8,218 matches
-
cutreiera palatul, la adăpostul inelului său. Ea a desfăcut, unul după altul, toate talismanele și toate farmecele pe care le-a găsit, sfărâmând pecețile,arzând chipurile și desfăcând toate nodurile vrăjitorești. Apoi trecând peste câmpii, ea a descântat toate victimele prefăcute în copaci, fântâni, bolovani sau animale. Văzându-se dezlegați de vrajă, toți cavalerii aceștia au jurat recunoștință veșnică eliberatoarei lor. Apoi, cu toții s-au grăbit spre pământurile bunei Longestilla de unde a plecat fiecare spre patria sa. Astolfo a fost primul
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
ura din răsputeri. Așa-zisul pustnic,care nu era în realitate decât un ticălos de vrăjitor, știind că zeilor săi cei răi n-avea să le fie pe plac dacă ar fi ajutat-o pe Angelica de aceea s-a prefăcut că se învoiește a-i înplini dorința. El i-a dat un cal, în care, prin vrăjile sale, făcuse să intre un diavol și ajutând-o să înclece,i-a arătat calea ce avea de urmat pentru a ajunge la
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
când, într-o bună zi, am auzit, din mijlocul babiloniei, o voce omenească. De acum m-am învățat să văd în telefon isteria și răutatea însăși, o păpușă tâmpită din care străbat amenințări și lingușiri ventriloce. Fă așa, gândește așa, prefă-te așa. Apoi a apărut vocea omenească. Mă trântisem pe pat lățit cât cuprinde, mascul până-n ultima fibră, în chiloții mei pleoștiți. Tăticu, sunt o forță. Zăceam acolo, asudând și înjurând, încercând să adorm. Apoi telefonul și-a făcut numărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
liber să mă combin cu oricare din fetele a cărei înfățișare mă atrage (asta fiind, cu excepția minibikini-ului pe care îl purta, singura aluzie că nu ne aflam la un coafor, ci într-un bordel. Și nici eu nu m-am prefăcut a fi în altă parte). M-am întrebat atunci, și mă întreb și acum, dacă era cineva care să se prefacă, inclusiv ea. Mi se așezase în poală, ce-i drept ca o veche prietenă, dar asta doar să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
singura aluzie că nu ne aflam la un coafor, ci într-un bordel. Și nici eu nu m-am prefăcut a fi în altă parte). M-am întrebat atunci, și mă întreb și acum, dacă era cineva care să se prefacă, inclusiv ea. Mi se așezase în poală, ce-i drept ca o veche prietenă, dar asta doar să-i văd mai bine părul. Poate că era pur și simplu chelneriță, casieră, distribuitoare de energie multifuncțională... și poate că eu ajunsesem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
e privită? De ce ne doare inima când vedem pantofii stingheri? Sau iubita adormită? Poate că trupul mort al iubitei exprimă patosul absenței, neputința în fața faptului de a fi privit și de a nu ști... Actorii sunt plătiți pentru a se preface că nu știu că sunt urmăriți, dar ei se sprijină exact pe convenția cu spectatorul, și aproape că reușesc să convingă. Sunt și actori neplătiți (mi-am spus eu); și tocmai pe ăștia trebuie să-i vezi. Stăteam cocoțat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
totodată nu sunt ei înșiși, spuse ea, ceea ce reduce patosul. — Da, sunt convins că așa e. Cel mai bine ar fi să-mi spui -ce s-a întâmplat aseară. Suspansul mă omoară. — Chiar nu-ți mai amintești? Sau doar te prefaci? M-am gândit la chestia asta și am spus: — Nu suport să-mi amintesc. Poate că aș reuși dacă aș încerca. Partea asta cu încercatul mi se pare insuportabilă. Cine era acolo, de exemplu? — Aceiași de data trecută. Singurii mei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
sunet pe care nu l-am mai auzit niciodată la ea, un scâncet ritmic de abandonare sau rugăminte stăruitoare, un sunet pierit Am mai auzit așa ceva, dar niciodată la Selina. — Hei, făcui eu acuzator (cred că în glumă), nu te prefaci! M-a privit uimită, indignată. — Ba da, îmi răspunse ea repede. Oricât de ciudat ar părea, singurul mod în care o pot face pe Selina să vrea să se culce cu mine este de a nu vrea să mă culc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
tablou de comandă electromagnetic argintiu, un banc, o masă de pingpong stricată. Sprijinite de peretele din spate stăteau șase peisaje marine lăptoase. Cine le-a pictat vedea viața la fel de curată ca o pastă de dinți sau cel puțin așa se prefăcea. M-am întors primind tot soarele în față. Acolo se ascundea Manhattan-ul în spatele ferestrelor înalte și tot ce se putea vedea erau coloanele gemene ale lui World Trade Center două flăcări de aur profilându-se pe cerul albastru și greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
câte puțin? — Fie, dar fără atâta zahăr, sugeră ea. Ne trebuie nuanțe mai vii, tonuri mai piperate, un ritm mai sprinten. Să-l luăm ca exemplu pe Paul Klee. El se joacă inteli gent, jonglează cu culorile, poate să le prefacă în muzică, este atâta lirism în picturile lui! Nu-l pot asemăna decât cu muzicienii Debussy și Ravel, precum și cu poetul german Morgenstern, a cărui lirică îmi aduce aminte de melo peele lui Topârceanu și de incantațiile rugăciunilor. Odată m-
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
-o. Cercul era tras de mult și Donna Iulia nu vroia să renunțe la jocul dinăuntru: târgul nu pierdea nimic, ea totul, era la un pas. Noaptea visa că are prunc; acesta, flămând, o mușca de sfârcuri; uneori, pruncul se prefăcea în bărbat, în doi, câteodată: fiecare sugea din câte o țâță. Cât fusese cu Tim, avusese două sarcini, dar le pierduse. Pe urmă, din teamă, ocolise perioadele fertile. Casa cerea mână de bărbat. Țigla, din loc în loc, o sucise vântul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
nemișcați, adulmecând spre miazănoapte; pufneau, din când în când. Se arăta, vag, soarele. Era liniște. Vânătorul de lupi albi a ieșit din târg fără să privească înapoi. Îl însoțise, de la distanță, un sergent; străinul nu îl observase ori numai se prefăcuse. Donna Iulia se gândea la cel plecat. Să nu-l încolțească lupii albi! Și-a zis, ușurată, că Vânătorul pornise spre miazăzi. Puteau să-i iasă-n cale mistreți sau urși; urșii dormeau sugându-și laba, și-a amintit. Mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
Virgilius se referea, desigur, la disponibilitatea omului obișnuit. Spune-i așa ceva insului de pe stradă și-n cumsecădenia lui neghioabă acesta va lua chestia de bună. Va munci ca un bou. Indiferent pentru cine. Cultul salvator al muncii! Sau cum să prefaci maimuța în om. Să te umfle râsu’, nu alta! Noi nu munceam. ERAM NOI. SĂLBATICII, HIDROCEFALII, GENIILE, INCAPABILII! Dar să lăsăm asta. Important era că în materie de muzică băteam pasul pe loc. Pentru că nu înregistram progrese, au fost schimbate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
cu literă. Pentru a evita barierele, vei renunța la punctuație. Vei concepe o ideogramă. Câteva. Totul va fi cuprins într-un singur rând. Ermetic. În care să nu mai pătrundă nimeni; din care să nu mai puteți ieși, să vă prefaceți într-un basm. Lucrurile nu stau prea rău: Femeia cu părul roșu este înțelegătoare. Obsesia ta o ferește de alte primejdii. Dar simte că într-o dimineață - precis într-o dimineață, nu se poate înșela - Sybille ți se va înfățișa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
cu nefirescul, normalul cu anormalul și logicul cu nonsensul încă nu se petrecuse. Urma să se întâmple. Și să răstoarne totul cu capul în jos. La vederea ofițerului, Modrescu II se ridică și îi ieși în întâmpinare. Surâzând jenant de prefăcut. Cu un aer obedient care isca ridicolul. - Cu ce vă putem fi de folos ? îl întrebă. - Am nevoie de un avocat din oficiu, îi răspunse locotenentul major grav, frământat, părând a nu se afla în apele sale. - Se rezolvă imediat
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93395]
-
aceea și nici În serile ce au urmat. După câteva zile, când Olga se întorcea de la coafor, a văzut o scenă care i-a tăiat respirația: Marcel, feblețea ei, cu cătușe la mâini, era condus de doi milițieni. S-a prefăcut că nu o vede, sau chiar nu o văzuse, nu se știe. A ajuns într-un suflet acasă încărcată de nedumeriri, s-a înfundat în perne și a început să plângă în hohote. Îl plângea pe el? Poate!?... Dar în
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
împărtășească prietenei sale unde o dusese nesăbuința ei, mai ales că Ina o avertizase în această privință. Hazardul a făcut însă ca în dimineața aceea, fetele să se afle cam în același timp la poarta principală a spitalului. Olga se prefăcu a nu o vedea pe prietena ei și-și continuă drumul pe aleea clădirii administrației. Ina o ajunse din urmă și o strigă: - Olga, bună! Ești așa de grăbită încât nu mai vezi lumea din jurul tău? Iată că a venit
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
e uscat! Toate plicurile pacienților merg în buzunarele doctorilor. Și au niște halate dragă, cu buzunare parcă anume croite, căscate ca o genune... Pacienții aleargă după ei, le strecoară discret, și toată lumea e mulțumită. A devenit o practică. Ei se prefac a nu vedea, deși îl fotografiază pe cel care și-a depus obolul. Medicul nu face nimic în plus în afara cerințelor de spitalizare. Are însă abilitatea de a-i zâmbi afabil pacientului atent și, dacă are puțin timp, îi mai
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
în fizionomia feței, în comportamentul ei general, multe lucruri care rămâneau nespuse, suspendate undeva în eter. Uneori ea își învăluia ideile într-o haină enigmatică; le lansa asemenea unei rachete, urmărind din spatele privirilor dacă și-au atins țința. El se prefăcea a nu înțelege. Alerga la acele prezumții și, de fiecare dată, o dădea pe glumă. Totul se spărgea ca un balon de săpun. În același timp, nota într-o agendă a lui nescrisă că în relația cu Olga trebuie să
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
mărturiile unui român înșfăcat de energia murgului său, înghițind distanța până la prima unitate militară a confraților săi, mărturisind-o pe nerăsuflate în limbajul său netrucat. Și Virgil Gheorghiu concluzionează: ‘’Lehuțan Tăutul, călărețul disperat implora ajutor, ca să nu le fie satul prefăcut în cenușă de către evrei.’’ (vz. pag. 39) Gheorghiță Savel își amintește că și în munții Crimeii au fost întâlniți evrei ‘’luptând împotriva românilor cu o înverșunare pe care nu am întâlnit-o niciodată la soldații ruși’’... cum spune Virgil
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
poruncilor Tale, albește veșmântul strălucitor al sfântului Botez pre care l-am înnegrit cu faptele noastre, Cel ce Te îmbraci cu lumina ca și cu o haină. Dă-ne să îmbrăcăm armele luminii ca să îndepărtăm pre stăpânul întunericului ce se preface în înger al luminii. Doamne, așa cum în această zi ai strălucit celor ce ședeau în întuneric și în umbra morții, tot așa strălucește în inimile noastre lumina Ta neînserată, ca strălucind cu lumina aceasta și arzând în credință, să Te
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
Ionela, din alt motiv Însă, fără să-i pese de stridența gestului: — Cum adică, Vasile, Îmi zici mie doamnă? Ce, eu sunt doamnă, frumosule? Vasile s-a Înroșit și atunci cu toții au izbucnit Într-un râs sălbatic, până când Puiu Nistea, prefăcându-se că Își șterge lacrimile, a Încheiat ședința. — Data viitoare citește Vasile! Hai, la culcare toată lumea! Să nu vă duceți la cârciumă! — Ce cârciumă, dom’ Puiu, că sunt Închise toate, au băut muncitorii tot, a zis cu obidă avocatul Baculovschi
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
nasului, haida-de! — Să trăiți, Îmi cer scuze, a Îngăimat nefericitul - și i-a pupat mâna privindu-l În ochi ca un câine vinovat. În casă era liniște, așa cum Îi plăcea lui, iar Lucian stătea cuminte pe un fotoliu și se prefăcea că citește. — Vino Încoace, băiatul tatii - și tonul melodramatic pe care taică-său i se adresase, tandrețea neobișnuită a vorbelor lui l-au descumpănit pe Lucian, care s-a apropiat supus, mai degrabă spășit, și s-a lăsat luat În
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
și-n alta, intonând cu voci de măgari sentința fatală de care ținea grozăvia refrenului. S-a ridicat atunci și a luat-o clătinându-se către ușă, trebuia să fugă, să se salveze, dar țiganii de la pompe funebre tocmai intraseră, prefăcându se triști, i-au strâns mâna și l-au Întrebat unde e mortul. Vasile s-a prăbușit ca un boxer bătut În brațele unuia și a privit În direcția sicriului, țiganul l-a consolat, apoi și-a aprins o țigară
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
acest Vasile Moare se va duce să Îi recite poezii patriotice tovarășului Birică de la , mâine, la Pietroasele, În acompa niamentul lăutarilor, cu capul pe masă, de emoție, bine Înțeles. Ce zici tu acolo, Vasile? Ai băut ceva? — Nu te mai preface... Oricine altcineva, numai tu să nu mă minți. Te rog. — Și cum a ajuns acel Vasile Moare să fie invitat la masa porcilor ălora? — Nu știu, Ionela, nu-mi spui tu? — De unde știi? l-a săgetat Ionela cu privirea, așezân
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]