8,392 matches
-
mătase. Ca și cum l-ar fi atins pe obraji niște degete care nu erau degete. Când se dezmetici din uimirea care Îl cuprinsese, reuși să recunoască fulgii mici de zăpadă. Fiindcă peste Ierusalim Începuse să cadă o ninsoare ușoară. Cu toate că se topea și dispărea chiar În clipa În care atingea pământul. N-avea puterea să albească orașul cenușiu. Fima se Întoarse acasă și se apucă să caute În coșul de hârtii de sub birou factura la telefon pe care o mototolise și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
fusesem captiv în acea casă. În același timp - și tocmai asta nu înțelegeam - mi-era și dor de ea. Duceam dorul acelor camere urât mirositoare, unde vara ieșeau aburi din pereți și iarna picura un fel de sudoare rece. Mă topeam de dorul părinților mei. Îmi lipsea Anne. Mi-era dor de mine. Uneori mă enervam. Nu doar fiindcă schimbase numele, deși chiar și asta era destul de rău. Când în anexa secretă îi zicea pe la spate lui Pfeffer Dussel, care în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
puternică de naftalină. Prăjituri de naftalină, le zicea Anne în timp ce mama le scotea din tigaie, pentru că fuseseră păstrate într-un dulap cu naftalină. Stând în acea sinagogă străină, puteam să simt gustul dulce și lipicios al prăjiturilor care mi se topeau în gură. —Sunteți evreu? mă întrebă el. Am continuat să mă uit la tânărul cu înfățișare ciudată. Părul îi stătea ridicat de parcă un curent electric trecuse prin el. Puloverul său ros, fără mâneci atârna peste un tricou uzat de flanelă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
o propoziție prin a jura că e sinceră -, nu sunt chiar așa de sigură că vreau să îl văd. Dar o să mă duc. —De ce te duci la un film pe care nu vrei să îl vezi? Luă cratița cu ciocolată topită de pe aragaz și începu să o toarne cu o lingură peste pișcoturi. Este o obligație morală. —O obligație morală? Ridică privirea de la așa-zisa prăjitură. Oamenii ca mine, oamenii cărora le-a fost bine, nu au dreptul să închidă ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
ridicându-se nesigure și ușurate că scăpaseră de acolo. Am luat-o la stânga și am pornit-o pe Prinsengracht. Când am ajuns după colț, în fața bisericii Westerkerk, au început să bată clopotele. În anexa secretă, sunetul era asurzitor, până când au topit clopotele și liniștea era și mai rea, dar aici, pe stradă, ecoul abia tulbura aerul. Vânzătorul de heringi își închidea taraba, dar florarul și vânzătorul de ziare și cel de la chioșcul cu tutun încă mai erau ocupați. Bicicliști pedalau spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
Radu Afrim. Iunie TIFF, filmele românești de la Cannes Filmele românești au făcut un succes din TIFF-ul venit pentru prima oară la Sibiu. La Cocosul decapitat, California Dreamin’ (nesfârșit) și 4 luni, 3 săptămâni și două zile, biletele s-au topit într-o oră, iar spectatorii au stat și în picioare. Pentru prima oară, TIFF-ul a mers și în alt oraș decât Clujul, la Sibiu, iar emoțiile organizatorilor au fost mari. În Pavilionul 2007, unde au rulat cele trei filme
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2192_a_3517]
-
ști și în minte ținea ce și despre ce materie am citit și după aceea - mai pe urmă să fim în stare a socoti, gândi, prejudeca și discursirui sau cuvânta.” Dimitrie Țichindeal 9. „Celor ce multe lumânări la citeala cărților topesc, ochii trupului la vedere se tâmpesc, iar acelora ce niciodată pe slove au căutat, măcar cu vederea ochilor mai ascuțită s-a păzit, însă neștiința în întunerecul și în tartarul necunoștinței i-a vârât.” Dimitrie Cantemir 10. „Nu este alta
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
iubită e o rudă, o soră scumpă a sufletului nostru.” Emil Gârleanu 90. „O carte se scrie cu toată ființa; cu mânie, amintiri, speranțe, traumatisme, părinți și rude, și amici și inamici, idei și lecturi, gusturi și repulsie, toate se topesc la incandescență creând un aliaj solidar.” Paul Georgescu 91. „Cum e mai bine să citim este o chestiune tehnică. Ce să citim e o problemă filozofică.” Mihnea Gheorghiu 92. „Cărțile bune povestesc ingenios și sugestiv fapte pe care oamenii le-
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
Știa foarte cine era stăpânul. Zach i-a răspuns cu un zâmbet, la fel de sclipitor ca soarele care se cocoțase pe cer ca s-o orbească pe Jina. Un certificat de căsătorie și două luni de contact aproape neîntrerupt nu-i topiseră dorința de Zach. Îi plăcea ideea că, fiindcă se cunoscuseră pe un vapor, erau destinați pentru o viață întreagă de dragoste. Cui îi păsa că amândoi fuseseră pe vaporul ăla - cursa de la San Francisco la L.A. - din motive financiare: Zach
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
înăuntru. Naji a ajutat-o pe Alice să coboare. Scriitoarea era încă verde la față, deși lacrimile i se uscaseră pe obraji. Se îmbrăcase cu pantaloni din poliester, care acum i se lipiseră de picioare. Afară era cald de te topeai - probabil erau în jur de treizeci și cinci de grade - dar ea tremura din tot trupul. Helena a venit lângă ea. Vino, i-a spus ea lui Alice. Te încălzim. Ahmad nu și-a salutat gazdele și nici nu s-a oferit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
Cândva Irene se gândise c-ar fi trebuit să locuiască în L.A., mai aproape de lucrurile care țineau de carieră, dar niciodată în viața ei nu mai văzuse lumina prinzând astfel de nuanțe - un albastru pur, deasupra vârfurilor copacilor, care se topea în chihlimbariul din lungul pereților canionului. Irene nu se imaginase vreodată în munți, iar dacă acum iubea locul ăsta, atunci cine știe ce altceva avea să adore ? Orășele de provincie ? Liniștea ? Anonimatul ? Niciodată nu-i trecuse prin minte c-ar putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
și m-a slujit împrejurarea!" Se gândea că acum baba o va înlocui și Lina va fi informată. "N-am să viu mult timp pe la Lina." . . . Trecu apoi la alte gânduri ale ei, ca și cum interesul pentru acele fapte i se topise și teama i se irosise. XV Pe când la Drăgănești dura repaosul, melodios, toate furiile dezlănțuite bântuiau casa Rim. Baba, care nu murise subt spaima blestemului căzut acolo, spusese Linei ceea ce știa și așa cum știa ea să spună. întîia grijă a
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
ajun, Elena simțise o sălbiciune trupească și sufletească de convalescent și de la acea slăbiciune trecuse lesne la un somn adine. Se sculase în dimineața "generalei" odihnită de somn liniștit și rămăsese învăluită de o beatitudine în care orice preciziuni se topeau. Ideea invitaților, a muzicei de după-amiază erau idei blajine și distrate. Vroi să orânduiască câte ceva, dar ezită, lăsă mai bine să dispună atunci chiar pe loc, de acord cu Marcian. Fie că era lene, fie că neîncredere în sine, simptomele
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
să satisfacă din când în când o marsuină adevărată?“. Bun, ar fi fost două linii valabile de fugă stilistică, către o descriere macabră a situației, ceea ce n-ar fi fost rău sau către una delirant-comică. Dar când toată paradigma se topește sub greutatea diminutivelor iese cam ce ați citit mai sus. Nu doar greața e împrumutată de la Sartre, ci și obsesia dominării erotice Cartea este presărată cu momente de dragoste de o lipsă de autenticitate antologică. Iar asta se întâmplă și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
de-a dreptul enervant, asta ține de umorile & umorul fiecăruia. Cui nu-i place, n-are decât să schimbe canalul ori să se exileze... Dar unde să te exilezi când nici jungla Amazonului nu mai este virgină, în Groenlanda se topesc ghețurile, iar la Polul Nord au înfipt rușii steagul? A rămas deșertul Saharei, loc milenar de testat abilitățile sihastre. Te poți retrage însă într-un pustiu predominant galben fără să ai halucinații sau vise cu... blonde? Nu trimit cititorul la literatura
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
în videocomunicator. Tunurile termoradiante începură să duduie. Căldura pe care-o produceau era de origine atomică, deși nu și de natură atomică. Ea se revărsa asupra metalului dur al ușii. Grosvenor văzu primii stropi ai metalului ce începea să se topească. Alți stropi li se adăugară, formând șuvoaie de metal lichid. Ecranul transparent începu să se tulbure, încât era din ce în ce mai greu să vezi ce se întâmpla la ușă. Deodată, Grosvenor desluși ca printr-o ceață o lumină incandescentă - era ușa! Focul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
aparatul de zbor și apăsă pe butonul care închidea portiera. Unul din tentaculele lui apucă maneta de comandă cu un gest aproape tandru. Aparatul făcu un salt înainte, spre peretele exterior. În clipa când botul aparatului atinse peretele, acesta se topi într-un nor de pulbere scânteietoare. Înaintarea fu stânjenită o clipă de această pulbere metalică, dar în clipa următoare micul aparat țâșni irezistibil în spațiu. După un timp, Corl observă că zboară pe o traiectorie în unghi de 90 de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
de apăsare, ca aceea pe care o simți după un prânz prea îmbelșugat. În schimb, avu senzația că un ac înroșit îi împunge fiecare vertebră. La jumătatea spinării, acul se prefăcu într-un țurțure de gheață, care începu să se topească și să-i curgă ca un șuvoi rece spre sale. Ceva (o mână? o bucată de metal? un clește?) îl apucă de braț și aproape că-i smulse mușchii. Lui Grosvenor îi veni să urle de durere și fu cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
această energie uriașă. Prefera să lase o parte din ea să se scurgă înapoi în spațiu. Dar cantitatea reținută de propriu-i trup îl făcu să se trezească la viață. Înnebunit de perspectivele ce i se deschideau în față, se topi întreg în raza care brăzda spațiul. Deși stoarsă de energie, nava continua să înainteze în virtutea inerției, depărtându-se tot mai mult de el, întâi cu un an-lumină, apoi cu doi, apoi cu trei... Deznădăjduit, Ixtl își dădu seama că nava
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
dar să știți că o energizare necontrolată ar putea provoca moartea tuturor membrilor expediției. - Totuși, ai putea măcar să sporești cantitatea de energie a pereților, nu-i așa, domnule Pennons? stărui Morton. - Nu! Exclamă Pennons. Pereții n-ar rezista, s-ar topi! - Pereții n-ar rezista?! îngâna cineva. Îți dai seama, domnule, ce putere îi atribui acestui monstru? O expresie de consternare se zugrăvi pe fețele tuturor. Deodată, Grosvenor auzi vocea lui Korita: - Domnule director, vă urmăresc printr-un videocomunicator de pe puntea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
rămână acolo. De fapt, e limpede că nu putea să rămână mult timp într-un astfel de câmp energetic. Din nefericire, nu putem ridica în calea lui un baraj de energie. Așa cum a spus și domnul Pennons, pereții s-ar topi. După părerea mea, monstrul ne-a dejucat planurile. Căpitanul Leeth părea descumpănit. - Domnilor, interveni el, obiecția adusă este, cred, întemeiată. De ce nu s-a discutat despre acest aspect? - Eu am propus ca Grosvenor să ia parte la discuții, dar mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
scurt, iar ochii îi fulgerară pe oameni cu o privire feroce. Cu o repeziciune care aproape că-i lua prin surprindere, monstrul se ridică și încerca să iasă din cuvă, dar, alunecând pe pereții ei metalici, căzu înapoi și se topi în flăcările scuipate de armele oamenilor. - Ia închipuiți-vă că ne-ar fi scăpat și că s-ar fi strecurat prin peretele din față! exclamă Smith, lingându-și buzele. Nimeni nu-i răspunse. Toți erau cu ochii pe cuvă. Ouăle
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
scuipate de armele oamenilor. - Ia închipuiți-vă că ne-ar fi scăpat și că s-ar fi strecurat prin peretele din față! exclamă Smith, lingându-și buzele. Nimeni nu-i răspunse. Toți erau cu ochii pe cuvă. Ouăle, care se topeau încet în flăcări, sfârșiră prin a arde cu o strălucire aurie. Doctorul Eggert, care stătea aplecat peste trupul lui von Grossen, exclamă deodată: - A, mușchii încep să i se relaxeze, iar ochii se deschid! Presupun că-și dă seama ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
era plăcerea, nu cunoașterea. Ce bucurie simțea când putea să se năpustească asupra a două insecte care se băteau, bâzâind furioase, și să le învăluie ca într-o mantie de aburi, până ce forță vitală a insectei învinse începea să se topească în propria lui substanța. Urmase o lungă perioadă, în timpul căreia viața lui Anabis se mărginise la această oarbă căutare a hranei, într-o lume redusă la mlaștina ascunsă în neguri. Dar chiar în cadrul acela strâmt, scăldat într-o lumină difuză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
În timpul verii, cînd și albia era secată, iar noi bîn tu iam În susul și-n josul ei, pe sub sălciile umbroase, pe sub tufele de cucută și rugii de mure. Dar În martie 1965, după o iarnă cu zăpadă multă ce se topea cu repeziciune la so si rea precipitată a căldurii, pîrÎul umflat urla din toate puterile. Era un canal de scurgere săpat de localnici pentru colectarea apelor de primăvară de pe dealurile din jurul satului. După Întortocheli complicate prin care părea că se
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]