7,766 matches
-
sufletului, e doar o răbufnire temporară, i se pare lui Patru Ace, provocată de unele neajunsuri. — Astea sînt păsăricile mele, recunoaște Roja pe un ton spăsit, superstițiile care-mi aduc noroc, îi explică, ceasul Omega moștenit, portofelul maroniu, fularul de lînă, brățara primită cadou de nuntă, catarama cu însemnele statului Guatemala. Le port cu mine întotdeauna. — De unde și pînă unde Guatemala? se miră Patru Ace cu mintea undeva la zona Asia-Oceania. — Cadou, îi explică Roja, a primit-o Bătrînul de la Angel
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
de în serios iau rușii aceste chestiuni. Swami a ajuns în Moscova în mijlocul iernii, purtând doar un halat subțire de bumbac, în timp ce gazdele lui dârdâiau pe pista de aterizare, îmbrăcate cu haine groase, cu căciuli de blană și fulare de lână. Preocupați de sănătatea lui Swami, i-au oferit imediat o haină, dar Swami a refuzat politicos și a spus: „Eu îmi produc propria căldură pe măsură ce am nevoie de ea”. Secretul său: controlul respirației și respirația celulară. Atunci când vă țineți respirația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
cuminte un Ikarusz hodorogit. La doi pași de el, sub un felinar hepatic, cu o pătură ponosită petrecută peste șale, o femeie vindea semințe În pliculețe sigilate. Marfă garantată. Pe cap, ca o pisică pe cuptor, avea o broboadă de lână neagră, Înnodată zdravăn la ceafă. Înghesuită Într-o pufoaică kaki, se mișca doar cât să dea rest clienților. Semințele și le luau singuri. Era dreptul lor și femeia Îl respecta cu sfințenie. Autobuzul se urni din loc după câteva opinteli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
cu răsuflarea lor acră, dar mai ales cu câte un pupic lipicios pus după ureche. Rămase câteva clipe lungit În rigolă, adulmecând zăpada pufoasă. Se ridică și porni Înainte cu mâinile În buzunarele adânci ale pantalonilor săi gri, pensați, din lână tip „Covasna”. Umbla descheiat la palton oricât de friguroasă ar fi fost vremea. Nu-i displăcea căldura, nici când era În exces. În general vorbind, tânjea după confort, dar miza pe faptul că extravaganța aceasta, ieftină ce-i drept, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
curgea din boilerul nou, instalat de curând deasupra chiuvetei de inox, nouă și ea, cumpărată tot la insistențele doamnei Moduna pe banii de la Caritas. La boiler nou, chiuvetă nouă. Așteptând sfârșitul „abluțiunii”, domnul Moduna Își Încălță de probă șosetele din lână țigaie și acum Își privea fără teamă degetul mare al piciorului drept bolnav de artroză, În timp ce primele inele aromate de „Marlboro”, pe care le fabrica cu ușurință și Încântare după o metodă deprinsă Încă din armată, provocau doamnei Moduna obișnuitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Dumnezeu, conform tradiției strămoșești, iertarea păcatelor lui Eustațiu Măran, fost sufleor la teatru și fost client de-al său, apoi se Îndreptă spre ieșire, fericit că preț de două ceasuri se Învârtise printre artiști. Fără verdele brotac al cravatei de lână a lui Brândușă și fără tropăitul cazon al pantofilor săi cu blacheuri, mica reuniune, pioasă cu măsură, se crispă În așa hal, Încât Cain socoti că sosise momentul să se odihnească un pic Înainte de a porni spre casă. Locul cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
pe terasă când auzi glasul melodios al Martei spunând ca pentru sine: trebuie să fie Semproniu. Da, el este, Îi răspunse În gând, În timp ce Își scotea din picioare bocancii grei și uzați care se potriveau prea puțin cu costumul de lână, chiar dacă uzat și el. Abia când simți iarba răcoroasă mângâindu-i tălpile, admise că În viața lui se petrecea un lucru cu totul deosebit. La fel simțea și Coriolan. Rezemat În coasă, doar În maieu și În izmene scurte, lac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
și pentru degetele ei pătate cu tuș, iar Petru nu avea ochi decât pentru Iolanda. Se consola cu gândul că știa ce mărci de desuuri poartă, chiar și ce numere și că În picioare avea, ca Întotdeauna iarna, șosete de lână. Se Întreba cu teamă dacă aceste amănunte mai contau acum, odată cu apariția acestui arhanghel miop și suficient de aiurit pentru a trezi, fie și pentru o clipă, interesul ei. 16. Nu se schimbase nimic, dar nimic nu era ca odinioară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Da. Caz fericit. Lumina care Îi scălda chipul și felul În care rostise ultimele cuvinte păreau să Îl așeze printre cei aleși. Bătrânul era Îmbrăcat Într-un halat gros de molton, de culoare zmeurie. Pe cap avea un fes de lână vechi, ca schiurile finlandeze din podul casei. Pe un taburet, lângă balansoarul acaju, se găsea o veioză și un caiet liniat de o sută de file În care erau Însemnate toate cărțile pe care le citise de la ieșirea la pensie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
dintr-un film ce nu-și găsise Încă producătorul. Flavius-Tiberius stinse două din cele trei becuri ale candelabrului vechi din alamă Înnegrit de muște și se duse la culcare, nu Înainte de a pune peste genunchii bătrânului o pătură ușoară de lână. Teracota era caldă Încă. Ceasul trecuse de miezul nopții. 22. Fericirea, ca și războaiele, sunt date oamenilor ca să le ducă până la sfârșit... Cu câtă ușurință rostise bătrânul aceste cuvinte. Cu ușurința cu care el Însuși primise vestea că fata aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
miros de lavandă, Îi scoase ghetele bărbătești, cojocul secuiesc, mirat și parcă intimidat de eleganța tinerei femei care nu era mai mult decât o servitoare, dar mai ales de forma și lungimea gambelor sale, bine desenate sub ciorapii vișinii de lână care Îi treceau puțin peste genunchi, ca niște jambiere groase, sub care urcau, Dumnezeu știe până unde, alți ciorapi, tot de lână dar foarte fini, de culoarea stânjeneilor. Tânăra continua să zâmbească, În timp ce doamna Ster o mângâia pe frunte, lăsându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
decât o servitoare, dar mai ales de forma și lungimea gambelor sale, bine desenate sub ciorapii vișinii de lână care Îi treceau puțin peste genunchi, ca niște jambiere groase, sub care urcau, Dumnezeu știe până unde, alți ciorapi, tot de lână dar foarte fini, de culoarea stânjeneilor. Tânăra continua să zâmbească, În timp ce doamna Ster o mângâia pe frunte, lăsându-l pe domnul Húsvágó să viseze la desuurile Eleonorei. Victoria's Secret, Wonderbra și Cacharel, zise doamna Ster, privindu-l amuzată pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
domn Înalt, corpolent, mustăcios, cu o față lată, lucioasă, pigmentată ici, colo cu insulițe de sânge Închegat, urme ale unui bărbierit nemilos, cu un chapeau melon trântit pe o claie de păr Încă negru, creț, Îmbrăcat Într-un palton de lână cu revere lungi ascunse sub o blană bogată de nutrie din propria crescătorie, Încălțat cu pantofi de câteva milioane, pe care se așezau În două cute discrete manșetele pantalonilor săi marca Serousi, după cum se putea citi pe buzunarul interior al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
rănit? Străinul de lângă el putea fi cel mult un Bezuhov slab, crescut Într-un orfelinat și plecat cu sorcova cum se obișnuiește de Anul Nou. Lipit de străin cum era, Îl simțea lipsit de orice ajutor. Își scoase mănușile de lână, mari ca două lopeți, și i le așeză sub cap. Apoi, cu batista mereu la Îndemână În buzunarul hanoracului său umplut cu puf de rață, cadou de la Flavius-Tiberius, șterse cu grijă picăturile de sudoare de pe fruntea străinului. Acesta deschise ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
ceremonialurile religioase În dumbrăvi de stejari. Stejarul era socotit un copac sfânt. Engl. enclosures: pe vremea dinastiei Tudorilor, pământurile comunale Începuseră să fie parcelate și Împrejmuite cu garduri vii În favoarea moșierilor care se ocupau de creșterea oilor și comerțul cu lână, stârnind astfel mânia țăranilor, rămași fără hrană. Grup de oameni care simpatizează În secret cu dușmanii țării lor, iar În timp de război Îi sprijină. Loc preistoric În comitatul Wiltshire, În sudul Angliei, unde există un cerc mare de pietre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
să asiști la tulburările rasiale pline de culoare din partea de est a Los Angeles-ului.“ Tomas Dos Santos se răsuci în somn, murmurând: — Inez? Inez? Qué? Inez? Blanchard se deplasă până la o debara de pe hol și găsi o haină veche de lână, pe care o aruncă peste el. Căldura suplimentară păru să aibă un efect calmant, căci bolboroselile insului încetară subit. — Cherchez la femme. Nu, Bucky? — Poftim? — Femeia, întotdeauna femeia. Nici cu șprițu-n nas n-o poate uita bătrânul Tomas pe Inez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
din profil, cu capul dat pe spate, cu umerii arcuiți, și sprijinindu-se cu o mână de portiera mașinii. Părul arămiu, cu o tunsoare paj, îi cădea pe umeri și pe gâtul zvelt. Linia jachetei sport și a fustei de lână îmi spuneau că-i subțire din cap până-n picioare. Blanchard mă văzu și-o înghionti. Ea se întoarse, suflând o trombă de fum. De aproape mi s-a arătat un chip cu trăsături puternice și drăguțe, dar disproporționate: o frunte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
le cunoască pe fiicele lui Laban. A dus-o pe Rahela la fântâna unde se cunoscuseră și i-a dat un inel cu lapislazuli pe care ea l-a purtat apoi până în ziua morții. A găsit-o pe Lea scărmănând lâna și fără să scoată o vorbă i-a dat trei brățări meșteșugite de aur. Zilpei i-a dăruit un vas cu forma zeiței Anath, care-și turna vin printre cei doi sâni. A pus o traistă cu sare la picioarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
a lungul anilor, ori de câte ori tatăl meu o lua în cortul lui pe frumoasa mea mătușă, mama își ținea capul aplecat deasupra muncilor ei, care erau tot mai grele pe măsură ce fiii se înmulțeau și turmele lui Iacob aduceau tot mai multă lână de tors. Dar Lea nu era geloasă în felul ăla stupid în care sunt geloase fetele în cântecele de amor, acelea care mor de dor. Nu era nici pic de amărăciune în tristețea Leei când Iacob se culca cu celelalte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
trei nopți la rând, l-a tot ascuțit până când tăișul a devenit atât de fin încât putea tăia un fir de păr făcând cea mai ușoară mișcare din încheietura mâinii. I-a cerut Adei să facă mici feșe, țesute din lână nouă luată de la prima tundere a întâiului miel fătat în acel sezon. I-a trimis vorbă Leei, întrebând-o dacă are ceva unsori de la moașă care ar fi ajutat rănile să se vindece mai repede. În a șaptea noapte de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
în urechi ca ea să le poată duce de cealaltă parte a luminii, unde spiritele strămoșilor aveau să-i primească cu drag sufletul, care acum se putea odihni în pulbere, scăpat de suferință. Au învelit-o într-o velință de lână nealbită și au pus în jurul ei ierburi frumos mirositoare, apoi au îngropat-o la poalele copacului celui mare unde femeile se adunau să vadă răsăritul lunii. Iacob a săpat mormântul în timp ce Laban a stat și s-a uitat și și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
le gospodăresc le face cu adevărat valoroase. Brânza făcută de Lea nu se acrea niciodată, iar când dăunătorii atacau grâul sau meiul, ea știa să aleagă plantele atinse și să le smulgă ca să protejeze restul recoltei. Zilpa și Bilha țeseau lâna în modele cu alb, negru și galben care le luau ochii negustorilor și ne aduceau o mică avere. A fost o perioadă de mare fertilitate și printre femei. O mulțime de copii s-au născut și cei mai mulți au și supraviețuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
noi pentru condimentarea legumelor, flacoane cu unguente care vindecau rănile și tot felul de leacuri ciudate pentru sterilitatea ei, leacuri care toate dădeau greș. De multe ori, Rahela se întorcea cu câte o brățară, o cupă sau un ghem de lână - daruri de mulțumire pentru ajutorul ei la vreo naștere. Acea frumusețe sălbatică devenise o vindecătoare blândă, în serviciul mamelor. Plângea la fiecare naștere, la cele ușoare, fericite, ca și la cele care se terminau cu lacrimi. A plâns cu Ruti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
la ritualurile unei soții cu zestre, dar îi lipseau totuși. - Iacob a fost blând, își amintea Bilha. A crezut că plâng de frică și m-a luat în brațe ca pe un copil și mi-a dăruit o brățară din lână. Era un fleac. Nu era dintr-un metal prețios sau din fildeș, ceva de valoare. Era doar o brățară făcută din resturi de lână, prostioarele acelea pe care le împletesc păstorii când n-au ce face, când stau la umbra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
m-a luat în brațe ca pe un copil și mi-a dăruit o brățară din lână. Era un fleac. Nu era dintr-un metal prețios sau din fildeș, ceva de valoare. Era doar o brățară făcută din resturi de lână, prostioarele acelea pe care le împletesc păstorii când n-au ce face, când stau la umbra unui copac în căldura de peste zi, din smocuri de lână agățate în mărăcini sau rămase pe jos. Iacob adunase bucățele de lână neagră, albă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]