8,234 matches
-
ce-i asta? strigă prințul. — Imediat... ajunge... mă culc. În sănătatea soarelui o să beau o înghițitură... Vreau, vreau, lăsați-mă! Luă repede cupa de pe masă, se smulse din loc și într-o clipă se apropie de scara care cobora de pe terasă. Prințul dădu să fugă după el, dar se întâmplă că tocmai în clipa aceea, ca un făcut, Evgheni Pavlovici îi întinse mâna, luându-și rămas-bun. Se scurse o secundă și deodată un strigăt unanim răsună pe terasă. Apoi urmă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
care cobora de pe terasă. Prințul dădu să fugă după el, dar se întâmplă că tocmai în clipa aceea, ca un făcut, Evgheni Pavlovici îi întinse mâna, luându-și rămas-bun. Se scurse o secundă și deodată un strigăt unanim răsună pe terasă. Apoi urmă un moment de extremă panică. Iată ce se întâmplase: Apropiindu-se de scara care cobora de pe terasă, Ippolit se opri, ținând în mâna stângă cupa și băgându-și mâna dreaptă în buzunarul lateral drept al paltonului său. Keller
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
un făcut, Evgheni Pavlovici îi întinse mâna, luându-și rămas-bun. Se scurse o secundă și deodată un strigăt unanim răsună pe terasă. Apoi urmă un moment de extremă panică. Iată ce se întâmplase: Apropiindu-se de scara care cobora de pe terasă, Ippolit se opri, ținând în mâna stângă cupa și băgându-și mâna dreaptă în buzunarul lateral drept al paltonului său. Keller avea să susțină ulterior că Ippolit își ținuse și mai înainte mâna în buzunarul drept, încă pe când vorbea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
cunoștința. Fu dus în biroul prințului și Lebedev, care se dezmeticise cu totul, trimise imediat după un doctor, iar el cu fiica și fiul lui, cu Burdovski și cu generalul rămaseră la căpătâiul bolnavului. După ce Ippolit, leșinat, fu scos de pe terasă, Keller se opri în mijlocul încăperii și declară în auzul tuturor, rostind rar și răspicat fiecare cuvânt, cuprins de o inspirație plină de hotărâre: — Domnilor, dacă vreunul dintre dumneavoastră, în prezența mea, își va exprima încă o dată, cu voce tare, îndoiala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
și ieși. Peste o oră, când trecuse deja de trei, prințul coborî în parc. Încercase să ațipească acasă, dar nu putuse, din pricina prea puternicei zbateri a inimii. Rătăcea prin parc, privind distrat împrejur și se opri mirat când ajunse pe terasa din fața gării și văzu șirul de bănci goale și de pupitre pentru fanfară. Îl uimi acest loc și, cine știe de ce, i se păru teribil de urât. Făcu apoi cale întoarsă și, chiar pe drumul pe care ieri mersese cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
demnitatea se învață de la inimă, nu de la profesorul de dans, încheie sentențios Lizaveta Prokofievna și se duse în camera ei de sus, fără ca măcar s-o privească pe Aglaia. Când prințul se întoarse acasă, pe la ora zece, se întâlni pe terasă cu Vera Lukianovna și cu servitoarea. Amândouă strângeau vasele și măturau după dezordinea din ajun. — Slavă Domnului că am terminat curățenia înainte de venirea dumneavoastră! spuse Vera cu bucurie. — Bună ziua; mi se învârte puțin capul; am dormit rău; aș trage un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
servitoarea. Amândouă strângeau vasele și măturau după dezordinea din ajun. — Slavă Domnului că am terminat curățenia înainte de venirea dumneavoastră! spuse Vera cu bucurie. — Bună ziua; mi se învârte puțin capul; am dormit rău; aș trage un pui de somn. — Aici, pe terasă, ca ieri? Bine. O să le spun tuturor să nu vă deranjeze. Tata a plecat nu știu unde. Servitoarea ieși; Vera dădu s-o urmeze, dar se întoarse și, îngrijorată, se apropie de prinț. — Prințe, fie-vă milă de acest nenorocit; nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
vervă și râse bucuros. Dar Vera, naivă și lipsită de afectare ca un băiat, se simți brusc încurcată, roși mai tare și ieși din cameră. „Ce... drăguță e...“ se gândi prințul și imediat uită de ea. Se duse în colțul terasei, unde era patul cu masa în fața lui, se așeză, își acoperi fața cu palmele și stătu vreo zece minute; deodată, grăbit și îngrijorat, își băgă mâna în buzunarul lateral și scoase cele trei scrisori. Dar ușa se deschise din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
astăzi nu s-au dus acolo“. Raționând astfel, își dădu seama că s-a oprit chiar în dreptul casei lor de vacanță; știa că negreșit trebuia să ajungă, în cele din urmă, aici și, cu inima cât un purice, păși pe terasă. Nu-l întâmpină nimeni, terasa era pustie. Așteptă puțin și deschise ușa salonului. „Ușa asta n-au încuiat-o niciodată“ se gândi el, dar și salonul era pustiu; aici era aproape întuneric de tot. Se opri nedumerit în mijlocul încăperii. Deodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
acolo“. Raționând astfel, își dădu seama că s-a oprit chiar în dreptul casei lor de vacanță; știa că negreșit trebuia să ajungă, în cele din urmă, aici și, cu inima cât un purice, păși pe terasă. Nu-l întâmpină nimeni, terasa era pustie. Așteptă puțin și deschise ușa salonului. „Ușa asta n-au încuiat-o niciodată“ se gândi el, dar și salonul era pustiu; aici era aproape întuneric de tot. Se opri nedumerit în mijlocul încăperii. Deodată se deschise o ușă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
ora unu, după toate cele întâmplate“. Apoi a ieșit trântind ușa. Prințul a plecat ca de la o înmormântare, cu toate că ele au încercat să-l consoleze. Deodată, peste un sfert de ceas de la plecarea prințului, Aglaia a dat fuga sus pe terasă, atât de grăbită, încât nici măcar lacrimile nu și le ștersese și avea încă ochii plânși; dăduse fuga pentru că venise Kolea, care adusese un arici. Toți au început să se uite la arici; la întrebările lor, Kolea le-a explicat că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
să răspundă la o asemenea jignire. De altfel, până la urmă Kolea, entuziasmat, a plecat să ducă ariciul, urmat în fugă de Kostea Lebedev; Aglaia n-a putut răbda și, văzând că mesagerul agită cam prea tare coșulețul, a strigat de pe terasă în urma lui: „Kolea, te rog, nu-l scăpa, dragul meu!“ ca și cum nu s-ar fi certat cu el cu câteva clipe mai înainte; Kolea s-a oprit și, tot ca și cum nu s-ar fi certat, i-a strigat cu cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
mai amintea, de pildă, că Vera îi adusese prânzul și el mâncase, dar nu ținea minte dacă dormise sau nu în după-amiaza aceea. Nu știa decât că începuse să deslușească totul limpede de-abia din clipa când Aglaia apăruse pe terasă, iar el sărise de pe canapea și pășise spre mijlocul odăii ca s-o întâmpine; asta se întâmpla pe la ora opt seara. Aglaia era singură-singurică, îmbrăcată simplu și parcă în grabă, cu un burnuz ușor. Ca și dimineața, era palidă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
în cameră unii dintre invitați, printre care se aflau Ptițân, Gavrila Ardalionovici, însoțiți de doctor, care nici el n-avea de gând să plece. Pe deasupra, casa era literalmente asediată de inși care n-aveau ce face. Încă înainte de a traversa terasa, prințul auzi cum Keller și Lebedev intrară într-o gâlceavă crâncenă cu niște oameni absolut necunoscuți, care păreau slujbași cu grade destul de mari și țineau morțiș să pătrundă pe terasă. Prințul se apropie de ei, întrebă care-i problema, îndepărtându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
inși care n-aveau ce face. Încă înainte de a traversa terasa, prințul auzi cum Keller și Lebedev intrară într-o gâlceavă crâncenă cu niște oameni absolut necunoscuți, care păreau slujbași cu grade destul de mari și țineau morțiș să pătrundă pe terasă. Prințul se apropie de ei, întrebă care-i problema, îndepărtându-i politicos pe Lebedev și pe Keller și i se adresă cu delicatețe unui domn cărunt și corpolent, care se oprise pe treptele pridvorului, în fruntea câtorva alți doritori; îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
devastarea” cabinetului de marxism-leninism, au fost reținuți pe stradă și puși să dea declarații la Miliție. Varianta sinuciderii, având drept cauză o cruntă dezamăgire sentimentală, a rămas. Deși au fost martori care au spus ca Mircea nu era singur pe terasa blocului, atunci, În clipa prăbușirii. Acolo se mai aflau Încă patru persoane. Cine erau? Mister, până În zilele noastre. „Un fost comandant al Securității Iași, al cărui nume Îl trec sub tăcere, poate din motive de conștiință, mi-a spus că
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Semiramidei - conform istoricului grec Diodor din Sicilia, grădinile suspendate au fost construite de regele Ninus, întemeietorul legendar al orașelor Ninive și Babilon, pentru soția sa Se miramida (Semiramis); ocupau o suprafață de 15 000 m2 și se ridicau pe patru terase până la 77 m înălțime; ar fi fost distruse de perși, odată cu Turnul lui Babel Hannibal - 247-183 î.Hr., om de stat și general cartaginez, considerat contraponderea militară a lui Scipio Africanul Hesperidele - nimfe care locuiesc într-o grădină frumoasă, situată, după
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
caractere ebraice imprimate Îngroșat, din care ieșea mâna lui Dumnezeu ținând, legat de un fir, turnul. Turnul se mișca pe niște roți, avea un prim nivel pătrat, ferestre, o ușă, un pod mobil, pe latura din dreapta, apoi un fel de terasă cu patru turnulețe de observație, fiecare ocupat de câte un oștean cu scut (Împodobit cu litere ebraice) care agita o ramură de palmier. Dar dintre oșteni se vedeau numai trei, iar al patrulea se ghicea, ascuns de masa cupolei octogonale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Bricco. Casa asta mare e colindată de foșnete ciudate, poate-s cari, sau șoareci, sau fantoma lui Adelino Canepa... Nu cutez să străbat coridorul, stau În biroul unchiului Carlo și mă uit pe fereastră. Din când În când ies pe terasă, ca să controlez dacă se apropie cineva urcând pe colină. Mi se pare că sunt Într-un film, ce chin: „Ei trebuie să vină...” Cu toate astea, colina e atât de calmă În noaptea asta de Început de vară. Fusese cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Am luat eu inițiativa, așa că n-ai ce să mai zici”, spunea el. „Afgan șiret!” zicea ea. „Atunci eu am să dorm În cămăruța mea”. „Bine, bine”, zicea Belbo iritat, „dar ei doi au venit aici să lucreze, hai pe terasă”. Așa că am lucrat pe o terasă mare, pe care era atârnată o boltă de viță, având În față răcoritoare proaspete și multă cafea. Alcoolul interzis până seara. De pe terasă se vedea Bricco, iar sub mica lui culme, un edificiu mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ai ce să mai zici”, spunea el. „Afgan șiret!” zicea ea. „Atunci eu am să dorm În cămăruța mea”. „Bine, bine”, zicea Belbo iritat, „dar ei doi au venit aici să lucreze, hai pe terasă”. Așa că am lucrat pe o terasă mare, pe care era atârnată o boltă de viță, având În față răcoritoare proaspete și multă cafea. Alcoolul interzis până seara. De pe terasă se vedea Bricco, iar sub mica lui culme, un edificiu mare fără nici o podoabă, cu o curte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
iritat, „dar ei doi au venit aici să lucreze, hai pe terasă”. Așa că am lucrat pe o terasă mare, pe care era atârnată o boltă de viță, având În față răcoritoare proaspete și multă cafea. Alcoolul interzis până seara. De pe terasă se vedea Bricco, iar sub mica lui culme, un edificiu mare fără nici o podoabă, cu o curte și un teren de fotbal. Totul populat cu mici figurine În culori vii, niște copii, așa mi s-au părut. Belbo făcu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
pâine», sau lucruri de felul ăsta, tu, Diotallevi, poate le-ai auzit... În fine, trebuie să fi fost o neînțelegere, partizanii au coborât când fasciștii Încă nu se mișcaseră, fapt e că Într-o zi soră-mea era aici pe terasă și vine Înăuntru și spune că doi inși se jucau urmărindu-se cu un pușca-mitralieră. Nu ne-am mirat, și unii, și ceilalți erau niște băiețandri care-și omorau timpul jucându-se cu armele; o dată, din glumă, doi au tras
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
iar eu am adăstat, mai mult decât era nevoie, să admir spectacolul, care era de o frumusețe nespusă. (Johann Valentin Andreae, Die Chymische Hochzeit des Christian Rosencreutz, Strassburg, Zetzner, 1616, 2, p. 21) Pe la amiază, Lorenza veni la noi pe terasă, zâmbitoare, și ne anunță că a găsit un tren fantastic care trecea prin *** la douăsprezece și jumătate și, printr-o singură legătură, o făcea să ajungă la Milano după-amiază. Ne Întrebă dacă o Însoțeam la gară. Belbo continuă să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
dealuri, până când, În timp ce lumina soarelui Începea să slăbească, am ajuns În preajma unei construcții ciudate, Înfipte pe o coastă, un fel de castel din secolul al XVIII-lea, galben, din care se detașau, așa mi s-a părut de departe, niște terase pline cu flori și arbori, luxuriante În ciuda anotimpului. Cum ajunserăm la poalele costișei, intrarăm pe un platou unde erau parcate multe mașini. „Aici ne oprim”, zise Agliè, „și ne continuăm drumul pe jos”. Asfințitul se transforma de-acum În noapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]