9,442 matches
-
subtile și profunde sunt legăturile între el și Flint, între tatăl său care nu contenește să-l sfătuiască și ocrotitorul lui Flint, între femeia tăcută de alături și Nina cea debordând de energie erotică, între paginile rupte ale cărții prăbușind ficțiunea în gol și prisosul propriei imaginații care, odată stârnită, prinde viață. Așa că un cititor, la început intrigat, ajunge să intuiască sensul atâtor accente și îngroșări ale istoriilor care curg paralel, se întretaie, se împletesc, se suprapun: un metaroman ludic splendid
Istorieși istorii la Veneția by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/8687_a_10012]
-
a spațiilor sale predilecte, din orașul așezat pe Tamisa până la cel invadat de ape. Nu puteau lipsi din asemenea construcție mirobolantă dublul, ca personaj, nici dedublarea ca principiu de organizare epică. Cititorul se trezește în fața unei narațiuni rafinate despre producerea ficțiunii, însoțită de lectura ei, într-un joc de oglindiri tot mai rafinate, tot mai elaborate, incitându-l să intre într-un spațiu virtual, în care traseele se ramifică mereu, dar care nu garantează nicio ieșire. Alberto Ongaro a scris un
Istorieși istorii la Veneția by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/8687_a_10012]
-
Unsworth, autor a peste cincisprezece romane, apărute din 1966 și până astăzi, nominalizat la Booker Prize și distins cu prestigiosul premiu în 1992. Pasionat ca și scriitorul finlandez Mika Waltari, și înzestrat cu darul povestirii, Barry Unsworth străbate secolele în ficțiunile sale, de la Grecia antică la Sicilia medievală, de la Istanbulul otoman la Florida coloniilor, fără să evite viața contemporană a Angliei în timpul "Doamnei de Fier". Construit ca palimpsest narativ, Fecioara din piatră relatează aventura unui restaurator de artă, cândva cu vocație
Istorieși istorii la Veneția by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/8687_a_10012]
-
ce se succed pe măsură ce restaurează o Madonă gotică, veche de cinci secole, despre care se știu foarte puține lucruri. Ca și Alberto Ongaro, și Barry Unsworth etalează o suită de formule narativă: povestea meșterului care a modelat statuia, în spiritul ficțiunii istorice; narațiunea sumbră, de Ev Mediu petrecută într-o mănăstire de călugări; jurnalul ținut de restaurator, încastrat ca o oglindă în prezentul acțiunii, comentând întâmplările, cu o disecție atentă a celor din jur, și totodată captând fantasmele trecutului. Violența și
Istorieși istorii la Veneția by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/8687_a_10012]
-
bazată pe un erou românesc și nu se putea ca acesta să nu fie Vlad Țepeș, nume care se leagă prin nașterea sa de Cetatea Sighișoarei. De asemenea, am considerat benefic să facem o paralelă între realul Vlad Țepeș și ficțiunea Dracula -poveste care a adus Sighișoarei un real avânt din punct de vedere turistic (...) Această temă a fost aleasă ca o urmare firească a celor trei ediții anterioare", a declarat într-un comunicat de presă președinte Asociației Turistice Sighișoara, Sorin
Vlad Dracul și Dracula, personajele Festivalului „Sighişoara Medievală" by Colaborator Extern () [Corola-journal/Journalistic/77829_a_79154]
-
primul rînd, că aici se poate întîmpla ceva extraordinar. Că Sibiul poate ocroti un asemenea vis. Că, de fapt, este formidabil să inviți oameni de teatru de pe planeta asta tocmai la Sibiu, ca să viseze împreună, ca să-și amestece graiurile și ficțiunea. Simțeam lupta aproape corp la corp cu tot soiul de oficialități, de toate culorile politice, care au opus rezistență, care au încercat să oprească visul. Sînt multe lucruri de discutat, de nuanțat, de criticat la acest festival, la fiecare ediție
ORAȘUL MINUNILOR (I) by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/12782_a_14107]
-
parte, vedetele nu sînt fericite, deși sînt bogate și adulate, totul e efemer, succesul nu ține niciodată cît și-ar dori, pe de altă parte ele sînt departe de înălțimea morală și de strălucirea intelectuală cu care le dotează viața ficțiunii. Piesa scriitoarei irlandeze Pam Gems nu ocolește schema: în anii de după marea glorie, Marlene Dietrich continuă să dea concerte prin capitalele lumii, își amintește de importantele persoane care au adulat-o, construiește micile minciuni menite să dovedească lumii că nimic
O actriță, o vedetă by Magdalena Boiangiu () [Corola-journal/Journalistic/13095_a_14420]
-
a fost liniște». Povestea locotenentului major C. A.“ și „Apărarea maiorului Ion Pătrulescu“), unde Gabriel Liiceanu, intrînd în psihologia a doi ofițeri de Securitate, scrie la persoana întîi. Cele două depoziții, deși inspirate din surse biografice verificate, sunt bucăți de ficțiune, fiindcă aparțin victimei, nu ofițerilor. Numai că Dragul meu turnător nu e un volum de ficțiune literară. Și atunci cele două mărturii trebuie interpretate ca ilustrări concrete a patogeniei morale: avem două mostre de cum poate conștiința unui supraveghetor, în ciuda mutilării
Delațiunea ca act spiritual by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3091_a_4416]
-
intrînd în psihologia a doi ofițeri de Securitate, scrie la persoana întîi. Cele două depoziții, deși inspirate din surse biografice verificate, sunt bucăți de ficțiune, fiindcă aparțin victimei, nu ofițerilor. Numai că Dragul meu turnător nu e un volum de ficțiune literară. Și atunci cele două mărturii trebuie interpretate ca ilustrări concrete a patogeniei morale: avem două mostre de cum poate conștiința unui supraveghetor, în ciuda mutilării de care suferă, să nu-și resimtă propria desfigurare. A doua morală a cărții, de data
Delațiunea ca act spiritual by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3091_a_4416]
-
periclitat sau diminuat, cu acea măreție liniștită a operelor cu majusculă. Scrisă și publicată într-un moment istoric greu, într-un context rigidizat prin reîntoarcerea regimului la poncifele realismului socialist (suntem la numai câțiva ani de la Tezele din iulie 1971), ficțiunea lui George Bălăiță (care a împlinit în aprilie 70 de ani) a refuzat, din start, o sumă de afilieri, neintrând nici pe culoarul propagandistic, nici pe cel - mai vătuit literar - al romanului politic. Obsedantul roman al obsedantului deceniu, ajuns la
Viața e în altă parte (I) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11745_a_13070]
-
traseul accesării cărții pe un ecran de calculator. O carte a cărei macrostructura este un Ușer^s Manual al relațiilor dintre computer și literatura, dintre hard-ul de concepție și soft-ul de utilizare, miza fiind implicarea cititorului în jocurile ficțiunii virtuale. Verticală mediana a cuprinsului, în care elementele iconice ilustrează comenzile traduse, de cealaltă parte a ei, ca titluri de capitole: e transpusa că head al oglinzii paginilor, în care fiecărui capitol/fișier îi corespunde o "fereastră deschisă" spre labirintul
Lectiile fictiunii virtuale by Paul Cernat () [Corola-journal/Journalistic/17762_a_19087]
-
sau foști studenți, aflați la vârsta marilor incertitudini și a confuziei de început de viață, traduse în relația cu familia, cu partenerii de sex, cu societatea. De aici discuțiile interminabile și căutarea cu orice preț a unor "chestii", "faze" sau "ficțiuni", a unei povești, fie și inventate, care să le alunge plictiseală existențiala instalată, paradoxal, într-un moment al vieții când totul e de făcut. Se dezvoltă, astfel, în subtext, profilul unei crize de generație. De ce cred, însă, că românul nu
Clișeele unui nonconformism timid by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12750_a_14075]
-
spectaculos pe marginea Ťcăcaturilorť, a lucrurilor mărunte." Atât doar că mai nimic spectaculos în discuțiile leneșe ale grupului de prieteni, toate poveștile sunt banale. De aceea autorul insistă pe metaforă Peșterii din final cu "povestea despre orice poveste posibilă, o ficțiune despre Ficțiune". Metaforă care mă trimite cu gândul mai degrabă la un sofisticat român postmodernist ŕ la prozatorii târgovișteni. Inteligent, fără îndoială, cu o scriitura bună și fluenta, dar fără o practică serioasă a ficțiunii adevărate, Adrian Șchiop încearcă un
Clișeele unui nonconformism timid by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12750_a_14075]
-
marginea Ťcăcaturilorť, a lucrurilor mărunte." Atât doar că mai nimic spectaculos în discuțiile leneșe ale grupului de prieteni, toate poveștile sunt banale. De aceea autorul insistă pe metaforă Peșterii din final cu "povestea despre orice poveste posibilă, o ficțiune despre Ficțiune". Metaforă care mă trimite cu gândul mai degrabă la un sofisticat român postmodernist ŕ la prozatorii târgovișteni. Inteligent, fără îndoială, cu o scriitura bună și fluenta, dar fără o practică serioasă a ficțiunii adevărate, Adrian Șchiop încearcă un roman al
Clișeele unui nonconformism timid by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12750_a_14075]
-
despre orice poveste posibilă, o ficțiune despre Ficțiune". Metaforă care mă trimite cu gândul mai degrabă la un sofisticat român postmodernist ŕ la prozatorii târgovișteni. Inteligent, fără îndoială, cu o scriitura bună și fluenta, dar fără o practică serioasă a ficțiunii adevărate, Adrian Șchiop încearcă un roman al generației deopotrivă nonconformist și de substanță, lucru, totuși, de apreciat. Dar atât! n
Clișeele unui nonconformism timid by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12750_a_14075]
-
cu arsenalul aflat la vedere și secretele pregătirii marilor maeștri. Însă ele sunt deja bine știute, cititorul regăsește erudiția îmblânzită galeș de farmecul povestitorului. Noutatea romanului o dă un anume stil vintage, tot mai atrăgător, prezent astăzi nu doar prin ficțiune, ci prin confesiune - fie memorii, jurnale, corespondență: lumea bună și petrecerile ei, aristocrația ori marea burghezie, anii ’20 cu plăcerea călătoriilor, un fel de a fi și un mod de viață ce rezultă din succesiunea mai multor generații cu avere
Tango, spionaj, șah sau probele unei pasiuni by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/2790_a_4115]
-
fi un spațiu în care vanitatea să fie abolită? În care să nu mai fie nimic secund? E destul de greu să imaginăm așa ceva pe teritoriul unei realități care își bate joc de valoare și de elite. Uneori, de aceea, și ficțiunea se lasă greu cucerită. Ceea ce am văzut la Teatrul Metropolis, însă, m-a împins să meditez serios la ce rămîne arta. Arta neîntinată ca sens al unei existențe. La ce te poate salva într-un moment sau fie doar pentru
Regina nimănui by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/4248_a_5573]
-
toate acestea, texte precum cel de mai devreme au întotdeauna ceva din urgența unei epoci despre care știm totul și mai nimic. Este vorba despre istoria ce fascinează încă cititorii nu prin finalitate, cât prin ceea ce s-ar putea numi ficțiunea circumstanțială. Adică traseul, procesul, metamorfozele unor destine prinse într-o ecuație comună. În privința Ginei Stoiciu și a familiei sale, căci dumneaei semnează rândurile liminare, există ceva în plus și în minus. Mai întâi, faptul că Gina Stoiciu și scriitorul cineast
Echilibrul vindecat by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/2730_a_4055]
-
nu prea aduc cu portretul viitorului exilat. Despărțirea de țară, așa cum o narează Gina Stoiciu, are ceva de lentoare indecisă. Ieșim, carevasăzică, din țară, ei și? Ne întoarcem. De aici la exilul definitiv e, totuși, cale lungă. Aflați la marginea ficțiunii - așa cum reiese din fragmentul citat - nu aveau cum să rateze indiciile unei aventuri existențiale. Chiar dacă, propriuzis, nu se putea vorbi imperativ despre exil. Familia Stoiciu avea în țară, apropo de inadvertențe la portretul exilatului obișnuit, un statut cât de cât
Echilibrul vindecat by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/2730_a_4055]
-
problemă de minimă etică: amîndoi sînt niște... știm noi ce..., dar primul nu există în literatură, cîtă vreme cel de-al doilea a ales să nu mai existe... În State, vă socotiți scriitor? Nu, sigur că nu! Toată literatura de ficțiune o scriu în limba română și, cu un singur "accident" (nuvela Panic Syndrome!, publicată în engleză), în limba țării în care trăiesc acum n-am tipărit decît studii de critică literară, traduceri, sau scrieri în domeniul biblioteconomiei și cercetării Dreptului
Dumitru Radu Popa: "Sansele nu se asteaptă ca o pară mălăiată" by Cristina Poenaru () [Corola-journal/Journalistic/15907_a_17232]
-
dreptate! Cartea trebuie citită ca literatură și nu ca o cronică... Altfel, ar trebui să răspund atîtor reproșuri sau "urecheli" penibile, ce mi-au fost adresate aici, unde trăiesc, chiar de către literați care nu mai știu să distingă între literatură (ficțiune) și cronica de ziar... Cartea mea e mult mai profundă și unitară decît ar da să se înțeleagă alcătuirea ei din trei nuvele. Ele sînt de fapt interdependente, iar nota cea mai gravă se deslușește abia la sfîrșitul lecturii. Dacă
Dumitru Radu Popa: "Sansele nu se asteaptă ca o pară mălăiată" by Cristina Poenaru () [Corola-journal/Journalistic/15907_a_17232]
-
Eugen Simion, în prefață, asupra acestora insistă), pentru că ele stârnesc în primul rând curiozitatea. În jurnalul intim din 1958, criza nevrotică e agravată de despărțirea de Aurora Cornu, prima soție, și de neputința de a lucra la proiectele epice de ficțiune. Suferința se complică, pentru că - recunoaște pacientul - "n-ar fi rău dacă lucrurile nu s-ar agrava unele pe altele: boala de amor cu oboseala psihică" (p. 7). Ieșirea din depresie contează și pe autosugestie, iar prozatorul uzează de ea, mobilizând
Beneficiile nevrozei by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/12518_a_13843]
-
obiectiv aceste însemnări și, dacă eroul e reușit, să-i schimb numele, să schimb decorul, să-i dau drumul ca erou literar și apoi să distrug aceste pagini. Principalul e să mă exprim și dacă aceasta va reuși într-o ficțiune, la ce bun jurnalul?" (p. 27-28). Jurnalul propriei nevroze poate fi considerat o versiune experimentală a examenului interior pe care și-l face Constanța în romanul Risipitorii. Aurora Cornu observă foarte bine transferul de subiectivitate de la autor la personaj, profitul
Beneficiile nevrozei by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/12518_a_13843]
-
utilitatea: nu-l mai scrie când merge clar spre însănătoșire (p. 256). Preocuparea excesivă de propriul destin îl obosește, ca și mărirea exasperantă și obsesivă a conștiinței de sine (p. 257). Alături de beneficiul exercițiului de scriitură în perspectiva transpunerii în ficțiune a unei experiențe a slăbiciunii și alături de profitul terapeutic, jurnalul lui Preda contribuie și la perfecționarea sensibilității scriitorului în confruntare cu limita. Însă toate acestea trebuie păstrate în stadiul de laborator necunoscut celorlalți. Ficțiunea (capacitatea de fabulație) și construcția romanului
Beneficiile nevrozei by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/12518_a_13843]
-
de scriitură în perspectiva transpunerii în ficțiune a unei experiențe a slăbiciunii și alături de profitul terapeutic, jurnalul lui Preda contribuie și la perfecționarea sensibilității scriitorului în confruntare cu limita. Însă toate acestea trebuie păstrate în stadiul de laborator necunoscut celorlalți. Ficțiunea (capacitatea de fabulație) și construcția romanului, ca semne de sănătate, rămân principala țintă a prozatorului. Jurnalul este mărturia unei maladii, care e bine să fie, pe cât se poate, tăinuită.
Beneficiile nevrozei by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/12518_a_13843]