. Ceilalți călcară În picioare mînerele de lemn și le rupseră. Împreună, răsturnară vehicolul pe spate, Împrăștiindu-i pernele. Hamalul Îngenunche pe pămînt, rîzÎnd singur. În tăcerea care se lăsă, Jim putea auzi strania litanie tărăgănată pe care o scoteau chinezii cînd știau că urmează să fie omorîți. În jurul terenului de adunare, sutele de deținuți priveau fără să se miște. Bărbați și femei stăteau În așa-zisele șezlonguri din fața barăcilor, sau pe treptele blocurilor-dormitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
disperată pe care i-o aruncase cînd mîncase gărgărițele. Ploaia de peste noapte spălase și ultimul strop de culoare de pe rochia ei de stambă, dîndu-i paloarea cenușie a muncitorilor chinezi de pe aeroportul Lunghua. Doamna Vincent ar construi o pistă de aterizare stranie, reflectă Jim. — Jamie... Îl strigă pe numele de alint pe care domnul Maxted, Îl scosese pe neașteptate din vreo amintire dinainte de război. Voia ca el să fie din nou copil, să-i facă nesfîrșitele servicii care Îl menținuseră În viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
tăcut. Clădirile de apartamente din concesiunea franceză și blocurile de birouri de pe Bund păreau o imagine mărită a acelei perspective Îndepărtate care Îl susținuse atîția ani. Un vînt rece, venind dinspre rîu, bătea prin stadion și, pentru un moment, acea stranie lumină din nord-est, pe care o văzuse Învăluind tribunele, veni din nou să Întunece soarele. Jim Își privi mîinile palide. Știa că era viu, dar În același timp se simțea la fel de mort ca și domnul Maxted. S-ar putea ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de la cutia de Spam și rulă fîșia de metal. Un miros Înțepător se ridică din masa rozalie de carne tocată, care se deschidea În soare ca o rană. VÎrî degetele În carne și luă o bucățică Între buze. O aromă stranie dar puternică Îi umplu gura cu gustul grăsimii animale. După ani de orez fiert și cartofi dulci, gura lui era un ocean de mirodenii exotice. Mestecînd cu grijă, cum Îl Învățase doctorul Ransome, scoțînd și ultimul dram de putere nutritivă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Price Într-o stare de spirit bună, care, spera Jim, va ține suficient de mult timp ca el să ajungă la Shanghai și să sară din camion la primul semafor. Jim se uită Înapoi la acoperișurile Îndepărtate ale lagărului. Era straniu că părăsea Lunghua, dar Își dădea seama că, din nou, fusese deținut În lagăr așa cum fusese În timpul războiului. La un singur cuvînt a lui Tulloch, lumea aparent sigură pe care Începuse să și-o reconstruiască dintr-o cameră mică și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
decât apa care i-a generat; înconjurând corpul care arde, vaporii dislocă aerul, iar fără aer arderea este imposibilă. Pentru a amplifica forța de stingere a apei, ea se amestecă cu ... praf de pușcă! Acesta ar putea să pară cam straniu și, totusi, este cât se poate de rațional: praful de pușcă arde repede, degajând o mare cantitate de gaze neinflamabile care, înconjurând corpurile arzătoare, împiedică arderea. 7. Cum explicăm culoarea albă a laptelui? R: Unii cred că albul laptelui s-
Carusel, nr. 15, Anul 2014 by Istrate Sebastian, Mocanu Paula () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91783_a_107376]
-
grăbită cu cumpărăturile spre casă, pa, zic, mă întâlnesc cu Marius, nu-ți vine a crede, mă sună pe mine să-l duc la casting să dea probă, de parcă el nu putea să întrebe singur la telefon unde e. Ce stranii sunt toate, ce chestie, îmi vine să fumez, îmi bate inima tare, de multă vreme, aș putea azi să nu mănânc deloc, dacă nu dormi 4 zile poți să-ți vezi corpul, și asta spunea îngerul cu unghii negre, grădinar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]