7,594 matches
-
revoluție? / 171 VII. GERMANIA ÎN REVOLUȚIA EUROPEANĂ DE LA 1848 / 175 1. Contextul european / 175 2. Revoluția / 176 VIII. ASCENSIUNEA PRUSIEI ȘI UNITATEA GERMANĂ / 179 1. Prusia în Europa (a doua jumătate a secolului al XIX-lea) / 179 2. Unificarea Germaniei: diplomație, foc și sabie / 185 IX. AL DOILEA REICH: MODELUL AUTORITAR GERMAN (1871-1890) SAU "IMPERIUL LUI BISMARCK" / 195 1. Consolidare unității. "Imperiul lui Bismarck" / 195 2. Modelul autoritar german / 197 X. GERMANIA DUPĂ BISMARCK LA PRIMUL RĂZBOI MONDIAL (1890-1914) NAȘTEREA LUMII
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
de succesiune. După negocierile de pace, contele de Saint-Séverin, care reprezenta curtea de la Versailles, nu a cerut nimic pentru Franța: "Maiestatea Sa preacreștină are grijă să facă pacea nu o pace negustorească, ci una regală", anunța el plenipotențiarilor uimiți 273. Diplomația europeană nu a putut împiedica ocuparea Sileziei de către regele Prusiei, Frederic al II-lea. Este pentru prima oară când diplomația accepta cucerirea unei provincii fără nicio justificare. Acest precedent nu va fi uitat. În consecință, Frederic al II-lea apare
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
Maiestatea Sa preacreștină are grijă să facă pacea nu o pace negustorească, ci una regală", anunța el plenipotențiarilor uimiți 273. Diplomația europeană nu a putut împiedica ocuparea Sileziei de către regele Prusiei, Frederic al II-lea. Este pentru prima oară când diplomația accepta cucerirea unei provincii fără nicio justificare. Acest precedent nu va fi uitat. În consecință, Frederic al II-lea apare ca singurul câștigător al războiului. Silezia a revenit definitiv Prusiei. Războiul de șapte ani (1756-1763)274 a fost urmarea acestei
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
interesată de promovarea propriilor interese în stabilirea unei noi ordini internaționale. Cazul Poloniei îi sugera discrepanța sugestivă ce exista între promovarea ideilor liberale și acțiunile diplomatice ale țarului 293, care urmărea crearea unei Polonii supuse suzeranității Rusiei. Cu toată presiunea diplomației franceze, influențat de țarul Alexandru I, Frederic Wilhelm al III-lea va semna la Potsdam (3 noiembrie 1805) convenția de alianță prin care se angaja să lupte împotriva Franței 294. O iscusită manevră a baronului Haugwitz, reprezentantul lui Frederic Wilhelm
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
s-a îndreptat frecvent către organizații care optau pentru transformarea radicală a organizării politice sau sociale. Din rândurile ei s-au recrutat militanții și cadrele social-democrației germane, conducătorii anarhiști sau cei ai naționalismului pe cale a se constitui. 2. Unificarea Germaniei: diplomație, foc și sabie În acest context european, Prusia făcea pași importanți pe calea unificării Germaniei. Războiul Crimeei a fost o șansă, iar poziția adoptată de Prusia a fost, în final, cea mai avantajoasă. Germania trăia drama unei fărâmițări teritoriale excesive
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
Würtenberg, Baden, Hessa, Nassau și Frankfurt. Mai mult chiar, în Prusia conflictul dintre rege și Landtag nu era stins, iar Bismarck era acuzat în mod deschis de provocarea unui război fratricid 417. Va urma însă destul de repede triumful deplin al diplomației lui Bismarck. Zdrobiți la Sadova pe 3 iulie 1866, austriecii vor fi obligați să semneze pacea de la Praga, cedând Prusiei toate ducatele și provocând astfel dizolvarea Confederației germanice 418. În 1867, Bismarck, care anexase statele Germaniei Centrale, va impune principilor
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
creat, din nefericire, noi condiții pentru renașterea spiritului antisemit 434. 2. Modelul autoritar german Sub influența Prusiei, Imperiul german (Reich), compus din 25 state care-și păstrau legile, promova o politică autoritară. Un guvern imperial era însărcinat cu problemele comune: diplomație, armată, marină, justiție, transporturi, comerț. Puterea executivă era exercitată de împărat, care își delega puterile cancelarului, responsabil doar în fața sa. Cele două adunări își împărțeau puterea legislativă Bundesrat, care grupează reprezentanții celor 25 de state, și Reichstag, cu deputați aleși
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
debarcarea unui detașament german la Civita Vecchia unde, spre marea nemulțumire a Italiei, crucișătorul francez "Orinoco" se afla la dispoziția papei din 1870 pentru a înainta spre Roma în scopul rezolvării Kulturkampf prin forța armelor. Miniștrii italieni au respins cu diplomație propunerea, având satisfacția de a vedea că "Orinoco" a fost rechemat din Italia de către mareșalul MacMahon, succesorul lui Thiers ca președinte al Republicii franceze. Relațiile italo-germane s-au îmbunătărși ulterior, urmare a vizitei împăratului Wilhelm I la Milano, în aprilie
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
-lea, rivalitățile statelor vor contura alte coaliții, prin care Europa bipolară continua să trăiască prin Tripla Alianță (Puterile Centrale) și Tripla Înțelegere (Antanta). La 19 aprilie 1877, erijată în "protectoarea creștinilor din Balcani", Rusia intra în război contra Turciei 446. Diplomația rusă a contactat Austria, de la care a obținut, prin două înțelegeri succesive (1876 și 1877, la Reichstadt și Budapesta), "neutralitatea prietenoasă" în perspectiva unui război cu Poarta. În schimb, în situația victoriei, Rusia garanta Austriei anexarea Bosniei-Herțegovina. Învinsă, în februarie
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
al Germaniei, dacă francezii ar încerca să-și extindă influența în Africa de Nord. Izolând Franța, Bismarck își putea permite să o atace oricând, dacă reușea să atragă și Rusia de partea Germaniei, invocând instalarea unei bariere răsăritene în calea influenței franceze. Diplomația germană nu se conducea după scrupule. În octombrie 1898, împăratul Wilhelm al II-lea (1888-1918) efectua o vizită oficială în Imperiul otoman fiind singurul șef de stat european primit de Abdul-Hamid -, după care a vizitat Țara Sfântă, unde s-a
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
a fost cauzată de diferendele existente între Serbia și Austro-Ungaria în problema bosniacă (1908). Prin rescriptul imperial din 5 octombrie 1908, Francisc Iosif anexa Bosnia și Herțegovina, contând pe sprijinul militar al Germaniei. A fost, într-adevăr, un triumf al diplomației germane și austro-ungare. Agravarea relațiilor franco-germane declanșează a doua "criză marocană" (1911), urmată de presiunile militare germane asupra Franței în Maroc 463. Germanii acceptă ocuparea portului Casablanca de către francezi, iar intervenția brutală a Angliei în sprijinul Franței îi determină pe
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
prin putere economică și militară, statele bătrânului continent. Tensiunile internaționale se înmulțesc. La acest început de secol marile puteri s-au grupat, cele două blocuri opuse Tripla Alianță și Tripla Înțelegere confruntându-se o perioadă de timp doar pe terenul diplomației. Divizarea Europei își află cauzele în gravele tensiuni internaționale, ascuțite de rivalitățile apărute odată cu expansiunea economică de la finele secolului al XIX-lea. Austro-Ungaria și-a văzut blocate de politica Rusiei intențiile expansioniste în direcția Mării Egee. Imperiul său se confrunta și
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
Versailles" și de a împiedica ascensiunea Germaniei, Franța nu se simțea sprijinită. Controlul extern a fost anulat, iar ținutul Rinului, eliberat de ocupația militară în iunie 1930, cu cinci ani mai devreme decât prevedea tratatul de la Versailles. Vizibile succese ale diplomației germane au fost obținute sub conducerea lui Gustav Stresemann 604: evacuarea Ruhrului, eliberarea regiunii Rinului de sub ocupație, anularea controlului extern, reglementarea relațiilor cu vecinii Germaniei, semnarea Tratatului de la Locarno (1925)605, intrarea ca membru cu drepturi depline în Societatea Națiunilor
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
repetarea unor acțiuni ale Franței și oferind garanții doar frontierelor stabilite pentru țările Europei de Vest, Pactul Renan a deschis calea agresiunii germane spre est, Germania primind și drepturi în privința înarmării, cu "binecuvântarea" Societății Națiunilor. Sesizând pericolul, în anul 1934 diplomația franceză începea tratative cu sovieticii pentru încheierea unui Pact răsăritean. Franța se oferea garant al viitorului pact, în schimb URSS trebuia să devină garant al Pactului de la Locarno. Germania a refuzat ab initio propunerea, ceea ce l-a determinat pe francezul
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
refăcut unitatea politico-statală, considerate "creații" ale Versailles-ului, au avut marele nenoroc de a situa între Germania și URSS. Sfârșitul sistemului de la Versailles a demonstrat încă o dată, dacă mai era cazul, că "echilibrul" rămâne doar o expresie plăcută în limbajul diplomației. Fragilitatea tratatelor de la Versailles devenea din ce în ce mai evidentă. Întregul sistem primea lovitură după lovitură. Inițiativa trecea de partea Germaniei: aceasta părăsise Conferința pentru dezarmare și Societatea Națiunilor, iar în ianuarie 1936 denunța tratatul de la Locarno și își recăpăta libertatea în materie
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
Concomitent, germanii au accelerat pregătirile de război contra Uniunii Sovietice. De aceea, Europa de Est a constituit un element deloc neglijat de politica germană, pentru chiar neevidenta, încă, rivalitate dintre Germania și URSS. Prin urmare, România și Bulgaria vor deveni "probleme" ale diplomației germane. Poziția geostrategică, resursele economice și potențialul militar erau necesare pentru atacul contra Uniunii Sovietice. Cele două țări au aderat la Pactul Tripartit 723: România la 23 noiembrie 1940, iar Bulgaria la 1 martie 1941. Pe de o parte, Germania
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
acțiune militară fulgerătoare (in einem schnelledzug). Guvernul german a căutat să atragă și alte state în "cruciada contra bolșevismului". Dacă în Europa a găsit aliați, între care Finlanda și România, care aveau motive bine întemeiate, Japonia va refuza cu multă diplomație coalizarea într-un război antisovietic, neuitând poziția Germaniei într-un moment asemănător 726. Pe cel mai larg front cunoscut într-o operație ofensivă (peste 3 000 km), la orele 3 și 30 de minute s-au pus în mișcare aproape
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
Sapienti proximus. Dr. MONICA VLAD Dozentin für Verfassungsrecht Die rumänisch-deutsche Universität Hermannstadt / Sibiu Wissenschaftliche Mitarbeiterin Universität Marburg Lehrstuhl Für öffentliches Recht, Völkerrecht und Europarecht BIBLIOGRAFIE ***, Allemagne. Faits et réalité, Societäts Verlag, Frankfurt/Main, 2000. ***, Constituția Republicii Federale a Germaniei. ***, Istoria diplomației, vol. I, Ed. Științifică, București, 1962. ***, Istorie universală. Epoca contemporană, I (1918-1939), București, 1975. ***, Istorie universală. Epoca contemporană, vol. I (1918-1939), Ed. Didactică și Pedagogică, 1975; vol. II (1939-1945), Ed. Didactică și Pedagogică, București, 1979. ***, Memorial de război, Ed. Politică
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
Ed. Politică, București, 1970. CĂNĂNĂU, Iulian, O istorie documentară a SUA, Editura Agatha, 2003. CĂZAN, Florentina, Cruciadele. Momente de confluență între două civilizații și culturi, Ed. Academiei Române, București, 1990. CHURCHILL, W., Triumph and Tragedy, Boston, 1953. CIACHIR, Nicolae, BERCAN, Gh., Diplomația europeană în epoca modernă, București, 1984. CIACHIR, Nicolae, Istoria popoarelor din Sud-Estul Europei în Epoca modernă (1789-1923), București, 1987. CIACHIR, Nicolae, Istoria relațiilor internaționale de la pacea Westfalică (1648) până în contemporaneitate (1947), București, 1998. CIACHIR, Nicolae, Istoria universală modernă, vol. I
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
JUDT, Tony, Europa iluziilor, Polirom, Iași, 2000. KEIDERLUNG, Gerhard, STULZ, Percy, Berlin, 1945-1968. Zür Geschichte der Hauptstadt der DDR und der Selbstandigen politischen Einheit West-Berlin, Dietz Verlag, 1970 . KILSBY, Jill, Spania: mărire și decădere, 1474-1643, All, București, 1998. KISSINGER, Henry, Diplomația, All, București, 1998. KISSINGER, Henry, Memoiren, I-II Band, Wilhelm Goldmann Verlag, 1981. KOCKA, Jürgen, Les bourgeoisies européennes au XIX-ème siècle, Paris, 1996. KOHL, Helmut, Am vrut unitatea Germaniei, Institutul European, Iași, 1999. KROCKOW, Christian conte von, Germanii în secolul
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
30 In aceeași serie (selectiv): • Chestiunea Dunării, Nicolae Iorga • Contribuții la istoria spațiului românesc în perioada migrațiilor și Evul Mediu timpuriu (secolele IV XIII), Ioan Marian Țiplic • Cuțitul și otrava. Asasinatul politic în Europa (1400 1800), Georges Minois • Din istoria diplomației europene, Leonid Boicu • Drumul României spre independență, Frederick Kellogg • Electoratul din România în anii democrației parlamentare, Sorin Radu • Emigrația română din lumea anglo-saxonă, Valeriu-Florin Dobrinescu • Istoria Balcanilor (vol. 1, 2), Barbara Jelavich • Istoria civilizației britanice (vol. 1 5), Adrian Nicolescu
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
România la Conferința de pace de la Paris, David Sherman Spector • România și Antanta, Dumitru Preda • Românii și bulgarii. Provocările unei vecinătăți, Florin Anghel, Mariana Cojoc, Magdalena Tiță • Românii în politica est-central europeană, Veniamin Ciobanu • România nu și-a plătit facturile. Diplomație și comerț exterior în sec. XX și XXI, Mariana Cojoc • Statul Israel: imaginar politic și istoric, Mădălina Vârtejanu-Joubert • Zamolxis. Realitate și mit în religia geto-dacilor, Ioan Marius Grec LIBRĂRII în care puteți găsi cărțile editurii Institutul European (selectiv) ALBA-IULIA Librăria
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
vedea Ch. Bémont, G. Monod, Histoire de l'Europe au Moyen Âge (395-1270), I, Paris, 1921, p. 388; J. Streisand, op. cit., p. 37. 45 J. Streisand, op. cit., p. 37. J. Fleckenstein, op. cit., pp. 140-141. Mary Fulbrook, op. cit., pp. 23-24. Istoria diplomației, vol. I, București, 1962, pp. 111-112. 46 J. Calmette, op. cit., pp. 19-21. Asupra acestor instituții la germani, a se vedea J. Fleckenstein, op. cit., pp. 119-122 (Vasalitatea) și pp. 122-124 (Beneficiul). 47 J. Fleckenstein, op. cit., p. 124. 48 M. Bloch, La
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
Beneficiul). 47 J. Fleckenstein, op. cit., p. 124. 48 M. Bloch, La Soci(t( f(odale. Les classes et le gouvernement des hommes, Paris, 1949, p. 259. 49 Ibidem. 50 P. Miquel, op. cit., p. 66. J. Fleckenstein, op. cit., p. 140. Istoria diplomației, I, p. 111. 51 M. Bloch, op. cit., p. 259. Gh. Bichicean, Monarhia și Adunările de stări în Europa medievală. Dreptul la rezistență și limitarea puterii monarhice, A.T.U., Sibiu, 1996, pp. 21-29. 52 Gh. Bichicean, Monarhia și Adunările de
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
Fleckenstein, op. cit., p. 222. 70 H. Schulze, op. cit., p. 15. 71 R. Manolescu, op. cit., p. 133. S. Berstein, P. Milza, Istoria Europei, vol. 3, Institutul European, Iași, 1998, p. 57. 72 Gh. Bichicean, op. cit., pp. 31, 57, 141. 73 Istoria diplomației, I, p. 131. H. Schulze, op. cit., p. 15. 74 J. Streisand, op. cit., p. 41; vezi și Th. Nägler, op. cit., p. 33; Mary Fulbrook, op. cit., p. 33. 75 L. Konopczyňski, op. cit., pp. 82-83. 76 Deja din timpul lui Conrad al II
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]