8,392 matches
-
lupta pentru capitala Reich-ului. Dispariția lui a fost ca un lucru care era de așteptat. Și nici mie nu părea să-mi lipsească, de vreme ce grandoarea lui atât de des invocată și de care nici nu mă îndoisem vreodată s-a topit sub mâinile surorilor medicale mereu grăbite, ale căror degete e drept că nu luau în stăpânire decât brațul meu stâng, dar pe care le simțeam în fiecare mădular. Nici mai târziu, când rana mea se vindecase, iar eu eram unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
lui se plantaseră păduri de stejar special pentru hrănirea porcilor, că ghinda făcea carnea țeapănă și nu prea grasă, dar că învelișul de slănină al porcului nu era de disprețuit, motiv pentru care slănina de pe burtă și de la rinichi este topită în tigaie până se transformă în jumări și untură și că ficatul, inima, plămânii porcului se dau prin mașina de tocat și pot fi - asemenea sângelui la tăierea porcului - transformate în cârnați - „Dar, rog frumos, cu măghiran“ - și că afumarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Göring, era din nou nevoie de noi. „Păi da, experiența noastră de front ca bastion împotriva viiturii roșii. Noi știm ce-nseamnă să te pui cu Ivan, mai ales iarna. Americanii habar nu au de asta.“ „Fără mine. Io mă topesc înainte de asta. Doi ani lângă Leningrad, p-ormă mlaștinile Pripjet, la urmă pe Oder, ajunge!“ Dar și acest zvon care ne arăta viitorul - căci, după numai câțiva ani, atunci când Adenauer aici, Ulbricht colea, își cumpăraseră privilegiile de la învingători, armata germană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
a făcut decât să-i mulțumească, râzând. Da, mă tem că am râs de el: pe cât de departe era de aspirațiile mele, pe atât de caraghioasă mi se părea oferta lui. „Eu, conțopist? E ridicol! După trei săptămâni m-am topit, probabil luând cu mine toate timbrele din proprietatea întreprinderii. Vrei să faci din mine un infractor?“ Iar după aceea fiul nerecunoscător a spus la ce anume țintea voința lui personală. Dar ce anume voiam eu, exact? Se poate oare ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
a trei firme de pietrari. Îndatorate fiind artei monumentelor funerare, toate se găseau în apropierea cimitirelor orașului. Iar lucrurile decurgeau cu totul nebirocratic. Nu se cereau certificate școlare. Ciudat de capricioasă mai este și amintirea: dintr-odată, zăpada s-a topit, gerul a început să se înmoaie. Scăpat de restricțiile de curent, acum mergea chiar și tramvaiul. Am rămas țintuit chiar în prima întreprindere, în care am fost în audiență, în apropiere de cimitirul Wersten, fiindcă în atelierul meșterului Julius Göbel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
să se uite la pietrele de mormânt terminate care se aflau expuse una lângă alta în fața clădirii atelierului și își așteptau clienții copleșiți de suferință. Un ucenic se apucase să măture de pe pereții verticali căciulile de zăpadă care oricum se topeau. Încă mai lipseau de pe pietre numele și datele defuncților. Mate sau lustruite ca să lucească intens, ele își aveau prețul lor la metru, ca pietre de pus la căpătâi oblic sau pe lat. Cel care, rămas în viață, voia să cumpere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
avea să schimbe totul, micul meu dejun s-a compus, neschimbat, din pomenita supă de griș cu lapte, două felii de pâine intermediară, un boț de margarină și - când aprovizionarea s-a mai schimbat - din magiun de prune sau brânză topită cu consistență de cauciuc. Câteodată, duminica ori cu regularitate la marile sărbători bisericești, de pildă în Joia Verde, ni se împărțea câte un ou fiert. Apoi, la prânz, după tocătura la tavă sau ciulamaua de pasăre, primeam chiar și delicioasa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
o studentă din clasa lui Sintenis, care se numea Christine și avea ceva de mânz: pieptănătura ei în coadă de cal. Îți venea să o mângâi, mai mult nu. Dar, când a intrat în cabină înaintea mea, cineva s-a topit, cineva care semăna perfect cu mine și căruia teama cu cuvinte angajante îi intrase în sânge. Atât de mare era teama cu care era păzită iubirea mea în stare crudă; ea trebuia, așa netrăită și îngropată sub cuvinte duioase, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
a generat prima mea piesă de teatru, am găsit tonul până atunci căutat doar în joacă; acesta începea să fie favorizat de aerul Berlinului, amestecat cu praf de cărămizi. Pe deasupra, mă mâna iubirea: scriam și desenam pentru Anna, care se topea toată în dans. Când Mary Wigman, profesoara ei, a primit comanda ca în anul următor să coregrafieze Muntele lui Venus pentru festivalul de la Bayreuth, Tannhäuser - pelerin în mijlocul unei mulțimi dezlănțuite de fete desculțe, dar și în rest aproape goale - urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Mini. - Da! Aimee, fata masei. E la Dresda, și doi gemeni, la internat. De altfel, cam târziu sosiți, după buruiana asta, explică Lina. - O mică buruiană otrăvită! Toate discuțiile astea, care ar fi pasionat pe Mini la lumina zilei, se topeau acum. 27 . .. La același dejun era și prințul. . . Un om de talie mijlocie, slab, palid, cu ochii mari, verzi, spălăciți și o barbă mică blondă, a la Henri IV, foarte îngrijită. Un bărbat cu barbă nu exista pentru Mini decât
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
de un verde electrizant. Noi, copiii, întindeam mâinile în lateral și ne învârteam până cădeam ca din cer, cu aripile strânse ușor pe lângă trupurile noastre mici. Și timpul își vedea liniștit de drum, sfărâmând în dinți noi anotimpuri. Când se topeau zăpezile, un strigăt răgușit rupea liniștea satului în mii și mii de fâșii. O prezență insistentă îmi deschidea cu grijă ochii să o las să-mi intre în piept să-și bată ultima oară ritmul doar pentru câteva clipe. Era
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
Ochiul drept, doar el aduce vestea bună, mai adaugă umbra ei, ștergându-și cu un colț al basmalei vechi, lacrima îmbătrânită,ce se agățase de genele roase. Apoi dispare ca o arătare palidă, în zarea însângerată și proaspătă și se topește în lumea adormită a copilăriei mele. Îmi apăs ochiul stâng până simt durerea cum pătrunde ca o nepoftită. Îl îndemn pe celălalt să se zbată, așa ca peștele în apa răcoroasă a muntelui. Dar ce spun eu, toate au un
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
ei natal. Cu o mână sigură, ea izbutește o performanță demnă de condeiul unui prozator viguros, construind din câteva linii - pe cât de delicate, pe atât de ferme un univers rural bine închegat. Notabil este și modul în care biograficul e topit într-o ficțiune ce captivează cititorul, lăsându-l cu regretul că a ajuns prea repede la capătul lecturii. Deloc tentată de spectaculos, autoarea dă viață unor personaje viabile, greu de uitat.Văzute prin ochii copilului de altădată, ele par decupate
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
care tu construiești monstrul din mine pe un abstract cenușiu de satisfacție precum norii galopând în focaruri de dragoste, îngenunchiată la zâmbetul tău dureros de dulce la perceperea sentimentului distrus de rechemări involuntare la tot ce mâlul oaselor tale mă topește precum soarele degenerat de aberații gingașe și sofisticate ale inconștientului Asemeni nopții îți sărut tăcerile nerostite în marea dramă a iubirii unde adorm la bătătura de dor a ființei tale înlăcrimate. Asemeni nopții iubitule îți sărut în contururi Mâlul oaselor
BRAŢELE CERULUI by Marina Costea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/458_a_1438]
-
însă-mi să înnotăm prin sferele timpului pentru a simți cum se naște iubirea. Trebuie să fie această împlinire ca lacrima rănilor să-mi nască lumină. Trebuie să fie, trebuie ... să fie... SUFLETUL ALBASTRU DE SOR Ploile verilor mi-au topit stratul sentimental al deziluziilor amare și am rămas un Alb desprins din strigătul confuz al iubirilor și Ele arse de vremi. Astăzi când mâna încearcă să adune sintagmele unui CONCEPT SUFERIND, o lacrimă plânsă pe un obraz plâns de evadări
BRAŢELE CERULUI by Marina Costea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/458_a_1438]
-
să-ți alegi cuvintele, va trebui să deschizi fereastra să poți alunga amărăciunile gândurilor în care nu avem scăpare de singurătatea ce ne omoară. Va trebui ca Duhul nopții să stingă stelele în flăcările aprinse ale brațelor tale ce-mi topește sângele flămând în care mi se mistuie vara tăcută a speranțelor mele. Va trebui să rămân un scrum pierdut între lacrimile stelelor și să simt cum mă alină cuvintele tale. Va trebui să auzi de acel dor sugrumat în întunericul
BRAŢELE CERULUI by Marina Costea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/458_a_1438]
-
-se de mijloc până în fața apartamentului Teofanei și el se vede obligat să-i spună. — Teofana, te rog să mă ierți, că acum nu sunt în cea mai bună stare, dar asta nu șterge ceea ce simt eu pentru tine. Se topesc amândoi în plăcerea ultimului sărut înainte de a se despărți. — Ciau! — Ciau! Cezar coboară repede scările întreptându-se spre locuința lui. Când urcă toți îl întreabă. Cum a fost? — V-ați bucurat de clipe minunate? — ...”drept în creștet o sărută pe-al
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
mă descurc fără ea. La un moment dat, Vero a început să-l mângâie pe păr. Parcă plângea și mai tare. Vântul a început să-i smulgă și din lacrimii, a căror traiectorie o urmăream, curios să văd cum se topesc în contact cu tecul fierbinte. Nu am reușit să prind nici una în flagrant. Atunci am început să sper că totuși Vero se va răzgândi și va rămâne cu ai ei. Când s-a prelins și ea în genunchi și s-
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
să-l chemi pe negru să-ți mute vitezele și acum, în loc să mă răcoresc cu ea, eu alerg pe scări să-l găsesc pe ăla de mi-a dat drumul la căldură, e drept, la cererea mea, și ea se topește sus și nu de dorul meu". Era plecat, așa că m-am întors și, cu spume la gură, am smuls toată instalația din priză. Am luat-o în brațe, am sărutat-o și nu m-am oprit decât câteva secunde să
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
se bîlbîie de data asta doctorul cu o voce surdă, fraților, ați auzit cu toții că ne aflăm în fața unui fenomen mai mult decît curios. Lei în pădurile noastre?! E... e... o..., începu și Nicanor să zică ceva, dar glasul se topi neputincios. Eu aș zice, continuă tot doctorul mult mai încet, să ne salvăm deocamdată urcîndu-ne în copaci. Nu ne putem pune cu fiarele! Asta așa-i, prieteni, încuviință și Iancu Răgălie. Primul care se cațără mai repede decît și-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
cu un glas aparte... scrie poezii de dragoste extraordinar de frumoase!... Mi-a citit cîteva aseară și mi-au plăcut foarte mult. Păcat că nu vrea să le publice... Virgil o să ajungă, precis, un mare poet! Bărzăunul simți că se topește ca o înghețată dintr-un cornet spart. Nu mai bine nu pomenea de poezii?... Uite la ce s-a ajuns! La laude adresate lui Virgil! Nici de data asta nu putuse scăpa de el... Mai bine-i dădea lui zece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
Dar tu? bîigui el încet, nereușind încă să întindă mîna după tartină. Mie nu mi-i foame, nu ți-am spus?... Ia tu... tu ai plecat flămînd... Știu eu ce știu. Și-i întinse tartina pînă sub nas rîzînd și topindu-se toată în ochii Bărzăunului. Bărzăunul luă tartina, dar în clipa aceea nu mai simți nici un fel de foame. Parcă atunci s-ar fi ridicat de la cel mai grozav ospăț. Hotărît lucru, ochii și zîmbetul Ilincăi puteau ține și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
ei. Toți clatină din cap. Toți frâng și mai tare trupul alb-vânăt în încercarea de a aduce oasele la loc. Gâtlejul se deschide și vocea de copil se împlinește în gemete lungi, care încetează doar când licărul de viață se topește într-o moleșeală prevestitoare de rău. Musa însă nu e pregătit să renunțe. În jurul lui, toți șușotesc despre blestemul lui Tariq și despre încăpățânarea lui de a-și ține trofeul în viață. Dar nu. Nu e asta. Când mâna ei
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
cu totul și cu totul nepo trivit, într-o linguriță de spumă de fragi. Deserturile mânjiseră felurile principale, băutura se eva porase în ingredientele mielului perpelit în ulei de struguri, cantitățile se revărsaseră, curcubeic, în recipiente ale căror contururi se topiseră de mult și alunecaseră în dâre luminoase pe nervurile de lemn ale pereților. Pic, făcuse tavanul, îngăduindu-și un strop de apă colorată în roz și mov și roșu și gri și toate nuanțele piperului. Pic pic pic pic, plânsese
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
nasului care-și mijise nările ca pe niște ochi neobișnuiți cu întunericul. Hapciu, strănutase Ivan din rărunchii unui ne vis, fără să știe ce se întâmplă. Nasul însă știa. Nasul ghicise, în boarea aceea de căldură ivită din senin, care topea ghețurile și inunda noaptea rusului cu pulbere de cretă adevărată și de mirodenii închipuite, ei bine, el, nasul, dibuise grăuntele unic, aproape imperceptibil între faldurile de aromă sărată și solzi umezi, grăuntele acela inconfundabil, rotund, micronic, de vanilie. — Trebuie. — Nu
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]