8,366 matches
-
o lună nenorocită, nu-i așa?“ în tot timpul ăsta, mama se uita dintr-o parte la Chaquie, la părul ei auriu, la machiajul perfect, la bijuteriile abundente și la hainele ei scumpe. într-un final, mi-a dat un cot și mi-a șuierat cu o voce șoptită, care probabil se auzea până în Norvegia: —Ce-i cu ea? Puțin mai tare și-am putea să și dansăm, am replicat eu. Mama s-a uitat la mine. Dintr-odată s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
în ritm de samba. —Dumnezeule! Brigit își băgase degetele în gură distrugându-și în felul ăsta unghiile false pe care abia și le cumpărase. — Să știi că face chestia asta ca să mă pedepsească. Bănuiam că pe Carlos îl durea în cot de faptul că Brigit se culcase cu Joey. Căutase doar o scuză potrivită ca s-o lase iar cu ochii-n soare. Dar am murmurat „nenorocitul“ pentru ca Brigit să știe că eram de partea ei. — Și nu e că el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
urât. Am hotărât să sugerez că oul fusese furat de un bărbat. Un bărbat înfricoșător, îmbrăcat cu o pelerină neagră, care umbla de colo-colo furând ouă de Paște. — Ce faci acolo? s-a auzit vocea mamei. Am sărit de-un cot, iar inima a început să-mi bată nebunește. Haide, Anna e în mașinuță și, dacă nu vii încoace în clipa asta, o să întârziem. Trebuie să le luăm de la școală. M-am rugat - deși fără prea multă speranță - ca atunci când o s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
eram așteptată. Fetița de paisprezece ani de la recepție nu putea să-și dezlipească ochișorii de la mine. îmi dădeam seama ce gândea. Eram o ciudățenie, o neadaptată, cineva care trăia la periferia vieții. Amărâtă, am presupus că toată dimineața își dăduse coate cu asistentele, zicând: —Cum o fi drogata? M-am simțit profund neînțeleasă. Fetița aia mă judeca doar pentru că eram internată la Cloisters, dar înțelesese totul complet greșit. Eu nu eram una dintre ei. Chicotind fără prea multă discreție, fetișoara mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
noi! Sunt gata într-o clipă, am promis eu. Stai liniștită, a spus el. I-am simțit ochii urmărindu-mă în timp ce mă loveam de mobile căutându-mi cheile. Mai întâi am intrat cu șoldul în masă, apoi mi-am julit cotul de clanță... Nimic nu scotea mai bine în evidență cretinismul meu stângaci și incipient ca sentimentul că eram urmărită de bărbatul pe care-l doream. în cele din urmă, m-am întors către el și am întrebat pe un ton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
continuare pe scaun, simțindu-mă îngrozitor. îi ascultam pe toți cum fredonau cântecelul ăla cu care chemai următoarea persoană, când l-am auzit pe Chris rostind: —Și o cheeeem pe Rachel... Veselă nevoie mare, am sărit în sus de-un cot. îmi plăcea la nebunie să fiu chemată să sar, dar pe mine nu mă chema nimeni niciodată. Niciodată. întotdeauna le chemau pe fetele mai mari. Sau pe cele mai mici. Am alergat spre coardă și, pentru câteva secunde, am sărit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
bucuroasă, o tăvăleală furișă prin pădure. Și am regretat că aveam șase rânduri de haine pe mine. Dar intenția lui Chris n-a fost decât aceea de a mă lua de braț. Dă-mi brațul, a spus el adăpostindu-mi cotul în căușul brațului lui. OK! Acum putem s-o luăm din loc! — S-o luăm din loc, am zis și eu, încercând să mă prefac, printr-o veselie excesivă, că atingerea aceea nu mă tulbura câtuși de puțin. Sau că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
o luăm din loc, am zis și eu, încercând să mă prefac, printr-o veselie excesivă, că atingerea aceea nu mă tulbura câtuși de puțin. Sau că respirația nu mi se accelerase și că nu eram străbătută de fiori din cot și până în zona genitală, de parc-aș fi avut instalată o linie de tren expres. Așa am tropăit, unul lângă celălalt, atingându-ne brațele și umerii. Suntem aproape de-aceeași înălțime, îmi spuneam încercând să transform constatarea asta într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
întrebat. O fată minunată ca tine? Mike gângurea ca un porumbel și-i făcea cu ochiul. Aș zice că bărbații roiesc în jurul tău. Curvă, cred. Hei! a mugit Barry către el. Iarși! O să te pedepsăsc! Mike a sărit de trei coți. —Ei, mult noroc! Ne mai vedem, i-a zis el în grabă Efervescentei, după care a luat-o la goană către ușă. Stai departe de feti, a urlat Barry în urma lui. Iar tu nu-l mai încuraja, a lătrat el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
o groază de substanțe nocive care te-au îmbolnăvit. Eu mă uitam în tavan. N-aveam nici cea mai vagă idee la ce se referea. —Vorbesc cu tine, Rachel, a zbierat Josephine făcându-mă să sar în sus de-un cot. Uite cât de bolnavă erai când ai venit aici. în prima dimineață, când a trebuit să pregătești micul dejun, aproape ai leșinat din cauză că nu-ți luaseși prețiosul tău Valium! Am găsit sticla goală în dulapul de lângă patul tău, a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
părut că așa era politicos. Apoi m-am târât până în sala de mese, unde Eddie împrăștiase pe masă conținutul unei pungi cu jeleuri cu aromă de vin. — Știam eu, a urlat el făcându-mă să sar în sus de-un cot. Știam eu! — Ce știai? l-a întrebat cineva. Eu îl ascultam numai c-o ureche. Doamne, fă ca Luke să nu fi avut dreptate. Că sunt mai multe jeleuri galbene decât de altă culoare, a declarat Eddie. Și mai puține
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
duce la Acapulco. După o veșnicie, a sosit și mâncarea. Amândoi ne-am prefăcut încântați. Am împins de zor fasolea prin farfurii. Masa inegală s-a balansat de-ai fi zis că era o corabie în mijlocul furtunii. Mi-am sprijinit cotul de ea și Cola lui Chris s-a clătinat și s-a vărsat. Apoi Chris a ridicat sarea, iar masa s-a mișcat așa de tare că furculița mea a aterizat pe podea. După care eu mi-am ridicat cotul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
cotul de ea și Cola lui Chris s-a clătinat și s-a vărsat. Apoi Chris a ridicat sarea, iar masa s-a mișcat așa de tare că furculița mea a aterizat pe podea. După care eu mi-am ridicat cotul, ca să pot să pipăi podeaua în căutarea furculiței - de vreme ce el nu s-a mișcat s-o găsească, leneșul nenorocit - iar farfuria aproape c-a sărit de pe masă. Mult, mult mai târziu, după ce ne fusese oferită niște înghețată, pe care o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
cap. Eram mult prea deprimată ca să vorbesc. Doamne, ești rău de tot, a comentat Helen veselă. Ai ajuns din nou în spital pentru consum de droguri. Data viitoare ai putea să și mori. —încetează, a spus Anna trăgându-i un cot. —Ei, n-ai de ce să-ți faci griji, am reușit eu să-mi smulg cuvintele de pe buze. Cum mă pun pe picioare, o să plec de-aici undeva, foarte departe. N-o să trebuiască să mă mai vezi niciodată. Planul meu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
intervalul 2 - 4% din PIB, în ultimii 20 de ani. Cifrele scrise la începutul acestui articol sunt procentele alocate din PIB de către statele europene, în ale căror clinici năvălesc politicienii noștri când îi doare în fund, la coloană sau în cot. Sau li se apleacă de Crăciun de la pomana porcului cum a pățit-o proaspăta politiciană PDL, grăsunica Teo Trandafir care s-a dus ca să-i scoată purcelul înghițit cu tot cu mărul din gură, tocmai la Viena. Ion Iliescu s-a operat
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
țările lumii, s-a petrecut în iarna anului 1982, o iarnă extrem de geroasă în care înghețase apa în fântâna de la cantonul CFR de peste linie, lucru ce nu se mai întâmplase din 1942, când a fost dezastrul acela al românilor de la Cotul Donului. Într-una din nopți când termometrul coborâse spre -38 de grade Celsius și unele locomotive înțepeniseră cu tot cu trenuri pe linie din cauza congelării motorinei, din trenul de Huși au fost dați jos la Oltenești, pe motiv că nu aveau bilet
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
iar dacă ești bărbat, dracul te-a luat. Caracteristica principală a zmeului, preluată întocmai și de cheliosul nostru național, e că nu joacă niciodată după reguli. Când vrea ceva, se duce și ia. Nu-l doare pe el nici în cot sau în altă parte a corpului, că pentru a te căsători cu fata împăratului, trebuie să aduni salăți din grădina mamei dracului, să strângi ursul de... unde-l doare mai tare și să te duci, fără rachetă, hăt, până la Lună
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
vadă ce mai fac. Probabil că Ileana ridicase deja receptorul pentru că zgomotul strident încetă imediat. Asta însemna că masa micuțului va mai întârzia cel puțin un sfert de oră, cam atât dura convorbirea de seară. Se ridică mirat într-un cot când, după câteva momente Ileana intră în cameră. Închise ușa după ea și se rezemă cu spatele de aceasta. Era lividă la față și bărbia îi tremura. Ce-i cu tine? o întrebase el speriat. S-a întâmplat ceva la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
luat-o de la capăt. Toma rămase tăcut, îi dădu drumul femeii lăsându-și brațele să cadă pe lângă trup. Se răsuci pe călcâie și se așeză tăcut pe pat, alături de copilul care continua să plângă. Își sprijini capul în palme, cu coatele rezemate pe genunchi. Ileana se apropie și ridică copilul în brațe, încercând să-l liniștească. Privea împietrită spre soțul ei, așteptând. Nu se poate, rosti Cristi încet, ca și cum ar fi vorbit numai pentru el, n-au trecut decât trei ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
cu atenție examinând stânca, căutând fisuri sau pietre ce ar fi putut să se desprindă de acolo. Din loc în loc pe perete, cam la înălțimea lui, erau agățate felinare cu petrol, acum goale. La un moment dat, tunelul făcea un cot la dreapta. După colț văzu vagonetul. Era încă plin pe jumătate cu minereu. Dincolo de acesta, o grămadă de sfărâmături de rocă obturau galeria. Șinele dispăreau sub blocurile de piatră iar Iuliu înțelese că acolo tavanul galeriei se prăbușise. Un fior
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
menține închisă în mers, trebuia să o blo cheze cu o șurubelniță. În ziua aceea și în toată săptămâna care a urmat s-a chinuit așa, încercând să țină pasul cu ceilalți șoferi care izbucneau în râs și își dădeau coate ori de câte ori îl vedeau apărând. Duminică se sculă de dimineață și se duse la garaj. Toată ziua lucrase cu sârg la mașină. Singur în tot parcul auto, repara camionul încercând să-l pună cât de cât la punct. Apoi, seară de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
se întoarse să vadă cine vorbea. Un bărbat înalt, cu o pereche de pantaloni negri, cam strâmți după părerea lui și o cămașă albă bine apretată, la fel de cambrată pe talie, stătea ușor aplecat peste scaunul său. Peste antebrațul îndoit din cot, avea un prosop din damasc de un alb impecabil. Dacă mai exista vreo îndoială cu privire la îndeletnicirea lui, atunci aceasta era spulberată de carnețelul și creionul pe care le ținea în mână, gata să ia comanda. Am dat deja comanda, îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
trece pe partea cealaltă fără să se murdărească de noroi. Vasilică rămăsese câțiva pași mai în urmă în timp ce el se strecura printre trunchiurile drepte ale molizilor bătrâni. Undeva mai în față, la vreo câteva zeci de metri, vâlceaua făcea un cot abrupt, dispărând printre copaci. Chiar acolo, adusă probabil de apele năvalnice, era o grămadă de pietre adunate la un loc. Porni repede spre ea, fiind sigur că pe acolo vor putea traversa văioaga. Domnule inspector! Ce-i, măi, Vasilică? întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ridicau câteva corturi din doc, învelite cu folie ca să le protejeze de ploaie. Adăpostit de bolovani așezați în cerc, un foc de vreascuri ardea vesel, păzit de două femei îmbrăcate cu fuste înflorate. Cu mânecile suflecate până mai sus de coate, una din ele mesteca într-un ceaun mare și afumat, așezat pe pirostrii deasupra focului. Mirosul plăcut al tocanei ce clocotea înăuntru, ajungea până la ei. Lângă mal, un grup de bărbați erau băgați în apă până la genunchi. Stăteau aplecați și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
și buzunărele. În colțul gurii ținea o pipă lungă și subțire, îndoită în jos. Bărbatul cel tânăr se întorsese în apă și se apucase din nou de treabă. Starostele strecurase punguța înapoi la brâu și acum stătea sprijinit într-un cot pe genunchi, pufăind din lulea. Fără să poată spune ce, ceva nu i se părea în ordine acolo, lucru care îl frământa pe Cristi. Abia după ce începură să coboare spre vale își dădu seama despre ce era vorba. Nici unul dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]