72,399 matches
-
anii trecători. Tot e alb pe câmp, pe dealuri, împrejur, în depărtare; Ca fantasme albe plopii înșirați se pierd în zare; Și pe-ntinderea pustie, fără urme, fără drum, Se văd satele pierdute sub clăbucii albi de fum. Dar ninsoarea încetează, norii fug, doritul soare Strălucește și dismiardă oceanul de ninsoare, Iat-o sanie ușoară care trece peste văi... În văzduh voios răsună clinchete de zurgălăi. Romanticii cădeau în melancolii în fața lacurilor. Pe Alecsandri îl umple de o surdă spaimă șuierul
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
îl chinuie cu îndărătniciile lui. Purtarea lui Ion față de Ana e josnică, nu însă cu mult în afara concepției țărănești. În societatea rurală femeia reprezintă două brațe de lucru, o zestre și o producătoare de copii. O dată criza erotică trecută, ea încetează de a mai însemna ceva prin feminitate. Soarta Anei e mai rea, dar deosebită cu mult de a oricărei femei de la țară, nu. Și structura celorlalți eroi este epopeică, adică întemeiată pe momente din eternul calendar uman. Herdelea, învățătorul, e
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
fuga zefirului de vară, Visa la iarnă baluri la consulul muscal. Tot acum se schițează și o poezie intimistă a odăii, a relicvelor, cu elemente autohtone: În casa amintirii nu-i astăzi și nu-i ieri, Căci orologiul vremii a încetat să bată Și clipa netrăită a înghețat pe el. Dar prin iatac adesea te-apucă și te fură Miresmele cosite a florilor de fân, Păstrate sub răcoarea pânzetului de in. Înlocuindu-se havuzurile cu balta și pășunile franceze cu Bărăganul
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
G.M. Vlădescu, C. Angelescu, Marin Sulică. Un nou articol-program face apel la micii cititori și la părinții lor, precum și la învățători, să sprijine revista. În ciuda optimismului lui G. Filip și în pofida unui comitet de redacție atât de prestigios, L. c. își încetează apariția după un număr. V.T.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287880_a_289209]
-
două cazuri celebre tratate de Freud. E ca și cum, multiplicând la nesfârșit simulacrele lucrurilor și ale ființelor, eul liric ar vrea să se convingă că semnele au o existență palpabilă și că lumea poate dobândi un sens. În aceste condiții, poezia încetează să mai fie un vehicul al cunoașterii sau al transcenderii, fără ca o asemenea reducție să diminueze întrucâtva importanța scrisului: „scriu ca să mă aflu în treabă, dar treaba mea este mare și pute a moarte din prima zi de viață” (Fuga
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288038_a_289367]
-
postmodernă XXIV). Scrisul nu generează ființa, dar întârzie înaintarea neființei, e cea mai eficace stratagemă care se poate interpune înaintării abisului. Retorica resimte și ea efectele acestei stări, refuzul artei venind ca o consecință firească a gravității existenței. Instrumentele poeziei încetează a mai fi metafora sau simbolul; tropii sunt niște figuri atrofiate, care nu deschid perspectiva către transcendență, ci către imanență. Acționând ciclotimic, în funcție de ritmurile interioare ale lirismului, mijloacele predilecte ale poetei sunt definiția și paradoxul. Definind lucrurile, M. sugerează că
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288038_a_289367]
-
atunci când Aix-en-Provence a fost alăturată Marsiliei sau când Saint-Jean-Luz a fost alăturat Bayonne-i, fie prin absorbția unui pol urban în interiorul unei couronne périurbaine dintr-un oraș mare ca Lyon sau Paris. Câteva PU din zonele rurale pur și simplu au încetat să mai existe, astfel constituind un exemplu al declinului economic rural. Între 1990 și 1999, au existat 18 "apariții" și 25 de "dispariții" de poluri urbane. Aceste tendințe au dus la o creștere importantă a concentrării populației franceze în jurul unui
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
izbitor indicator al schimbării paradigmei care a avut loc în interiorul statului francez și a modului în care aceasta se raportează la teritoriu. În timpul perioadei les Trente Glorieuses, planificarea națională Le Plan National a fost realizată de la vârf spre bază însă încetase să mai fie corespunzătoare sau efectivă până în anii 1980. A fost criticată ca fiind excesiv de rigidă și de centralizată dar și pentru faptul că nu a reușit să-și atingă obiectivele propuse. Crearea în 1982 a regiunilor și transferul de
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
industriale. De asemenea, cursurile de perfecționare au absorbit un procent important (10%) din buget. Un exemplu de rezultat al planului din prima generație l-a reprezentat transformarea industrială a combinatului de prelucrare a oțelului din Decazeville, unde fabricarea oțelului a încetat în 1987 și unde CPER a asistat la transformarea acestei suprafețe într-una cu alte activități economice. În planurile care au urmat a existat o predilecție pentru includerea de domenii politice precum politica urbană, cultura, dezvoltarea rurală, justiția, educația și
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
penaliza activitățile profesionale, în special statele de plată care afectează nivelurile locurilor de muncă. Toate cele patru impozite sunt percepute de către toate cele trei niveluri de guvernare locală și de câteva dintre asociațiile intermunicipale, cu excepția impozitului pe chirii care a încetat să fie perceput de către regiuni în anul 2000. Autoritățile locale puteau vota doar pentru suma globală a celor patru impozite, însă nu au putut stabili ratele acestora până în 1980 când o lege le-a conferit acest drept de a fixa
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
stabilitate a relației dintre corupător și corupt face în așa fel încât corupția să manifeste unul din punctele sale cele mai înalte de degenerare antropologică: transformă persoana în marfă. De fapt „strada corupției” mută profund calitatea ființei umane: persoanele corupte „încetează să mai fie persoane și devin marfă... vânduți, precum regele Ahab care s-a vândut, iar cel corupt știe bine aceasta, doar că el crede că se vinde pentru a avea mai mulți bani, mai multă putere”, dar în realitate
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
pentru a comite răul, pentru a ucide”. De fapt, „cel corupt, când intră pe această cale a corupției, azi face un lucru, mâine un altul. Ia viața, uzurpă și se vinde în continuu”. În practică, explică el, „e ca și cum ar înceta să mai fie persoană și ar deveni o marfă”. Dimpotrivă, cel corupt „este chiar o marfă! Cumpără și vinde: „«Acest om, da, costă mult: tu îl poți cumpăra și îl poți vinde după aceea!» Aceasta e definiția. E o marfă
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
Publice, în acea vreme. Odată cu trecerea în opoziție a conservatorilor, poetul își pierde funcția de revizor școlar și intră în redacția Curierului de Iași, în iunie 1876. Publicația are apariții săptămânale, din 31 martie 1868 până în septembrie 1884, când își încetează activitatea. Revistă oficială a Curții de Apel din Iași, având ca subtitlu "Foaia publicațiunilor oficiale din resortul Curții Apelative din Iași", Curierul de Iași avea la intrarea lui Eminescu în redacție un format de patru pagini și trei apariții săptămânale
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
Eminescu face la Timpul gazetărie cotidiană și răspunde, prin însăși natura lucrurilor, la problemele la ordinea zilei. Publicistica sa se constituie, astfel, într-un "jurnal" al unei epoci dintre cele mai dramatice din existența poporului nostru"222. Timpul își va înceta aparițiile în martie 1884, după înfrângerea suferită de "opoziția coalizată" în alegeri. Articolele publicate de Eminescu în paginile publicației conservatoare au atras acestuia critici radicale, jurnalistul fiind acuzat de antisemitism, xenofobie și extremism. Excerptându-se fragmente din textele date tiparului și
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
419. Roșii și Albii deopotrivă trezesc criticile jurnalistului care le prevede dispariția într-o viitoare organizare a societății românești: "s-apropie timpul în care, în genere, deosebirea între idei conservatoare și liberale, între idealuri abstracte de organizație va căta să înceteze"420. d) Suzeranitate/ vasalitate. Desfășurându-și activitatea publicistică într-o perioadă în care lupta pentru libertate a popoarelor din răsăritul Europei se intensifică, Eminescu consideră independența un act politic major, subliniind, într-un articol în care își afirmă solidaritatea cu
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
Vom fi un stat independent, cum vom face uz de această independență, aceasta e cestiunea cea mare (s.n.)"422. Ideea națională devine în publicistica eminesciană "o idee-forță care de-a lungul anilor va suferi nuanțări, precizări, amplificări, dar nu va înceta niciodată de a iradia"423 la nivelul semnificațiilor scrisului jurnalistic. Eminescu acordă o atenție deosebită demersurilor guvernului român pe lângă Marile Puteri, pentru recunoașterea independenței naționale, manifestându-și regretul față de atitudinea Rusiei țariste, care refuză să trateze țara noastră ca un
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
gazetei: "Ceea ce voirăm cu dinadinsul și vom cere cu stăruință este ca Rumânii să se lumineze, să cunoască ce sunt și care este însărcinarea care a pus-o Făptuitorul asupră-le ca indivizi și ca națiune și să meargă ne-încetat fără fașe, fără cârji și fără piedici pe calea ce-i conduce Dumnezeul părinților lor. De aceea dar ziceam Rumânului: "Luminează-te și vei fi; Voiește și vei putea" și de-aceea cerurăm și vom cere Libertate, adică: sufletul, viața
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
sale de odinioară și nedespărțit de teoriile școlii pozitiviste, de unde plecase cugetarea celor dintâi redactori ai săi, nu mai corespundea unei epoci de mai mare libertate de gândire"491. Românul continuă să fie editat până la 2 decembrie 1915, când își încetează aparițiile. c) România liberă Cucerirea independenței de stat, în 1877, a determinat apariția unui număr însemnat de gazete cu titluri sugestive, care dezbat în paginile lor noua situație politică a țării. Printre publicațiile înființate la începutul războiului din 1877 se
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
în paginile gazetei de cronici literare și dramatice, de fragmente de proză și versuri, de traduceri și studii de estetică, care au ca scop atât informarea, cât și educarea opiniei publice. În 1889, după 12 ani de la înființare, revista își încetează apariția, fiind înlocuită de ziarul Constituționalul. d) Pressa Gazetă politică și literară, Pressa apare la București, de trei ori pe săptămână, între 18 februarie 1868 și 15 februarie 1869, apoi zilnic, între 16 februarie 1869 și 26 aprilie 1876 și
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
În iunie Iulian Vesper pleacă la București (ca director în Ministerul Muncii), iar în august se întoarce de la Roma Traian Chelariu, care reformează „Glasul Bucovinei” în dorința de a exclude amatorismul, „puerilitățile, reclamagismul autohton de prost gust”. Curând Mircea Streinul își încetează participarea la „Junimea literară” și la „Glasul Bucovinei”, moment ce semnifică și sfârșitul grupării „iconariste” inițiale, și începe să editeze revista I. Având în vedere că Traian Brăileanu, profesor de sociologie și membru de seamă în partidele de dreapta, era
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287500_a_288829]
-
precizie data apariției postmodernismului 15 iulie 1972, ora 3.32 p.m.! În contrapunct, alți critici au o datare fermă a... morții postmodernismului, Mike Featherstone 36 amintind de august 1975 drept o asemenea dată la care acest curent și-ar fi încetat existența, iar "post-post-modernismul" (după expresia lui R. E. Palmer) și-ar fi intrat în drepturi. Critici precum Hassan sau Köhler sunt de acord în a considera că termenul postmodernism (postmodernismo) a fost utilizat prima dată de către Federico de Onís în
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
teoriilor moderne ale semnificației și referinței a dus la preocuparea accentuată pentru pluralitatea vocabularelor, a jocurilor de limbaj, a practicilor discursive, la paralogie, incomensurabilitate, diferend. Crizele reprezentării și ale referinței impun limbajului statutul unui joc liber al semnificanților care a încetat să se mai refere la un înțeles exterior. Limbajul nu mai surprinde semnificația lumii și, cum se observă la Derrida, discursul se reflectă și se investighează pe sine ca discurs sau realizează relații cu celelalte texte prin intermediul cărora se va
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
fi reinvestit în noi enunțuri [...]. Orice scriitură, orice text, nu mai pot fi concepute ca expresii ale unui spectacol, ale unui câmp al realității exterior lor, ci ca o parte dar o parte foarte activă a ansamblului textului care nu încetează să se scrie"273. Asumarea tezei intertextualității și valorizarea conceptului de suprafață în domeniul scriiturii vor duce atât la dispariția semnificatului central, cât și la acceptarea caracterului fragmentar al oricărei opere. Se insistă asupra textului-ca-rest, deoarece întotdeauna el va constitui
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
reguli, ieșind astfel în afară. În scris nu este vorba despre manifestarea sau de exaltarea gestului de a scrie; nu este vorba despre prinderea unui subiect într-un limbaj; ci de deschiderea unui spațiu în care subiectul care scrie nu încetează să dispară"294. Astfel, Foucault va problematiza concepte precum subiectul, opera, omul, autorul, pe care le va așeza de altfel sub semnul absenței; acest lucru nu înseamnă că Foucault ar proclama inexistența lor, ci, dimpotrivă, ele sunt considerate teme fecunde
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
trebui să o reflecte, realul și imaginarul devin aproape imposibil de definit. Ficțiunea este confundată cu faptul, iar imaginația nu mai reprezintă un centru creator de sensuri, ci o oscilație lipsită de referință și rațiune, la fel cum și naturalul încetează să mai existe: "A existat mai înainte o clasă specială de obiecte alegorice și puțin diabolice: oglinzile, imaginile, operele de artă simulate, dar transparente, manifeste care aveau stilul lor. Și plăcerea consta în a descoperi "naturalul" în ceea ce era artificial
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]