9,986 matches
-
sunt fericită în Canada, cu Jean- Claude al meu. Am încercat să schimb vorba, dar el și-a dat seama că nu sunt fericită. Și asta m-a întristat. Când să plec, dau nas în nas cu manu, un marocan vesel și solid, care mi-a arătat odată la bucătărie cum se face cușcuș. — Haideți să vă arăt ceva, spune el plin de entuziasm și ne pune în brațe un teanc de poze. Tocmai s-a întors din nord, unde a
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
agresivitate la care ajunsese devenise insuportabil pentru mine. Îndepărtându-mă de românia, puteam din nou s-o iubesc. Toată lumea era în stradă la montréal, era ultimul weekend de dinaintea începerii școlii. Pentru prima oară după multă vreme, plimbându-mă pe străzile vesele ale orașului, am simțit euforia comuniunii cu ceilalți. Și poate că, paradoxal, Jean-Claude nu era total lipsit de merite în această privință. Având o legătură cu cineva care nu-mi putea oferi vreun statut social, îmi dezvoltasem nu numai toleranța
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
pe care o presimțeam cu un al șaselea simț, dar încă n-o puteam desluși. Deocamdată trebuia să mă agăț cum puteam de marginile alunecoase ale propriei mele ființe, ca să nu cad și mai jos. Dana a apărut spre seară, veselă și arsă de soare. ieșise cu niște prieteni la plajă la un lac din apropiere. Era prima oară când o vedeam binedispusă. — Vine lulu, m-a anunțat zâmbind cu gura până la urechi. Am felicitat-o sec, fără entuziasm, iar ea
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
a reînceput să ticăie dureros, ca și cum ar fi revenit curentul la pickup și brusc ar fi reînceput aceeași placă zgâriată. Zâmbind, Père Joseph mi-a făcut semn să-l urmez. Am pătruns în micul său birou, care avea un aer vesel, poate pentru că era ticsit cu poze, vederi și desene primite de la studenți sau poate datorită felului în care cădea lumina. — Doriți un ceai ? m-a întrebat el. În timp ce Père Joseph îmi pregătea ceaiul, într-o cămăruță adiacentă, mi-am recapitulat
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
era ieftină, situată central, dar pe o străduță lăturalnică, ferită de zarva trotuarului și pe deasupra nu lipsită de stil - era presărată cu picturi expresioniste, care îi dădeau un aer cald și oarecum haotic, iar pereții camerelor erau vopsiți în culori vesele. Noaptea însă cartierul părea destul de dubios. La o aruncătură de băț de hotel am văzut o mașină în care se afla o femeie care se oprise să negocieze cu un gigolo. Probabil că nu s-au înțeles la preț, pentru că
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
spună de unde provine? Am ridicat mâna. ― Calliope, muza noastră, o să Înceapă. ― E din Ovidiu. Din Metamorfoze. Povestea creației. ― Splendid. Și poți să ne-o spui În engleză? ― Totul se trage dintr-un ou. ― Ați auzit, copii? Clasa asta, chipurile voastre vesele, chiar și bătrânul Cicero de pe biroul meu, dragul de el - toți și toate se trag dintr-un ou! De-a lungul anilor unul dintre misterele pe care le-a dezvăluit doctorul Philobosian În timpul mesei (pe lângă efectele monstruoase ale imaginației materne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
fac prieteni. De pe terasa noastră de pe acoperiș vedeam câte odată o fetiță cam de vârsta mea, care locuia În casa din spatele nostru. Ieșea serile pe un balcon micuț și rupea petalele florilor din jardinieră. Când era Într-o dispoziție mai veselă, făcea piruete leneșe, parcă În acompaniamentul cutiei mele muzicale, pe care o aduceam Întotdeauna cu mine pe acoperiș, să-mi țină de urât. Avea un păr lung, de un blond foarte deschis, tuns cu breton, și pentru că nu o vedeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Mânecile de la tricou erau prea scurte. M-am pieptănat și, cu optimism, cu disperare, mi-am zâmbit. Știam că situația mea, indiferent ce-ar fi fost, era un soi de criză. Îmi dădeam seama de asta după comportamentul fals și vesel al părinților mei, dar și după plecarea noastră pripită de acasă. Totuși mie Încă nu-mi spusese nimeni nici un cuvânt. Tessie și Milton se purtau cu mine așa cum se purtaseră dintotdeauna - cu alte cuvinte, mă tratau ca pe fiica lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
se asigure că fața Îmi este acoperită. Caseta neagră: o frunză de smochin În sens invers, ascunzându-mi identitatea și lăsându-mi, În schimb, rușinea la vedere. În fiecare seară Milton ne suna În cameră. Tessie Își lua un ton vesel când vorbea cu el. Milton Încerca să pară fericit când luam eu receptorul. Dar eu profitam de ocazie ca să mă vait și să mă plâng. ― M-am săturat de hotelul ăsta! Când mergem acasă? ― Când o să te faci bine, Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
din Germania, pe acest Gastarbeiter care face pâine aici, pe Hauptstrasse, În anul 2001. Cu toții suntem compuși din multe părți, din alte jumătăți. Nu numai eu. Clopoțelul de pe ușa „Frizeriei lui Ed“, situată În stația de autobuz din Scranton, sună vesel. Ed citea ziarul, dar Îl lăsă ca să-și primească următorul client. Urmă o scurtă pauză. Apoi Ed spuse: ― Ce-ai pățit? Ai pierdut un pariu? Oprit În cadrul ușii, dar arătând de parcă ar fi fost gata să plece În orice clipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
și integrate într-o instituție imensă numită Show-Biz. Acest Leviatan este atât de labirintic, oferă simultan atâția biți de informație libidinală-ludică-senzorială, dar și intelectuală, dar și culturală, încît, în acest mediu ultrafierbinte, orice tendință ideologică se disipează de la sine. O "veselă apocalipsă", dacă îmi permite Broch (și mă tem că nu, pentru că eu aș înclina să folosesc al doilea termen în sensul lui etimologic de "vestire", sau chiar în sensul ultrapozitiv în care îl folosește Frye), o renunțare la "mesaj", "semnificație
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
nu a fost paralizia generală progresivă, pentru care a fost tratat eronat cu mercur, ci psihoza maniac-depresivă ereditară, așa cum i s-a pus, de fapt, primul diagnostic, la prima sa internare. întreaga viață a fost un cicloid, pendulând între extreme: "Vesel și trist; comunicativ și ursuz; blând și aspru"12. Frapa combinația de modestie și (hiper)conștiință a valorii sale: "Acest amestec straniu, de sfială și trufie, îl făcea susceptibil, iritabil, solitar. Toată atitudinea sa în societate, ca și în literatură
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
urmă "cel mai mare taxidermist din lume". îmbălsămat asemenea trupului lui Lenin, Nea Gică rămâne mai departe în frizerie, vizitat din când în când de pacienții ospiciului din apropiere. Pe măsură ce înaintăm în volum povestea capătă adâncime, și ceea ce părea farsă veselă devine în curând dramă. Mai întîi, personajul, inițial derizoriu, devine un demiurg, în lumea gândită în termeni de frizerie, evident frizerul este Artistul și Creatorul, este ombilicul lumilor. Mari viziuni romantice sânt reluate aici grotesc și parodic, adică în singurul
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
cea mai tăioasă, în conținut, replică, și-o începeau cu " Aveți perfectă dreptate, dar..." Cel mult, din când în când, după ce Predrag vorbea, se lăsau momente stânjenitoare de tăcere. Dar nici măcar de ele nu-și dădea seama bietul băiat, care, vesel și combativ, îi dădea înainte cu vorbăria aceea fără sfârșit. 216 Foarte repede ne-am dat seama însă despre ce era vorba. Predrag era de fapt foarte dulce, un om de o ingenuitate rară care, în ciuda temei lui de cercetare
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
depeizării și-a selecției naturale în toate zonele imaginabile: supraviețuiesc acele branșe ale științei care atrag mai multe fonduri pentru cercetare, acele genuri de filme care aduc mai mult profit, acele tipuri umane care se adaptează mai bine lumii ușoare, vesele și apocaliptice prin care trecem ca-n vis. Cu toate acestea, fiecare păstrăm reziduuri - un fel de organe atavice, ar zice unii - de valori care nu sânt cu adevărat negociabile. Deși pentru alții ele ar putea să nu reprezinte nimic
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
anacronisme, în "Romînia literară". Am mai curățat din inadvertențe ulterior, fără ca "Zaraza" să aibă, mai departe, pretenția de a fi altceva decât un gratuit joc al imaginației. 311 cum nu se mai văzuse până atunci, iar șantanurile atrăgeau o clientelă veselă și petrecăreață, între care distingeai nu rareori ofițeri germani însoțiți de femei de lux, femei fără oase, cum le-a spus cineva, cele mai multe întreținute de unul sau de altul, dar destule și dintre cele care nu se jenau să-și
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Zaraza, mai precis Zarada, este un nume țigănesc tradițional. El înseamnă Minunata. Femeia foarte tânără ce își făcuse intrarea, în seara fatală când a început totul, în localul "Vulpea Roșie" de pe Șelari, la brațul unui ins oarecare dintr-un grup vesel era într-adevăr țigancă, avea fața aspră, buzele ca de bărbat senzual și părul atât de negru și de lucios, îndt de bună seamă că fusese dat cu pumni întregi de ulei de nucă. Purta o rochie verde praz, cercei
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
haz... *** Evenimentele vieții mele căpătaseră o nuanță ușor grotescă. Mergeam pe I.C. Brătianu într-o dimineață. Nu mai țin minte la ce mă gândeam. Pășeam absorbit. Când am făcut colțul pe Cuza Vodă, o puștoaică, elevă, înaltă, negricioasă, a scuipat veselă. Curios e că vedeam bucățile albe de salivă, țâșnind în snop din gura ei largă, buzată, cu dinți extrem de albi. Au căzut pe trotuar. Kaștoaca și-a pocnit palmele una de alta și a exclamat bucuroasă: „Ce mă făceam cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
-l prea cunosc, de fapt, dar e un tip de treabă. Ei m-au rugat să-l ajut, să dau o petrecere pentru el. — De ce faci lucrurile astea, dacă nu crezi În ele? Roger Îi răspunse amuzat, cu o sclipire veselă În ochi: — Cum nu, sunt un credincios Înfocat, știi bine. Cred În oamenii care Îl susțin. Îl ajut pe el, câștig respectul lor, deci prin urmare putere. Vrei să rămâi să mai vorbim, mai târziu, după ce pleacă toată lumea? o Întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
dos. — Nu sunt. — De ce nu vii Încoace, să-mi ții de urât cât Îl seduc pe Charlie ? N-o să-ți dispară orașul de pe hartă. Iei o pauză, te mai gândești. Mișcă-ți fundul Încoace, o să ne distrăm. Desert Rose fredonă vesel: — Lasă gerul iernii, vino cu mine la soare! Suna prea tentant. 3 Desert Rosetc "3 Desert Rose" Când soarele se ridica la orizont a doua zi, decola și avionul lui Kitty. Nu se Îndrepta spre casă, ci spre L.A. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Se Îmbrățișară și Își luară rămas-bun. Kitty străbătu aeroportul LAX cu o geantă mică, puțini bani și fără să aibă nici cea mai vagă idee cum va ieși excursia ei spontană. După ce coborâse din avion, Începuse să se simtă mai veselă, mai deschisă la orice ar fi urmat, ca și când nu s-ar fi putut Întâmpla nimic pe care n-ar fi fost În stare să-l controleze. Ieși din terminal fericită că se afla În L.A., nerăbdătoare să o vadă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
ore. Găsesc eu o soluție. Kitty plecă din terminal Împreună cu Diane. Era o zi frumoasă de ianuarie, atât de frumoasă Încât avea senzația că era iunie. Aerul uscat, cald al Californiei i se părea minunat. Kitty se simțea ușoară și veselă, cum nu mai fusese de mult timp. Verile În New York erau atât de umede, Încât uitase cât de mult Îi plăcea aerul cald și uscat pe care Îl respira când era mică, În București. — Doamne, Kitty, cât mă bucur să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
prin șarmul ei să nu fie supărată. Nu stăm decât o zi. Ne Întoarcem mâine-seară și ne pregătim pentru deschiderea de joi. — Bine, dar cum ajungem acolo? E destul de departe, nu? — Nu chiar. Câteva ore. Luăm autobuzul, spuse Desert Rose veselă. — Autobuzul? V-ați pierdut mințile? Diane făcea parte din categoria oamenilor normali care nu se deplasau decât cu mașina, așa Încât ideea lor de-a pleca la San Francisco cu autobuzul i se părea nebunească. — Cât facem pe drum? Întrebă Kitty
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Chiar vă rugăm, doamnelor! spuse unul dintre bărbați, scund, cu o față rotundă și cu părul ciufulit, cărunt. Eu sunt David, proprietarul terenului pe care e construit restaurantul. Prietenul meu, aici de față, mă plictisește de câteva ore, spuse el vesel, arătând spre amicul său Paul, un tip Înalt, brunet, cu nas lung, acvilin, și o privire opacă. Era și timpul să schimbăm subiectul. Energia pe care o degaja David era atât de debordantă și zâmbetul său atât de cuceritor, Încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
bine, o să iau o limuzină, spuse și se Întoarse spre Paul. Hei, mergem la San Francisco În noaptea asta! — Mulțumesc, dar mai bine lăsăm limuzina, spuse Kitty, dintr-odată categorică. E prea... — Nu, nu putem merge fără limuzină, o Întrerupse veselă Desert Rose. Până În acel moment, Diane fusese absorbită de conversația cu Paul, dar cuvântul „limuzină“ Îi trezi interesul. — Limuzină? sări Diane. Sigur că da! Hei, ce-am pierdut aici? zise ea, uitându-se la prietenele ei. Parcă văd fața lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]